Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008

Ποιο είναι το μήνυμα των Χριστουγέννων;



Τα Χριστούγεννα υποτίθεται ότι είναι ώρα χαράς αλλά έχω την αίσθηση ότι για πολλούς ανθρώπους, είναι μια ώρα λύπης και άγχους.

Οι άνθρωποι σπαταλούν χρήματα που δεν έχουν.

Μαλώνουν για ανόητες αιτίες.

Μιζεριάζουν.

Άλλοι νιώθουν μοναξιά που δεν βρίσκονται με την οικογένειά τους.

Άλλοι νιώθουν πολύ έντονο το αίσθημα της απώλειας γι αυτούς που έχουν φύγει.

Άλλοι περνούν ώρες μελαγχολίας κάνοντας αναδρομή στον γάμο τους ή την σχέση τους που τέλειωσε, και τα ανεπανόρθωτα λάθη που διέπραξαν, ή τις πικρίες για τις αδικίες που υπέστησαν.

Κάποιοι πλήττουν.

Το όλο νόημα των Χριστουγέννων έχει χαθεί ολοκληρωτικά.

Οι άνθρωποι προσπαθούν να επαναφέρουν αυτή την αίσθηση ζεστασιάς και μαγείας, με χριστουγεννιάτικα δέντρα και δώρα, φώτα, οικογενειακά τραπέζιά, αλλά πάντα λείπει κάτι πολύ βασικό από την όλη εικόνα.

Αυτό το κάτι είναι η ανάμνηση του Θεού.

Η θύμηση της πραγματικής τους φύσης.

Η επίγνωση ότι ποτέ δεν είναι μόνοι.

Η ανάμνηση ενός αστεριού, ένα φως μέσα στο σκοτάδι.

Η μνήμη ότι τίποτα δεν έχει χαθεί.

Η μνήμη του μωρού Ιησού: του αθώου παιδιού που είσαι εσύ ο ίδιος.

Είναι η αίσθηση από κάτι μαγικό. Ένα αίσθημα ελπίδας και προσδοκίας εκεί που πριν υπήρχε μόνο τρόμος και απελπισία. Είναι το αίσθημα μιας ζωής γεμάτης δυνατότητες, καινοτομίες…και γιατί όχι….το συναίσθημα ενός χριστουγεννιάτικου πρωινού που κατεβαίνεις σαν παιδί τις σκάλες και συνειδητοποιείς ότι ο Άγιος Βασίλης ήταν εκεί το βράδυ. Βλέπεις τα δώρα, τις γεμάτες «κάλτσες», τα φώτα και ξέρεις ότι η ζωή είναι μεγαλύτερη από σένα.

Το αίσθημα ότι σε αγαπούν και ότι είσαι ασφαλής.

Πως γίνεται να αναδημιουργήσεις αυτή την μαγεία την στιγμή που δεν υπάρχει οικογένεια, οικονομική άνεση, σχέση, ούτε δώρα στο τζάκι; Πως είναι δυνατόν να βρεις αυτό το μέρος γαλήνης και χαρούμενης προσδοκίας όταν είσαι μόνος και φοβισμένος;

Πως;

Ο μόνος τρόπος είναι να έχεις ένα σκοπό στην ζωή σου. Να είσαι μέρος από κάτι μεγαλύτερο από ό,τι εσύ και να νιώθεις συνδεδεμένος με την Πηγή της δημιουργίας.

Για μένα, είναι να πιστεύω στα θαύματα.

Ακόμα και στα χειρότερα σκαμπανεβάσματά μου, όταν νιώθω ότι έχω φτάσει σε αδιέξοδο, θυμάμαι ότι περιβάλλομαι από αγγέλους.

Θυμάμαι ότι είμαι Παιδί του Θεού.

Θυμάμαι ότι ο μικρός Χριστός περιμένει την άδειά μου για να γεννηθεί μέσα στην καρδιά μου.

Θυμάμαι την μαγική αίσθηση ότι τα θαύματα θα αντικαταστήσουν όλες τις πικρίες μου αν εγώ τις απελευθερώσω.

Αυτός ο κόσμος δεν είναι άλλο από επινόηση του μυαλού μου. Τα πάντα είναι ακριβώς έτσι όπως επιθυμώ.

Είμαι συν-δημιουργός της ζωής μου.

Όλες, μα όλες οι καταστάσεις που ζω τις έχω δημιουργήσει εγώ.

Το μυαλό μου έχει την δυνατότητα να παίρνει 10.000 αποφάσεις το λεπτό. Και όμως αυτή την δυνατότητα την έχω χάσει μέσα σε ένα ωκεανό λήθης και «ύπνου» πνευματικού.

Πως γίνεται ν’ αφυπνιστεί το μυαλό μου;

Αν επιλέξω να φέρω στην επιφάνεια του συνειδητού μερικές από τις αποφάσεις, όλος ο κόσμος αλλάζει.

Μάλιστα, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα ν’ αποφασίσω.

Η αγάπη είναι το μόνο που υπάρχει.

Όμως τώρα που νομίζω ότι πρέπει ν’ αποφασίσω ανάμεσα στο καλό και το κακό, αποφασίζω ότι πρέπει να ξυπνήσω από αυτό το «όνειρο».

Αλλάζω το νου μου. Δεν αλλάζω τις εξωτερικές συνθήκες – κάθομαι ακριβώς εκεί που βρίσκομαι, στην παρούσα στιγμή, μετράω τις ευλογίες μου και αλλάζω το μυαλό μου.


Από τα ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ κεφάλαιο 15:


« Αυτά τα Χριστούγεννα δώσε στο Άγιο Πνεύμα όλα όσα σε πληγώνουν. Άφησε τον εαυτό σου να θεραπευτεί ολοκληρωτικά, έτσι ώστε να μπορέσεις να ενωθείς με Αυτόν στην θεραπεία, και ας γιορτάσουμε μαζί την απελευθέρωσή μας, απελευθερώνοντας τα πάντα μαζί μας. Μην αφήνεις τίποτα πίσω σου γιατί η απελευθέρωση είναι ολοκληρωτική, και όταν την έχεις δεχτεί μαζί μου (Ιησούς) θα την δώσεις και μαζί μου. Όλος ο πόνος και η θυσία και η μικρότητα θα εξαφανιστούν μέσα στην σχέση μας, η οποία είναι τόσο αθώα όσο η σχέση μας με τον Πατέρα μας, και το ίδιο ισχυρή.

Έτσι ο νέος χρόνος θ’ αρχίσει με ελευθερία και χαρά. Υπάρχουν πολλά να κάνουμε και έχουμε καθυστερήσει. Δέξου την ιερή στιγμή καθώς γεννιέται ο νέος χρόνος, και πάρε την θέση σου, την οποία τόσο καιρό έχεις αφήσει κενή, στην Μεγάλη Αφύπνιση. Και άφησε όλες σου τις σχέσεις να γίνουν ιερές για σένα. Αυτό είναι το θέλημά μας.

Αμήν

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008

Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗ





Η ευτυχία μου, η «σωτηρία» μου, προέρχεται από μένα. Δεν έρχεται από πουθενά αλλού. Δεν έρχεται από κάποιον άλλο άνθρωπο. Δεν έρχεται από τα χρήματα. Δεν έρχεται από τους φίλους και την οικογένεια. Δεν οφείλεται σε εξωτερικές καταστάσεις.
Η ευτυχία προέρχεται από μένα. Είναι μια απόφαση που παίρνω για τον εαυτό μου. Είναι μια επιλογή.
Θέλω να είμαι ευτυχισμένη.. και είμαι.
Τόσο απλό.
Αν θέλω να πέσω στην μαυρίλα μπορώ να βρω ένα σωρό λόγους.
Δεν έχω λεφτά, η οικογένειά μου δεν με καταλαβαίνει, στην κοινωνία επικρατεί χάος, η οικονομική κρίση, η βία και ένας ατέλειωτος κατάλογος από «εξωτερικούς» παράγοντες.

Αλλά αντί να επικεντρώνομαι σε τέτοιες ιδέες, επιλέγω να είμαι χαρούμενη.
Μήπως αν αρχίσω να είμαι δυστυχισμένη θα λυθούν τα προβλήματα του κόσμου;
Μάλλον το αντίθετο θα συμβεί. Θα έχω συμβάλλει στην διαιώνιση του χάους και όλων των κοινωνικών προβλημάτων, αφού αυτά δεν είναι άλλο από αντανάκλαση της κατάστασης του μυαλού μου.
Επιλέγω να ζήσω την ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ αντί ν’ ανησυχώ για όλα αυτά που «φαίνεται» ότι συμβαίνουν γύρω μου, ή γι αυτά που συνέβησαν στο παρελθόν, ή γι αυτά που μπορεί να συμβούν στο μέλλον.
Στρέφω τα μάτια μου στον Ουρανό και ρωτώ τον Θεό τι χρειάζεται να κάνω. Μου έχει ζητήσει να είμαι το φως του κόσμου.
Μου έχει ζητήσει να είμαι χαρούμενη.
Παίρνω, λοιπόν, την προσοχή μου από το χάος και ρωτώ πως μπορώ να βοηθήσω.
Κρατώ τα μάτια σταθερά στον Ουρανό. Υψώνομαι πάνω από το πεδίο της μάχης. Χρειάζεται κάποια εξάσκηση για να το πετύχω αυτό, αλλά μόλις «πάρω το κολλάει» είναι το πιο εύκολο και ευχάριστο πράγμα που μπορώ να κάνω.
Έχω την δύναμη να είμαι ένα φωτεινό σημείο μέσα στον σκοτεινό κόσμο κάποιου άλλου. Αυτό είναι αδύνατο να γίνει αν είμαι επικεντρωμένη στη δυστυχία.
Δεν μπορεί να είμαι φωτεινή όταν είμαι επικεντρωμένη στο σκοτάδι.
Δεν γίνεται να είμαι χαρούμενη όταν είμαι λυπημένη.
Δεν θα κρύβω το φως μου πίσω από αμφιβολίες και ανασφάλειες ή ατέλειωτες ανησυχίες.
Δίνω την υπόσχεση στον εαυτό μου και στον Θεό – που είναι το ίδιο- να ακτινοβολώ το εσωτερικό μου φως και να επεκτείνω την αγάπη σε αυτόν τον κόσμο.
Γι αυτό βρίσκομαι εδώ.
Όχι για να συμμετέχω στο χάος.

