Από το Κεφάλαιο 3, III. Perception versus Knowledge.
III. ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΚΑΙ ΓΝΩΣΗ.
1. Μέχρι στιγμής, έχουμε δώσει έμφαση στην αντίληψη, και έχουμε πει πολύ λίγα για την γνώση. Αυτό συμβαίνει διότι η αντίληψη πρέπει να μπει σε ορθή βάση πριν μπορέσεις να γνωρίσεις οτιδήποτε. Το να γνωρίζεις σημαίνει ότι είσαι σίγουρος. Η αβεβαιότητα δείχνει ότι δεν γνωρίζεις. Η γνώση είναι δύναμη διότι είναι βέβαιη, και η βεβαιότητα είναι δύναμη. Η αντίληψη είναι προσωρινή. Σαν ιδιότητα της πίστης στον χώρο και τον χρόνο, υπόκειται είτε στον φόβο είτε στην αγάπη. Τα λανθασμένα αποτελέσματα της αντίληψης παράγουν φόβο και τα ορθά προωθούν την αγάπη, αλλά κανένα δεν φέρνει την βεβαιότητα διότι όλη η αντίληψη ποικίλει. Γι αυτό και δεν είναι γνώση. Η ορθή αντίληψη είναι η βάση για την γνώση, αλλά το να γνωρίζεις είναι η επιβεβαίωση της αλήθειας και πέρα από κάθε αντίληψη.
2. Όλες σου οι δυσκολίες προέρχονται από το γεγονός ότι δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου, τον αδελφό σου ή τον Θεό. Το να αναγνωρίζεις σημαίνει να «γνωρίζεις ξανά», υπονοώντας ότι ήξερες από πριν. Μπορείς να δεις με πολλούς τρόπους διότι η αντίληψη χρησιμοποιεί ερμηνεία, και αυτό σημαίνει ότι δεν είναι ούτε ολοκληρωμένη ούτε συνεπής. Το θαύμα, όντας ένας τρόπος να αντιλαμβάνεσαι, δεν είναι γνώση. Είναι η σωστή απάντηση σε μια ερώτηση, αλλά όταν γνωρίζεις δεν ρωτάς. Το να θέτεις τις ψευδαισθήσεις υπό αμφισβήτηση και να ρωτάς σχετικά με αυτές, είναι το πρώτο βήμα στην κατάργησή τους. Το θαύμα, ή η σωστή απάντηση, τις διορθώνει. Εφόσον οι αντιλήψεις αλλάζουν, η εξάρτησή τους από τον χρόνο είναι προφανής. Το πώς αντιλαμβάνεσαι κάποια χρονική στιγμή καθορίζει αυτό που κάνεις, και οι πράξεις πρέπει να συμβαίνουν μέσα στον χρόνο. Η γνώση είναι άχρονη, διότι η βεβαιότητα δεν είναι αμφισβητήσιμη. Γνωρίζεις όταν έχεις πάψει να κάνεις ερωτήσεις.
3. Ο νους που ρωτά αντιλαμβάνεται τον εαυτό του μέσα στον χρόνο, επομένως ψάχνει για μελλοντικές απαντήσεις. Ο κλειστός νους πιστεύει ότι το μέλλον και το παρόν θα είναι τα ίδια. Αυτό εξασφαλίζει μια φαινομενικά σταθερή κατάσταση που είναι συνήθως μια προσπάθεια να εξισορροπήσει έναν θεμελιώδη φόβο ότι το μέλλον θα είναι χειρότερο από το παρόν. Αυτός ο φόβος αναχαιτίζει κάθε τάση για ερώτηση και αμφισβήτηση.
4. Η ορθή όραση είναι η φυσική αντίληψη της πνευματικής όρασης, αλλά εξακολουθεί να είναι μια διόρθωση, παρά ένα γεγονός. Η πνευματική όραση είναι συμβολική, και επομένως δεν είναι εργαλείο για γνώση. Είναι, όμως, ένα μέσο ορθής αντίληψης, το οποίο την φέρνει στον κατάλληλο πεδίο του θαύματος. Μία «θέαση του Θεού» θα ήταν μάλλον ένα θαύμα παρά μια αποκάλυψη. Το γεγονός ότι η αντίληψη αναμιγνύεται έστω και ελάχιστα αφαιρεί αυτή την εμπειρία από την σφαίρα της γνώσης. Αυτός είναι ο λόγος που τα οράματα, όσο ιερά και να είναι, δεν έχουν διάρκεια.
