ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η Όραση του Σωτήρα

VII. Η Όραση του Σωτήρα

- Από το Κεφάλαιο 31, VI. The Savior's Vision -

1. Η μάθηση είναι αλλαγή. Η σωτηρία δεν ζητάει να χρησιμοποιήσει ένα μέσον τόσο υπερβολικά ξένο ακόμα στον τρόπο σκέψης σου για να είναι χρήσιμη, ούτε να κάνει τα είδη της αλλαγής που δεν θα μπορούσες να αναγνωρίσεις. Οι ιδέες χρειάζονται όσο η αντίληψη διαρκεί, και η αλλαγή των αντιλήψεων είναι το έργο της σωτηρίας. Γιατί πρέπει να ασχολείται με αντιθέσεις, όχι με την αλήθεια, η οποία δεν έχει αντίθετο και δεν μπορεί να αλλάξει. Στις αντιλήψεις αυτού του κόσμου οι ένοχοι είναι «κακοί» ∙ οι «καλοί» είναι οι αθώοι. Και ο καθένας εδώ δεν κρατάει παρά μια αντίληψη του εαυτού του στην οποία υπολογίζει στο «καλό» για να του συγχωρήσει το «κακό.» Ούτε εμπιστεύεται το «καλό» σε κανέναν, πιστεύοντας ότι το «κακό» πρέπει να καραδοκεί κάπου από πίσω. Αυτή η ιδέα δίνει έμφαση στην προδοσία, και η εμπιστοσύνη γίνεται αδύνατη. Δεν θα μπορούσε να αλλάξει όσο αντιλαμβάνεσαι το «κακό» μέσα σου.

2. Δεν θα μπορούσες να αναγνωρίσεις τις «κακές» σου σκέψεις όσο βλέπεις αξία στην επίθεση. Μερικές φορές θα τις αντιλαμβάνεσαι, αλλά δεν θα τις βλέπεις ως χωρίς νόημα Και έτσι έρχονται με τρομακτική μορφή, με περιεχόμενο ακόμα καλυμμένο, για να κλονίσουν την θλιβερή σου αντίληψη για τον εαυτό σου και να την αμαυρώσουν με ακόμα ένα «έγκλημα.» Δεν μπορείς να δώσεις στον εαυτό σου την αθωότητά σου, γιατί βρίσκεσαι σε μεγάλη σύγχυση για τον εαυτό σου. Αλλά αν ένας αδελφός αναδυόταν στην ματιά σου ως ολοκληρωτικά άξιος της συγχώρεσης, τότε η ιδέα σου για τον εαυτό σου αλλάζει εντελώς. Οι «κακές» σου σκέψεις έχουν συγχωρεθεί μαζί με τις δικές του, γιατί δεν άφησες καμιά τους να σε επηρεάσει. Δεν επιλέγεις πια να είσαι το σύμβολο του κακού και της ενοχής σε αυτόν. Και καθώς δίνεις την εμπιστοσύνη σου σε ό,τι είναι καλό μέσα του, το δίνεις και στο καλό που είναι μέσα σε σένα.

3. Όσον αφορά τις αντιλήψεις, έτσι είναι που τον βλέπεις κάτι περισσότερο από μόνο ένα σώμα, γιατί το καλό δεν είναι ποτέ αυτό που φαίνεται να είναι το σώμα. Οι πράξεις του σώματος γίνονται αντιληπτές σαν να προέρχονται από το «χαμηλότερο» μέρος του εαυτού σου, επομένως και του δικού του. Εστιάζοντας στο καλό σε αυτόν, η αξία του σώματος γίνεται όλο και λιγότερο επίμονη στα μάτια σου, και μετά από κάποιο καιρό θα φαίνεται ως κάτι περισσότερο από μια σκιά που περικυκλώνει το καλό. Και αυτή θα είναι η αντίληψή σου για τον εαυτό σου, όταν έχεις φτάσει στον κόσμο πέρα από την οπτική που θα μπορούσαν τα μάτια από μόνα τους να σου προσφέρουν. Διότι δεν θα ερμηνεύεις αυτό που βλέπεις χωρίς την Βοήθεια που σου έχει δώσει ο Θεός. Και στην δική Του όραση υπάρχει ένας άλλος κόσμος

4. Ζεις σε εκείνον τον κόσμο τόσο όσο ζεις και σε αυτόν. Γιατί και οι δυο είναι αντιλήψεις για τον εαυτό σου, οι οποίες μπορούν να εναλλάσσονται αλλά ποτέ να είναι ενωμένες. Η αντίθεση είναι πολύ μεγαλύτερη από όσο νομίζεις, γιατί θα αγαπήσεις αυτή την αντίληψη για τον εαυτό σου, επειδή δεν έγινε για σένα μόνο. Γεννημένη σα δώρο για κάποιον που δεν γίνεται αντιληπτός ότι είναι ο εαυτός σου, έχει δοθεί σε σένα. Διότι η συγχώρεσή σου, που προσφέρεται σε αυτόν, έχει γίνει αποδεκτή τώρα και για τους δυο σας.

