ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Ο ΜΙΚΡΟΣ ΚΗΠΟΣ

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΚΗΠΟΣ

- Από το Κεφάλαιο 18, VIII. THE LITTLE GARDEN -

1. Η επίγνωση του σώματος είναι αυτή που κάνει την αγάπη να φαίνεται περιορισμένη. Διότι το σώμα είναι ένας περιορισμός στην αγάπη. Προέλευσή του ήταν η πίστη στην περιορισμένη αγάπη, και φτιάχτηκε για να περιορίσει το απεριόριστο. Μην νομίζεις ότι αυτό είναι απλά αλληγορικό, διότι φτιάχτηκε για να περιορίσει εσένα. Είναι δυνατόν εσύ που βλέπεις τον εαυτό σου μέσα σε ένα σώμα να γνωρίσεις τον εαυτό σου ως μια ιδέα; Το καθετί που αναγνωρίζεις το ταυτίζεις με κάτι εξωγενές, κάτι έξω από σένα. Δεν μπορείς καν να σκεφτείς τον Θεό χωρίς ένα σώμα, ή με κάποια μορφή που να θεωρείς ότι αναγνωρίζεις.

2. Το σώμα δεν μπορεί να γνωρίζει. Και όσο περιορίζεις την επίγνωσή σου στις υποτυπώδεις αισθήσεις του, δεν θα βλέπεις το μεγαλείο που σε περιβάλλει. Ο Θεός δεν μπορεί να έρθει σε ένα σώμα, ούτε κι εσύ μπορείς να ενωθείς μαζί Του εκεί. Τα όρια στην Αγάπη πάντα θα φαίνεται πως Τον αφήνουν απέξω, και πως σε κρατούν χώρια από Αυτόν. Το σώμα είναι ένας μικροσκοπικός φράχτης γύρω από ένα μικρό κομμάτι μιας μεγαλειώδους και ολοκληρωμένης ιδέας. Χαράσσει έναν κύκλο, άπειρα μικρό, γύρω από ένα πολύ μικρό κομμάτι του Ουρανού, αποσπασμένο από το όλον, διακηρύσσοντας ότι εκεί μέσα βρίσκεται το δικό σου βασίλειο, όπου ο Θεός δεν μπορεί να εισέλθει.

3. Μέσα σε αυτό το βασίλειο κυβερνά το εγώ, και κυβερνά με σκληρότητα. Και για να υπερασπιστείς αυτό το μικρό κόκκο σκόνης σε προτρέπει να πολεμήσεις ενάντια σε ολόκληρο το σύμπαν. Αυτό το κομμάτι του νου σου είναι τόσο μικρό, που αν μπορούσες να εκτιμήσεις το όλον, θα έβλεπες αμέσως ότι είναι σαν την πιο μικρή αχτίδα σε σχέση με τον ήλιο, ή σαν τον πιο αμυδρό κυματισμό πάνω στην επιφάνεια του ωκεανού. Με εκπληκτική αλαζονεία, αυτή η μικροσκοπική ηλιαχτίδα έχει αποφασίσει ότι είναι ο ήλιος ∙ αυτό το σχεδόν ανεπαίσθητο κυματάκι ανακηρύσσει τον εαυτό του ωκεανό. Σκέψου πόσο μόνη και τρομαγμένη είναι αυτή η μικρή σκέψη, αυτή η απειροελάχιστη ψευδαίσθηση, που υψώνει το ανάστημά της ενάντια στο σύμπαν. Ο ήλιος γίνεται ο «εχθρός» της ηλιαχτίδας που θα ήθελε να την κατασπαράξει, και ο ωκεανός τρομοκρατεί το μικρό κυματάκι και θέλει να το καταπιεί.

4. Όμως, ούτε ο ήλιος ούτε ο ωκεανός δεν γνωρίζουν καν όλη αυτή την παράξενη και ανούσια δραστηριότητα. Απλά συνεχίζουν, χωρίς να γνωρίζουν ότι κάποιο μικρό κομματάκι του εαυτού τους, τους φοβάται και τους μισεί. Ακόμα κι αυτό το μικρό κομμάτι δεν είναι χαμένο, διότι χώρια από αυτούς δεν θα μπορούσε να επιζήσει. Και αυτό που νομίζει εκείνο ότι είναι δεν αλλάζει σε καμιά περίπτωση την ολοκληρωτική του εξάρτηση από αυτούς για την ύπαρξή του. Ολόκληρη η ύπαρξή του εξακολουθεί να παραμένει μέσα σε αυτούς. Δίχως τον ήλιο η ηλιαχτίδα θα εξαφανιζόταν ∙ το κυματάκι είναι αδιανόητο χωρίς τον ωκεανό.

