ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΤΕΛΕΙΑ ΜΕΡΑ

Το ακόλουθο άρθρο είναι κάποιες σκέψεις μου, βασισμένες στο κεφάλαιο 30 από τα ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ
Συνεχώς παίρνουμε αποφάσεις.
Παίρνουμε αποφάσεις όλη την ώρα, συνειδητά ή ασυνείδητα, πριν πούμε ή κάνουμε κάτι.
Πριν από μια κίνηση ή σκέψη μας, πάντα υπάρχει μια απόφαση.
Παίρνουμε χιλιάδες αποφάσεις κάθε μέρα.
Δεν θα ήταν συνετό να αρχίσει να μας υπέρ-απασχολεί η κάθε μια ξεχωριστά. Αυτό που χρειάζεται είναι μια σωστή απόφαση, μια σωστή «ρύθμιση» του νου μας, που θα γίνει συνειδητά την στιγμή που θα ξυπνήσουμε.
Ας αποφασίσουμε να έχουμε μια ευτυχισμένη μέρα αποφασισμένοι να μην πάρουμε αποφάσεις μόνοι μας.

«Σήμερα δεν θα πάρω αποφάσεις μόνη μου.»

Αυτό σημαίνει ότι δεν θα αφήσουμε το εγώ μας να είναι ο κριτής για το τι θα κάνουμε.
Αυτό από μόνο του είναι μια πραγματική απόφαση.
Αποφάσεις παίρνουμε είτε με είδωλα ή με τον Θεό. Μπορούμε να ζητήσουμε βοήθεια είτε από το εγώ μας, ή από τον Ιερό μας εαυτό.
Σήμερα, ας επιλέξουμε με σοφία.
Ας ζητήσουμε καθοδήγηση από την Εσωτερική μας Φωνή, την Φωνή που εκπροσωπεί τον Θεό.
Και όταν ζητάμε, είναι σίγουρο ότι μας δίδεται.
Η μέρα μας δεν κυλά στην τύχη. Ορίζεται από αυτό με το οποίο θα επιλέξουμε να την ζήσουμε, και από το πώς ο φίλος του οποίου την καθοδήγηση έχουμε ζητήσει αντιλαμβάνεται την ευτυχία μας.
Πάντα ζητάμε συμβουλή πριν αποφασίσουμε να κάνουμε κάτι.
Ας την ζητήσουμε από τον σωστό Φίλο..
Βέβαια, όσο καλές προθέσεις και να έχουμε, είναι πολύ πιθανό ότι θα υπάρξουν στιγμές της ημέρας που δεν θα πετύχουμε να είμαστε πιστοί στην απόφασή μας.
Ίσως νιώσουμε θυμό, αβεβαιότητα και φόβο.
Κάθε φορά που νιώθουμε έτσι, είναι βέβαιο ότι έχουμε πάρει μιαν απόφαση ρωτώντας τον «λάθος» σύμβουλο.
Ευτυχώς όμως, υπάρχει ακόμα χρόνος να πούμε:

«Τουλάχιστον μπορώ ν’ αποφασίσω ότι δεν μου αρέσει αυτό που αισθάνομαι τώρα.»

Έχοντας αποφασίσει ότι δεν μας αρέσει ο τρόπος που αισθανόμαστε, τι θα ήταν πιο εύκολο από το να συνεχίσουμε λέγοντας:

«Και έτσι ελπίζω να έκανα λάθος».

Και έπειτα:

«Ζητώ έναν άλλο τρόπο να δω αυτήν την κατάσταση (τον άνθρωπο, κλπ)»

Αυτό το τελικό βήμα δεν είναι άλλο από αναγνώριση μη αντίστασης στο να δεχτούμε βοήθεια.
Δεν θα αντισταθούμε στην καθοδήγηση του Ιερού μας Εαυτού πια.
Είναι μια δήλωση ενός ανοιχτού νου, που ακόμα δεν είναι απόλυτα βέβαιος, αλλά είναι πρόθυμος να του δείξουν:

«Ίσως υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος να δω τα πράγματα.
Τι έχω να χάσω με το να ρωτήσω;»

Εμείς και ο σύμβουλός μας πρέπει να συμφωνήσουμε στο τι θέλουμε πριν μπορέσει αυτό να συμβεί. Αυτή η συμφωνία είναι που επιτρέπει σε όλα τα πράγματα να συμβούν.
Οι αποφάσεις προκαλούν αποτελέσματα επειδή δεν παίρνονται σε απομόνωση.
Παίρνονται από εμάς και τον σύμβουλό μας, για τους εαυτούς μας αλλά και για όλο τον κόσμο.
Σε ποιο βασίλειο βρίσκεται ο κόσμος μας σήμερα;
Τι είδους ημέρα θα αποφασίσουμε να έχουμε;