Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΜΕΣΟΥ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΥ


Η ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΜΕΣΟΥ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΥ

- Από το Κεφάλαιο 20, THE CONSISTENCY OF MEANS AND END -

1. Έχουμε πει πολλά για την ασυνέπεια των μέσων και του σκοπού, και πως αυτά πρέπει να ευθυγραμμιστούν πριν μπορέσει η ιερή σου σχέση να σου φέρνει μόνο χαρά. Αλλά έχουμε ήδη πει ότι τα μέσα για την εκπλήρωση του στόχου του Αγίου Πνεύματος θα έρθουν από την ίδια Πηγή όπως και ο σκοπός Του. Αυτά τα μαθήματα είναι τόσο απλά και άμεσα και δεν έχουν τίποτα που να είναι ασυνεπές. Οι φαινομενικές ασυνέπειες, ή τα μέρη που βρίσκεις πιο δύσκολα από άλλα, είναι απλά ενδείξεις περιοχών όπου τα μέσα και ο σκοπός είναι ακόμα ασυνεπή. Και αυτό παράγει ακόμα μεγάλη δυσφορία. Δεν χρειάζεται να συμβαίνει αυτό. Αυτά τα μαθήματα δεν απαιτούν σχεδόν τίποτα από σένα. Είναι αδύνατον να φανταστείς κάποιον που να ζητά τόσο λίγα, ή που να μπορούσε να προσφέρει περισσότερα.

2. Η περίοδος δυσφορίας που ακολουθεί την αιφνίδια αλλαγή σε μια σχέση από την αμαρτία σε ιερότητα μπορεί τώρα να έχει σχεδόν τελειώσει. Στον βαθμό που την βιώνεις ακόμα, αρνείσαι να αφήσεις τα μέσα σε Αυτόν ο Οποίος άλλαξε τον σκοπό. Αναγνωρίζεις ότι θέλεις τον στόχο. Δεν είσαι επίσης πρόθυμος να δεχτείς και τα μέσα; Αν δεν είσαι, ας παραδεχτούμε ότι εσύ είσαι ασυνεπής. Ένας σκοπός επιτυγχάνεται με κάποια μέσα, κι αν θέλεις ένα σκοπό πρέπει να είσαι πρόθυμος να θέλεις και τα μέσα. Πως γίνεται να είναι κάποιος ειλικρινής ενώ λέει, «Θέλω αυτό πάνω από οτιδήποτε άλλο, αλλά όμως δεν θέλω να μάθω τα μέσα για να το αποκτήσω;»

3. Για να πετύχεις τον στόχο το Άγιο Πνεύμα ζητά πραγματικά πολύ λίγα. Δεν ζητά τίποτα περισσότερο για να δώσει και τα μέσα. Τα μέσα ακολουθούν τον σκοπό. Και όταν διστάζεις, είναι διότι ο σκοπός σε τρομάζει, και όχι τα μέσα. Να το θυμάσαι αυτό, ειδάλλως θα κάνεις το σφάλμα να πιστεύεις ότι τα μέσα είναι δύσκολα. Εν τούτοις, πως γίνεται να είναι δύσκολα αν απλά σου δίδονται; Εγγυώνται τον στόχο, και είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένα με αυτόν. Πριν τα κοιτάξουμε από λίγο πιο κοντά, θυμήσου ότι αν νομίζεις ότι είναι αδύνατα, τότε έχει κλονιστεί η επιθυμία σου για τον στόχο. Διότι αν κάποιος στόχος είναι εφικτός, τα μέσα για να τον φτάσεις πρέπει να είναι κι αυτά εφικτά.

4. Είναι αδύνατον να βλέπεις τον αδελφό σου αναμάρτητο και παρόλα αυτά να τον βλέπεις ως σώμα. Δεν είναι αυτό απόλυτα συνεπές με τον στόχο της ιερότητας; Διότι η ιερότητα είναι απλά το αποτέλεσμα της άδειάς σου να αναιρεθούν τα αποτελέσματα της αμαρτίας, έτσι ώστε να αναγνωριστεί αυτό που ήταν πάντα αληθές. Είναι αδύνατον να βλέπεις ένα αναμάρτητο σώμα, διότι η ιερότητα είναι θετική και το σώμα είναι απλά ουδέτερο. Δεν είναι αμαρτωλό, αλλά ούτε κι αναμάρτητο. Σαν το τίποτα, που είναι, δεν έχει νόημα να το επενδύσεις ούτε με τις ιδιότητες του Χριστού ούτε με του εγώ. Όποιο από τα δύο και να κάνεις πρέπει να είναι σφάλμα, διότι και τα δύο θα έβαζαν τις ιδιότητές τους εκεί όπου δεν μπορεί να βρίσκονται. Και τα δύο πρέπει να ακυρωθούν για τους σκοπούς της αλήθειας.