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008

ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΨΥΧΗΣ - ΕΚΦΡΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΜΟΥ ΕΑΥΤΟ



Αλήθεια, πόσο σημαντικό και απολαυστικό είναι να εκφράζω τον αληθινό μου εαυτό!!
Μπορεί να είχα αναγκαστεί να πιστέψω ότι έπρεπε να κρύψω τα αισθήματά μου από τους άλλους - ακόμα και από μένα την ίδια!!
Τώρα πια όμως, το Σύμπαν μου ζητά να συνειδητοποιήσω πόσο σημαντικό και ελκυστικό είναι να είμαι ο εαυτός μου!
Ναι, είναι πολύ σημαντικό γιατί εκφράζοντας τον πραγματικό μου Εαυτό ωφελούνται και οι άλλοι γιατί στην πραγματικότητα είμαστε όλοι είμαστε ένα. Μπορεί όλοι να μην το καταλαβαίνουν εκ πρώτης όψεως, αλλά υπάρχει ένα κομμάτι μέσα τους που αναγνωρίζει και καλωσορίζει το κάλεσμα και την επέκταση της Αγάπης. Γιατί αυτό σημαίνει να Είμαι ο Εαυτός μου.
Ας έχω, λοιπόν, εμπιστοσύνη.
Ας αγαπώ τις προθέσεις μου και ας τις φωτίζω με άπλετο Φως!
Ας τις αναθέτω με απεριόριστη εμπιστοσύνη στο Σύμπαν!
Ας συνειδητοποιήσω επιτέλους, ότι το Σύμπαν είναι μαζί μου και όχι εναντίον μου!
Πως είναι δυνατόν να είναι εχθρός μου αφού είμαι κομμάτι Του; Είναι ποτέ δυνατόν να θέλει το δικό Του κακό;
Ας σταματήσουν πια οι ανόητες σκέψεις και οι αμφιβολίες!
Ας μην επιχειρώ να κρίνω και να ερμηνεύω βασισμένη στο παρελθόν.
Ας δείχνω εμπιστοσύνη!
Ο Θεός μοιράζεται μαζί μου τις Σκέψεις Του. Ας μην παρεμβάλλω φόβους και αμφιβολίες.
Οι άγγελοι του Ουρανού είναι μαζί μου και με βοηθούν να απαλλαγώ από τους φόβους που με μπλοκάρουν, παίρνοντάς τους μακριά, πάνω στα αιθέρια φτερά τους.
Απελευθερώνοντας τα εμπόδια αφήνω καθαρό σαν κρύσταλλο τον ιερό βωμό της καρδιάς μου και όλες οι προσευχές μου εισακούγονται.
Πάντα εισακουγόντουσαν αλλά οι ανόητες σκέψεις και αμφιβολίες μου έκαναν πολύ θόρυβο και δεν με άφηναν να το καταλάβω.
Είναι αλήθεια πως αυτή την περίοδο νιώθω πολλά και ανάμεικτα συναισθήματα.
Μπορεί να νιώθω να με κατακλύζει ένα ζεστό συναίσθημα αγάπης και να με συνεπαίρνει ένα καταιγιστικό συναίσθημα ενθουσιασμού και θαυμασμού, μια μαγική αίσθηση ότι με περιβάλλει μια θαυματουργή δύναμη.
Αυτά τα συναισθήματα, όμως, εναλλάσσονται με αμφιβολίες, αμφισβητήσεις και φόβους. Κάποιες φορές, είναι αλήθεια, υποκύπτω στον πειρασμό της ανησυχίας για τις "επιπλοκές" που μπορεί να έχει η υλοποίηση των προθέσεών μου και των πνευματικών μου αναζητήσεων, στην ζωή των κοντινών μου ανθρώπων.
Αυτές οι ανησυχίες δημιουργούν μια σκιά που επηρεάζει την κατεξοχήν χαρούμενη διάθεσή μου.
Υπάρχουν φορές που νιώθω τον πειρασμό να αντισταθώ ή να παραπονεθώ για τα μαθήματα που μου στέλνει το Σύμπαν.


Συγχωρώ, λοιπόν, όλες αυτές τις "ανθρώπινες" σκέψεις.
Παραδίδω όλες μου τις ανησυχίες και τους φόβους στον Θεό και τους Αγγέλους Του.
Εμπιστεύομαι ότι έχω καθοδήγηση, υποστήριξη και αγάπη κάθε στιγμή.
Αμήν..

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2008

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Τι είναι η Συγχώρεση;





Η συγχώρεση αναγνωρίζει ότι αυτό που νόμιζες ότι σου έκανε ο αδερφός σου, δεν συνέβη. Δεν συγχωρεί αμαρτίες κάνοντάς τες έτσι πραγματικές. Βλέπει ότι δεν υπάρχει αμαρτία. Και από αυτή την άποψη συγχωρούνται όλες οι αμαρτίες σου.
Τι άλλο είναι η αμαρτία, εκτός από μια λανθασμένη ιδέα για το Παιδί του Θεού; Η συγχώρεση βλέπει απλά το λάθος, και έτσι το αφήνει να φύγει. Και αυτό που παίρνει τώρα την θέση του είναι το Θέλημα του Θεού.
Η σκέψη που δεν συγχωρεί είναι αυτή που κάνει μια κρίση και δεν πρόκειται να την αμφισβητήσει, παρόλο που δεν είναι πραγματική. Ο νους είναι κλειστός, και δεν επιθυμεί να απελευθερωθεί. Η σκέψη αυτή προστατεύει την προβολή της, σφίγγοντας έτσι τις αλυσίδες της, έτσι ώστε οι παραμορφώσεις να είναι πιο συγκαλυμμένες και αδιευκρίνιστες ∙ λιγότερο προσβάσιμες προς αμφισβήτηση, και πολύ καλά κρυμμένες από την λογική. Και τι άραγε μπορεί να μπει ανάμεσα σε μια παγιωμένη προβολή και τον σκοπό που έχει επιλέξει σαν επιθυμητό στόχο;
Μια σκέψη που δεν συγχωρεί κάνει πολλά πράγματα. Επιδιώκει μανιωδώς τον στόχο της, εξουδετερώνοντας και αναποδογυρίζοντας ό,τι θεωρεί ότι παρεμποδίζει την επίτευξη του στόχου της. Σκοπός της είναι η διαστρέβλωση, και τα μέσα επίτευξής της. Ξεκινά έξαλλες προσπάθειες να συντρίψει την πραγματικότητα, χωρίς να νοιάζεται για τίποτα που θα μπορούσε να αμφισβητήσει την άποψή της.
Η συγχώρεση από την άλλη πλευρά, είναι γαλήνια, και δεν κάνει τίποτα. Δεν προσβάλλει καμιά πλευρά της πραγματικότητας, ούτε ζητά να την παραμορφώσει μετατρέποντας την σε μορφές που να της αρέσουν. Απλά κοιτά, και περιμένει, και δεν κρίνει. Αυτός που δεν συγχωρεί, κρίνει, γιατί πρέπει να δικαιολογήσει την αποτυχία του να συγχωρέσει. Αλλά αυτός που θέλει να συγχωρέσει τον εαυτό του πρέπει να μάθει να καλωσορίζει την αλήθεια ακριβώς όπως είναι.
Μην κάνεις τίποτα, λοιπόν, και άφησε την συγχώρεση να σου δείξει τι να κάνεις, μέσω Εκείνου ο Οποίος είναι ο Οδηγός σου, ο Σωτήρας σου και ο Προστάτης σου, δυνατός σε ελπίδα, και βέβαιος για την τελική σου επιτυχία. Αυτός σε έχει ήδη συγχωρέσει, διότι αυτή είναι η λειτουργία Του, η οποία Του έχει δοθεί από τον Θεό. Τώρα πρέπει να μοιραστείς την λειτουργία Του, και να συγχωρέσεις αυτόν που Εκείνος έχει σώσει, του οποίου την αθωότητα βλέπει, και τον οποίον τιμά σαν Παιδί του Θεού.

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Ο Θάνατος και η Ανάσταση


Δεν υπάρχει θάνατος..

