Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

ΜΑΘΗΜΑ 170


Δεν υπάρχει καμία σκληρότητα στον Θεό άρα ούτε και σε μένα


1. Κανένας δεν επιτίθεται χωρίς πρόθεση να πληγώσει. Σε αυτό δεν μπορεί να υπάρξει εξαίρεση. Όταν νομίζεις ότι επιτίθεσαι σε αυτό-άμυνα, εννοείς ότι το να είσαι σκληρός είναι προστασία ∙ ότι είσαι ασφαλής χάρη στην σκληρότητα. Εννοείς ότι πιστεύεις ότι το να πληγώσεις κάποιον σου φέρνει ελευθερία. Και εννοείς, ακόμα, ότι το να επιτίθεσαι σημαίνει ότι ανταλλάσσεις την κατάσταση που βρίσκεσαι για κάτι καλύτερο, ασφαλέστερο, πιο εξασφαλισμένο σε περίπτωση επικίνδυνης εισβολής και από τον φόβο.

2. Πόσο ολοκληρωτικά παράλογη είναι η ιδέα ότι για να αμυνθείς από τον φόβο πρέπει να επιτεθείς! Διότι εδώ ο φόβος τονώνεται και τρέφεται με αίμα, που θα τον κάνει να μεγαλώσει, να φουσκώσει και να μαίνεται. Κι έτσι ο φόβος προστατεύεται, και δεν υπάρχει διαφυγή από αυτόν. Σήμερα μαθαίνουμε ένα μάθημα που μπορεί να σε σώσει από περισσότερη καθυστέρηση και άχρηστη δυστυχία, από ότι μπορείς να φανταστείς. Είναι αυτό:

Εσύ φτιάχνεις αυτό εναντίον του οποίου αμύνεσαι, και με την άμυνά σου εναντίον του το κάνεις πραγματικό και αδύνατον διαφυγής. Άφησε κάτω τα όπλα σου, και μόνο τότε θα καταλάβεις ότι είναι ψεύτικο.

3. Φαίνεται σαν να επιτίθεσαι σε κάποιον εχθρό έξω. Όμως, η άμυνά σου δημιουργεί έναν εχθρό μέσα σου ∙ μια ξένη σκέψη σε πόλεμο με σένα, που σου στερεί την γαλήνη, και διχάζει τον νου σου σε δύο στρατόπεδα που φαίνονται εντελώς ασυμφιλίωτα. Γιατί η αγάπη τώρα έχει έναν «εχθρό», ένα αντίθετο ∙ και ο φόβος, ο ξένος, τώρα χρειάζεται την άμυνά σου ενάντια στην απειλή αυτού που πραγματικά είσαι.

4. Αν αναλογιστείς προσεκτικά το μέσο με το οποίο η φαντασιόπληκτη σου αυτό-άμυνα προχωρά στον φανταστικό της δρόμο, θ’ αντιληφθείς όλη την βάση στην οποία στέκει αυτή η ιδέα. Πρώτον, είναι προφανές ότι οι ιδέες πρέπει ν’ αφήνουν την πηγή τους, διότι εσύ είσαι που κάνεις την επίθεση, και πρέπει πρώτα να την έχεις συλλάβει με το νου σου. Εν τούτοις, επιτίθεσαι κάπου έξω από σένα, και διαχωρίζεις το νου σου από αυτόν που πρόκειται να δεχτεί επίθεση, με απόλυτη πεποίθηση ότι ο διαχωρισμός που έφτιαξες είναι αληθινό.

5. Δεύτερον, οι ιδιότητες της αγάπης αποδίδονται στον «εχθρό» της. Διότι ο φόβος γίνεται η ασφάλειά σου και ο προστάτης της γαλήνης σου, στον οποίο στρέφεσαι για ανακούφιση και διαφυγή από τις αμφιβολίες για την δύναμή σου, και η ελπίδα ανάπαυσης σε ησυχία δίχως όνειρα. Και καθώς απογυμνώνεις την αγάπη από ό,τι ανήκει μόνο σε αυτή, της προσάπτεις τις ιδιότητες του φόβου. Γιατί η αγάπη σου ζητά να καταργήσεις κάθε άμυνα, διότι απλά είναι μια ανοησία. Και πραγματικά τα όπλα σου καταρρέουν στην σκόνη, γιατί αυτό είναι πραγματικά.

6. Με την αγάπη για εχθρό, η σκληρότητα πρέπει να γίνει θεός. Και οι θεοί απαιτούν αυτοί που τους λατρεύουν να υπακούουν στις προσταγές τους, και να μην τους αμφισβητούν. Αυστηρή τιμωρία απονέμεται χωρίς οίκτο σε εκείνους που ρωτούν αν οι απαιτήσεις τους είναι λογικές ή ακόμα και πνευματικά υγιείς. Οι εχθροί τους είναι τώρα παράλογοι και τρελοί, ενώ αυτοί είναι πάντα ελεήμονες και δίκαιοι.

7. Σήμερα κοιτάμε αυτό τον σκληρό θεό με απάθεια. Και παρατηρούμε ότι παρόλο που τα χείλη του είναι πασαλειμμένα με αίμα, και φωτιές φαίνεται να βγαίνουν από τα ρουθούνια του, είναι φτιαγμένος από πέτρα. Δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Δεν χρειάζεται να προκαλέσουμε την δύναμή του. Δεν έχει καμία. Και εκείνοι που βλέπουν σε αυτόν την ασφάλειά τους δεν έχουν φύλακα, ούτε δύναμη να επικαλεστούν σε περίπτωση κινδύνου, και κανένα ισχυρό πολεμιστή να αγωνιστεί γι αυτούς.