5. Το σώμα είναι το μέσον με το οποίο το εγώ προσπαθεί να κάνει την ανίερη σχέση να φαίνεται πραγματική. Η ανίερη στιγμή είναι η ώρα των σωμάτων. Αλλά ο σκοπός εδώ είναι η αμαρτία. Αυτός ο σκοπός δεν μπορεί να επιτευχθεί παρά μόνο στις ψευδαισθήσεις, κι έτσι η ψευδαίσθηση ενός αδελφού ως σώμα προωθεί τον σκοπό της ανιερότητας. Εξαιτίας αυτής της συνέπειας, το μέσον παραμένει αδιαμφισβήτητο ενώ ο σκοπός περιθάλπεται. Το πως βλέπεις προσαρμόζεται στην εκάστοτε επιθυμία, διότι η όραση έρχεται πάντα δεύτερη μετά από την επιθυμία. Και αν βλέπεις το σώμα, έχεις επιλέξει την κρίση και όχι την όραση. Διότι η όραση, όπως οι σχέσεις, δεν έχει βαθμίδες. Είτε βλέπεις, είτε όχι.

6. Αυτός που βλέπει το σώμα ενός αδελφού έχει εναποθέσει μια κρίση πάνω σε αυτόν, και δεν τον βλέπει. Δεν τον βλέπει πραγματικά σαν αμαρτωλό ∙ δεν τον βλέπει καθόλου. Μέσα στο σκοτάδι της αμαρτίας είναι αόρατος. Μόνο να τον φανταστείς μπορείς μέσα στο σκοτάδι, κι εδώ είναι που οι ψευδαισθήσεις που κρατάς γι αυτόν δεν φτάνουν τον πραγματικότητά του. Εδώ οι ψευδαισθήσεις και οι πραγματικότητα κρατιούνται ξεχωριστά. Εδώ οι ψευδαισθήσεις ποτέ δεν φέρονται προς την αλήθεια, και παραμένουν πάντα κρυμμένες από αυτήν. Κι εδώ, μέσα στο σκοτάδι, φαντάζεσαι την πραγματικότητα του αδελφού σου ως σώμα, μέσα σε ανίερες σχέσεις με άλλα σώματα, υπηρετώντας την αιτία της αμαρτίας μια στιγμή πριν πεθάνει.

7. Υπάρχει πραγματικά μια διαφορά ανάμεσα σε αυτή την μάταιη φαντασίωση και την όραση. Η διαφορά δεν βρίσκεται μέσα σε αυτές, αλλά στον σκοπό τους. Και οι δύο δεν είναι παρά μέσα, το κάθε ένα κατάλληλο για τον σκοπό για τον οποίο έχει αναλάβει να υπηρετήσει. Κανένα δεν μπορεί να υπηρετήσει τον σκοπό του άλλου, γιατί το κάθε ένα είναι μια επιλογή σκοπού, που έχει αναλάβει να λειτουργήσει για λογαριασμό του. Και οι δύο δεν έχουν νόημα χωρίς τον σκοπό για τον οποίο προοριζόντουσαν, ούτε αξιολογούνται σαν κάτι διαφορετικό από τον προορισμό τους. Τα μέσα φαίνονται αληθινά διότι ο σκοπός είναι αυτός στον οποίο δίνεται η αξία. Και η κρίση δεν έχει αξία εκτός κι αν ο στόχος είναι η αμαρτία.

8. Το σώμα δεν γίνεται παρά να το κοιτάς μέσω της κρίσης. Το να βλέπεις το σώμα είναι το σημάδι ότι σου λείπει η όραση, και έχεις αρνηθεί τα μέσα που σου προσφέρει το Άγιο Πνεύμα για να υπηρετήσεις τον σκοπό Του. Πως μπορεί μια ιερή σχέση να πετύχει τον σκοπό της χρησιμοποιώντας τα μέσα της αμαρτίας; Την κρίση την δίδαξες εσύ στον εαυτό σου ∙ η όραση μαθαίνεται από Αυτόν ο Οποίος θα ήθελε να αναιρέσει την διδασκαλία σου. Η δική Του όραση δεν μπορεί να δει το σώμα διότι δεν μπορεί να δει την αμαρτία. Κι έτσι σε οδηγεί στην πραγματικότητα. Ο ιερός αδελφός σου, που η θέασή του είναι η απελευθέρωσή σου, δεν είναι καμιά ψευδαίσθηση. Προσπάθησε να μην τον βλέπεις στο σκοτάδι, διότι οι φαντασιώσεις σου γι αυτόν θα φαντάζουν αληθινές εκεί. Έκλεισες τα μάτια σου για να τον αφήσεις έξω. Αυτός ήταν ο σκοπός σου, και όσο αυτός ο σκοπός φαίνεται πως έχει κάποιο νόημα, τα μέσα για την επίτευξή του θα αξιολογηθούν ότι αξίζουν όσο κι αυτό που βλέπεις, επομένως δεν θα βλέπεις.

9. Το ερώτημά σου δεν θα πρέπει να είναι, «Πως μπορώ να δω τον αδελφό μου δίχως το σώμα;» Ρώτα μόνο, «Επιθυμώ πραγματικά να τον δω αναμάρτητο;» Και καθώς ρωτάς, μην ξεχνάς ότι η αθωότητά του είναι η δική σου διαφυγή από τον φόβο. Η σωτηρία είναι ο στόχος του Αγίου Πνεύματος. Το μέσον είναι η όραση. Διότι αυτό που κοιτούν αυτοί που βλέπουν είναι αναμάρτητο. Κανένας που αγαπά δεν μπορεί να κρίνει, και αυτό που βλέπει είναι ελεύθερο από καταδίκη. Και αυτό που βλέπει δεν το έφτιαξε αυτός, διότι του δόθηκε να το βλέπει, έτσι όπως του δόθηκε και η όραση για να μπορεί να βλέπει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...