« Ο πολεμιστής θεωρεί τον εαυτό του ήδη νεκρό, έτσι δεν έχει τίποτα να χάσει. Το χειρότερο του έχει ήδη συμβεί, έτσι είναι καθαρός και ήρεμος.»

-Κάρλος Καστανιέντα-

Νομίζεις ότι ο θάνατος είναι του σώματος, αλλά στην πραγματικότητα ο θάνατος είναι μια σκέψη που παίρνει πολλές μορφές τις οποίες τις περισσότερες φορές δεν τις αναγνωρίζεις.

Ορίστε μερικές φορές από τις οποίες είσαι νεκρός:

Όταν είσαι:

1. λυπημένος

2. φοβισμένος

3. ανήσυχος

4. γεμάτος αμφιβολίες

5. θυμωμένος

6. σε πόνο

7. υποφέρεις

8. βαριέσαι

9. κουρασμένος

10. άρρωστος

11. φθονερός

12. ζηλότυπος

Νομίζεις ότι ο θάνατος είναι του σώματος και δεν συνειδητοποιείς ότι είσαι ήδη νεκρός, μέσα σε κάτι που φαίνεται ότι είναι σώμα που περιφέρεται από δω κι από κει.

Είσαι νεκρός μέχρι ν’ αλλάξεις το νου σου, να μετα-νοήσεις και αποκηρύξεις όλες τις μορφές θανάτου.

Θάνατος είναι η ανησυχία στην οποία ανταποκρίνεσαι με οποιοδήποτε τρόπο που δεν είναι η απόλυτη χαρά. Είναι η μοναδική ιδέα που βρίσκεται κάτω από όλα τα συναισθήματα που δεν είναι η υπέρτατη ευτυχία.

ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ:

1. Ο παραμικρός αναστεναγμός κόπωσης.

2. η παραμικρή δυσφορία

3. και το πιο ανεπαίσθητο κατσούφιασμα.

Πόσο αντισυμβατικά είναι αλήθεια τα ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ!!! Σου ζητούν να είσαι χαρούμενος. Σου ζητούν να καθαρίσεις αυτό το σκυθρώπιασμα από το πρόσωπό σου.

Είσαι ζωντανός ή νεκρός; Το μόνο που έχεις να κάνεις, για ν’ απαντήσεις σε αυτή την ερώτηση είναι να κοιτάξεις την συναισθηματική σου κατάσταση.

Θάνατος είναι η σκέψη ότι είσαι χωρισμένος από τον Θεό. Είναι η πεποίθηση ότι οι συνθήκες αλλάζουν, τα συναισθήματα εναλλάσσονται από αιτίες που δεν μπορείς να ελέγξεις, που δεν έχεις φτιάξει εσύ, και δεν μπορείς ποτέ να τις αλλάξεις. Είναι παράνοια να πιστεύεις τέτοια πράγματα.

Θάνατος είναι η παγιωμένη πεποίθηση ότι κάτι συμβαίνει έξω από εσένα που προκαλείται από εξωτερικούς παράγοντες, άλλους από τον εαυτό σου.

Η ζωή μας δεν είναι έτσι όπως την φανταζόμαστε.

Σήμερα, ας μην δεχτούμε τον θάνατο σε καμιά του μορφή. Ας μην αφήσουμε τον εαυτό μας να είναι λυπημένος. Θα είμαστε χαρούμενοι και γαλήνιοι.

Ας κρατήσουμε τον ιερό μας χώρο καθαρό, έτσι όπως τον δημιούργησε ο Θεός. Δεν θα αφήσουμε το σκοτάδι να εισβάλλει στο νου μας. Δεν θα κοιμόμαστε. Δεν θα αφήσουμε το μυαλό μας να περιπλανιέται μακριά από το γεγονός ότι είμαστε Ένα με τα πάντα.

Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΗΓΗ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ.

Ό,τι δημιούργησε είναι αιώνιο. Δεν υπάρχει θάνατος. Όπως ήμασταν, είμαστε, και θα είμαστε πάντα.

..και η Ανάσταση

Πολύ απλά η ανάσταση είναι το ξεπέρασμα ή η υπερνίκηση του θανάτου. Είναι μια αφύπνιση ή μια αναγέννηση, μια αλλαγή του νου για την σημασία του κόσμου.

Τι σημαίνει αυτό;

Σημαίνει ότι μπορώ να πάρω την απόφαση να πάψω ν’ αναμασώ την ίδια παλιά ιστορία.

Να βγάλω την παλιά κασέτα από το κασετόφωνο και να την πετάξω.

Να βγάλω το ακάνθινο στεφάνι από το κεφάλι μου και ν’ αναγεννηθώ, ολοκαίνουργια.

Καμιά αμαρτία, καμιά παλιά ιστορία, κανένα παλιό λάθος για να επανορθώσω, τίποτα που να χρειάζεται επιδιόρθωση. Έρχομαι στην νέα στιγμή – η οποία είναι θεραπευμένη, ολοκληρωμένη, τέλεια και αθώα.

Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι παύω να αποκαλώ τον εαυτό μου εθισμένο, αλκοολικό, ανάξιο, άσχημο, χαζό, και αμαρτωλό.

Δεν λέω πια ότι κανείς δεν μ’ αγαπά. Δεν είμαι κανενός το θύμα.

ΣΤΑΜΑΤΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΙΟΛΙ! Λέω «αρκετά πια με αυτές τις ανοησίες!»

Αρχίζω να λέω μια καινούρια ιστορία για μένα:

Είμαι το φως του κόσμου.

Είμαι παιδί του Θεού.

Είμαι όμορφη.

Είμαι η Αγάπη του Θεού.

Είμαι γενναιόδωρη, καλή, έντιμη, ευγενική και χαρούμενη.

Και τέλος, σταματώ να σκοτώνω τον εαυτό μου με όλους τους περιορισμούς, την αυτό-κατάκριση και τις αμφιβολίες.

Αμήν.

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008

Προσευχή Καρδιάς.


Άγγελοί μου, φίλοι μου πιστοί και καθοδηγητές, παραδίδω σε σας όλες τις ανησυχίες και ανασφάλειες που με βασανίζουν.

Περιφρουρείτε τις σκέψεις μου και μη με αφήνετε να απομακρύνομαι από τον στόχο μου ούτε λεπτό. Στόχος μου είναι η Ειρήνη και η Αγάπη του Θεού. Αυτό είναι που ποθεί η ψυχή μου. Αυτή είναι η βαθύτερη επιθυμία της καρδιάς μου.

Μη με αφήνετε να παρασύρομαι από τις μορφές και τις προσκολλήσεις!

Ας καλωσορίζω τα μαθήματα που μου στέλνει το Σύμπαν.

Ας είναι αυτά με μορφές που να μπορώ να τις καταλαβαίνω και να τις απολαμβάνω.

Ας μην μπλοκάρω ούτε για μια στιγμή το φως μέσα μου. Ας το αφήνω ελεύθερο να επεκτείνεται και να αγγίζει με αγάπη όλη την Δημιουργία.

Ας αφήνω την Ειρήνη του Θεού να λάμπει μέσα μου κάθε στιγμή και το Φως Της, ας κατευθύνει όλες μου τις σκέψεις. Όλα τα πράγματα του κόσμου ας λάμπουν πάνω μου με αυτό το Φως, με αυτήν την Ειρήνη.

Ας μην εμποδίζω την Θεϊκή Καθοδήγηση.

ΒΟΗΘΕΙΣΤΕ ΜΕ!!!

Κι Eσύ, Υιέ του Θεού, ελέησέ με, με την Όρασή Σου!

Αντικατέστησε όλες τις πικρίες μου με θαύματα. Κράτα με από το χέρι, κάθε στιγμή και κάθε λεπτό!

Θαύματα ας εμφανίζονται σε κάθε κατάσταση που τα ζητώ.

Ας μην βασίζομαι στον εαυτό μου και ας μην προσπαθώ να επιβάλλω τον έλεγχο του εγώ μου πουθενά.

Ας συγχωρώ τον εαυτό μου, τους αδερφούς μου, τις καταστάσεις!

Όλα όσα μου συμβαίνουν είναι πράγματα που ο Δημιουργός μου θέλει να μάθω. Τα καλοδέχομαι γιατί η Αγάπη του Πατέρα μου για μένα είναι απεριόριστη και δεν υφίσταται τους περιορισμούς, ούτε υπόκειται στους νόμους αυτού του κόσμου.

Ας βλέπω τα πάντα μέσα από τα δικά Σου μάτια.

Ας έχω πίστη και απόλυτη εμπιστοσύνη στην καθοδήγησή Σου.

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2008

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ: Εναποθέτω το μέλλον μου στα Χέρια του Θεού.



