Πέμπτη 10 Ιουνίου 2010

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΤΙ ΣΧΕΣΗ ΕΧΟΥΝ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΟΡΘΩΣΗ;



-Από το Εγχειρίδιο για Διδασκάλους, HOW ARE HEALING AND ATONEMENT RELATED?-

1. Η θεραπεία και η Επανόρθωση δεν έχουν απλά κάποια σχέση ∙ είναι ταυτόσημες. Δεν υπάρχει βαθμός δυσκολίας στα θαύματα διότι δεν υπάρχουν βαθμοί Επανόρθωσης. Είναι η μόνη ολοκληρωμένη δυνατή σκέψη σε αυτό τον κόσμο, διότι είναι η πηγή μίας εξ ολοκλήρου ενοποιημένης αντίληψης. Η μερική Επανόρθωση είναι μία ιδέα χωρίς νόημα, ακριβώς όπως είναι αδιανόητες κάποιες περιοχές κόλασης στον Ουρανό. Αποδέξου την Επανόρθωση και σώζεσαι. Η Επανόρθωση είναι ο Λόγος του Θεού. Δέξου τον Λόγο Του και τι απομένει πια που να κάνει δυνατή την ασθένεια; Δέξου τον Λόγο Του και κάθε θαύμα έχει εκπληρωθεί. Το να συγχωρείς σημαίνει να θεραπεύεις. Ο δάσκαλος του Θεού έχει δεχτεί ως μόνη του λειτουργία την Επανόρθωση για τον εαυτό του. Τι υπάρχει, λοιπόν, που να μην μπορεί να θεραπεύσει; Ποιο θαύμα μπορεί να παρακρατηθεί από αυτόν;

2. Η πρόοδος του δασκάλου του Θεού μπορεί να είναι αργή ή γρήγορη, ανάλογα με το αν αναγνωρίζει την περιεκτικότητα της Επανόρθωσης, ή για κάποιο χρονικό διάστημα εξαιρεί κάποιες περιοχές προβλημάτων από αυτήν. Σε μερικές περιπτώσεις, υπάρχει μία αιφνίδια και ολοκληρωτική επίγνωση της τέλειας εφαρμοσιμότητας του μαθήματος της Επανόρθωσης σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά αυτό είναι σχετικά σπάνιο. Ο δάσκαλος του Θεού μπορεί να έχει δεχτεί την λειτουργία που του έχει δώσει ο Θεός πολύ πριν μάθει όλα όσα του προσφέρει η αποδοχή του. Μόνο το τέλος είναι βέβαιο. Η απαραίτητη συνειδητοποίηση της περιεκτικότητας μπορεί να τον φτάσει οπουδήποτε στην διαδρομή . Αν ο δρόμος φαίνεται μακρύς, ας είναι ικανοποιημένος. Έχει αποφασίσει για την κατεύθυνση που θέλει να πάρει. Τι περισσότερο του ζητείται; Και εφόσον έχει κάνει αυτό που χρειάζεται, είναι δυνατόν ο Θεός να του στερήσει τα υπόλοιπα;

3. Για να υπάρξει πρόοδος στην εξέλιξη του δασκάλου του Θεού, χρειάζεται αυτός να καταλάβει ότι η συγχώρεση είναι θεραπεία. Η ιδέα ότι ένα σώμα μπορεί να ασθενεί είναι μία κεντρική ιδέα στο σύστημα σκέψης του εγώ. Αυτή η σκέψη δίνει στο σώμα αυτονομία, το διαχωρίζει από το νου, και κρατά άθικτη την ιδέα της επίθεσης. Αν το σώμα μπορούσε να ασθενεί η Επανόρθωση θα ήταν αδύνατη. Ένα σώμα που μπορεί να παραγγέλνει στο νου να πράττει όπως αυτό κρίνει, θα μπορούσε απλά να πάρει την θέση του Θεού και να αποδείξει ότι η σωτηρία είναι αδύνατη. Τι θα έχει απομείνει, τότε, για να θεραπευτεί; Το σώμα έχει γίνει άρχοντας του νου. Πως είναι δυνατόν, τώρα, ο νους να επιστραφεί στο Άγιο Πνεύμα εκτός κι αν το σώμα σκοτωθεί; Και ποιος είναι αυτός που θα ήθελε την σωτηρία με τέτοιο τίμημα;

4. Φυσικά η ασθένεια δεν φαίνεται ότι είναι απόφαση. Ούτε κανένας θα πίστευε πραγματικά ότι θέλει να είναι ασθενής. Ίσως μπορεί να δεχτεί την ιδέα θεωρητικά, αλλά σπάνια ή και ποτέ αυτή δεν εφαρμόζεται με συνέπεια σε όλες τις ειδικευμένες μορφές ασθένειας, και στην ατομική αντίληψη που έχει αυτός για τον εαυτό του αλλά και για όλους τους άλλους. Ούτε επικαλείται ο δάσκαλος του Θεού το θαύμα της θεραπείας σε αυτό το επίπεδο. Παραβλέπει το νου και το σώμα, βλέποντας μόνο το πρόσωπο του Χριστού να λάμπει μπροστά του, να διορθώνει όλα τα σφάλματα και να θεραπεύει όλη την αντίληψη. Η θεραπεία είναι το αποτέλεσμα της αναγνώρισης, από τον δάσκαλο του Θεού, του ποιος είναι αυτός που χρειάζεται θεραπεία. Αυτή η αναγνώριση δεν έχει καμία ειδική αναφορά. Ισχύει για όλα όσα δημιούργησε ο Θεός. Με αυτή θεραπεύονται όλες οι ψευδαισθήσεις.