5. Έχε πίστη σε αυτόν που πορεύεται μαζί σου, έτσι ώστε η τρομακτική σου αντίληψη για τον εαυτό σου να μπορέσει να αλλάξει. Και κοίταζε το καλό σε αυτόν, για να μην τρομάζεις από τις «κακές» σου σκέψεις γιατί δεν θολώνουν την θέασή σου για αυτόν. Και το μόνο που χρειάζεται αυτή η μεταβολή είναι να είσαι πρόθυμος να συμβεί αυτή η χαρμόσυνη αλλαγή. Τίποτα περισσότερο από αυτό δεν σου ζητείται. Για χάρη της, θυμήσου τι σου έχει φέρει η αντίληψη για τον εαυτό που έχεις τώρα, και καλωσόρισε την χαρούμενη αντίθεση που σου προσφέρεται. Συνέχισε να απλώνεις το χέρι σου, ώστε να μπορέσεις να έχεις το δώρο της ευγενικής συγχώρεσης που προσφέρεις σε κάποιον του οποίου η ανάγκη γι’ αυτό είναι ακριβώς ίδια με την δική σου. Και άφησε την σκληρή αντίληψη για τον εαυτό σου να αλλάξει σε κάτι που φέρνει την ειρήνη του Θεού.

6. Η αντίληψη του εαυτού σου που έχεις τώρα θα εγγυείται ότι η λειτουργία σου εδώ παραμένει για πάντα ανεκπλήρωτη και ακυρωμένη. Και έτσι σε καταδικάζει σε μια πικρή αίσθηση βαθιάς θλίψης και ματαιότητας. Ωστόσο αυτή η αντίληψη δεν χρειάζεται να αποκρυσταλλωθεί, εκτός και αν επιλέξεις να την κρατάς χωρίς ελπίδα αλλαγής και να την διατηρείς στατική και καλυμμένη μέσα στον νου σου. Δώσε τη καλύτερα σε Αυτόν ο Οποίος καταλαβαίνει τις αλλαγές που χρειάζεται για να την αφήσει να υπηρετήσει την λειτουργία που σου δόθηκε για να σου φέρει ειρήνη, ώστε κι εσύ να μπορείς να προσφέρεις ειρήνη για να την έχεις δική σου. Εναλλακτικές υπάρχουν στο νου σου για να τις χρησιμοποιήσεις, και συ μπορείς να δεις τον εαυτό σου με έναν άλλο τρόπο. Δεν θα ήταν καλύτερο να έβλεπες τον εαυτό σου ως απαραίτητο για την σωτηρία του κόσμου, αντί ως εχθρός της σωτηρίας;

7. Η αντίληψη του εαυτού στέκεται σαν μια ασπίδα, ένα σιωπηλό φράγμα μπροστά από την αλήθεια, και την κρύβει από την όρασή σου. Όλα τα πράγματα που βλέπεις είναι εικόνες, επειδή τα βλέπεις σαν μέσα από ένα φράγμα που θολώνει την όρασή σου και διαστρεβλώνει την οπτική σου, έτσι ώστε να μην βλέπεις τίποτα με καθαρότητα. Το φως παρακρατείται από όλα όσα βλέπεις. Στην καλύτερη περίπτωση, ρίχνεις μια γρήγορη ματιά στη σκιά αυτού που βρίσκεται πιο πέρα. Στην χειρότερη, απλά κοιτάζεις προς το σκοτάδι, και αντιλαμβάνεσαι τις τρομοκρατημένες φαντασιώσεις που προέρχονται από ένοχες σκέψεις και αντιλήψεις γεννημένες από τον φόβο. Και αυτό που βλέπεις είναι η κόλαση, γιατί ο φόβος είναι η κόλαση. Όλο αυτό που σου δίνεται είναι για την απελευθέρωσή σου ∙ η θέαση, η όραση και ο εσωτερικός Οδηγός όλα σε οδηγούν έξω από την κόλαση μαζί με κείνους που αγαπάς στο πλάι σου, και το σύμπαν μαζί τους.

