ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΩΜΑ

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΩΜΑ.

- Από το Κεφάλαιο 18, VI. BEYOND THE BODY -

1. Δεν υπάρχει τίποτα έξω από σένα. Αυτό είναι που πρέπει τελικά να μάθεις, διότι είναι η συνειδητοποίηση ότι η Βασιλεία των Ουρανών επανορθώνεται σε σένα. Διότι ο Θεός δημιούργησε μόνο αυτό, και δεν έφυγε από εκεί ούτε το εγκατέλειψε διαχωρισμένο από τον Εαυτό Του. Η Βασιλεία των Ουρανών είναι η κατοικία του Υιού του Θεού, που δεν εγκατέλειψε τον Πατέρα του και δεν κατοικεί χωριστά από Αυτόν. Ο Ουρανός δεν είναι ούτε τόπος ούτε κατάσταση. Είναι απλά η επίγνωση της τέλειας Ενότητας, και η γνώση ότι δεν υπάρχει τίποτα άλλο ∙ τίποτα έξω από αυτή την Ενότητα, και τίποτα άλλο μέσα σε αυτή.

2. Τι άλλο θα μπορούσε να δώσει ο Θεός εκτός από την γνώση για τον Εαυτό Του; Τι άλλο υπάρχει για να δώσει; Η πίστη ότι θα μπορούσες να δώσεις και να αποκτήσεις κάτι άλλο, κάτι έξω από σένα, σου έχει κοστίσει την επίγνωση του Ουρανού και της Ταυτότητάς σου. Και έχεις κάνει κάτι πολύ πιο παράξενο από ό,τι μπορείς ακόμα να συνειδητοποιήσεις. Έχεις μετατοπίσει την ενοχή σου από το νου στο σώμα σου. Όμως ένα σώμα δεν μπορεί να είναι ένοχο, διότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα από μόνο του. Εσύ που νομίζεις ότι μισείς το σώμα σου πλανάσαι. Μισείς το νου σου, διότι η ενοχή έχει εισχωρήσει σε αυτόν, και θέλει να παραμείνει διαχωρισμένος από το νου του αδελφού σου, πράγμα που δεν μπορεί να κάνει.

3. Οι νόες είναι ενωμένοι ∙ τα σώματα όχι. Μόνο αν αποδώσεις στο νου τις ιδιότητες του σώματος φαίνεται δυνατός ο διαχωρισμός. Και είναι ο νους που φαίνεται πως είναι κατακερματισμένος και ιδιωτικός και μόνος. Η ενοχή του, που τον κρατά διαχωρισμένο, προβάλλεται στο σώμα, το οποίο υποφέρει και πεθαίνει διότι υπόκειται σε επίθεση για να κρατήσει τον διαχωρισμό στο νου, και να μην τον αφήνει να γνωρίζει την Ταυτότητά του. Ο νους δεν μπορεί να επιτεθεί, αλλά μπορεί να φτιάξει φαντασιώσεις και να κατευθύνει το σώμα να τις υλοποιήσει. Όμως ποτέ τίποτα από όσα κάνει το σώμα δεν φέρνει ικανοποίηση. Ο νους δεν πιστεύει ότι το σώμα είναι αυτό που πραγματικά υλοποιεί τις φαντασιώσεις του, κι έτσι επιτίθεται στο σώμα αυξάνοντας την προβολή της δικής του ενοχής πάνω σε αυτό.

4. Σε αυτό, προφανώς ο νους έχει αυταπάτες. Δεν μπορεί να επιτεθεί, αλλά υποστηρίζει ότι μπορεί, και χρησιμοποιεί ό,τι κάνει για να βλάψει το σώμα για να αποδείξει ότι μπορεί. Ο νους δεν μπορεί να επιτεθεί, αλλά μπορεί να έχει αυταπάτες ότι μπορεί. Και αυτό είναι το μόνο που κάνει όταν πιστεύει ότι έχει επιτεθεί στο σώμα. Μπορεί να προβάλλει την ενοχή, αλλά δεν θα την χάσει μέσα από την προβολή. Και παρόλο που προφανώς μπορεί να παρερμηνεύει την λειτουργία του σώματος, δεν μπορεί να αλλάξει την λειτουργία του από αυτή που του έχει δώσει το Άγιο Πνεύμα. Το σώμα δεν φτιάχτηκε από αγάπη. Και όμως η αγάπη δεν το καταδικάζει και μπορεί να το χρησιμοποιεί με αγάπη, από σεβασμό για αυτό που έχει φτιάξει ο Υιός του Θεού και αξιοποιώντας το για να τον σώσει από τις ψευδαισθήσεις.

5. Δεν θα ήθελες τα όργανα του διαχωρισμού να ερμηνευθούν εκ νέου ως μέσα για την σωτηρία, και να χρησιμοποιηθούν για τους σκοπούς της αγάπης; Δεν θα ήθελες να καλωσορίσεις και να υποστηρίξεις την αλλαγή από τις φαντασιώσεις εκδίκησης σε απελευθέρωση από αυτές; Η δική σου αντίληψη για το σώμα μπορεί προφανώς να είναι ασθενής, αλλά μην το προβάλλεις αυτό πάνω στο σώμα. Διότι η επιθυμία σου να κάνεις καταστροφικό αυτό που δεν έχει την ικανότητα να καταστρέφει δεν γίνεται να έχει κανένα αληθινό αποτέλεσμα. Ό,τι δημιούργησε ο Θεός είναι μόνο αυτό που Εκείνος θα ήθελε να υπάρχει, όντας η Θέλησή Του. Εσύ δεν μπορείς να κάνεις την Θέλησή Του καταστροφική. Μπορείς να φτιάχνεις φαντασιώσεις στις οποίες η δική σου θέληση συγκρούεται με την δική Του, αλλά αυτό είναι όλο.

6. Είναι παρανοϊκό να χρησιμοποιείς το σώμα σαν αποδιοπομπαίο τράγο για την ενοχή, κατευθύνοντας την επίθεσή του και κατηγορώντας το για αυτό που εσύ ευχήθηκες να κάνεις. Είναι αδύνατον να υλοποιείς φαντασιώσεις. Διότι ακόμα οι φαντασιώσεις είναι αυτό θέλεις, και δεν έχουν καμιά σχέση με το τι κάνει το σώμα. Αυτό δεν τις ονειρεύεται, και αυτές μόνο το κάνουν να μειονεκτεί εκεί όπου θα μπορούσε να είναι ένα πλεονέκτημα. Διότι οι φαντασιώσεις έχουν κάνει το σώμα σου «εχθρό» σου ∙ αδύναμο, ευάλωτο και αναξιόπιστο, άξιο του μίσους που επενδύεις σε αυτό. Πως σε έχει υπηρετήσει αυτό; Έχεις ταυτιστεί με αυτό το πράγμα που μισείς, το όργανο της εκδίκησης και η πηγή ενοχής που αντιλαμβάνεσαι. Το έχεις κάνει αυτό σε ένα πράγμα που δεν έχει κανένα νόημα, διακηρύσσοντας ότι αυτό είναι η κατοικία του Υιού του Θεού, και στρέφοντάς το εναντίον του.

7. Αυτό είναι ο οικοδεσπότης του Θεού που εσύ έφτιαξες. Και ούτε ο Θεός ούτε ο ιερότατος Υιός Του δεν μπορούν να εισέλθουν σε μια οικία που παρέχει άσυλο στο μίσος, και όπου έχεις σπείρει τους σπόρους της εκδίκησης, της βίας και του θανάτου. Αυτό το πράγμα που έφτιαξες για να υπηρετήσει την ενοχή σου παρεμβάλλεται ανάμεσα σε σένα και τους άλλους νόες. Οι νόες είναι ενωμένοι, αλλά εσύ δεν ταυτίζεσαι μαζί τους. Βλέπεις τον εαυτό σου κλειδωμένο σε μια ξεχωριστή φυλακή, απόμακρο και απρόσιτο, ανίκανο να φτάσει απέξω αλλά και να τον φτάσουν εκεί που είναι. Μισείς αυτή την φυλακή που έφτιαξες, και θέλεις να την καταστρέψεις. Αλλά δεν θέλεις να διαφύγεις από αυτήν, αφήνοντάς την απείραχτη, χωρίς την δική σου ενοχή πάνω της.

8. Όμως, μόνο έτσι μπορείς να διαφύγεις. Ο οίκος της εκδίκησης δεν είναι δικός σου ∙ το μέρος που έχεις θέσει κατά μέρος για να στεγάσεις το μίσος σου δεν είναι μια φυλακή, αλλά μια ψευδαίσθηση του εαυτού σου. Το σώμα είναι ένα όριο που έχεις επιβάλει στην συμπαντική επικοινωνία που είναι μια αιώνια ιδιότητα του νου. Αλλά η επικοινωνία είναι εσωτερική. Ο νους φτάνει τον εαυτό του. Δεν αποτελείται από διαφορετικά μέρη, τα οποία φτάνουν το ένα το άλλο. Δεν βγαίνει έξω. Μέσα του δεν έχει κανένα όριο, και δεν υπάρχει τίποτα έξω από αυτόν. Περιλαμβάνει τα πάντα. Σε περιλαμβάνει ολοκληρωτικά ∙ εσύ μέσα σε αυτόν και αυτός μέσα σε σένα. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο, ποτέ και πουθενά.

9. Το σώμα είναι έξω από σένα, και φαινομενικά μόνο φαίνεται πως σε περιβάλλει, αποκλείοντάς σε από τους άλλους και κρατώντας σε ξεχωριστά από αυτούς, και αυτούς από σένα. Δεν είναι εκεί. Δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο ανάμεσα στον Θεό και τον Υιό Του, ούτε μπορεί ο Υιός Του να διαχωριστεί από Αυτόν παρά μόνο στις ψευδαισθήσεις. Δεν είναι αυτή η πραγματικότητά του, Αν και αυτός πιστεύει ότι είναι. Εν τούτοις, αυτό θα μπορούσε να συμβεί μόνο αν ο Θεός έκανε λάθος. Ο Θεός θα έπρεπε να δημιουργεί με διαφορετικό τρόπο, και να έχει διαχωρίσει τον Εαυτό Του από τον Υιό Του για να γίνει κάτι τέτοιο δυνατόν. Θα έπρεπε να δημιουργεί διαφορετικά πράγματα, και να ιδρύει διαφορετικές βαθμίδες πραγματικότητας, που μόνο μερικές από αυτές θα ήταν αγάπη. Όμως η αγάπη πρέπει να είναι πάντα σαν τον εαυτό της, αναλλοίωτη παντοτινά, και πάντα δίχως εναλλακτική. Κι έτσι είναι. Δεν μπορείς να βάλεις ένα εμπόδιο γύρω από σένα, διότι ο Θεός δεν έθεσε κανένα ανάμεσα στον Ίδιον και σε σένα.

10. Μπορείς να απλώσεις το χέρι σου και να φτάσεις τον Ουρανό. Εσύ που το χέρι σου είναι ενωμένο με του αδελφού σου έχεις αρχίσει να φτάνεις πέρα από το σώμα, αλλά όχι έξω από σένα, για να φτάσεις μαζί με αυτόν την κοινή σας Ταυτότητα. Που δεν βρίσκεται ο Θεός; Είναι Αυτός ένα σώμα, και δημιούργησε εσένα έτσι όπως Αυτός δεν είναι, και εκεί όπου Αυτός δεν μπορεί να βρίσκεται; Εσύ περιβάλλεσαι μόνο από Αυτόν. Τι όρια είναι δυνατόν να υπάρχουν σε σένα τον οποίο Αυτός περικλείει;

11. Ο καθένας έχει βιώσει αυτό που θα ονόμαζε μια αίσθηση μετάβασης πέρα από τον εαυτό τους. Αυτό το αίσθημα απελευθέρωσης υπερβαίνει κατά πολύ το όνειρο της ελευθερίας που βρίσκεται στις ελπίδες της ιδιαίτερης σχέσης. Είναι μια αίσθηση πραγματικής διαφυγής από τους περιορισμούς. Αν θέλεις να αναλογιστείς τι κληροδοτεί πραγματικά αυτή η «μετάβαση», θα συνειδητοποιήσεις ότι είναι μια αιφνίδια αγνόηση του σώματος, και μια ένωση του εαυτού σου με κάτι άλλο μέσα στο οποίο ο νους σου μεγεθύνεται για να το περιβάλει. Αυτό γίνεται μέρος από σένα, καθώς ενώνεσαι μαζί του. Και οι δύο ολοκληρώνεστε, εφόσον κανένας δεν γίνεται αντιληπτός ως διαχωρισμένος. Αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι έχεις παραιτηθεί από την ψευδαίσθηση της περιορισμένης επίγνωσης, κι έχασες τον φόβο της ένωσης. Η αγάπη που αμέσως τον αντικαθιστά επεκτείνεται προς αυτό που σε έχει απελευθερώσει, και ενώνεται μαζί του. Και όσο διαρκεί αυτό δεν είσαι αβέβαιος για την Ταυτότητά σου, και δεν θέλεις να την περιορίσεις. Έχεις διαφύγει από τον φόβο προς την ειρήνη, χωρίς να αμφισβητείς πια την πραγματικότητα, αλλά απλά την αποδέχεσαι. Έχεις δεχτεί αυτό αντί για το σώμα, και έχεις επιτρέψει στον εαυτό σου να είναι ένα με κάτι πέρα από αυτόν, απλά μην επιτρέποντας στο νου σου να περιοριστεί από το σώμα.

12. Αυτό μπορεί να συμβεί άσχετα με την φυσική απόσταση που φαίνεται πως υπάρχει ανάμεσα σε σένα και σε αυτό που ενώνεσαι ∙ άσχετα με την αντίστοιχη θέση σας μέσα στον χώρο ∙ και άσχετα με τις διαφορές στο μέγεθος και την φαινομενική ποιότητα. Ο χρόνος δεν έχει σχέση ∙ μπορεί να συμβεί με κάτι από το παρελθόν, το παρόν ή το μέλλον. Αυτό το «κάτι» μπορεί να είναι οτιδήποτε και οπουδήποτε ∙ ένας ήχος, ένα θέαμα, μία σκέψη, μία θύμηση, ακόμα και μια γενική ιδέα χωρίς ειδική αναφορά. Όμως σε κάθε περίπτωση, ενώνεσαι με αυτό χωρίς επιφυλάξεις διότι το αγαπάς, και θέλεις να είσαι μαζί του. Κι έτσι σπεύδεις να το συναντήσεις, αφήνοντας τους περιορισμούς σου να λιώσουν, αναστέλλοντας όλους τους «νόμους» που υπακούει το σώμα σου και παραμερίζοντάς τους ευγενικά.

13. Δεν υπάρχει καθόλου βία σε αυτή την διαφυγή. Το σώμα δεν δέχεται επίθεση, αλλά απλά γίνεται ορθά αντιληπτό. Δεν σε περιορίζει, απλά επειδή εσύ δεν θέλεις να γίνει κάτι τέτοιο. Στην πραγματικότητα δεν «ανυψώνεσαι έξω» από αυτό ∙ δεν μπορεί να σε περιέχει. Πας εκεί που θέλεις να βρίσκεσαι, κερδίζοντας, όχι χάνοντας, μια αίσθηση του Εαυτού. Σε αυτές τις στιγμές απελευθέρωσης από τους σωματικούς περιορισμούς, βιώνεις κατά πολύ αυτό που συμβαίνει την ιερή στιγμή ∙ την άρση των περιορισμών του χρόνου και του χώρου, την αιφνίδια εμπειρία ειρήνης και χαράς, και πάνω απ’ όλα, την έλλειψη επίγνωσης του σώματος, και της αμφισβήτησης αν αυτό είναι ή όχι δυνατόν να συμβαίνει.

14. Είναι δυνατόν διότι το θέλεις. Η αιφνίδια επέκταση της επίγνωσης που συμβαίνει με την επιθυμία σου γι αυτή είναι η ακαταμάχητη έλξη που ασκεί η ιερή στιγμή. Σε καλεί να είσαι ο εαυτός σου, μέσα στην ασφαλή αγκαλιά της. Εκεί αίρονται για λογαριασμό σου οι νόμοι του περιορισμού, για να σε καλωσορίσουν στην ανοιχτοσύνη του νου και της ελευθερίας. Έλα σε αυτό το καταφύγιο, εκεί όπου μπορείς να είσαι ο εαυτός σου με ειρήνη. Όχι μέσω της καταστροφής, όχι μέσω της βίαιης απόδρασης, αλλά απλά μέσω μιας σιωπηλής διάλυσης των εμποδίων. Διότι η ειρήνη θα ενωθεί μαζί σου εκεί, απλά διότι ήσουν πρόθυμος να αφήσεις να φύγουν οι περιορισμοί που είχες θέσει πάνω στην αγάπη, και ενώθηκες μαζί της εκεί που βρίσκεται κι εκεί που σε οδήγησε, απαντώντας στο γλυκό της κάλεσμα να είσαι γαλήνιος.