Εισαγωγή.
1. Ο ρόλος της διδασκαλίας και την μάθησης πραγματικά αντιστρέφεται σύμφωνα με τον τρόπο σκέψης του κόσμου. Η αντιστροφή είναι χαρακτηριστική. Ο δάσκαλος και ο μαθητής φαίνεται σαν να είναι διαχωρισμένοι, και ο δάσκαλος φαίνεται πως δίνει κάτι στον μαθητή και όχι στον εαυτό του. Ακόμα, η πράξη διδασκαλίας θεωρείται σαν μια ιδιαίτερη δραστηριότητα, στην οποία κάποιος απασχολεί ένα σχετικά μικρό ποσοστό από το χρόνο κάποιου. Τα μαθήματα αυτά, όμως, τονίζουν ότι το να διδάσκεις είναι να μαθαίνεις, έτσι ώστε ο δάσκαλος και ο μαθητής είναι το ίδιο. Επίσης, τονίζει ότι η διδασκαλία είναι μια συνεχής διαδικασία ∙ συνεχίζεται κάθε στιγμή της ημέρας, ακόμα και στις σκέψεις κατά την διάρκεια του ύπνου.
2. Το να διδάσκεις σημαίνει να διαδηλώνεις. Υπάρχουν δύο μόνο συστήματα σκέψης, κι εσύ διαδηλώνεις ότι πιστεύεις το ένα ή το άλλο, όλη την ώρα. Από την δική σου την διαδήλωση μαθαίνουν οι άλλοι, αλλά και εσύ. Το ερώτημα δεν είναι το αν θα διδάσκεις, γιατί σε αυτό δεν υπάρχει επιλογή. Ο σκοπός των μαθημάτων αυτών θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι να σου παρέχουν ένα μέσο επιλογής αυτού που θέλεις να διδάξεις στην βάση του τι θέλεις να μάθεις. Δεν γίνεται να δίνεις σε κάποιον άλλον, παρά μόνο στον εαυτό σου, και αυτό το μαθαίνεις μέσω της διδασκαλίας. Η διδασκαλία δεν είναι παρά ένα κάλεσμα σε αποδείξεις για να πιστοποιήσουν αυτό που πιστεύεις. Είναι μια μέθοδος μετατροπής. Αυτό δεν γίνεται μόνο με τα λόγια. Οποιαδήποτε κατάσταση πρέπει να σου δίνει μια ευκαιρία να διδάσκεις τους άλλους το τι είσαι, και τον εαυτό σου τι είναι οι άλλοι. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από αυτό.
3. Επομένως το πρόγραμμα της διδακτέας ύλης που οργανώνεις εσύ καθορίζεται αποκλειστικά από το τι νομίζεις ότι είσαι, και από το τι νομίζεις ότι είναι η σχέση των άλλων με σένα. Στην τυπική διδακτική κατάσταση, αυτές οι ερωτήσεις μπορεί μην έχουν απολύτως καμία σχέση με το τι νομίζεις ότι διδάσκεις. Εν τούτοις, είναι αδύνατον να μην χρησιμοποιείς το περιεχόμενο οποιασδήποτε κατάστασης για λογαριασμό αυτού που διδάσκεις πραγματικά, και επομένως και μαθαίνεις πραγματικά. Εδώ το λεκτικό περιεχόμενο της διδασκαλίας σου είναι εντελώς άσχετο. Μπορεί να συμπίπτει με αυτό, αλλά μπορεί και όχι. Η διδασκαλία που βρίσκεται κάτω από ό,τι λες είναι που σε διδάσκει. Η διδασκαλία το μόνο που κάνει είναι να ενισχύει αυτό που πιστεύεις για τον εαυτό σου. Ο βασικός σκοπός της είναι να εκμηδενίσει την αυτό-αμφισβήτηση. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο εαυτός που προσπαθείς να προστατέψεις είναι πραγματικός. Σημαίνει, όμως, ότι ο εαυτός που θεωρείς ότι είναι πραγματικός είναι αυτό που διδάσκεις.
4. Αυτό είναι αναπόφευκτο. Δεν υπάρχει διαφυγή από αυτό. Πως είναι δυνατόν να ήταν διαφορετικά; Ο κάθε ένας που ακολουθεί τα μαθήματα αυτού του κόσμου, και όλοι τα ακολουθούν μέχρι να αλλάξουν το νου τους, διδάσκουν αποκλειστικά για να πείσουν τον εαυτό τους ότι είναι αυτό που δεν είναι. Ακριβώς αυτός είναι ο σκοπός αυτού του κόσμου. Τι άλλο, λοιπόν, θα μπορούσε να είναι η διδακτέα ύλη του; Μέσα σε αυτή την μάταιη και κλειστή μαθησιακή κατάσταση, που δεν διδάσκει τίποτα άλλο εκτός από την απελπισία και τον θάνατο, ο Θεός στέλνει τους δασκάλους Του. Και καθώς αυτοί διδάσκουν τα δικά Του μαθήματα της χαράς και της ελπίδας, η μάθησή τους τελικά ολοκληρώνεται.
5. Αν δεν ήταν οι δάσκαλοι του Θεού πολλή λίγη ελπίδα σωτηρίας θα υπήρχε, γιατί ο κόσμος της αμαρτίας θα φάνταζε για πάντα αληθινός. Αυτοί που έχουν αυταπάτες πρέπει και να εξαπατούν, διότι πρέπει να διδάσκουν την πλάνη. Τι άλλο, λοιπόν, από αυτό είναι η κόλαση; Αυτό είναι ένα εγχειρίδιο για τους δασκάλους του Θεού. Δεν είναι τέλειοι, ειδάλλως δεν θα ήταν εδώ. Εν τούτοις, είναι αποστολή τους να γίνουν τέλειοι εδώ, και γι αυτό διδάσκουν την τελειότητα ξανά και ξανά, με πάρα πολλούς τρόπους, μέχρι να την μάθουν. Και έπειτα δεν θα είναι ορατοί πια, αν και οι σκέψεις τους θα παραμένουν πηγή δύναμης και αλήθειας για πάντα. Ποιοι είναι; Πως επιλέγονται; Τι κάνουν; Πως εργάζονται για την δική τους σωτηρία και την σωτηρία του κόσμου; Αυτό το εγχειρίδιο επιχειρεί να απαντήσει σε αυτές τις ερωτήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου