ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΣΚΟΠΟΣ

V. Ο Μοναδικός Σκοπός
- Από το Κεφάλαιο 30, V. The Only Purpose -

1. Ο πραγματικός κόσμος είναι μια κατάσταση του νου στην οποία ο μόνος σκοπός του κόσμου φαίνεται να είναι η συγχώρεση. Ο φόβος δεν είναι ο στόχος της, γιατί η διαφυγή από την ενοχή γίνεται ο σκοπός της. Η αξία της συγχώρεσης γίνεται αντιληπτή και παίρνει τη θέση των ειδώλων, τα οποία δεν ζητούνται πια, γιατί τα «δώρα» τους δεν θεωρούνται αγαπητά. Κανένας κανόνας δεν τίθεται μάταια, και σε κανέναν και σε τίποτα δεν απαιτείται να διαστρεβλωθεί και να ταιριάξει στο όνειρο του φόβου. Αντί γι’ αυτό, υπάρχει μια επιθυμία να καταλάβεις όλα τα δημιουργήματα όπως πραγματικά είναι. Και αναγνωρίζεις ότι όλα τα πράγματα πρέπει πρώτα να τα συγχωρέσεις, και μετά να τα κατανοήσεις.
2. Εδώ, θεωρείται ότι η κατανόηση αποκτάται με την επίθεση. Εκεί, είναι ξεκάθαρο ότι με την επίθεση η κατανόηση χάνεται. Η παραφροσύνη της επιδίωξης της ενοχής σαν στόχος αναγνωρίζεται πλήρως. Και τα είδωλα δεν είναι επιθυμητά εκεί, γιατί η ενοχή γίνεται κατανοητή σαν η μοναδική αιτία πόνου οποιασδήποτε μορφής. Κανείς δεν δελεάζεται από την μάταιη έκκλησή της, γιατί τα δεινά και ο θάνατος έχουν γίνει αντιληπτά ως πράγματα μη επιθυμητά και δεν τα επιζητάς. Ο νους έχει συλλάβει την δυνατότητα για ελευθερία και την έχει καλωσορίσει, και τα μέσα με τα οποία μπορεί να την αποκτήσει τώρα μπορούν να γίνουν κατανοητά. Ο κόσμος γίνεται ένα μέρος ελπίδας, επειδή ο μόνος σκοπός του είναι να γίνει ένα μέρος όπου η ελπίδα για ευτυχία μπορεί να εκπληρωθεί. Και κανείς δεν στέκεται έξω από αυτή την ελπίδα, επειδή ο κόσμος έχει ενωθεί στην πίστη ότι ο σκοπός του κόσμου είναι ένας τον οποίο όλοι πρέπει να μοιραστούν, για να γίνει η ελπίδα κάτι περισσότερο από ένα όνειρο.
3. Δεν έχεις θυμηθεί ακόμα απόλυτα τον Ουρανό, γιατί ο σκοπός της συγχώρεσης εξακολουθεί να παραμένει. Ωστόσο ο καθένας είναι βέβαιος ότι θα πάει πέρα από τη συγχώρεση, και παραμένει μόνο μέχρι αυτή να τελειοποιηθεί στον ίδιον. Δεν έχει καμία επιθυμία για οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό. Και ο φόβος έχει καταργηθεί, επειδή είναι ενωμένος στον σκοπό του μαζί με τον εαυτό του. Έχει μια ελπίδα για ευτυχία τόσο βέβαιη και συνεχή που με δυσκολία στέκεται και περιμένει λίγο ακόμα, με τα πόδια του ακόμα να πατούν στο έδαφος. Ωστόσο είναι χαρούμενος να περιμένει μέχρι όλα τα χέρια να ενωθούν, και κάθε καρδιά να είναι έτοιμη να σηκωθεί και να πάει μαζί του. Γι αυτό τον λόγο ετοιμάζεται για το βήμα με το οποίο όλη η συγχώρεση αφήνεται πίσω.