5. Η Βίβλος σου λέει να γνωρίσεις τον εαυτό σου ή να είσαι βέβαιος. Η βεβαιότητα είναι πάντα εκ Θεού. Όταν αγαπάς κάποιον τον έχεις αντιληφθεί έτσι όπως είναι, και αυτό σου δίνει την δυνατότητα να τον γνωρίσεις. Μέχρι να τον αντιληφθείς πρώτα έτσι όπως είναι, δεν μπορείς να τον γνωρίσεις. Όσο κάνεις ερωτήσεις γι αυτόν υπονοείς ξεκάθαρα ότι δεν γνωρίζεις τον Θεό. Η βεβαιότητα δεν απαιτεί δράση. Όταν λες ότι ενεργείς στην βάση της γνώσης, τότε πραγματικά συγχέεις την γνώση με την αντίληψη. Η γνώση παρέχει την δύναμη για δημιουργική σκέψη, αλλά όχι για την ορθή πράξη. Η αντίληψη, τα θαύματα και η πράξεις έχουν πολύ στενή σχέση. Η γνώση είναι το αποτέλεσμα αποκάλυψης και χρειάζεται μόνο την σκέψη. Ακόμα και στην πιο πνευματική της μορφή η αντίληψη περιλαμβάνει και το σώμα. Η γνώση προέρχεται από το ιερό εσωτερικό άδυτο και είναι άχρονη διότι είναι βέβαιη. Το να αντιλαμβάνεσαι την αλήθεια δεν είναι το ίδιο με το να την γνωρίζεις.
6. Η ορθή αντίληψη είναι απαραίτητη πριν μπορέσει ο Θεός να επικοινωνήσει άμεσα με τα ιερά Του άδυτα, τα οποία ενοικούν στους Υιούς Του. Εκεί μπορεί να κοινωνήσει την βεβαιότητά Του, και η γνώση Του θα φέρει την ειρήνη χωρίς ερωτήσεις. Ο Θεός δεν είναι ξένος προς του Υιούς Του, και οι υιοί Του δεν είναι ξένοι ο ένας προς τον άλλον. Η γνώση προηγείτο και της αντίληψης και του χρόνου, και στο τέλος θα αντικαταστήσει και τα δύο. Αυτή είναι η πραγματική σημασία του «Άλφα και του Ωμέγα, της αρχής και του τέλους», και του « Εγώ είμαι πριν τον Αβραάμ». Η αντίληψη μπορεί και πρέπει να σταθεροποιηθεί, αλλά η γνώση είναι σταθερή. Το « Να φοβάσαι τον Θεό και να τηρείς τις εντολές Του» γίνεται « Γνώρισε τον Θεό και δέξου την βεβαιότητά Του.»
7. Αν επιτίθεσαι στο σφάλμα μέσα σε κάποιον άλλον, τότε θα βλάψεις τον εαυτό σου. Δεν μπορείς να γνωρίσεις τον αδελφό σου όταν του επιτίθεσαι. Η επίθεση γίνεται πάντα εναντίον κάποιου ξένου. Τον κάνεις εσύ ξένο με το να τον αντιλαμβάνεσαι λανθασμένα, κι έτσι δεν μπορείς να τον γνωρίσεις. Και επειδή τον έχεις κάνει ξένο τον φοβάσαι. Όταν τον αντιληφθείς σωστά, τότε θα μπορείς να τον γνωρίσεις. Δεν υπάρχουν ξένοι στην δημιουργία του Θεού. Για να δημιουργείς κι εσύ έτσι όπως Αυτός δημιούργησε μπορείς να δημιουργείς μόνο ό,τι γνωρίζεις, και επομένως να το δέχεσαι σαν δικό σου. Ο Θεός γνωρίζει τα παιδιά Του με απόλυτη βεβαιότητα. Τα δημιούργησε γνωρίζοντάς τα. Τα αναγνωρίζει απόλυτα. Όταν αυτά δεν αναγνωρίζουν το ένα το άλλο, δεν αναγνωρίζουν ούτε Αυτόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου