ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ?

- Από το Εγχειρίδιο για Διδασκάλους, WHAT IS DEATH?-

1. Ο θάνατος είναι το κεντρικό όνειρο από το οποίο προέρχονται όλες οι ψευδαισθήσεις. Δεν είναι τρέλα να σκέφτεσαι πως ζωή είναι να γεννιέσαι, να γερνάς, να χάνεις την ζωτικότητά σου, και τελικά να πεθαίνεις; Έχουμε ξανακάνει αυτή την ερώτηση, αλλά τώρα χρειάζεται να την αναλογιστούμε πιο προσεκτικά. Είναι η μία ριζωμένη, αμετάβλητη πίστη του κόσμου ότι όλα τα πράγματα σε αυτόν γεννιούνται μόνο και μόνο για να πεθάνουν. Αυτός θεωρείται ο «τρόπος της φύσης», που δεν τίθεται υπό αμφισβήτηση, παρά γίνεται αποδεκτός σαν ο «φυσικός» νόμος της ζωής. Το κυκλικό, το μεταβλητό και το αβέβαιο ∙ το αναξιόπιστο και το ασταθές, το να βαδίζεις με αστάθεια με ένα συγκεκριμένο τρόπο πάνω σε ένα συγκεκριμένο μονοπάτι, -- όλα αυτά θεωρούνται ως Θέληση του Θεού. Και κανένας δεν ρωτά αν είναι δυνατόν ένας καλός Δημιουργός να θέλει κάτι τέτοιο.

2. Με την αντίληψη ότι έτσι δημιούργησε το σύμπαν ο Θεός, θα ήταν αδύνατον να Τον σκέφτεσαι ως στοργικό. Γιατί αυτός που έχει καταδικάσει όλα τα πράγματα να πεθαίνουν, να καταλήγουν σε χώμα, απογοήτευση και απελπισία, μόνο τρομακτικός μπορεί να είναι. Κρατά την μικρή ζωή σου στο χέρι του με μόνο μία κλωστή, έτοιμος να την κόψει χωρίς να νοιαστεί ή να μετανιώνει, ίσως και σήμερα. Ακόμα κι αν περιμένει, το τέλος είναι σίγουρο. Όποιος αγαπά έναν τέτοιο θεό δεν γνωρίζει από αγάπη, διότι έχει αρνηθεί ότι η ζωή είναι αληθινή. Ο θάνατος έχει γίνει το σύμβολο της ζωής. Ο κόσμος της είναι τώρα ένα πεδίο μάχης, όπου βασιλεύουν οι αντιφάσεις και τα αντίθετα κάνουν ατέλειωτους πολέμους. Εκεί όπου υπάρχει θάνατος η ειρήνη είναι αδύνατη.

3. Ο θάνατος είναι το σύμβολο του φόβου του Θεού. Η Αγάπη Του εξαλείφεται μέσα στην ιδέα που την κρατά από την επίγνωση σαν μία ασπίδα σηκωμένη για να κρύβει τον ήλιο. Το σύμβολο αυτό είναι αρκετά μακάβριο για να δείξει ότι δεν μπορεί να συνυπάρχει με τον Θεό. Κρατά μία εικόνα του Θεού στην οποία αυτός είναι «ξαπλωμένος και αναπαύεται» στην αγκαλιά της καταστροφής, όπου τα σκουλήκια τον περιμένουν για να τον χαιρετίσουν ώστε να ζήσουν λίγο ακόμα από την δική του καταστροφή. Όμως, και τα σκουλήκια ακόμα είναι καταδικασμένα να καταστραφούν το ίδιο σίγουρα. Και έτσι ζουν όλα τα πράγματα εξαιτίας του θανάτου. Το ρήμαγμα είναι ο «νόμος της ζωής» της φύσης. Ο Θεός είναι παράφρων, και μόνο ο φόβος είναι αληθινός.

4. Η παράξενη πίστη ότι υπάρχει ένα μέρος πραγμάτων που πεθαίνουν που μπορεί να ξεχωρίζουν από ό,τι θα πεθάνει, δεν παρουσιάζει καθόλου έναν Θεό γεμάτο αγάπη ούτε θέτει τις βάσεις για εμπιστοσύνη. Αν ο θάνατος είναι αλήθεια για οτιδήποτε, τότε δεν υπάρχει ζωή. Ο θάνατος αρνείται την ζωή. Αλλά αν υπάρχει πραγματικότητα στην ζωή, τότε αρνούμαστε τον θάνατο. Δεν είναι δυνατός κανένας συμβιβασμός σ’ αυτό. Υπάρχει είτε ένας θεός φόβου ή Ένας Αγάπης. Ο κόσμος επιχειρεί χίλιους συμβιβασμούς, και θα επιχειρήσει χίλιους ακόμα. Κανένας τους δεν μπορεί να γίνει δεκτός από τους δασκάλους του Θεού, διότι ούτε ένας δεν θα μπορούσε να είναι δεκτός από τον Θεό. Αυτός δεν έφτιαξε τον θάνατο διότι Αυτός δεν έφτιαξε τον φόβο. Και οι δύο είναι εξίσου χωρίς νόημα γι Αυτόν.

5. Η «πραγματικότητα» του θανάτου είναι σταθερά ριζωμένη στην πεποίθηση ότι ο Υιός του Θεού είναι ένα σώμα. Και αν ο Θεός δημιούργησε σώματα, τότε ο θάνατος θα ήταν πραγματικά αληθινός. Αλλά τότε ο Θεός δεν θα ήταν Θεός Αγάπης. Δεν υπάρχει άλλο σημείο όπου η αντίθεση ανάμεσα στην αντίληψη του πραγματικού κόσμου και του κόσμου των ψευδαισθήσεων γίνεται τόσο έντονα προφανής. Ο θάνατος είναι στ’ αλήθεια ο θάνατος του Θεού, αν Αυτός είναι Αγάπη. Και τώρα η δική Του δημιουργία πρέπει να στέκει μέσα στον φόβο γι Αυτόν. Αυτός δεν είναι Πατέρας, είναι καταστροφέας. Δεν είναι Δημιουργός, είναι εκδικητής. Τρομερές οι Σκέψεις Του και τρομακτική η εικόνα Του. Το να κοιτάς τις Δημιουργίες Του σημαίνει θάνατος.

6. « Και ο τελευταίος που θα ξεπεραστεί θα είναι ο θάνατος.» Φυσικά! Χωρίς την ιδέα του θανάτου δεν υπάρχει κόσμος. Όλα τα όνειρα τελειώνουν μαζί με αυτό. Αυτός είναι ο τελικός στόχος της σωτηρίας ∙ το τέλος όλων των ψευδαισθήσεων. Και στον θάνατο γεννιούνται όλες οι ψευδαισθήσεις. Τι μπορεί να γεννιέται από τον θάνατο και να έχει ζωή; Αλλά και τι μπορεί να γεννιέται από τον Θεό και να είναι δυνατόν να πεθάνει; Οι ασυνέπειες, οι συμβιβασμοί και οι τελετουργίες που καλλιεργεί ο κόσμος στις μάταιες προσπάθειές του να αγκιστρωθεί στον θάνατο και συγχρόνως να θεωρεί ότι η αγάπη είναι αληθινή, δεν είναι παρά ανόητες μαγείες, αναποτελεσματικές και άνευ ουσίας. Ο Θεός ΕΙΝΑΙ, και μέσα σε Αυτόν όλα τα δημιουργημένα πράγματα πρέπει να είναι αιώνια. Δεν καταλαβαίνεις ότι αν είναι διαφορετικά τότε Αυτός έχει ένα αντίθετο, και ότι ο φόβος θα ήταν το ίδιο αληθινός όσο η αγάπη;

7. Δάσκαλε του Θεού, η μόνη σου αποστολή θα μπορούσε να εκφραστεί έτσι: Μην δέχεσαι κανένα συμβιβασμό στον οποίο ο θάνατος παίζει κάποιο ρόλο. Μην πιστεύεις στην σκληρότητα, ούτε να αφήνεις την επίθεση να κρύβει την αλήθεια από σένα. Αυτό που φαίνεται ότι πεθαίνει απλά έχει γίνει λάθος αντιληπτό και έχει μεταφερθεί στην ψευδαίσθηση. Τώρα γίνεται έργο σου να αφήσεις την ψευδαίσθηση να μεταφερθεί στην αλήθεια. Να είναι ακλόνητος μόνο σε αυτό ∙ μην εξαπατάσαι από την «πραγματικότητα» οιασδήποτε μεταβλητής μορφής. Η αλήθεια ούτε κινείται ούτε ταλαντεύεται ούτε βουλιάζει στον θάνατο και την αποσύνθεση. Και ποιο είναι το τέλος του θανάτου; Τίποτα άλλο από αυτό ∙ η συνειδητοποίηση ότι ο Υιός του Θεού είναι αθώος τώρα και πάντα. Τίποτα άλλο από αυτό. Αλλά μην αφήσεις τον εαυτό σου να ξεχάσει ότι δεν είναι ούτε τίποτα λιγότερο από αυτό.