4. Το τελικό βήμα είναι του Θεού, επειδή μόνο ο Θεός θα μπορούσε να δημιουργήσει έναν τέλειο Υιό και να μοιραστεί την Πατρότητά Του μαζί του. Κανείς έξω από τον Ουρανό δεν γνωρίζει πώς μπορεί να γίνει αυτό, γιατί αυτή η κατανόηση είναι ο Ουρανός ο Ίδιος. Ακόμα και ο σκοπός του πραγματικού κόσμου είναι κατώτερος από την δημιουργία και την αιωνιότητα. Αλλά ο φόβος φεύγει επειδή σκοπός του είναι η συγχώρεση, όχι η ειδωλολατρία. Κι έτσι ο Υιός του Ουρανού ετοιμάζεται να γίνει ο εαυτός του, και να θυμηθεί ότι ο Υιός του θεού γνωρίζει όλα όσα καταλαβαίνει ο Πατέρας του, και τα καταλαβαίνει τέλεια μαζί Του.
5. Ακόμα και ο πραγματικός κόσμος υστερεί σε αυτό, γιατί αυτός είναι ο σκοπός του Ίδιου του Θεού ∙ μόνον δικός Του, και ωστόσο απόλυτα μοιρασμένος και τέλεια εκπληρωμένος. Ο πραγματικός κόσμος είναι μια κατάσταση στην οποία ο νους έχει μάθει πόσο εύκολα φεύγουν τα είδωλα όταν εξακολουθούν να είναι αντιληπτά αλλά όχι επιθυμητά. Πόσο πρόθυμα ο νους μπορεί και τα αφήνει να φύγουν όταν έχει καταλάβει ότι τα είδωλα δεν είναι τίποτα και δεν βρίσκονται πουθενά, και είναι άσκοπα. Γιατί μόνο τότε θα μπορείς να βλέπεις την ενοχή και την αμαρτία χωρίς σκοπό, και χωρίς νόημα.
6. Έτσι ο σκοπός του πραγματικού κόσμου οδηγείται ευγενικά στην επίγνωση, για να αντικαταστήσει τον στόχο της αμαρτίας και της ενοχής. Και όλα όσα παρεμβάλλονταν ανάμεσα στην εικόνα του εαυτού σου και σε αυτό που είσαι, η συγχώρεση με χαρά τα διασκορπίζει. Ωστόσο ο Θεός δεν χρειάζεται να δημιουργήσει τον Υιό Του ξανά, για να του επιστραφεί αυτό που είναι δικό του. Το χάσμα ανάμεσα στον αδελφό σου και σε σένα ποτέ δεν υπήρξε. Και αυτό που ο Υιός του Θεού γνώριζε όταν δημιουργήθηκε πρέπει να το γνωρίσει και πάλι.
7. Όταν οι αδελφοί ενώνουν τον σκοπό τους μέσα στον κόσμο του φόβο, στέκονται ήδη στο χείλος του πραγματικού κόσμου. Ίσως ακόμα να κοιτούν πίσω, και να νομίζουν ότι βλέπουν κάποιο είδωλο που θέλουν. Ωστόσο το μονοπάτι τους έχει με βεβαιότητα απομακρυνθεί από τα είδωλα προς την πραγματικότητα. Γιατί όταν ένωσαν τα χέρια τους ήταν το χέρι του Χριστού που πήραν, και θα κοιτάζουν Αυτόν του Οποίου το χέρι κρατούν. Το πρόσωπο του Χριστού το κοιτάς πριν θυμηθείς τον Πατέρα. Γιατί Αυτός θα παραμένει στην λησμονιά μέχρι ο Υιός Του να φτάσει πέρα από την συγχώρεση στην Αγάπη του Θεού. Ωστόσο η Αγάπη του Χριστού γίνεται αποδεκτή πρώτη. Και μετά θα έλθει η γνώση ότι Αυτοί είναι Ένα.