8. Δες το ρόλο σου μέσα στο σύμπαν! Σε κάθε μέρος της αληθινής δημιουργίας έχει ο Κύριος της Αγάπης και της ζωής εμπιστευτεί όλη τη σωτηρία από την αθλιότητα της κόλασης. Και στο καθένα έχει επιτρέψει Αυτός την χάρη να είναι ένας σωτήρας σε όλους τους ιερούς αδελφούς που έχουν ιδιαίτερα ανατεθεί στην φροντίδα του. Και αυτό μαθαίνει όταν κοιτάξει πρώτα τον αδελφό του όπως κοιτάζει τον εαυτό του, και δει τον εαυτό του να καθρεπτίζεται σε αυτόν. Με αυτό τον τρόπο η αντίληψη του εαυτού του αφήνεται παράμερα, γιατί τίποτα δεν στέκει ανάμεσα στην ματιά του και σε αυτό που κοιτάζει, ώστε να κρίνει αυτό που βλέπει. Και με αυτή την μοναδική όραση βλέπει το πρόσωπο του Χριστού, και καταλαβαίνει ότι βλέπει τον καθένα όπως βλέπει αυτόν εδώ. Γιατί υπάρχει φως εκεί όπου ήταν πριν το σκοτάδι, και τώρα το πέπλο ανασηκώνεται από τα μάτια του.

9. Το πέπλο μπροστά στο πρόσωπο του Χριστού, ο φόβος για τον Θεό και την σωτηρία, και η αγάπη για την ενοχή και τον θάνατο, όλα είναι διαφορετικά ονόματα για ένα μόνο λάθος ∙ ότι υπάρχει ένας κενός χώρος ανάμεσα σε σένα και στον αδελφό σου, που κρατιέται χωριστός από μια ψευδαίσθηση του εαυτού σου που κρατά τον αδελφό σου μακριά από εσένα, και σένα μακριά από αυτόν. Το σπαθί της κρίσης είναι το όπλο που δίνεις στην ψευδαίσθηση του εαυτού σου, για να μπορέσει να πολεμήσει και να κρατήσει αυτό τον χώρο που κρατάει τον αδελφό σου απέξω κενό από αγάπη. Ωστόσο, ενώσω κρατάς αυτό το σπαθί, πρέπει να αντιλαμβάνεσαι το σώμα ως εαυτό σου, γιατί είσαι δέσμιος στο διαχωρισμό από την θέαση εκείνου ο οποίος κρατάει τον καθρέφτη σε μια άλλη θέαση αυτού που είναι, άρα αυτού που πρέπει να κι εσύ να είσαι..

10. Τι άλλο είναι ο πειρασμός εκτός από την επιθυμία να μείνεις στην κόλαση και στην δυστυχία; Και τι άλλο θα μπορούσε αυτό να προκαλέσει εκτός από μια εικόνα του εαυτού σου που μπορεί να είναι δυστυχισμένη, και να παραμένει στην κόλαση και στην αγωνία; Όποιος έχει μάθει να μην βλέπει τον αδελφό του έτσι έχει σωθεί, επομένως έχει γίνει ένας σωτήρας για τους υπόλοιπους. Στον καθένα έχει ο Θεός εμπιστευτεί τους πάντες, γιατί ένας μεροληπτικός σωτήρας θα είναι κάποιος που έχει σωθεί μόνο εν μέρει. Οι ιεροί αδελφοί τους οποίους ο Θεός σου έχει δώσει για να σώσεις δεν είναι παρά ο κάθε ένας που συναντάς ή βλέπεις, χωρίς να γνωρίζεις ποιος είναι ∙ όλοι εκείνοι που είδες για μια στιγμή και τους ξέχασες, και εκείνοι που τους ήξερες πολύ καιρό πριν, και αυτούς που δεν έχεις ακόμα συναντήσει ∙ οι ξεχασμένοι και αυτοί που δεν έχουν ακόμα γεννηθεί. Γιατί ο Θεός σου έχει δώσει τον Υιό Του να τον σώσεις από κάθε αντίληψη που είχε ποτέ.

11. Ωστόσο, ενώσω θέλεις να μένεις στην κόλαση, πώς μπορείς να γίνεις ο σωτήρας του Υιού του Θεού; Πως θέλεις να γνωρίζεις την ιερότητά του όσο τον βλέπεις χωριστά από την δική σου; Γιατί η ιερότητα γίνεται ορατή μέσα από ιερά μάτια που κοιτούν την αθωότητα μέσα σου, κι έτσι προσδοκούν να την βλέπουν παντού. Και έτσι την καλούν να φανεί στον κάθε ένα που κοιτούν, έτσι ώστε αυτός να μπορέσει να είναι αυτό που προσδοκούν από αυτόν. Αυτή είναι η όραση του σωτήρα ∙ να βλέπει την αθωότητά του σε όλα όσα κοιτάζει, και να βλέπει την δική του σωτηρία παντού. Αυτός δεν κρατά καμία αντίληψη του εαυτού του ανάμεσα στα ήρεμα και ανοιχτά του μάτια και σε αυτό που βλέπει. Αυτός φέρνει το φως σε ό,τι κοιτάζει, έτσι ώστε να μπορέσει να το δει όπως πράγματι είναι.

