Ποια είναι η δομή του Σύμπαντος; Μοιάζει καθόλου με την δομή της κοινωνίας μας; Μήπως θα έπρεπε να πάρουμε ιδέες για την «ιδανική κοινωνία»; Σίγουρα η δομή του Σύμπαντος είναι ασύλληπτη για τον ανθρώπινο νου παρόλο που η επιστήμη έχει προοδεύσει πολύ και έχει αποκαλύψει πολλά. Ποια είναι η ιδανική, η «φυσική» δομή; Από πού άραγε θα μπορούσαμε να πάρουμε πληροφορίες; Μήπως από το σώμα μας που δεν είναι άλλο από ένας μικρόκοσμος του Σύμπαντος; Από το σώμα μας, που η βιολογία του είναι ένας «χάρτης» της δομής του Σύμπαντος.
Η ανθρώπινη κοινωνία κάθε άλλο παρά «φυσική» δομή έχει. Βασίζεται στις ιεραρχικές δομές της εξουσίας και του ελέγχου. Όλες, μα όλες οι κοινωνίες, όλοι οι πολιτισμοί, όσο εξελιγμένοι και δημοκρατικοί και να είναι, η δομή τους είναι βασισμένη στις ιεραρχικές αξίες. Πάντα επικεφαλής βρίσκεται αυτός που έχει τα περισσότερα και κάτω κάτω βρίσκεται αυτός με τα λιγότερα. Αυτός είναι ο τρόπος που είναι οργανωμένη η κοινωνία πάνω σε αυτόν τον πλανήτη. Αυτό, όμως, δεν αντικατοπτρίζει καθόλου τον τρόπο που λειτουργεί το Σύμπαν και μαζί με αυτό και η Φύση. Το Σύμπαν και η Φύση δεν έχουν καμία σχέση με εξουσία και έλεγχο. Το Σύμπαν επικεντρώνεται στην Αγάπη και στην πρόθεση. Στην απόλυτη ενότητα των πάντων. Εδώ δεν παίζουν ρόλο οι αποστάσεις. Αυτοί που απέχουν περισσότερο από το κέντρο δεν σημαίνει πως διαθέτουν και τα λιγότερα όπως συμβαίνει στην δική μας την κοινωνία.
Θα μοιραστώ μαζί σας μια μεταφορική ιστορία, που διάβασα στο δεύτερο βιβλίο του Κρύωνα, «Μη σκέφτεστε σαν άνθρωποι».
Μεταφορική ιστορία του Χεριού.
Θα σας παρουσιάσω τώρα τη μεταφορική ιστορία που σας υποσχέθηκα προηγουμένως, γιατί η μεγάλη ειρωνεία είναι ότι μέσα από την κυτταρική δομή σας υπάρχουν ενδείξεις για το πώς είναι δομημένο το Σύμπαν! Θέλουμε να φανταστείτε ότι ανακρίνετε τα κύτταρα του ίδιου σας του χεριού. Παρότι φαίνεται παράξενο, θα μπορούσαν να σας απαντήσουν με πνευματική σοφία και βιολογική ακρίβεια και να σας δώσουν την αλήθεια. Μπορεί, λοιπόν, να ρωτήσετε το χέρι σας. Ποιος είσαι;
«Είμαστε το χέρι σου, ένας ειδικός. Είμαι ένας μηχανικός και υπηρετώ το όλον» (Παρατηρήστε τον ενικό και τον πληθυντικό, είναι σημαντικό).
Σε ποιον ανήκεις;
Γνωρίζοντας πολύ καλά ότι το χέρι ανήκει στο μπράτσο, τα κύτταρα του χεριού σας λένε: «Δεν ανήκω στο μπράτσο. Βοηθάω το σύνολο. Γιατί χωρίς εμένα το όλον δεν θα μπορούσε εύκολα να τραφεί. Θα ήταν δύσκολο επίσης να σηκωθεί ή να κάτσει. Αυτό που είναι καλό για το σώμα είναι καλό και για μένα.»
