Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Ο ΑΥΤΟ-ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ




III. Ο Αυτό – Κατηγορούμενος
- Από το Κεφάλαιο 31, III. The Self-Accused -

1. Μόνο αυτός που κατηγορεί τον εαυτό του καταδικάζει. Καθώς ετοιμάζεσαι να κάνεις μια επιλογή που θα καταλήξει σε διαφορετικά αποτελέσματα, υπάρχει πρώτα ένα πράγμα που πρέπει να μαθευτεί πολύ καλά. Πρέπει να γίνει μια συνήθεια ανταπόκρισης τόσο τυπική σε όλα όσα κάνεις ώστε να είναι η πρώτη σου αντίδραση σε όλους τους πειρασμούς, και σε κάθε κατάσταση που συμβαίνει. Μάθε το αυτό, και μάθε το καλά, γιατί εδώ η καθυστέρηση της ευτυχίας μικραίνει σε διάρκεια χρόνου τόσο που δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις. Ποτέ δεν μισείς τον αδελφό σου για τις δικές του αμαρτίες, αλλά μόνο για τις δικές σου. Όποια μορφή και να φαίνονται πως παίρνουν οι αμαρτίες του, το μόνο που κάνουν είναι να κρύβουν το γεγονός ότι πιστεύεις ότι είναι δικές σου, και ως εκ τούτου αξίζουν μια «δίκαιη» επίθεση.
2. Γιατί θα έπρεπε οι αμαρτίες του να είναι αμαρτίες, εάν εσύ δεν πίστευες ότι δεν μπορούσαν να συγχωρεθούν σε σένα; Γιατί να είναι πραγματικές σε αυτόν, εάν εσύ δεν πίστευες ότι αυτές είναι η δική σου πραγματικότητα; Και για ποιο άλλο λόγο επιτίθεσαι σε αυτές παντού παρά επειδή μισείς τον εαυτό σου; Είσαι εσύ μια αμαρτία; Απαντάς «ναι» όποτε επιτίθεσαι, γιατί με την επίθεση επιβεβαιώνεις ότι είσαι ένοχος, και πρέπει να δώσεις σύμφωνα με αυτό που αξίζεις. Και τι μπορείς να αξίζεις εκτός από αυτό που είσαι; Εάν δεν πίστευες ότι άξιζες την επίθεση, ποτέ δεν θα σου περνούσε από το νου να επιτεθείς καθόλου και σε κανέναν. Γιατί θα έπρεπε να επιτεθείς; Ποιο θα ήταν το όφελος για σένα; Τι θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα που θα ήθελες; Και πως θα μπορούσε ο φόνος να σε ωφελήσει;
3. Οι αμαρτίες είναι στα σώματα. Δεν γίνονται αντιληπτές στο νου. Δεν βλέπονται σαν σκοποί, αλλά σαν πράξεις. Τα σώματα ενεργούν, και οι νόες όχι. Και ως εκ τούτου πρέπει το σώμα να έχει άδικο σε ό,τι κάνει. Δεν φαίνεται πως είναι κάτι παθητικό, που υπακούει στις προσταγές σου, και δεν κάνει τίποτα απολύτως από μόνο του. Εάν είσαι αμαρτία είσαι ένα σώμα, γιατί ο νους δεν πράττει. Και ο σκοπός πρέπει να είναι στο σώμα, όχι στο νου. Το σώμα πρέπει να ενεργεί από μόνο του, και να παρακινεί τον εαυτό του. Εάν είσαι αμαρτία κλειδώνεις το νου μέσα στο σώμα, και δίνεις τον σκοπό του στη φυλακή του, η οποία δρα αντί αυτού. Ένας δεσμοφύλακας δεν ακολουθεί διαταγές, αλλά επιβάλει τις διαταγές στον κρατούμενο.
4. Ωστόσο είναι το σώμα ο φυλακισμένος, και όχι ο νους. Το σώμα δεν κάνει σκέψεις. Δεν έχει την δύναμη να μαθαίνει, να συγχωρεί, ούτε να υποδουλώνει. Δεν δίνει διαταγές που ο νους να χρειάζεται να υπηρετεί, ούτε θέτει όρους που πρέπει να υπακούει. Κρατάει φυλακισμένο μόνο τον πρόθυμο νου που θέλει να διαμένει σε αυτό. Ασθενεί ακολουθώντας την διαταγή του νου να γίνει ο φυλακισμένος του. Και γερνάει και πεθαίνει, γιατί αυτός ο νους είναι ασθενής μέσα του. Η μάθηση είναι το μόνο που προκαλεί αλλαγή. Κι έτσι το σώμα, όπου δεν μπορεί καμιά μάθηση να συμβεί, ποτέ δεν θα μπορούσε να αλλάξει εκτός και αν ο νους προτιμούσε το σώμα να αλλάξει την εμφάνισή του, για να ταιριάξει στο σκοπό που του έχει δοθεί από το νου. Γιατί ο νους μπορεί να μαθαίνει, κι εκεί γίνονται όλες οι αλλαγές.
5. Ο νους που νομίζει ότι είναι αμαρτία δεν έχει παρά μόνο ένα σκοπό ∙ το σώμα να είναι η πηγή της αμαρτίας, για να τον κρατήσει στην φυλακή που διάλεξε και φρουρεί και κρατείται απομονωμένος, ένας κοιμισμένος φυλακισμένος στα οργισμένα σκυλιά του μίσους και του κακού, στην αρρώστια και στην επίθεση, στον πόνο και στα γηρατειά, στην θλίψη και στα δεινά. Εδώ οι σκέψεις της θυσίας διατηρούνται, γιατί εδώ κυβερνά η ενοχή, και προστάζει ο κόσμος να είναι σαν αυτή ∙ ένα μέρος όπου τίποτα δεν μπορεί να βρει έλεος, ούτε να επιβιώσει στις καταστροφές του φόβου παρά μόνο με τον φόνο και τον θάνατο. Γιατί εδώ έχεις αμαρτήσει, και η αμαρτία δεν μπορεί να διαμένει στο χαρούμενο και στο ελεύθερο, γιατί αυτά είναι εχθροί που η αμαρτία πρέπει να σκοτώνει. Η αμαρτία στο θάνατο διατηρείται, κι εκείνοι που νομίζουν είναι αμαρτίες πρέπει να πεθάνουν γι’ αυτό που νομίζουν ότι είναι.
6. Ας είμαστε χαρούμενοι που θα δεις τι είναι αυτό που πιστεύεις, και ότι σου έχει δοθεί να το αλλάξεις. Το σώμα μόνο θα ακολουθήσει. Δεν μπορεί ποτέ να σε οδηγήσει εκεί που δεν θέλεις να είσαι. Δεν φρουρεί τον ύπνο σου, ούτε παρεμβαίνει στην αφύπνισή σου. Απελευθέρωσε το σώμα σου από την αιχμαλωσία, και δεν θα βλέπεις κανέναν σαν φυλακισμένο σε αυτό από το οποίο έχεις διαφύγει. Δεν θα θέλεις να κρατάς στην ενοχή τους διαλεγμένους εχθρούς σου, ούτε να κρατάς αλυσοδεμένους, στη ψευδαίσθηση μιας αγάπης που αλλάζει, αυτούς που θεωρείς ότι είναι φίλοι.
7. Οι αθώοι απελευθερώνονται με ευγνωμοσύνη για την απελευθέρωσή τους. Και αυτό που βλέπουν υποστηρίζει την ελευθερία τους από την φυλάκιση και τον θάνατο. Άνοιξε το νου σου στην αλλαγή, και δεν θα υπάρξει καμία αρχαία τιμωρία που να απαιτείται από τον αδελφό σου ή από σένα. Γιατί ο Θεός έχει πει ότι δεν υπάρχει θυσία που μπορεί να ζητηθεί ∙ δεν υπάρχει θυσία που μπορεί να γίνει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...