8. Πόσο ελαφρύ και εύκολο είναι το βήμα που διασχίζει τα στενά σύνορα του κόσμου του φόβου όταν έχεις αναγνωρίσει Τίνος το χέρι κρατάς! Μέσα στο χέρι σου είναι όλα όσα χρειάζεσαι για να πορευτείς με τέλεια εμπιστοσύνη παντοτινά μακριά από το φόβο, και για να πας ευθεία μπροστά, και να φτάσεις γρήγορα στην πύλη του ίδιου του Ουρανού. Γιατί Αυτός του Οποίου το χέρι κρατάς περίμενε μόνο εσένα να ενωθείς μαζί Του. Τώρα που έχεις έλθει, θα καθυστερούσε Αυτός να σου δείξει τον δρόμο που πρέπει να περπατήσει μαζί σου; Η ευλογία Του βρίσκεται σε σένα τόσο σίγουρα όσο η Αγάπη του Πατέρα Του βασίζεται σε Αυτόν. Η ευγνωμοσύνη Του σε σένα ξεπερνάει την κατανόησή σου, γιατί εσύ Τον έχεις βοηθήσει να ανυψωθεί από τις αλυσίδες και να πάει με σένα, μαζί, προς τον οίκο του Πατέρα Του.
9. Ένα αρχαίο μίσος περνάει από τον κόσμο. Και μαζί με αυτό πάει όλη η έχθρα και όλος ο φόβος. Δεν κοιτάς πίσω πια, γιατί αυτό που βρίσκεται μπροστά είναι αυτό που πάντα ήθελες μέσα στην καρδιά σου. Παραιτήσου από τον κόσμο! Αλλά όχι για να τον θυσιάσεις. Ποτέ δεν τον θέλησες. Ποια ευτυχία έχεις αναζητήσει εδώ που να μην σου έφερε πόνο; Ποια στιγμή ικανοποίησης δεν έχει εξαγοραστεί με φοβερό αντίτιμο σε πόνο; Η χαρά δεν έχει κόστος. Είναι το ιερό σου δικαίωμα, και αυτό για το οποίο πληρώνεις δεν είναι η ευτυχία. Επιτάχυνε τον δρόμο σου με ειλικρίνεια, και μην αφήνεις τις εμπειρίες σου εδώ να σε εξαπατούν αναδρομικά. Δεν ήταν απαλλαγμένες από το πικρό αντίτιμο και τις άχαρες συνέπειες.

10. Μη κοιτάζεις πίσω παρά μόνο με ειλικρίνεια. Και όταν ένα είδωλο σε δελεάζει, σκέψου αυτό:
Ποτέ δεν υπήρξε καιρός που κάποιο είδωλο να σου έφερε κάτι εκτός από το «δώρο» της ενοχής. Ούτε ένα δεν εξαγοράστηκε παρά μόνο με το κόστος του πόνου, και ούτε ποτέ το πλήρωσες μόνο εσύ .
Να είσαι ελεήμων με τον αδελφό σου, λοιπόν. Και μην επιλέγεις ένα είδωλο απερίσκεπτα, ενθυμούμενος ότι αυτός θα πληρώσει το κόστος όπως κι εσύ. Γιατί αυτός θα καθυστερεί όταν κοιτάς πίσω, κι εσύ δεν θα αντιλαμβάνεσαι Ποιανού το στοργικό χέρι κρατάς. Κοίταξε μπροστά, λοιπόν ∙ πορεύσου με εμπιστοσύνη και με χαρούμενη καρδιά που χτυπά με ελπίδα και όχι με φόβο.
11. Η Θέληση του Θεού βρίσκεται παντοτινά σε αυτούς των οποίων τα χέρια είναι ενωμένα. Μέχρι να ενωθούν, νόμιζαν ότι Αυτός ήταν ο εχθρός τους. Αλλά όταν ενώθηκαν και μοιράστηκαν έναν σκοπό, ήταν ελεύθεροι να μάθουν ότι η θέλησή τους είναι μία. Κι έτσι η Θέληση του Θεού πρέπει να φτάσει στην επίγνωσή τους. Ούτε μπορούν να λησμονούν για πολύ ότι δεν είναι παρά η δική τους.