Εναποθέτω το μέλλον μου στα Χέρια του Θεού και προσπερνώ όλες μου τις ανησυχίες, όλες τις θλίψεις και τις ενοχές.
Εναποθέτω το μέλλον μου στα χέρια του Θεού και απελευθερώνω το κόσμο από τα δεσμά του.
Ποια ανησυχία είναι δυνατόν να μου επιτεθεί τώρα;
Τι είναι δυνατόν να υποφέρω;
Τι υπάρχει που μπορεί να μου προκαλέσει πόνο, ή να μου επιφέρει εμπειρίες απώλειας;
Τι είναι δυνατόν να φοβηθώ;
Και πως αλλιώς γίνεται να βλέπω τα πράγματα εκτός από την οπτική της αγάπης;
Έχω απαλλαγεί από κάθε φόβο για μελλοντικούς πόνους και δυστυχίες και βρήκα τον δρόμο μου για την παρούσα γαλήνη και ασφάλεια που ο κόσμος δεν μπορεί ποτέ να απειλήσει.
Είμαι βέβαιη, πως αν η οπτική μου είναι εσφαλμένη, δεν θα της λείψει η διόρθωση.
Είμαι ελεύθερη να επιλέξω ξανά, όταν έχω εξαπατηθεί.
Είμαι ελεύθερη να αλλάξω γνώμη όταν κάνω λάθος.
Είμαι ξέγνοιαστη στην αγκαλιά Του, σίγουρη ότι μόνο καλό μπορεί να συμβεί. Αν το ξεχάσω, Αυτός θα με ενθαρρύνει. Αν δεχτώ κάποια σκέψης ασυγχώρεσης, σύντομα θα αντικατασταθεί από την αντανάκλαση της αγάπης. Αν υποπέσω στον πειρασμό επίθεσης, θα επικαλεστώ Εκείνον που περιφρουρεί την ανάπαυσή μου, να κάνει την επιλογή για μένα και να αφήσω πίσω τον πειρασμό.
Ο κόσμος δεν είναι πια εχθρός μου, γιατί επέλεξα να είμαι φίλος του.

Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2008

Οι Επτά Αλήθειες

"Βάλε λινκ (σύνδεση) προς το άτομο που σε κάλεσε. Γράψε 7 αλήθειες για σένα στο blog σου, κάποιες κοινές, κάποιες περίεργες. Κάλεσε 7 άτομα στο τέλος της ανάρτησης βάζοντας τα ονόματα τους και link προς το blog τους. Ειδοποίησε τους ότι του έχεις καλέσει αφήνοντας σχόλιο στο blog τους."

Ευχαριστώ την καλή μου -Edelweiss- που μου έστειλε αυτή την πρόσκληση.

Οι Επτά Αλήθειες

για την γνωριμία μου με τον Θεό

ή

για την γνωριμία με τον Εαυτό μου.

Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ.

1. Ο Θεός Προστάτης αλλά και τιμωρός.

Η μικρή Χριστίνα ζητάει προστασία από τον μπαμπά της αλλά τον τρέμει συνάμα. Του κρύβεται γιατί φοβάται την κρίση και την τιμωρία Του. Αισθάνεται ένοχη για τις αμαρτωλές σκέψεις της. Πηγαίνει στην εκκλησία κάθε Κυριακή με την γιαγιά της γιατί έτσι πρέπει.

Αυτός ο Θεός είναι: εκδικητικός, αυθαίρετος, οξύθυμος, ζηλότυπος, επικριτικός – απονέμει ανταμοιβές και τιμωρίες, ανεξιχνίαστος, κάποιες φορές ελεήμων.

2. Η Επανάσταση κατά της τυραννίας.

Η μικρή Χριστίνα, μεγαλώνει και αμφισβητεί. Κάτω η τυραννία!! Θάνατος στους τυράννους. Ο λαός στην εξουσία!! Δεν γίνεται να υπάρχει ένας τύραννος εκεί πάνω που να διαφεντεύει την μοίρα μας.! Όλα αυτά είναι ανοησίες. Δεν υπάρχει Θεός. Ζήτω ο κομμουνισμός!! Βέβαια, μέσα της, πιστεύει ότι υπάρχει μια Δύναμη Ανώτερη, αλλά δεν το παραδέχεται μήπως και την παρεξηγήσουν οι «σύντροφοί» της.

3. Η Αλλαγή και η Αναζήτηση του Μωρού μέσα στα απόνερα.

Η Χριστίνα αρχίζει να ξεπερνά την περίοδο της πνευματικής εφηβείας, σοβαρεύεται και ψάχνει για την αλήθεια. Μήπως τελικά είχε πετάξει και το «μωρό μαζί με τα απόνερα»; Ο κομμουνισμός κατέρρευσε και αυτή είχε υπάρξει τουλάχιστον αφελής που είχε πιστέψει τόσα ψέματα! Ασχολείται για πρώτη φορά με την αστρολογία και κάνει νέες ανακαλύψεις. Πως γίνεται να βγαίνουν αλήθεια οι αστρολογικές όψεις και πλανητικές θέσεις αν το μόνο που υπάρχει είναι μόνο ύλη; Η πίστη στην Ανώτερη Δύναμη έρχεται στην επιφάνεια.

4. Ο Ειρηνικός Θεός της Αγάπης.

Η Χριστίνα τώρα, αρχίζει να διαβάζει βιβλία εσωτερικής αναζήτησης, προερχόμενα κυρίως από ανατολική φιλοσοφία. Γνωρίζει ένα Θεό αποστασιοποιημένο, ήρεμο που προσφέρει παρηγοριά, μη απαιτητικό, συμφιλιωτικό, σιωπηλό και διαλογιστικό. Αρχίζει να κατανοεί. Συμφιλιώνεται και αποδέχεται περισσότερο τον εαυτό της. Ακόμα πιστεύει, όμως, ότι είναι αμαρτωλή.

5. Ο Λυτρωτής Θεός.

Η Χριστίνα γίνεται όλο και πιο χαρούμενη. Οι ενοχές και τα μπλοκαρίσματα που η ίδια είχε θέσει στον εαυτό της, ένα – ένα αποβάλλονται, σαν το δέρμα που αλλάζει το φίδι. Ο Θεός έχει κατανόηση, είναι ανεκτικός, συγχωρεί, δεν κρίνει, περιλαμβάνει τους πάντες, αποδέχεται. Συνεχίζει, όμως να φοβάται μήπως και πληγώνει τους γύρω της.

6. Ο Δημιουργός Θεός – ο Θεός των Θαυμάτων.

Οι ορίζοντες ανοίγουν ακόμα περισσότερο. Ο Θεός έχει απεριόριστη δημιουργική δυνατότητα. Έλεγχος του χώρου και του χρόνου. Αφθονία. Ανοιχτός, γενναιόδωρος, διατεθειμένος να γίνει αντιληπτός, εμπνευσμένος. Η Χριστίνα βρίσκεται σε μόνιμη κατάσταση προσευχής. Ζητάει και της δίνεται. Οι συγχρονικότητες γίνονται όλο και περισσότερες. Αναγνωρίζει τα θαύματα. Είναι η φυσικά μας κατάσταση. Νιώθει όλο και περισσότερο Παιδί του Θεού. Πολλές εκπλήξεις. Το Σύμπαν έχει πολύ χιούμορ. Ο πειρασμός που αντιμετωπίζει τώρα, είναι η επιστροφή αμφιβολιών και επινόησης σεναρίων για το μέλλον. Εναποθέτει το μέλλον στον Θεό.

Η Χριστίνα βαδίζει στην 6η αλήθεια. Στην αρχή, στη μέση ή στο τέλος, δεν γνωρίζει.

7. Ο Θεός και της Καθαρής Ύπαρξης – «Ο Ων»

Τα Άλφα: Αγέννητος, Αθάνατος, Αμετάβλητος, Ακίνητος, Ανεκδήλωτος Απροσμέτρητος, Αόρατος, Ασύλληπτος, Άπειρος.

Ο υπερβατικός κόσμος, απόλυτη ιερότητα, ολοκληρωτική υπέρβαση. Το κακό δεν υπάρχει πια.

Η Χριστίνα έχει πολύ και απολαυστικό δρόμο ακόμα για την έβδομη αλήθεια. Νιώθει μια ευχάριστη προσμονή.


Θα παραβώ, λίγο τους κανόνες του παιχνιδιού και θα αφήσω ανοιχτή πρόσκληση σε όποιον θέλει να συμμετέχει, χωρίς να καλέσω συγκεριμένα επτά bloggers.

Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2008

ΕΚΤΟΞΕΥΟΜΑΙ..