Ποιος είναι ο διευθυντής σου; Ποιο είναι το αφεντικό;
«Δεν έχουμε κανένα. Γιατί αυτό που είναι καλό για το σύνολο είναι καλό και για το χέρι. Δεν υπάρχει επανάσταση, γιατί μέσα στην οργάνωση υπάρχει αγάπη, ισορροπία και κατάλληλη πόλωση ανάμεσα στα μέρη».
Ποιος σε δημιούργησε;
«Στο ίδιο κυτταρικό και ατομικό επίπεδο της δομής μου υπάρχει ενέργεια. Δεν είμαστε πάντοτε ένα χέρι. Κάποια μέρα θα σταματήσω να είμαι χέρι. Και ίσως κάποια μέρα θα ξαναγίνω χέρι πάλι. Η ενέργεια δεν καταστρέφεται και επομένως πάντοτε ήμουνα και πάντα θα είμαι αυτή η ενέργεια. Το όλον δεν αλλάζει και ο αριθμός των μερών παραμένει πάντα ο ίδιος»Αυτό είναι το χέρι σας που μιλάει! Πολύ σοφό για ένα χέρι…
Είσαι ευτυχισμένος;
«Ναι. Έχουμε μια σχέση αγάπης με τα περιβάλλοντα μέρη. Δεν υπάρχει αρνητικό, δεν υπάρχει επανάσταση και δεν υπάρχει ακαταλληλότητα. Είμαστε ισορροπημένοι ( ή πάντα στη διάθεση της εξισορρόπησης).»Μετά, μπορεί να ρωτήσετε το χέρι μια ερώτηση παγίδα. Μπορεί να ρωτήσετε:Πες μου για την διαμάχη που υπάρχει μέσα σου!
……(Γνωρίζοντας πολύ καλά για τα αμυντικά συστήματα του οργανισμού σας, για τον σκοπό των αντισωμάτων και τις μάχες για ανοσία και για τον αγώνα που σας έχουν πει ότι συνεχώς εκδηλώνεται μέσα στις φλέβες σας). Αλλά το χέρι θα σας χαμογελάσει και θα πει: «Είναι κατάλληλο για το ανθρώπινο σώμα να κινείται ελεύθερα πάνω στη Γη ανάμεσα στις αρρώστιες και στα μικρόβια, ανάμεσα στα βακτήρια που μπαίνουν μέσα στο σώμα, που μπορεί να φαίνεται παράξενο. Αλλά κατάλληλα, το ισορροπημένο σώμα έχει την αμυντική διάταξη να τα ουδετεροποιεί, να γυρνάει το αρνητικό σε θετικό, να εξισορροπεί τον εαυτό του, να αφομοιώνει. Δεν υπάρχει καμιά διαμάχη. Πρόκειται για μια μετάλλαξη, μια κατάλληλα εξισορροπούσα αφομοίωση. Δεν υπάρχει καμία μάχη. Βρίσκομαι σε ειρήνη».Αυτές είναι οι ερωτήσεις που ρωτάτε τη βιολογική σας πλευρά και αυτές είναι οι απαντήσεις που παίρνετε……….-
Σπάνια τ’ αναγνωρίζουμεκαι σχεδόν ποτέ δεν το παραδεχόμαστε. Αυτή είναι και η μοναδική τους δύναμη.
Ο σκοπός τους είναι θολός και τα λατρεύουμε και τα φοβόμαστε μόνο και μόνο επειδή δεν τ’ αναγνωρίζουμε γι αυτό που είναι.
Το είδωλο είναι μια εικόνα του αδελφού σου στην οποία δίνεις μεγαλύτερη αξία από αυτό που είναι εκείνος στην πραγματικότητα.
Είδωλο μπορεί να είναι ένα σώμα ή ένα πράγμα, ένα μέρος, μια κατάσταση, ένα αντικείμενο που το έχεις ή το επιθυμείς, ή κάποιο δικαίωμα που διεκδικείς ή το έχεις ήδη επιτύχει. Είναι όλα τα ίδια.
Μην αφήνεις την μορφή τους να σε εξαπατά.
