ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΘΕΤΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΣΤΟΧΟ

ΘΕΤΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΣΤΟΧΟ.

- Από το Κεφάλαιο 17, VI. SETTING THE GOAL -

1. Η πρακτική εφαρμογή του σκοπού του Αγίου Πνεύματος είναι εξαιρετικά απλή, αλλά ξεκάθαρη. Μάλιστα, για να είναι απλή πρέπει να είναι ξεκάθαρη. Απλό σημαίνει ότι είναι εύκολα κατανοητό, και γι αυτό είναι προφανές ότι πρέπει να είναι ξεκάθαρο. Η τοποθέτηση του σκοπού του Αγίου Πνεύματος είναι γενική. Τώρα Αυτό θα δουλέψει μαζί σου για να τον κάνει συγκεκριμένο, διότι η εφαρμογή είναι συγκεκριμένη. Υπάρχουν πολύ συγκεκριμένες κατευθυντήριες οδηγίες που σου παρέχει για κάθε κατάσταση, αλλά να θυμάσαι ότι εσύ δεν συνειδητοποιείς ακόμα την συμπαντική τους εφαρμογή. Επομένως, είναι βασικό σε αυτό το σημείο να τις χρησιμοποιείς σε κάθε κατάσταση ξεχωριστά, μέχρι να μπορείς να κοιτάζεις με μεγαλύτερη ασφάλεια πέρα από κάθε κατάσταση, με μια κατανόηση πολύ πιο ευρεία από αυτήν που έχεις τώρα.

2. Σε κάθε κατάσταση που είσαι αβέβαιος, το πρώτο πράγμα για να αναλογιστείς, πολύ απλά, είναι «Τι θέλω να προκύψει από αυτό; Ποιος είναι ο σκοπός του;» Η διευκρίνιση του στόχου ανήκει στην αρχή, διότι αυτός είναι που θα καθορίσει το αποτέλεσμα. Στην διαδικασία που ακολουθεί το εγώ αυτό γίνεται αντίστροφα. Η κατάσταση είναι αυτή που καθορίζει το αποτέλεσμα, το οποίο μπορεί να είναι οτιδήποτε. Ο λόγος για αυτή την αποδιοργανωμένη προσέγγιση είναι προφανής. Το εγώ δεν γνωρίζει τι θέλει να προκύψει από την κατάσταση. Γνωρίζει μόνο τι δεν θέλει, και μόνο αυτό. Δεν έχει κανένα απολύτως θετικό στόχο.

3. Χωρίς ξεκάθαρο, θετικό στόχο, ορισμένο από την αρχή, η κατάσταση απλά φαίνεται πως εκτυλίσσεται, και δεν βγάζει νόημα μέχρι να έχει ήδη συμβεί. Έπειτα κοιτάζεις πίσω προς αυτή, και προσπαθείς να καταλάβεις τι πρέπει να σήμαινε. Και θα κάνεις λάθος. Όχι μόνο η κρίση σου είναι βασισμένη στο παρελθόν, αλλά δεν έχεις ιδέα για το τι θα έπρεπε να συμβεί. Κανένας στόχος δεν τέθηκε με τον οποίο να μπορέσεις να ευθυγραμμίσεις τα μέσα. Και τώρα η μόνη κρίση που απομένει είναι το αν θα αρέσει στο εγώ ∙ είναι αποδεκτό, ή καλεί για εκδίκηση; Η απουσία κριτηρίου για το αποτέλεσμα, που να έχει τεθεί προκαταβολικά, κάνει αμφίβολη την κατανόηση και την αξιολόγηση αδύνατη.

4. Η αξία του να αποφασίζεις από την αρχή τι θέλεις να συμβεί έγκειται απλά στο ότι έτσι θα αντιλαμβάνεσαι την κατάσταση ως μέσον ώστε να κάνεις να συμβεί αυτό που θέλεις. Επομένως, θα καταβάλεις κάθε προσπάθεια να παραβλέψεις τι παρεμβάλλεται στην επίτευξη του στόχου σου, και θα συγκεντρώνεσαι σε κάθε τι που σε βοηθά να τον διεκπεραιώσεις. Είναι αξιοσημείωτο ότι αυτή η προσέγγιση σε έχει φέρει πιο κοντά στην διάκριση της αλήθειας από το ψεύδος που κάνει το Άγιο Πνεύμα. Το αληθές γίνεται αυτό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να πετύχεις τον στόχο σου. Το λανθασμένο γίνεται άχρηστο, από αυτή την άποψη. Η κατάσταση τώρα έχει νόημα, αλλά μόνο επειδή το νόημα της το έχει δώσει ο στόχος.

5. Ο στόχος της αλήθειας έχει και άλλα πρακτικά προτερήματα. Αν η κατάσταση χρησιμοποιείται για την αλήθεια και την διαύγεια, το αποτέλεσμά της πρέπει να είναι η ειρήνη. Και αυτό είναι εντελώς ξέχωρο από το ποιο θα είναι το αποτέλεσμα. Αν η ειρήνη είναι η προϋπόθεση της αλήθειας και της διαύγειας, και δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς αυτές, τότε εκεί που είναι η ειρήνη πρέπει να βρίσκονται και αυτές. Η αλήθεια έρχεται από μόνη της. Αν βιώνεις ειρήνη, είναι επειδή η αλήθεια έχει έρθει σε σένα και θα βλέπεις το αποτέλεσμα αληθινά, διότι η πλάνη δεν θα μπορεί να υπερισχύσει σε σένα. Θα αναγνωρίσεις το αποτέλεσμα επειδή βρίσκεσαι σε ειρήνη. Εδώ βλέπεις και πάλι την αντίθετη οπτική από του εγώ, διότι το εγώ πιστεύει ότι η κατάσταση φέρνει την εμπειρία. Το Άγιο Πνεύμα γνωρίζει ότι η κατάσταση είναι έτσι όπως την καθορίζει ο στόχος, και βιώνεται ανάλογα με τον στόχο.

6. Ο στόχος της αλήθειας απαιτεί πίστη. Η πίστη εξυπακούεται στην αποδοχή του σκοπού του Αγίου Πνεύματος, και αυτή η πίστη περιλαμβάνει τα πάντα. Εκεί όπου τίθεται ο στόχος της αλήθειας, εκεί πρέπει να βρίσκεται και η πίστη. Το Άγιο Πνεύμα βλέπει την κατάσταση συνολικά. Ο στόχος διασφαλίζει το γεγονός ότι ο κάθε ένας που εμπλέκεται στην κατάσταση θα παίξει τον ρόλο του για την διεκπεραίωσή του. Αυτό είναι αναπόφευκτο. Κανένας δεν θα αποτύχει πουθενά. Αυτό φαίνεται πως ζητά πίστη πέρα από σένα, και πέρα από ό,τι μπορείς να δώσεις. Εν τούτοις, αυτό συμβαίνει από την άποψη του εγώ, διότι τα εγώ πιστεύει στην «επίλυση» της σύγκρουσης τμηματικά, και δεν αντιλαμβάνεται την κατάσταση σαν σύνολο. Επομένως, αναζητά να διαχωρίσει τμήματα της κατάστασης και να ασχοληθεί με αυτά ξεχωριστά, διότι έχει πίστη στον διαχωρισμό και όχι στην ολότητα.

7. Όταν αντιμετωπίζει κάποια πλευρά της κατάστασης που φαίνεται πως είναι δύσκολη, το εγώ θα επιχειρήσει να μεταθέσει αυτή την πλευρά κάπου αλλού, και να την επιλύσει εκεί. Και θα του φανεί πως το πετυχαίνει, εκτός από το ότι αυτή η προσπάθεια συγκρούεται με την ενότητα, και αποκρύπτει τον στόχο της αλήθειας. Και η ειρήνη δεν θα βιώνεται παρά μόνο σαν φαντασίωση. Η αλήθεια δεν ήρθε διότι η πίστη δεν έγινε δεκτή στην δικαιωματική της θέση. Έτσι χάνεις την κατανόηση της κατάστασης του στόχου που θα έφερνε η αλήθεια. Διότι οι φανταστικές λύσεις φέρνουν μόνο την ψευδαίσθηση της εμπειρίας, και η ψευδαίσθηση της ειρήνης δεν είναι η προϋπόθεση με την οποία μπορεί να εισέλθει η αλήθεια.