Το να ζεις εναρμονισμένος με την Πρόθεση, είναι εκπληκτικό!!
Τα πάντα είναι δυνατά!!
Αυτό δεν έχει να κάνει με μαγικές τελετουργίες και μυστηριακές επικλήσεις!!
Απλά, εκτοξεύεσαι προς το Άπειρο, αφήνοντας όλες τις άμυνες και τους φόβους πίσω.
Δεν σου χρειάζονται γιατί όλη η Δύναμη του Σύμπαντος βρίσκεται στην διάθεσή σου. Βρίσκεται ακριβώς μέσα στην πραγματική σου φύση.
Ζήτησε οτιδήποτε και θα σου δοθεί.
Ζήτησε θεραπεία.
Ζήτησε αγάπη.
Ζήτησε κατανόηση.
Ζήτησε καθοδήγηση.
Ζήτα θαύματα.
Ζήτα οτιδήποτε, χωρίς να ντρέπεσαι για τίποτα. Είναι κληρονομικό σου δικαίωμα.
Δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι για να κερδίσεις την εύνοια του Θεού.
Ζήτησε και θα σου δοθεί.
Η ευχή σου είναι εντολή του Αγίου Πνεύματος.
Βέβαια, να είσαι έτοιμος για εκπλήξεις. Όταν έχεις αναθέσει την ζωή σου στην Πρόθεση ο προσωπικός σου προγραμματισμός μπορεί να τιναχτεί στον αέρα. Το Σύμπαν μπορεί να έχει άλλα σχέδια για σένα και Αυτό ξέρει καλύτερα. Εμπιστεύσου Το.
Πες πως εκτοξεύεσαι και έχεις απόλυτη εμπιστοσύνη, γιατί πλησιάζεις περισσότερο τον Προορισμό σου.
Απλά, λοιπόν, κάνω αυτό:
Ησυχάζω και αφήνω κατά μέρος όλες τις σκέψεις για το τι είμαι και τι είναι ο Θεός ∙ όλες τις αντιλήψεις που έχω για τον κόσμο, όλες τις εικόνες που έχω για τον εαυτό μου.
Αδειάζω το μυαλό μου από οτιδήποτε πιστεύω ότι είναι σωστό ή λάθος, καλό ή κακό, κάθε σκέψη που κρίνω άξια ή ανάξια, καθώς και όλες τις ιδέες για τις οποίες ντρέπομαι.
Δεν κρατιέμαι από τίποτα.
Μην παίρνω μαζί μου ούτε μία σκέψη που μου έχει διδάξει το παρελθόν, ούτε μια πεποίθηση από πριν για τίποτα και για κανέναν.
Ξεχνάω αυτό τον κόσμο και έρχομαι με εντελώς άδεια χέρια.
Εξάλλου Αυτός δεν είναι που γνωρίζει το δρόμο για μένα; Εγώ δεν χρειάζεται να ξέρω τον δρόμο προς Αυτόν.
Το μόνο που εγώ έχω να κάνω είναι να επιτρέψω σε όλα τα εμπόδια που έχω παρεμβάλλει ανάμεσα στον Παιδί και τον Πατέρα, να απομακρυνθούν ήσυχα για πάντα. Ο Πατέρας μου θα επιτελέσει το δικό Του μέρος με χαρμόσυνη και άμεση ανταπόκριση.
Ζήτησα και θα μου δοθεί.
Ας μην έχω όμως άμεσα αιτήματα, ούτε να Του υποδεικνύω το τρόπο με τον οποίο Αυτός θα μου εμφανιστεί. Ο τρόπος για να Τον φτάσω είναι απλά να Τον αφήσω να είναι.
Σήμερα, λοιπόν, ας μην διαλέγω τον δρόμο που θα πορεύομαι προς Αυτόν.
Διαλέγω, όμως, να Τον αφήσω να έρθει.
Και με αυτή την επιλογή αναπαύομαι.
Και εκτοξεύομαι!!!

Πατέρα, δεν γνωρίζω τον δρόμο προς τα Σένα. Αλλά σε έχω καλέσει και μου έχεις απαντήσει. Εγώ δεν θα ανακατευτώ. Δικό σου είναι ο τρόπος που θα σε βρίσκω και θα σε ακολουθώ. Και δεν ζητώ, παρά μόνο το θέλημά Σου, το οποίο είναι και δικό μου, να γίνει και στον ουρανό και στην γη.
Αμήν.

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008

ΤΟ ΙΕΡΟ ΠΑΙΔΙ.




Αυτός ο κόσμος στον οποίο φαίνεται ότι ζεις δεν είναι το σπίτι σου. Και κάπου μέσα στο μυαλό σου γνωρίζεις ότι αυτό είναι αλήθεια. Κάποια ανάμνηση του σπιτιού σου συνεχώς σε ακολουθεί, σαν να υπήρχε κάποιος τόπος που σε καλεί να επιστρέψεις παρόλο που δεν αναγνωρίζεις την Φωνή, ή το τι σου θυμίζει αυτή η Φωνή. Και όμως, αισθάνεσαι ξένος εδώ, από κάποιο μέρος άγνωστο. Τίποτα τόσο συγκεκριμένο που να ξέρεις στα σίγουρα ότι βρίσκεσαι εδώ εξόριστος. Απλά κάποιο επίμονο συναίσθημα, μερικές φορές ένας ανεπαίσθητος παλμός, άλλες φορές μετά βίας τον θυμάσαι, άλλες αντιδράς και τον απορρίπτεις, αλλά σίγουρα επιστρέφει στο μυαλό, ξανά και ξανά.

Δεν υπάρχει κανένας που να μην γνωρίζει για τι πράγμα μιλάμε. Και όμως, κάποιοι προσπαθούν να θέσουν κατά μέρος τα βάσανά τους και να απασχολούν το χρόνο τους με παιχνίδια, που θα τους αποσπούν από την λύπη τους. Κάποιοι άλλοι αρνούνται ότι είναι λυπημένοι, και δεν ούτε καν αναγνωρίζουν τα δάκρυά τους. Και άλλοι υποστηρίζουν ότι όλα αυτά που λέμε τώρα είναι αυταπάτες, τίποτα άλλο από ένα απλό όνειρο. Όμως, ποιος θα μπορούσε ν’ αρνηθεί με το χέρι στην καρδιά, χωρίς αμυντικότητα και χωρίς να ξεγελά τον εαυτό του, ότι καταλαβαίνει τα λόγια αυτά;

Σήμερα μιλάμε για τον κάθε ένα που πορεύεται σε αυτό τον κόσμο, γιατί δεν βρίσκεται σπίτι του. Βαδίζει με αβεβαιότητα, σε μια ατέρμονη έρευνα, αναζητώντας στο σκοτάδι αυτό που δεν μπορεί να βρει ∙ μην αναγνωρίζοντας τι είναι αυτό που αναζητά. Χίλια σπίτια φτιάχνει, όμως κανένα δεν ικανοποιεί τον ανήσυχο νου του. Δεν
καταλαβαίνει ότι κτίζει εις μάτην. Το σπίτι που αναζητά δεν μπορεί να φτιαχτεί από αυτόν. Δεν υπάρχει υποκατάστατο για τον Ουρανό. Ό,τι έφτιαχνε δεν ήταν παρά η κόλαση.

Ίσως να νομίζεις ότι θα βρεις το σπίτι της παιδικής σου ηλικίας. Η παιδική ηλικία του σώματός σου και ο τόπος που την στέγασε τώρα πια είναι μια ανάμνηση τόσο διαστρεβλωμένη που απλά κρατάς μια εικόνα από το παρελθόν που ποτέ δεν συνέβη. Όμως, υπάρχει ένα Παιδί μέσα σου το Οποίο αναζητά το σπίτι του Πατέρα Του, και γνωρίζει ότι είναι ξένο εδώ. Αυτή η Παιδική ηλικία είναι αιώνια, με μια αθωότητα που διαρκεί για πάντα. Όπου πηγαίνει αυτό το Παιδί είναι έδαφος ιερό. Είναι η ιερότητά Του που φωτίζει τον Ουρανό, και φέρνει στην γη την καθαρή αντανάκλαση εκείνου του φωτός άνωθεν, εκεί όπου γη και Ουρανός γίνονται ένα.

Αυτό το Παιδί μέσα σου αναγνωρίζει για δικό Του Παιδί ο Πατέρας σου. Αυτό είναι το Παιδί το Οποίο γνωρίζει τον Πατέρα Του. Επιθυμεί τόσο βαθιά να πάει σπίτι Του, τόσο ασταμάτητα, που η φωνή Του σε εκλιπαρεί να Τον αφήσεις να ξεκουραστεί για λίγο. Δεν ζητά περισσότερο από μερικές στιγμές ανάπαυσης ∙ μόνο ένα διάλειμμα κατά το οποίο να μπορεί να επιστρέψει για να αναπνεύσει τον ιερό αέρα που γεμίζει το σπίτι του Πατέρα Του. Και εσύ είσαι το σπίτι Του. Θα επιστρέψει. Αλλά δώσε Του λίγο χρόνο να είναι ο Εαυτός Του, μέσα στην Ειρήνη που είναι το σπίτι Του, να ξεκουραστεί με ησυχία, γαλήνη και αγάπη.

Αυτό το Παιδί χρειάζεται την προστασία σου. Είναι
μακριά από το σπίτι Του. Είναι τόσο μικρό που πολύ εύκολα το κλείνεις απέξω, η μικροσκοπική φωνούλα Του κρύβεται τόσο εύκολα, τα καλέσματά Του για βοήθεια σχεδόν δεν ακούγονται ανάμεσα στους βάρβαρους ήχους και τους τραχείς και εκκωφαντικούς θορύβους αυτού του κόσμου. Και όμως, γνωρίζει ότι μέσα σε σένα ενοικεί η ασφαλής προστασία Του. Δεν θα Τον απογοητεύσεις. Θα πάει σπίτι Του, και εσύ θα πας μαζί Του.

Αυτό το Παιδί είναι η μη αμυντικότητά σου, η δύναμή σου. Σε
εμπιστεύεται. Ήρθε επειδή γνωρίσει ότι δεν θα προδώσεις την εμπιστοσύνη Του . Σου ψιθυρίζει ασταμάτητα για το σπίτι Του. Γιατί επιθυμεί να σε πάρει πίσω μαζί Του, ώστε Αυτός να μείνει και να μην επιστρέψει εκεί όπου δεν ανήκει και όπου ζει σαν ένας απόκληρος σε ένα κόσμο από ξένες σκέψεις. Η υπομονή Του είναι απεριόριστη . Θα σε περιμένει μέχρι ν’ ακούσεις την απαλή φωνή Του μέσα σου, που σε καλεί να Τον αφήσεις να πάει ειρηνικά, μαζί με σένα, εκεί όπου βρίσκεται το σπίτι Του, και εσύ μαζί Του.