Τα είδωλα δεν είναι παρά υποκατάστατα της πραγματικότητας σου. Κατά κάποιο τρόπο πιστεύεις ότι θα συμπληρώσουν τον μικρό ασήμαντο εαυτό σου, και θα σου χαρίσουν ασφάλεια σε ένα κόσμο που τον θεωρείς επικίνδυνο, μιας και είναι γεμάτος δυνάμεις ενταγμένες εναντίον σου. Θεωρείς πως έχουν την δύναμη να φροντίζουν για τις ελλείψεις σου και να προσθέτουν κάτι στην αξία που νομίζεις πως δεν έχεις.
Δεν υπάρχει κανένας που να πιστεύει σε είδωλα και να μην έχει αιχμαλωτίσει τον εαυτό του στην μικρότητα και στην απώλεια. Γι αυτό και αναζητά πέρα από τον μικρό του εαυτούλη, την δύναμη να σηκώσει το κεφάλι και να σταθεί μακριά από την δυστυχία που αντανακλά ο κόσμος του.
Αυτή είναι η ποινή που επιβάλλεις στον εαυτό σου όταν δεν αναζητάς μέσα σου την ασφάλεια και την γαλήνη που θα σε απελευθερώσει από τα δεσμά που σε κρατούν αιχμάλωτο του κόσμου αυτού.
Το είδωλο είναι μια εσφαλμένη εντύπωση, μια λάθος πίστη. Είναι ένα είδος αντί-Χριστού.
Το είδωλο είναι μια ευχή που της δίνουμε σάρκα, οστά και μορφή, κι έτσι την θεωρούμε αληθινή και την βλέπουμε έξω από το νου μας. Όμως αυτή, στην πραγματικότητα, παραμένει μια σκέψη, και δεν μπορεί ν’ αφήσει το νου από τον οποίο προέρχεται. Ούτε είναι η μορφή της ξέχωρη από την ιδέα την οποία αντιπροσωπεύει.
Τα είδωλα είναι σαν ένα πέπλο, ένα παραπέτασμα που μας κρύβει το Φως, τον Χριστό. Δηλαδή τον πραγματικό μας Εαυτό.
Και όμως το Φως είναι εκεί. Ένα σύννεφο δεν ακυρώνει, ούτε σβήνει τον ήλιο. Απλώς τον κρύβει από τα μάτια μας.
Τι είναι, λοιπόν, ένα είδωλο;
ΤΙΠΟΤΑ!
Μόνο όταν το πιστεύεις του δίνεις ύπαρξη. Και όταν το πιστεύειςτου δίνεις δύναμη επάνω σου. Του δίνεις την δύναμη που για να την κρατήσει βασίζεται στο φόβο. Η ζωή του και η δύναμή του είναι δώρα της πίστης σου προς αυτό.
Που βρίσκεται το είδωλο;
ΠΟΥΘΕΝΑ!
Είναι δυνατόν να υπάρχει κάποιο κενό στο άπειρο, ένα μέρος όπου ο χρόνος μπορεί να διακόψει την αιωνιότητα; Ένα μέρος σκοτεινό, εκεί όπου παντού κυριαρχεί το φως; Υπάρχει κάτι που είναι ικανό να διασπάσει το Όλον;
Ας κάνουμε, λοιπόν, την μοναδική «θυσία» που χρειάζεται. Ας θυσιάσουμε τον φόβο. Ας θυσιάσουμε τον φόβο και μαζί όλα τα επακόλουθά του. Την δυστυχία, τον πόνο, τις ανησυχίες και τις αμφιβολίες.
Θυσιάζοντας τον φόβο, πέφτουν ένα - ένα τα είδωλα τα οποία δεν έχουν πια ούτε λόγο ύπαρξης ούτε υπόσταση.
Αυτό είναι και το μοναδικό μας χρέος προς την αλήθεια. Να απελευθερώσουμε όλες τις αυταπάτες μας και όλες τις εικόνες που εσφαλμένα λατρεύαμε.
Και η Αγάπη θα επιστρέψει στην επίγνωσή μας.
Και θα βρισκόμαστε πάλι γαλήνιοι στο Φως, γιατί τα είδωλα θα έχουν δώσει την θέση τους στην Πραγματικότητα.