5. Όταν ένας δάσκαλος του Θεού δεν μπορεί να θεραπεύσει, αυτό συμβαίνει διότι έχει ξεχάσει Ποιος είναι. Επομένως, άλλη μία ασθένεια γίνεται δική του. Επιτρέποντας να συμβεί αυτό, έχει ταυτιστεί με το εγώ κάποιου άλλου, και επομένως τον έχει παρερμηνεύσει ως σώμα. Κάνοντας αυτό, έχει αρνηθεί να δεχτεί την Επανόρθωση για τον εαυτό του, κι έτσι δεν μπορεί να την προσφέρει στον αδελφό του στο Όνομα του Χριστού. Μάλιστα, δεν θα μπορέσει να αναγνωρίσει τον αδελφό του καθόλου, διότι ο Πατέρας του δεν δημιούργησε σώματα, κι έτσι αυτός βλέπει στον αδελφό του μόνο το μη πραγματικό. Τα σφάλματα δεν διορθώνουν σφάλματα, και η διαστρεβλωμένη αντίληψη δεν θεραπεύει. Κάνε πίσω τώρα, δάσκαλε του Θεού. Έκανες λάθος. Μην δείχνεις εσύ τον δρόμο, γιατί τον έχεις χάσει. Στρέψου γρήγορα προς τον Δάσκαλό σου, και άφησε τον εαυτό σου να θεραπευτεί.

6. Η προσφορά της Επανόρθωσης είναι συμπαντική. Είναι εξίσου εφαρμόσιμη σε όλους τους ανθρώπους σε όλες τις περιστάσεις. Και μέσα σε αυτή βρίσκεται η δύναμη να θεραπεύει όλους τους ανθρώπους από όλες τις μορφές ασθένειας. Αν δεν το πιστεύεις αυτό σημαίνει ότι είσαι άδικος με τον Θεό, και επομένως άπιστος σ’ Αυτόν. Ένας ασθενής αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως διαχωρισμένο από τον Θεό. Θα ήθελες, λοιπόν, να τον βλέπεις κι εσύ ως διαχωρισμένο από σένα; Έργο σου είναι να θεραπεύσεις την αίσθηση του διαχωρισμού που τον κατέστησε ασθενή. Λειτουργία σου είναι να αναγνωρίσεις για λογαριασμό του ότι αυτό που πιστεύει δεν είναι η αλήθεια. Η συγχώρεσή σου είναι που πρέπει να του το δείξει αυτό. Η θεραπεία είναι πολύ απλή. Η Επανόρθωση λαμβάνεται και προσφέρεται. Έχοντας παραλειφθεί, πρέπει να γίνει αποδεκτή. Σε αυτή την αποδοχή είναι που βρίσκεται η θεραπεία. Όλα τ’ άλλα ακολουθούν αυτό τον μοναδικό σκοπό.

7. Ποιος μπορεί να περιορίσει την δύναμη του Θεού του Ίδιου; Ποιος, λοιπόν, μπορεί να πει το ποιος μπορεί να θεραπευτεί και από τι, και τι είναι αυτό που πρέπει να παραμείνει πέρα από την δύναμη του Θεού να συγχωρεί; Δεν είναι δουλειά των δασκάλων του Θεού να βάλουν όρια σε Αυτόν, διότι δεν είναι έργο τους να κρίνουν τον Υιό Του. Και το να κρίνεις τον Υιό σημαίνει ότι περιορίζεις τον Πατέρα του. Και τα δύο αυτά δεν έχουν νόημα. Εν τούτοις, αυτό δεν θα γίνει κατανοητό μέχρι ο δάσκαλος του Θεού ν’ αναγνωρίσει ότι είναι το ίδιο σφάλμα. Σε αυτό το σημείο λαμβάνει την Επανόρθωση, διότι αποσύρει την κρίση του από τον Υιό του Θεού, και τον δέχεται έτσι όπως τον δημιούργησε ο Θεός. Δεν στέκεται πια χωριστά από τον Θεό, αποφασίζοντας το που θα πρέπει να δίδεται η θεραπεία και που πρέπει να παρακρατείται. Τώρα μπορεί να λέει μαζί με τον Θεό, «Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, δημιουργημένος τέλειος, τώρα και πάντα.»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...