Όταν ησυχάσεις για μια στιγμή, όταν ο κόσμος αποσυρθεί από εσένα, όταν οι χωρίς αξία ιδέες παύσουν να έχουν αξία στο ανήσυχο μυαλό σου, τότε θα ακούσεις την Φωνή Του. Σε καλεί τόσο σπαρακτικά που δεν θα Του αντισταθείς άλλο πια. Εκείνη την στιγμή, θα σε πάρει σπίτι Του, και θα μείνεις μαζί Του με απόλυτη ησυχία, σιωπηλός και με γαλήνη, πέρα από όλες τις λέξεις, ανέγγιχτος από τον φόβο και την αμφιβολία, θεσπέσια βέβαιος ότι βρίσκεσαι σπίτι σου.

Ξεκουράσου μαζί Του σήμερα, όσο μπορείς πιο συχνά. Γιατί Αυτός ήταν πρόθυμος να γίνει ένα μικρό παιδί ώστε να μπορέσεις να μάθεις από Αυτόν πόσο δυνατός είναι αυτός που έρχεται χωρίς άμυνες, προσφέροντας μόνο μηνύματα αγάπης σε εκείνους που τον θεωρούν εχθρό τους. Κρατά την ισχύ του Ουρανού στο χέρι Του και τους αποκαλεί φίλους, και δίνει την δύναμή Του σε αυτούς για να δουν ότι Αυτός επιθυμεί να είναι Φίλος τους. Το μόνο που τους ζητά είναι να Τον προστατέψουν, γιατί το σπίτι Του είναι μακριά, και δεν θα επιστρέψει μόνος Του.

Ο Χριστός ξαναγεννιέται σαν ένα μικρό Παιδί κάθε φορά που ένας περιπλανώμενος αφήνει το σπίτι του. Γιατί πρέπει να μάθει ότι δεν έχει τίποτα άλλο να προστατέψει, εκτός από αυτό το Παιδί, που έρχεται χωρίς άμυνες και προστατεύεται από αυτή την μη αμυντικότητά Του. Πήγαινε
σπίτι μαζί Του πότε πότε. Είσαι το ίδιο ξένος εδώ, όσο και Αυτός.

Αφιέρωσε χρόνο για να αφήσεις την ασπίδα σου, από την οποία δεν κερδίζεις τίποτα, και κατέβασε το σπαθί και το ξίφος που έχεις υψώσει ενάντια σε ένα εχθρό που δεν υπάρχει. Ο Χριστός σε έχει ονομάσει φίλο και αδερφό. Ήρθε, ακόμα και για να σου ζητήσει την βοήθειά σου να Του επιτρέψεις να πάει σπίτι Του ολοκληρωμένος. Έχει έρθει, όπως έρχεται ένα μικρό παιδί που πρέπει να ικετέψει τον πατέρα του για προστασία και αγάπη. Κυβερνά το σύμπαν, και όμως, ακατάπαυστα σου ζητά να επιστρέψεις μαζί Του, και να μην έχεις ψευδαισθήσεις για θεούς σου άλλο πια.

Δεν έχεις χάσει την αθωότητά σου. Αυτήν λαχταράς. Αυτή είναι η επιθυμία της καρδιάς σου. Αυτή είναι η Φωνή που ακούς, και αυτό είναι το Κάλεσμα που δεν μπορείς να αρνηθείς. Το ιερό Παιδί παραμένει μαζί σου. Το σπίτι Του είναι και δικό σου. Σήμερα, σου παραδίδει την μη αμυντικότητά του, και εσύ την δέχεσαι σε αντάλλαγμα όλων των πολεμικών παιχνιδιών που έχεις φτιάξει. Και τώρα ο δρόμος είναι ανοιχτός, και το ταξίδι έχει ένα τέλος που φαίνεται στον ορίζοντα επιτέλους.

Ησύχασε για μια στιγμή και πήγαινε σπίτι μαζί Του.

A Course in Miracles – Lesson 182

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ – Μάθημα 182


Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2008

Η Πτώση:…..Ένα Πανάρχαιο Σφάλμα..


« Χρύσεον μεν πρώτιστα γένος μερόπων ανθρώπων Αθάνατα ποίησαν ολύμπια δώματ’ έχοντες. Οι μεν επί Κρόνου ήσαν, ότ’ ουρανώ εμβασίλευεν∙ Ως τε θεοί δ’ έζωον ακηδέα θυμόν έχοντες, Νόσφιν άτερ τε πόνων και οιζύος∙ ουδέ τι δειλόν Γήρας επήν, αιεί δε πόδας και χείρας ομοίοι Τέρποντ’ έν θαλίησι, κακών έκτοσθεν απάντων∙ Θνήσκον δ’ ως θ’ ΄ύπνω δεδμημένοι∙ εσθλά δε πάντα Τοίσιν έην∙ καρπόν δ’ έφερε ζείδωρος άρουρα Αυτόματη, πολλόν τε και άφθονον∙ οι δ’ εθελημοί Ήσυχοι εργ’ ενέμοντο εν εσθλήσι πολέεσι.»

(Ζητώ συγνώμη, για την μονοτονική απόδοση του κειμένου.)

Ο Ησίοδος μας μιλά για την χρυσή εποχή κατά την οποία η ανθρώπινη φύση ήταν αρμονική και ισορροπημένη. Ο ποιητής διαισθάνθηκε, δηλαδή ανακάλεσε δια μέσου της ψυχικής του μνήμης, την εποχή εκείνη για την οποία τόσοι άλλοι ποιητές και προφήτες μιλούν.
Αυτού του είδους η ανθρώπινη φύση και αυτού του είδους η ανθρώπινη κοινωνία υπήρξε σε εποχή που διαφεύγει από την αρμοδιότητα της κοινής Ιστορίας, όχι όμως και της ψυχικής μνήμης. Στην μνήμη αυτή οφείλονται όλες οι παραδόσεις γύρω από την Εδέμ, οι οποίες, λίγο πολύ, συμφωνούν μεταξύ τους άλλοτε εξαγγελλόμενες από ποιητές, και άλλοτε από φιλοσόφους και προφήτες που θεμελιώνουν θρησκεύματα.
Σε αυτή την χρυσή εποχή, ο άνθρωπος είχε φτάσει μετά από μια μακραίωνη εξέλιξη στο ύψος της τελειότητας που συνεπάγεται η αρμονική και ιεραρχική διάταξη των τεσσάρων συνθετικών της φύσης του. Η σφαίρα του σώματος και της διάνοιας υπάκουε στην σφαίρα της ψυχής και του πνεύματος, και έτσι η τετρακτύς (σώμα, νους, ψυχή, πνεύμα) αποτελούσε τον παράδεισο. Από το ύψος αυτό ο άνθρωπος έπεσε όταν καταστράφηκε αυτή η ιεραρχία. Όμως η παλινόρθωσή της εγγυάται την επανάκτηση της Εδέμ, δηλαδή την έλευση της Βασιλείας των Ουρανών.
Στην αρμονική τετρακτύ το πνεύμα αποτελεί το κέντρο, δηλαδή τον Θεό, το δε σώμα αποτελεί την περιφέρεια, δηλαδή τον όφη. Μεταξύ της περιφέρειας και του κέντρου είναι ο νους και η ψυχή. Η αρμονία της τετρακτύος διατηρείται για όσο διάστημα η ψυχή έχει στραμμένη την προσοχή της στο Πνεύμα και οδηγεί τον Νου προς το κέντρο, ούτως ώστε το σώμα να χρησιμεύει σαν όργανο που υπηρετεί τα λοιπά τρία συνδετικά.
Η ατομικότητα και η αυτονομία της τετρακτύος εδρεύει στην ψυχή, η οποία είναι ελεύθερη στις προτιμήσεις της. Η ανθρώπινη ψυχή διαθέτει απόλυτη ελευθερία βούλησης, διότι η φύση της είναι δημιουργημένη κατ’ ομοίωση της Πηγής της. Αμέσως μόλις αυτή πάψει να ατενίζει στο κέντρο, η αρμονία της τετρακτύος καταστρέφεται. Οι οφθαλμοί της ψυχής υφίστανται αμαύρωση και ο άνθρωπος «πίπτει», δηλαδή εκβάλλεται από τον παράδεισο. «Έξω» και «κάτω» είναι λέξεις συνώνυμες. Το κέντρο της βαρύτητας μετατοπίζεται, η περιφέρεια, δηλαδή το σώμα, έλκει την ψυχή προς τα κάτω και έκτοτε αδυνατεί να διαμορφώσει κάποια έννοια περί του κόσμου, αφού δεσμεύεται από τους περιορισμούς της ύλης.
Για να ατενίζει η ψυχή στο κέντρο, πρέπει να κατέχει την θέση που της αρμόζει μεταξύ του Νου και του Πνεύματος. Η ψυχή είναι το θηλυκό μέρος της φύσης, ο νους το αρσενικό. Δεν πρέπει η ηγεμονία να περιορισθεί δτο άρρεν, διότι έτσι το θήλυ αποβάλλει την θέση που του αρμόζει και στρέφεται προς την περιφέρεια παύοντας πλέον να εμπνέεται από το πνεύμα.
Κατά την εβραϊκή παράδοση η Εύα πλάστηκε ενώ κοιμόταν ο Αδάμ. Αυτό σημαίνει ότι το Σώμα και η Διάνοια πρέπει να βρίσκονται σε παθητική κατάσταση ώστε η ψυχή να εκδηλωθεί και να αναλάβει την οδηγία του ανθρώπου και την ευθύνη της ευδαιμονίας του. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι τιμούσαν την Ίσιδα υπεράνω του συζύγου της, οι ιερείς σέβονταν και υπερηφανεύονταν πρώτιστα για την καταγωγή από την μητέρα τους και τα δημόσια χρονικά συνεγράφονταν εν ονόματι της μεγάλης ιέρειας του έτους.
Επίσης παραστατική και εύγλωττη είναι η αλληγορία του απαγορευμένου καρπού και του δένδρου της γνώσης. Γνώση, εδώ, σημαίνει απλά την μετατόπιση του κέντρου της βαρύτητας, δηλαδή την μετάθεση της συνείδησης από την ψυχή, όπου πρέπει να εδρεύει, στο σώμα. Ο καρπός λέγεται απαγορευμένος διότι η μετάθεση αυτή συνεπιφέρει την σύγχυση. Πριν από την σύγχυση το σώμα διατελούσε, θα λέγαμε εν αγνοία. Έτσι λοιπόν οι λέξεις γνώση και πτώση εδώ ταυτίζονται. Ο πεπτωκώς καθόλου δεν αισθάνεται την εντός του λανθάνουσα ψυχή, αλλά έχει γνώση του σώματος, το οποίο αποκαλεί «εαυτό» και μόνο αυτό αναγνωρίζει.
Και ο μύθος του Προμηθέας γύρω από την ίδια αλήθεια στρέφεται. Η κλοπή του ουράνιο πυρός, το οποίο ο Προμηθέας φέρνει στην Γη είναι η μετάθεση της συνείδησης από το κέντρο στην περιφέρεια. Έκτοτε ο άνθρωπος δεσμεύεται στον Καύκασο, δηλαδή στην Ύλη και σπαράσσεται από την συγκεχυμένη βούλησή του. Η έννοια αυτή αλληγορείται στην παραβολή της συζύγου του Λωτ, η οποία αφού έστρεψε το βλέμμα προς τα πίσω, δηλαδή αφού έπαψε να ατενίζει το ενδότερο πνεύμα, έγινε στήλη άλατος, δηλαδή αποκρυσταλλώθηκε, έχασε την ζωοδότρια πηγή της. Άλας είναι ειδική συμβολική λέξη, η οποία παριστά την ύλη και η μετατροπή σε άλας είναι διεύθυνση αντίθετη προς την έξαρση και την ανύψωση προς το θείον.
Σε όλες αυτές τις αλληγορίες που παριστούν την πτώση του ανθρώπου, υπάρχει πάντοτε μία απαγόρευση, η οποία φυσικότατα καταδεικνύει την σχέση μεταξύ του ενδότερου πνεύματος και της εξωτερικής ύλης, η οποία είναι σχέση πνεύματος θετικού προς πνεύμα αρνητικό. Το αρνητικό πνεύμα συμβολίζεται από τον όφη, δηλαδή τον υπνωτισμό τον οποίο η ύλη εξασκεί επί της ψυχής. Αλλά όταν αυτή ατενίζει στο κέντρο, η ύλη δεν έχει δύναμη να υπνωτίσει και ο όφης τότε γίνεται σύμβολο δύναμης και σοφίας.
Η προτίμηση του πνεύματος είναι η οδός, την οποία ο Ιησούς υπέδειξε λέγοντας: «Εγώ ειμί η οδός η αληθινή». Πραγματικά μόνο με αυτή την μέθοδο μπορούμε να επανέλθουμε στον χρυσό αιώνα, όταν θα είναι δυνατόν να ζούμε «ακηδέα θυμόν έχοντες νόσφιν άτερ τε πόνων και οιζύος».
Η προτίμηση της ύλης οδηγεί βαθμηδόν στην απώλεια, διότι η ύλη είναι το είδωλο και αν εκλάβουμε αυτό αντί της ουσίας, πέφτουμε σε σύγχυση και τυφλότητα. Άρα ο μέγιστος κίνδυνος της ανθρώπινης υπόστασης είναι η ειδωλολατρία, την οποία συμφέρει να αποφεύγει κανείς σε κάθε μία από τις περιστάσεις της ζωής του. Η ειδωλολατρία στην πραγματικότητα είναι το λεγόμενο προπατορικό αμάρτημα, το οπολιο δεν πρέπει να θεωρηθεί σαν μια προκαθορισμένη πράξη που έγινε σε ορισμένο χρόνο από συγκεκριμένο πρόσωπο, αλλά σαν βαθμιαία παρέκκλιση της ανθρώπινης προσοχής από την ουσία των πραγμάτων στα είδωλά τους, από τα νοούμενα στα φαινόμενα, από το αλληγορούμενο στην αλληγορία.
Απαιτείται ισχυροποίηση της διαίσθησης η οποία έχει την ρίζα της στις πέντε αισθήσεις, είναι ανεξάρτητη από αυτές και μπορεί βαθμιαία καλλιεργούμενη να μας αποκαλύψει τον ενδότερο κόσμο της ουσίας. Ο εξωτερικός κόσμος της μορφής χωρίς τον ενδότερο κόσμο της ουσίας είναι απλώς αντικατοπτρισμ’ός, τον οποίο η ανθρωπότητα σήμερα εκλαμβάνει αντί της πραγματικότητας και μάλιστα αποκαλεί αυτή την ουτοπία πραγματικότητα.
Αυτή ακριβώς είναι η πτώση του ανθρώπου από την Εδέμ – το πανάρχαιο σφάλμα του ανθρώπου.

Η ανάρτηση αυτή είναι βασισμένη στο Κεφάλαιο "Η Πτώση" του βιβλίο "ΦΩΣ ΕΚ ΤΩΝ ΕΝΔΟΝ" του Πλάτωνα Δρακούλη.

Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2008

ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ.



Η Συγχώρεση είναι το Κλειδί της Ευτυχίας. (Μάθημα 121 – ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ)

Εδώ βρίσκεται η απάντηση στην αναζήτησή σου για ειρήνη. Εδώ βρίσκεται το κλειδί του νοήματος σε ένα κόσμο που δεν βγάζει κανένα νόημα. Εδώ βρίσκεται το κλειδί για την ασφάλεια μέσα στους φαινομενικούς κινδύνους που δείχνουν να σε απειλούν σε κάθε γωνιά, και φέρνουν αβεβαιότητα σε όλες σου τις ελπίδες για γαλήνη και ευτυχία. Εδώ απαντώνται όλες οι ερωτήσεις. Εδώ κατοχυρώνεται το τέλος κάθε ανασφάλειας και αβεβαιότητας.

Ο νους που δεν συγχωρεί είναι γεμάτος φόβο, και δεν έχει καθόλου χώρο για την αγάπη∙ δεν της αφήνει καθόλου περιθώριο ν’ απλώσει ειρηνικά τα φτερά της και ν’ ανυψωθεί πάνω από τον αναβρασμό του κόσμου. Ο νους που δεν συγχωρεί είναι λυπημένος, χωρίς ελπίδα ανακούφισης και απελευθέρωσης από τον πόνο. Υποφέρει, και όμως συνεχίζει να ζει μέσα στην μιζέρια, προσπαθεί να δει στο σκοτάδι χωρίς να τα καταφέρνει, όντας όμως σίγουρος για τον κίνδυνο που καραδοκεί εκεί.

Ο νους που δεν συγχωρεί διχάζεται από αμφιβολίες, μπερδεύεται για τον εαυτό του και όλα όσα βλέπει, φοβάται και θυμώνει, είναι αδύναμος και μαινόμενος, φοβάται να προχωρήσει, φοβάται να μείνει, φοβάται να ξυπνήσει αλλά και να κοιμηθεί, τρομάζει στον κάθε ήχο αλλά και ακόμα περισσότερο στην ησυχία ∙ τρέμει το σκοτάδι αλλά ακόμα περισσότερο τρέμει όταν πλησιάζει στο φως.

Τι άλλο από την καταδίκη του μπορεί να αντιληφθεί ο νους που δεν συγχωρεί; Τι άλλο θα βλέπει εκτός από αποδείξεις ότι όλες οι αμαρτίες του είναι αληθινές; Ο νους που δεν συγχωρεί δεν βλέπει σφάλματα, παρά μόνο αμαρτίες. Κοιτάζει τον κόσμο με μάτια που δεν βλέπουν, και βγάζει σπαρακτική κραυγή καθώς βλέπει την δική του προβολή να ετοιμάζεται να επιτεθεί στην αξιοθρήνητη παρωδία της ζωής του. Θέλει να ζήσει, και όμως επιθυμεί να ήταν νεκρός. Θέλει την συγχώρεση, αλλά όμως δεν βλέπει καμιά ελπίδα. Θέλει να ξεφύγει, αλλά δεν μπορεί να συλλάβει τον τρόπο διότι παντού βλέπει αμαρτωλούς.