Κάθομαι και παρακολουθώ τους Αγγέλους να εμφανίζονται σαν μαγικοί βοηθοί στον κόσμο μου.
Οι καρδιές τους είναι γεμάτες με χρυσό φως και βρίσκονται εδώ για να με συνοδεύσουν πίσω, στην Αγάπη.
Βρίσκονται δίπλα μου για να με οδηγήσουν μακριά από ένα σκοτεινό τόπο γεμάτο μίσος, που ακόμα εμφανίζεται στο μυαλό μου, μετά από αιώνες και αιώνες γραμμικού χρόνου.
Ακτινοβολώ από ευγνωμοσύνη, γιατί αυτοί οι αγγελιαφόροι της Αγάπης είναι οι «Οδοδείκτες» μου, οι σταλμένοι εδώ από Εκείνον που με αγαπά για να με φέρουν πίσω στον τόπο της Ειρήνης ο οποίος βρίσκεται μέσα στην ίδια μου την ύπαρξη.
Βρίσκονται εδώ για να μου υπενθυμίζουν διαρκώς πως έχω ένα βωμό γεμάτο θησαυρούς και δώρα και πως αυτοί φρουρούν τις ανοιχτές του θύρες ώστε να μη χαθεί ούτε ένα από τα δώρα μου. Για να εξασφαλίζουν ότι αυτά μόνο θα αυξάνουν.
Συνεχώς μου ψιθυρίζουν ότι είμαι πάντα καλοδεχούμενη εκεί όπου βρίσκονται οι θησαυροί μου, και ότι μπορώ πάντα να γυρίσω εκεί όποτε το επιθυμώ, γιατί εκεί βρίσκεται πραγματικά το σπίτι μου. Εκεί βρίσκεται η αιώνια και αναλλοίωτη Αγάπη της οποίας είμαι κι εγώ ένα μέρος.
Τα κάστρα των σκέψεων και των πεποιθήσεων που ο φόβος είχε κτίσει πέφτουν το ένα μετά το άλλο.
Πόσες μορφές έχουν αλήθεια!! Μορφές διαφορετικές ενώ η ουσία τους είναι ίδια. Κάποιες έχουν μορφή θυμού. Κάποιες έχουν όψη οίκτου ή αυτό-οικτιρμού. Κάποιες μοιάζουν με ενοχές και «πρέπει».
Κάθομαι και βλέπω πόσους ρόλους έχω υποδυθεί και πόσους ρόλους είχα απαίτηση να υποδυθούν οι αδερφοί μου. Όλα για μια παράσταση ενός κόσμου που δεν υπάρχει.
Ψεύτικοι θεοί και είδωλα πέφτουν με θόρυβο στο έδαφος και το μόνο που μένει πίσω τους είναι ο κονιορτός και οι στάχτες τους.
Είναι ώρα ν’ ανοίξω την καρδιά μου και να θυμηθώ την Μοναδική Αληθινή Μου Φύση.
Αυτή είναι η μοναδική επιθυμία της καρδιάς μου και τώρα το αναγνωρίζω. Αυτό ζητώ από το Σύμπαν. Αυτό ζητώ από τον Πατέρα μου και Αυτός μου στέλνει τις στρατιές των αγγέλων του να ικανοποιούν τις επιθυμίες μου και να με βοηθούν.
Ακούω μια φωνή από Ψηλά, πέρα από αυτό το μέρος που εδρεύει ο φόβος, να με καλεί, και να μου λέει να επιστρέψω στην Αγκαλιά της Αγάπης.
Απελευθερώνω όλα όσα νόμιζα πως ξέρω και ανοίγω την αγκαλιά μου στους ουράνιους συντρόφους μου.
Αυτή την στιγμή, την στιγμή της ευαίσθητης ολόγυμνης επίγνωσης, παραδίδομαι και επιστρέφω στην Αγάπη.
Τόσο απόλυτη και ολοκληρωτική είναι αυτή η απόφαση γιατί τώρα είναι η στιγμή της επανένωσης με την ουράνια ενότητα, με τον Αιώνιο Αγαπημένο που με περιμένει τόσο καιρό υπομονετικά.