12. Όποια μορφή και να φαίνεται πως παίρνει ο πειρασμός, πάντοτε αντανακλά μόνο μια επιθυμία να είσαι ένας εαυτός που δεν είσαι. Και από αυτή την επιθυμία αναδύεται μια αντίληψη, που διδάσκει ότι είσαι αυτό που επιθυμείς να είσαι. Αυτή θα παραμένει η αντίληψη για τον εαυτό σου μέχρι που η επιθυμία που την γέννησε να μην σου είναι πια αγαπητή. Αλλά όσο την περιθάλπεις, θα βλέπεις τον αδελφό σου κατ’ εικόνα του εαυτού του οποίου η εικόνα έχει την επιθυμία γεννημένη από σένα. Γιατί η όραση μπορεί να αντιπροσωπεύει μόνο μια επιθυμία, γιατί δεν έχει την δύναμη να δημιουργεί. Ωστόσο μπορεί να κοιτάζει με αγάπη ή μπορεί να κοιτάζει με μίσος, βασισμένη μόνο στην απλή επιλογή του εάν θέλεις να ενωθείς με αυτό που βλέπεις, ή να κρατήσεις τον εαυτό σου μακριά και διαχωρισμένο.

13. Η όραση του σωτήρα είναι τόσο αθώα γι αυτό που είναι ο αδελφός σου όσο είναι και ελεύθερη από κάθε κρίση που έγινε στον εαυτό σου. Δεν βλέπει καθόλου παρελθόν σε κανέναν. Κι έτσι υπηρετεί έναν εντελώς ανοιχτό νου, ασυννέφιαστο από παλαιές αντιλήψεις, και προετοιμασμένο να βλέπει μόνο ό,τι κρατά το παρόν. Δεν μπορεί να κρίνει διότι δεν γνωρίζει. Και αναγνωρίζοντας το αυτό, απλά ρωτάει, «Ποια είναι η σημασία αυτού που βλέπω;» Μετά δίνεται η απάντηση. Και η θύρα κρατείται ανοιχτή ώστε το πρόσωπο του Χριστού να λάμψει επάνω σε αυτόν που ρωτάει, με αθωότητα, για να δει πέρα από το πέπλο των παλαιών ιδεών και των αρχαίων αντιλήψεων που κρατούσε τόσο καιρό με τόση φροντίδα εναντίον της όρασης του Χριστού μέσα σε σένα.

14. Να επαγρυπνείς ενάντια στον πειρασμό, λοιπόν, ενθυμούμενος ότι δεν είναι παρά μια επιθυμία, παράλογη και χωρίς νόημα, να κάνεις τον εαυτό σου κάτι που δεν είσαι. Και αντί αυτού σκέψου καλύτερα αυτό που θα ήθελες να είσαι. Είναι ένα πράγμα τρέλας, πόνου και θανάτου ∙ ένα πράγμα προδοσίας και μαύρης απελπισίας, από όνειρα που καταρρέουν και δίχως καμία ελπίδα να απομένει εκτός από τον θάνατο, και το τέλος του ονείρου του φόβου. Αυτό είναι ο πειρασμός, και τίποτα περισσότερο. Μπορεί να είναι δύσκολο να επιλέξεις εναντίον του; Αναλογίσου τι είναι ο πειρασμός, και δες τις πραγματικές εναλλακτικές για να επιλέξεις ανάμεσά τους. Υπάρχουν μόνο δυο. Μην σε ξεγελά αυτό που παρουσιάζεται σαν πολλές επιλογές. Υπάρχει η κόλαση ή ο Ουρανός, και από αυτά επιλέγεις μόνο ένα.

15. Μην αφήσεις το φως του κόσμου, το δοσμένο σε σένα, να είναι κρυφό από τον κόσμο. Χρειάζεται το φως, γιατί είναι πράγματι σκοτεινός, και οι άνθρωποι απελπίζονται γιατί η όραση του σωτήρα παρακρατείται και αυτό που βλέπουν είναι ο θάνατος. Ο σωτήρας τους στέκεται, άγνωστος και μη γνωρίζοντας, κοιτώντας τους με μάτια κλειστά. Και δεν μπορούν να δουν μέχρι αυτός να τους κοιτάξει με μάτια που βλέπουν, και να τους προσφέρει την συγχώρεση μαζί με τη δική του. Μπορείς εσύ στον οποίον ο Θεός λέει «Απελευθέρωσε τον Υιό Μου!» να μπεις στον πειρασμό να μην ακούσεις, όταν μαθαίνεις ότι είσαι εσύ αυτός για τον οποίο Αυτός ζητάει απελευθέρωση; Και τι άλλο εκτός από αυτό είναι που θέλει να διδάξει αυτή η διδασκαλία; Και τι άλλο εκτός από αυτό υπάρχει για να μάθεις;