8. Αυτή η στιγμή μπορεί να είναι τρομερή. Αλλά μπορεί επίσης να είναι η στιγμή της απελευθέρωσής σου από την απεχθή δουλεία. Κάνεις μια επιλογή, ενώ στέκεσαι μπροστά σε αυτό το είδωλο, βλέποντάς το ακριβώς όπως είναι. Θα επαναφέρεις στην αγάπη αυτό που προσπάθησες να της αρπάξεις; Ή θα κάνεις άλλο ένα είδωλο για να την αντικαταστήσεις; Γιατί ο θεός της σκληρότητάς παίρνει πολλές μορφές. Μπορεί να βρει άλλη μία.

9. Όμως μη νομίζεις ότι ο φόβος είναι η διαφυγή από τον φόβο. Ας θυμηθούμε τι έχει τονίσει το κείμενο για τα εμπόδια στην ειρήνη. Το τελευταίο, το τελευταίο που θα πιστέψεις ότι δεν είναι τίποτα, και ένα φαινομενικό εμπόδιο με την μορφή ενός συμπαγούς και στέρεου εμποδίου, αδιαπέραστου, τρομακτικού και αξεπέραστου, είναι ο φόβος για τον Θεό τον Ίδιο. Εδώ βρίσκεται η βάση που φιλοξενεί στο θρόνο της την σκέψη του φόβου ως θεό. Διότι εκείνοι που λατρεύουν τον φόβο σαν θεό, τον αγαπούν, και η αγάπη τώρα φαίνεται πως έχει επενδυθεί με σκληρότητα.

10. Από πού προέρχεται η εντελώς παράλογη πίστη σε θεούς εκδίκησης; Η αγάπη δεν έχει συγχύσει τις ιδιότητές της με εκείνες του φόβου. Εν τούτοις, οι λάτρεις του φόβου αντιλαμβάνονται την δική τους σύγχυση στον «εχθρό» του φόβου ∙ την σκληρότητά του τώρα ως μέρος της αγάπης. Και τι γίνεται πιο τρομακτικό από την Καρδιά της Ίδιας της Αγάπης; Τα Χείλη Του φαίνεται σαν να είναι γεμάτα αίμα ∙ η φωτιά προέρχεται από Αυτόν. Και Αυτός είναι πιο τρομερός από οτιδήποτε άλλο, ασύλληπτα σκληρός, κατακεραυνώνοντας όλους όσους Τον αναγνωρίζουν Θεό τους.

11. Η επιλογή που κάνεις σήμερα είναι βέβαιη. Γιατί κοιτάς για τελευταία φορά αυτό το κομμάτι λαξεμένης πέτρας που έφτιαξες, και δεν το αποκαλείς πια θεό. Έχεις έρθει ξανά σε αυτή την θέση, αλλά τότε επέλεξες αυτός ο σκληρός θεός να παραμείνει μαζί σου σε ακόμα άλλη μια μορφή. Κι έτσι ο φόβος του Θεού επέστρεψε σε σένα. Αυτή την φορά τον αφήνεις εκεί. Και επιστρέφεις σε ένα νέο κόσμο, απαλλαγμένο από το βάρος του ∙ χωρίς να τον βλέπεις μέσα από τα τυφλά του μάτια, αλλά με την όραση που σου επανέφερε η επιλογή σου.

12. Τώρα τα μάτια σου ανήκουν στον Χριστό, και Αυτός κοιτάζει μέσα από αυτά. Τώρα η φωνή σου ανήκει στον Θεό και αντηχεί την δική Του. Και τώρα η καρδιά σου παραμένει πάντα σε γαλήνη. Έχεις επιλέξει Αυτόν στην θέση των ειδώλων, και οι ιδιότητές σου, δοσμένες από τον Δημιουργό σου, επαναφέρονται επιτέλους σε σένα. Το Κάλεσμα για τον Θεό ακούγεται και απαντάται. Τώρα ο φόβος έδωσε την θέση του στην αγάπη, καθώς ο Θεός ο Ίδιος αντικαθιστά την σκληρότητα.

13. Πατέρα, είμαστε σαν Εσένα. Καμία σκληρότητα δεν ενοικεί σε μας, διότι δεν υπάρχει καμία σε Σένα. Η γαλήνη Σου είναι δική μας. Και ευλογούμε τον κόσμο με ό,τι έχουμε λάβει από Σένα μόνο. Επιλέγουμε ξανά, και κάνουμε την επιλογή μας για όλους τους αδελφούς μας, γνωρίζοντας ότι είναι ένα μαζί μας. Τους φέρουμε την σωτηρία Σου, όπως την έχουμε λάβει τώρα. Και δίνουμε τις ευχαριστίες μας για αυτούς που μας καθιστούν ολοκληρωμένους. Σε αυτούς βλέπουμε την δόξα Σου, και σε αυτούς βρίσκουμε την γαλήνη μας. Ιεροί είμαστε εμείς διότι η Ιερότητά Σου μας έχει απελευθερώσει. Και δίνουμε τις ευχαριστίες μας. Αμήν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...