Ο νους που δεν συγχωρεί είναι απελπισμένος, χωρίς την προοπτική για κάποιο μέλλον που θα του προσφέρει κάτι άλλο εκτός από ακόμα περισσότερη απελπισία. Παρόλα αυτά θεωρεί ότι η κρίση του για τον κόσμο είναι αμετάκλητη, και δεν καταλαβαίνει ότι ο ίδιος έχει καταδικάσει τον εαυτό του σε αυτή την απελπισία. Νομίζει ότι δεν μπορεί ν’ αλλάξει, γιατί αυτό που βλέπει του πιστοποιεί ότι η κρίση του είναι σωστή. Δεν ρωτά, γιατί νομίζει ότι ξέρει. Δεν αμφισβητεί, σίγουρος πως έχει δίκιο.

Την συγχώρεση την αποκτάς. Δεν είναι έμφυτη σε ένα νου, ο οποίος στην πραγματικότητα δεν είναι δυνατόν να αμαρτήσει. Όπως η αμαρτία ήταν μια ιδέα που εσύ δίδαξες στον εαυτό σου, έτσι και την συγχώρεση πρέπει να την μάθεις και αυτή, αλλά από ένα άλλο Δάσκαλο, ο οποίος αντιπροσωπεύει τον άλλο Εαυτό μέσα σου. Μέσα από Αυτόν μαθαίνεις πώς να συγχωρείς τον εαυτό που νομίζεις ότι έφτιαξες, και τον αφήνεις να εξαφανιστεί. Έτσι επιστρέφεις το νου σου να γίνει πάλι ένα με Αυτόν που είναι ο Εαυτός σου, και δεν είναι ποτέ δυνατόν να αμαρτήσει.

Κάθε νους που δεν συγχωρεί σου παρουσιάζει μια ευκαιρία να διδάξεις τον δικό σου νου πώς να συγχωρήσει τον εαυτό του. Όλοι περιμένουν την απελευθέρωσή τους από την κόλαση μέσα από σένα, και στρέφονται προς εσένα ικετεύοντας για τον Ουρανό εδώ και τώρα. Δεν έχουν άλλη ελπίδα εκτός από σένα. Και σαν δική τους ελπίδα, έτσι γίνεσαι και δική σου. Κάθε νους που δεν συγχωρεί πρέπει να μάθει μέσα από την δική σου συγχώρεση ότι έχει σωθεί από την κόλαση. Και καθώς διδάσκεις την σωτηρία, θα μαθαίνεις.

Όμως, όλη η διδασκαλία και η μάθησή σου δεν θα δικές σου, αλλά του Διδασκάλου ο Οποίος σου έχει δοθεί για να σου δείχνει τον δρόμο. Σήμερα εξασκούμαστε στο να μάθουμε να συγχωρούμε. Αν είσαι πρόθυμος, σήμερα μπορείς να μάθεις να παίρνεις το κλειδί της ευτυχίας, και να το χρησιμοποιείς.

Ο νους που δεν συγχωρεί δεν πιστεύει ότι το να δίνεις και να παίρνεις είναι το ίδιο. Όμως εξασκώντας την συγχώρεση θα μάθεις ότι είναι ένα και το αυτό. Γι αυτό ας προσπαθήσουμε να την εφαρμόσουμε σε κάποιον που θεωρούμε εχθρό και σε κάποιον που θεωρούμε φίλο. Και καθώς μαθαίνουμε να τους βλέπουμε και τους δύο σαν ένα, θα επεκτείνουμε το μάθημα και προς τον εαυτό μας, και θα δούμε ότι η δική τους απόδραση περιλαμβάνει και την δική μας.

Φέρε, λοιπόν, στο μυαλό σου κάποιον που δεν συμπαθείς, που σε εκνευρίζει, ή που σου προκαλεί δυσφορία όταν τον συναντάς∙ κάποιον που αντιπαθείς πολύ έντονα, ή απλά κάποιον που προσπαθείς να αγνοήσεις. Δεν έχει σημασία τι μορφή παίρνει ο θυμός σου. Ίσως ήδη τον έχεις επιλέξει. Μας κάνει.

Τώρα κλείσε τα μάτια σου, δες τον στο μυαλό σου, και παρατήρησέ τον για λίγο. Προσπάθησε ν’ αντιληφθείς κάποιο φως σε αυτόν κάπου ∙ μια μικρή λάμψη που δεν είχες μέχρι τώρα αντιληφθεί. Προσπάθησε να βρεις μια μικρή σπίθα φωτός να λάμπει μέσα από την άσχημη εικόνα που έχεις γι αυτόν. Κοίταζε αυτήν την εικόνα μέχρι να δεις ένα φως κάπου μέσα σε αυτήν, και έπειτα προσπάθησε να επεκτείνεις αυτό το φως μέχρι να τον καλύψει, και να κάνει την εικόνα όμορφη και καλή.

Κοίταξε αυτή την αλλαγμένη οπτική για λίγο, και έπειτα στρέψε το νου σου σε κάποιον που θεωρείς φίλο. Προσπάθησε να μεταφέρεις το φως που έμαθες να βλέπεις γύρω από τον πρώην «εχθρό» σου σε αυτόν. Δες τον τώρα σαν περισσότερο από φίλο, γιατί μέσα σε αυτό το φως η ιερότητά του σου δείχνει τον σωτήρα σου, που έχει ήδη σωθεί και σώζει, θεραπευμένος και ολοκληρωμένος. Μετά άφησέ τον να σου προσφέρει το φως που βλέπεις σε αυτόν, και άφησε τον «εχθρό» σου και τον φίλο σου να ενωθούν ευλογώντας σε με ό,τι τους έδωσες. Τώρα είσαι ένα μαζί τους, και αυτοί είναι ένα με σένα. Τώρα ο εαυτός σου σε έχει συγχωρέσει.

«Η Συγχώρεση είναι το κλειδί της ευτυχίας. Θα ξυπνήσω από το όνειρο ότι Είμαι θνητός, σφαλερός, και γεμάτος αμαρτία, Και θα γνωρίζω ότι είμαι το τέλειο Παιδί του Θεού.»

Είναι καταπληκτικό μάθημα. Πόσο πρακτικό!!

Οι πιο πολλοί άνθρωποι απλά λένε μια ιστορία για τους άλλους, κουτσομπολεύουν, παραπονούνται, ή απλά αγνοούν έναν άνθρωπο λέγοντας «μα δεν καταλαβαίνει» ή «δεν είναι στο ίδιο μήκος κύματος με μένα.»

Πόσες σχέσεις δεν χαλάνε έτσι!

Πόσες πικρίες δεν αρχίζουν από αυτό το σημείο!

Πόσα «μα δεν έχω δίκιο» δεν ξεκινούν από εδώ!

Αλλά αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να ΤΟΝ ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ. Να κοιτάξουμε τον άνθρωπο που μας εκνευρίζει. Να τον/την συμπεριλάβουμε. Να μην τον/την αγνοούμε. Να σταματήσουμε να προσπαθούμε να τον διορθώσουμε ή να τον αλλάξουμε. Να σταματήσουμε να νομίζουμε ότι κάνουμε κάτι αλλιώτικο ή καλύτερο από αυτόν.

Αυτός ο τύπος είναι ο σωτήρας μου!!

Ανατρεπτική άποψη.

Τόσο καιρό ακολουθούσαμε τα προηγούμενα. Μήπως να δοκιμάσουμε κάτι καινούριο;

Ή μας πονάει στον εγωισμό;

Αυτός που σε εξωθεί στα άκρα, που τα κάνει συνεχώς θάλασσα, που σου λέει σκληρά λόγια, που σου επιτίθεται, που σου λέει ότι είσαι απαίσια, χαζή και άχρηστη….αυτός ο τύπος είναι ο σωτήρας σου.

Πως σου φαίνεται αυτό;

Ο εχθρός σου είναι ο σωτήρας σου!!

Όταν τον συγχωρείς, συγχωρείς τον εαυτό σου και όλο τον κόσμο.

Έτσι επιτελείται η θεραπεία. Είναι πολύ απλό.

Βρες το φως μέσα σε αυτόν. Κοίταξε πέρα από το σώμα του.

Κοίταξε πέρα από την παλιά ιστορία σας.

Να είσαι ΠΑΡΩΝ στο παρόν.

Έλα χωρίς ΚΑΜΙΑ ιδέα για το ποιος νομίζεις ότι είναι αυτός ο άνθρωπος, ή ποια είναι η σχέση του με σένα. Απλά δες τον μέσα στο μυαλό σου, και βρες το φως, τον σπινθήρα, και άφησε το να τον καλύψει.

Αγάπησε όλα τα πράγματα!

Αγάπησε τον γείτονά σου, τον εχθρό σου και τον Θεό.

Αγάπα τους πάντες και τα πάντα.

Άσε τις κρίσεις και τις επικρίσεις.

Η συγχώρεση είναι το κλειδί της ευτυχίας.

Ό,τι πίστευες μέχρι τώρα είναι λάθος. Όλες σου οι πικρίες είναι λάθος. Όλες σου οι ιστορίες είναι φαντασίες. Ο αδερφός σου είναι φίλος και σωτήρας σου.

Τι ανακούφιση!!!


ΠΗΓΕΣ:
http://www.themiracletimes.com/
- A Course in Miracles-
http://gorgeousforgod.com

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...