Ένας Κόσμος Χωρίς Νόημα Γεννά Φόβο.
Η σημερινή ιδέα είναι στην πραγματικότητα μια άλλη μορφή της προηγούμενης, εκτός από το ότι είναι πιο συγκεκριμένη στο συναίσθημα που προξενεί. Κανονικά ένας κόσμος χωρίς νόημα είναι αδύνατος. Τίποτα χωρίς νόημα δεν υπάρχει. Όμως , αυτό δεν συνεπάγεται ότι εσύ δεν νομίζεις ότι αντιλαμβάνεσαι κάτι που δεν έχει νόημα. Αντίθετα, είναι πολύ πιθανότερο ότι νομίζεις ότι πραγματικά το αντιλαμβάνεσαι.
Η αναγνώριση της άνευ σημασίας προξενεί έντονη ανησυχία σε όλους αυτούς που είναι χωρισμένοι. Αντιπροσωπεύει μια κατάσταση στην οποία ο Θεός και το εγώ «προκαλούν» ο ένας τον άλλο ως προς το τίνος η σημασία θα γραφεί στο κενό που παρέχει η μη σημασία. Το εγώ σπεύδει εδώ μανιωδώς να εγκαταστήσει εκεί τις δικές του ιδέες, φοβούμενο ότι αν δεν το κάνει, το κενό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να δηλώσει την δική του αδυναμία και μη πραγματικότητα. Και σε αυτό μόνο έχει δίκιο.
Επομένως, είναι βασικό να μάθεις να αναγνωρίζεις το χωρίς νόημα, και να το αποδέχεσαι χωρίς φόβο. Αν φοβάσαι, είναι σίγουρο ότι θα αποδώσεις στον κόσμο ιδιότητες τις οποίες δεν έχει, και να τον γεμίσεις με εικόνες που δεν υπάρχουν. Για το εγώ οι ψευδαισθήσεις είναι τεχνικές ασφάλειας, όπως πρέπει να είναι και για σένα που εξομοιώνεις τον εαυτό σου με το εγώ.
Οι σημερινές ασκήσεις, οι οποίες θα πρέπει να γίνουν τρεις ή τέσσερις φορές για όχι περισσότερο από ένα περίπου λεπτό κάθε φορά, πρέπει να γίνουν με κάπως διαφορετικό τρόπο από ότι οι προηγούμενες. Με μάτια κλειστά, επανέλαβε τη σημερινή ιδέα στον εαυτό σου. Έπειτα άνοιξε τα μάτια σου, και κοίταξε γύρω σου αργά, λέγοντας
Κοιτάζω ένα κόσμο χωρίς νόημα.
Επαναλάμβανε αυτή τη δήλωση στον εαυτό σου καθώς κοιτάς γύρω σου. Έπειτα κλείσε τα μάτια σου, και υστερολόγησε με:
Ένας κόσμος χωρίς νόημα γεννά φόβο επειδή νομίζω ότι βρίσκομαι σε ανταγωνισμό με τον Θεό.
Μπορεί να δυσκολευτείς στο να μην συναντήσεις αντίσταση, με την μία ή την άλλη μορφή, σε αυτή την καταληκτική δήλωση. Όποια μορφή και να πάρει αυτή η αντίσταση, να θυμίσεις στον εαυτό σου ότι πραγματικά φοβάσαι μια τέτοια σκέψη εξαιτίας της «εκδίκησης» του «εχθρού». Δεν περιμένουμε να πιστέψεις αυτή την δήλωση αυτή την στιγμή, και μπορεί να την απορρίψεις σαν παράλογη. Παρόλα αυτά, σημείωσε προσεκτικά, όποια σημάδια ανοιχτού ή συγκαλυμμένου φόβου μπορεί να παρουσιαστούν.
Αυτή είναι η πρώτη μας προσπάθεια να εκθέσουμε μια ρητή σχέση αιτίας και αποτελέσματος ενός είδους στο οποίο δεν έχεις εμπειρία στην αναγνώρισή του. Μην παραμείνεις στην καταληκτική δήλωση, και μην προσπαθήσεις ούτε να την σκέφτεσαι παρά μόνο τις περιόδους πρακτικής. Αυτό είναι αρκετό προς το παρόν.
Ημερολόγιο
Τι θα συνέβαινε αν αναγνώριζες ότι αυτός ο κόσμος είναι μια παραίσθηση; Τι θα γινόταν αν καταλάβαινες ότι εσύ τον επινόησες; Πως θα σου φαινόταν αν συνειδητοποιούσες ότι αυτοί που βλέπεις να περπατούν γύρω σου, να αμαρτάνουν και να πεθαίνουν, να επιτίθενται και να δολοφονούν και να αυτοκαταστρέφονται, είναι εξ ολοκλήρου μη πραγματικοί;
Κείμενο, Κεφάλαιο 20.
Ένα μάθημα που από μόνο του μπορεί να διαρρήξει τα πέπλα της πλάνης !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή"Αντιπροσωπεύει μια κατάσταση στην οποία ο Θεός και το εγώ «προκαλούν» ο ένας τον άλλο ως προς το τίνος η σημασία θα γραφεί στο κενό που παρέχει η μη σημασία. "
ΑπάντησηΔιαγραφήσε αυτό το σημείο βρίσκεται το κλειδί για ολα τα μαθήματα , ο φόβος του Εγω για το Κενό, που δεν ειναι κενο αλλα η είσοδος ή το σημείο συνάντησης με τον Θεο .