5. Τέτοια είναι η παράξενη θέση στην οποία φαίνονται πως βρίσκονται εκείνοι που νομίζουν πως βρίσκονται σε ένα κόσμο κατοικημένο από σώματα. Το κάθε σώμα φαίνεται πως στεγάζει ένα ξεχωριστό νου, μια αποσυνδεδεμένη σκέψη, που ζει μόνη της, με κανένα τρόπο ενωμένη με την Σκέψη από την οποία δημιουργήθηκε. Το κάθε ένα μικροσκοπικό κομματάκι φαίνεται σαν να είναι αυτάρκες, που χρειάζεται και κάποιο άλλο κομματάκι για μερικά πράγματα, αλλά με κανένα τρόπο δεν βασίζεται απόλυτα στον Δημιουργό του για τα πάντα ∙ ούτε χρειάζεται το όλον για να του δώσει κάποιο νόημα, διότι από μόνο του δεν σημαίνει τίποτα. Ούτε έχει καθόλου ζωή από μόνο του.

6. Όπως ο ήλιος και ο ωκεανός ο Εαυτός σου συνεχίζει, χωρίς να νοιάζεται που αυτό το μικρό κομμάτι θεωρεί ότι είσαι εσύ. Δεν του λείπει ∙ δεν θα μπορούσε να υπάρχει αν ήταν διαχωρισμένο, ούτε το Όλον θα ήταν ολοκληρωμένο δίχως αυτό. Δεν είναι ένα ξεχωριστό βασίλειο, που κυβερνάται από κάποια ιδέα διαχωρισμού από τα υπόλοιπα. Ούτε το περιβάλλει κανένας φράχτης, εμποδίζοντάς το να ενωθεί με τα υπόλοιπα, κρατώντας το διαχωρισμένο από τον Δημιουργό του. Αυτή η μικρή όψη δεν είναι διαφορετική από το όλον, εφόσον είναι μια συνέχειά του, ενωμένη μαζί του. Δεν ζει μια διαφορετική ζωή, διότι η ζωή του είναι η ενότητα μέσα στην οποία δημιουργήθηκε η ύπαρξή του.

7. Μην αποδέχεσαι αυτή την μικρή, περιοριστική όψη για εαυτό σου. Ο ήλιος και ο ωκεανός δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που είσαι πραγματικά. Η ηλιαχτίδα λάμπει μόνο μέσα στο ηλιόφως, και το κυματάκι χορεύει καθώς αναπαύεται πάνω στον ωκεανό. Όμως, η δύναμη που αναπαύεται μέσα σου δεν είναι ούτε στον ήλιο ούτε στον ωκεανό. Εσύ θα ήθελες να παραμείνεις μέσα στο μικροσκοπικό σου βασίλειο, ένας θλιβερός βασιλιάς, ένας πικραμένος ηγέτης όλων όσων κυβερνά, που αν και κοιτάζει το τίποτα θέλει να δώσει την ζωή του για να το υπερασπιστεί; Αυτός ο μικρός εαυτός δεν είναι το βασίλειό σου. Σε ένα θόλο, ψηλά πάνω από αυτό, βρίσκεται και το αγκαλιάζει με αγάπη το μεγαλειώδες όλον, που προσφέρει όλη του την ευτυχία και βαθιά ικανοποίηση στο κάθε μέρος. Η μικρή πλευρά που νομίζεις ότι έχεις βάλει χώρια δεν είναι εξαίρεση.

8. Η αγάπη δεν γνωρίζει σώματα, και φτάνει στο καθετί που δημιουργήθηκε σαν την ίδια. Το νόημά της είναι η ολοκληρωτική έλλειψη ορίων. Είναι απόλυτα αμερόληπτη στον τρόπο που δίδεται, περιβάλλοντας μόνο για να διατηρήσει ολοκληρωμένο αυτό που θέλει να δώσει. Μέσα στο μικροσκοπικό σου βασίλειο έχεις τόσα λίγα! Εκεί, λοιπόν, δεν είναι που θα έπρεπε να καλέσεις την αγάπη να εισέλθει; Κοίταξε την έρημο – ξερή και άγονη, καψαλισμένη και δίχως χαρά – που είναι το μικρό σου βασίλειο. Και συνειδητοποίησε την ζωή και την χαρά που θα του έφερνε η αγάπη από εκεί που έρχεται, κι εκεί όπου θέλει να επιστρέψει μαζί με σένα.

9. Η Σκέψη του Θεού περιβάλλει το μικρό σου βασίλειο, περιμένοντας έξω από το φράγμα που εσύ έχτισες, για να εισέλθει και να λάμψει πάνω στο άγονο έδαφος. Δες πως αναβλύζει η ζωή παντού! Η έρημος γίνεται κήπος, πράσινος, βαθύς και ήσυχος, και προσφέρει ανάπαυση σε εκείνους που έχασαν τον δρόμο τους και περιπλανώνται μέσα στην σκόνη. Δώσε τους ένα καταφύγιο, προετοιμασμένο από αγάπη γι αυτούς εκεί όπου κάποτε ήταν μια έρημος. Και καθένας που καλωσορίζεις θα φέρνει την αγάπη μαζί του από τον Ουρανό για σένα. Ένας ένας εισέρχονται σε αυτόν τον ιερό τόπο, αλλά δεν θα φύγουν μόνοι όπως είχαν έλθει. Η αγάπη που έφεραν μαζί τους θα μείνει μαζί τους, όπως θα μείνει και μαζί σου. Και κάτω από την ευεργετική της επίδραση ο μικρός σου κήπος θα επεκταθεί, και θα φτάσει στον καθένα που διψά για το νερό της ζωής, αλλά είναι πολύ κουρασμένος για να πορευτεί μόνος του.

10. Βγες έξω και βρες τους, διότι φέρουν τον Εαυτό σου μαζί τους. Και οδήγησέ τους ευγενικά στον ήσυχο κήπο σου, και λάβε την ευλογία τους εκεί. Έτσι θα μεγαλώσει και θα απλωθεί σε όλη την έρημο, μην αφήνοντας κανένα μοναχικό βασίλειο αποκλεισμένο από την αγάπη, και αφήνοντάς σε μέσα. Και θα αναγνωρίσεις κι εσύ ο ίδιος, και θα δεις τον μικρό σου κήπο να μεταμορφώνεται γλυκά στην Βασιλεία των Ουρανών, με όλη την Αγάπη του Δημιουργού του να λάμπει επάνω του.

11. Η ιερή στιγμή είναι η δική σου πρόσκληση στην αγάπη να εισέλθει στο ψυχρό και άχαρο βασίλειό σου, και να το μεταμορφώσει σε ένα κήπο ειρήνης και καλωσορίσματος. Η απάντηση της αγάπης είναι αναπόφευκτη. Θα έρθει διότι ήρθες χωρίς το σώμα, και δεν παρέμβαλλες κανένα εμπόδιο για να παρέμβει στον χαρμόσυνο ερχομό της. Την ιερή στιγμή, ζητάς από την αγάπη μόνο ό,τι προσφέρει σε όλους, ούτε λιγότερα ούτε περισσότερα. Ζητώντας τα πάντα, θα τα λάβεις. Και ο λαμπρός Εαυτός σου θα ανασηκώσει την μικροσκοπική πλευρά που προσπάθησες να αποκρύψεις από τον Ουρανό και θα την οδηγήσει κατευθείαν προς τον Ουρανό. Κανένα μέρος της αγάπης δεν επικαλείται το όλον μάταια. Κανένας Υιός του Θεού δεν παραμένει έξω από την Πατρότητά Του.

12. Να είσαι σίγουρος γι αυτό ∙ η αγάπη έχει εισέλθει στην ιδιαίτερη σχέση σου, και έχει εισέλθει ολοκληρωτικά μετά από το αδύναμο αίτημά σου. Δεν αναγνωρίζεις ότι η αγάπη έχει έρθει, επειδή ακόμα δεν έχεις αφήσει να φύγουν όλα τα εμπόδια που έχεις θέσει ενάντια στον αδελφό σου. Κι εσύ κι αυτός δεν θα μπορέσετε να καλωσορίσετε την αγάπη ξεχωριστά. Ακόμα, δεν θα μπορούσες να γνωρίσεις τον Θεό μόνος περισσότερο από ό,τι Αυτός σε γνωρίζει δίχως τον αδελφό σου. Αλλά μαζί δεν μπορούσατε πλέον να μην έχετε επίγνωση της αγάπης όπως και δεν θα μπορούσε η αγάπη να μην σας γνωρίζει, ή να μην μπορεί να αναγνωρίσει τον εαυτό της μέσα σε σας.

13. Έχεις φτάσει στο τέλος ενός αρχαίου ταξιδιού, μην συνειδητοποιώντας ακόμα ότι τελείωσε. Είσαι ακόμα κουρασμένος και εξαντλημένος, και η σκόνη της ερήμου ακόμα φαίνεται πως σκεπάζει τα μάτια σου και σε κρατά τυφλό. Όμως Αυτός τον Οποίο καλωσόρισες έχει έρθει σε σένα, και θέλει να σε καλωσορίσει. Περίμενε πολύ για να σου το δώσει αυτό. Λάβε το τώρα από Αυτόν, διότι θέλει να Τον γνωρίσεις. Μόνο ένας μικρός τοίχος από σκόνη στέκεται ακόμα ανάμεσα σε σένα και τον αδελφό σου. Φύσηξέ τον ελαφρά , γελώντας χαρούμενα, και θα πέσει. Και περπάτα μέσα στον κήπο που η αγάπη έχει ετοιμάσει και για τους δυο σας.