ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ - Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ

IV. Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ

- Από το Κεφάλαιο 30, IV. The Truth behind Illusions -

1. Θα επιτίθεσαι σε ό,τι δεν σε ικανοποιεί, κι έτσι δεν θα βλέπεις ότι εσύ το επινόησες. Πάντοτε μάχεσαι με τις ψευδαισθήσεις. Γιατί η αλήθεια πίσω από αυτές είναι τόσο όμορφη και τόσο ήρεμη με τρυφερή ευγένεια, που αν είχες επίγνωση αυτής θα ξεχνούσες εντελώς κάθε άμυνα, και θα έτρεχες να την αγκαλιάσεις. Η αλήθεια ποτέ δεν θα μπορούσε να δεχθεί επίθεση. Και αυτό το γνώριζες όταν έφτιαξες τα είδωλα. Αυτά φτιάχτηκαν για να μπορέσει να ξεχαστεί η αλήθεια. Επιτίθεσαι μόνο σε λανθασμένες ιδέες, και ποτέ στις αληθινές. Όλα τα είδωλα είναι οι λανθασμένες ιδέες που έφτιαξες για να γεμίσουν το χάσμα που νομίζεις ότι προέκυψε ανάμεσα σε σένα και σε αυτό που είναι η αλήθεια. Και τους επιτίθεσαι για τα πράγματα που νομίζεις ότι αντιπροσωπεύουν. Αυτό που βρίσκεται πέρα από αυτά δεν μπορεί να δεχτεί επίθεση.
2. Οι κουραστικοί, δυσάρεστοι θεοί που έφτιαξες είναι φουσκωτά παιδικά παιχνίδια που σκάνε. Ένα παιδί φοβάται όταν ένα ξύλινο κεφάλι πεταχτεί από ένα κλειστό κουτί που ανοίγει ξαφνικά, ή όταν ένα μαλακό και χνουδωτό αρκουδάκι αρχίζει να στριγκλίζει καθώς το κρατάει. Οι κανόνες που έφτιαξε για τα κουτιά και τις αρκούδες το έχουν απογοητεύσει, και έχουν διακόψει τον «έλεγχο» που ασκούσε σε αυτό που το περιβάλει. Και φοβάται, επειδή νόμιζε ότι οι κανόνες το προστάτευαν. Τώρα πρέπει να μάθει ότι τα κουτιά και οι αρκούδες δεν το εξαπάτησαν, δεν καταπάτησαν κανόνες, ούτε σημαίνουν ότι ο κόσμος του έγινε χαοτικός και επικίνδυνος. Αυτό έκανε λάθος. Παρεξήγησε αυτό που του έδινε ασφάλεια, και νόμισε ότι τον είχε εγκαταλείψει.
3. Το χάσμα που δεν υπάρχει είναι γεμάτο με παιχνίδια σε αναρίθμητες μορφές. Και το καθένα φαίνεται να παραβαίνει τους κανόνες που έθεσες για αυτό. Ποτέ δεν ήταν αυτό που νόμιζες. Πρέπει να φαίνεται ότι παραβιάζει τους κανόνες σου για ασφάλεια, μιας και οι κανόνες ήταν λανθασμένοι. Αλλά εσύ δεν μπαίνεις σε κίνδυνο. Μπορείς να γελάς με τα κεφάλια που πετάγονται και τα παιχνίδια που στριγκλίζουν, όπως κάνει το παιδί που μαθαίνει ότι αυτά δεν το απειλούν. Ωστόσο ενώ του αρέσει να παίζει με αυτά, εξακολουθεί να αντιλαμβάνεται ότι αυτά υπακούν κανόνες που έφτιαξε το ίδιο για δική του ευχαρίστησή. Έτσι εξακολουθούν να υπάρχουν κανόνες που φαίνονται ότι παραβιάζονται και τον φοβίζουν. Ωστόσο είναι στο έλεος των παιχνιδιών του; Και μπορούν αυτά να αντιπροσωπεύουν μια απειλή για αυτόν;
4. Η πραγματικότητα τηρεί τους νόμους του Θεού, και όχι τους νόμους που έθεσες εσύ. Είναι οι Δικοί Του νόμοι που εγγυώνται την ασφάλειά σου. Όλες οι ψευδαισθήσεις που πιστεύεις για τον εαυτό σου δεν υπακούν κανένα νόμο. Φαίνονται ότι χορεύουν για λίγο, σύμφωνα με τους κανόνες που έθεσες γι’ αυτές. Αλλά μετά πέφτουν και δεν μπορούν να σηκωθούν πάλι. Δεν είναι παρά παιχνίδια, παιδί μου, γι αυτό μην πικραίνεσαι γι’ αυτά. Ο χορός τους ποτέ δεν σου έφερε χαρά. Αλλά ούτε ήταν και πράγματα να σε φοβίσουν, ούτε να σε κάνουν ασφαλή εάν υπάκουαν τους κανόνες σου. Δεν πρέπει ούτε να τα φροντίζεις αλλά ούτε και να τους επιτίθεσαι, παρά απλώς να τα βλέπεις σαν παιδικά παιχνίδια χωρίς κανένα δικό τους νόημα. Αν δεις κάποιο νόημα σε ένα από αυτά τότε θα βλέπεις σε όλα. Αν δεν βλέπεις κανένα, τότε δεν θα σε αγγίξουν.
5. Τα φαινόμενα απατούν επειδή είναι φαινόμενα και όχι πραγματικότητα. Μην εμμένεις σε αυτά σε καμιά μορφή τους. Το μόνο που κάνουν είναι να κρύβουν την πραγματικότητα, και φέρνουν φόβο γιατί κρύβουν την αλήθεια. Μην επιτίθεσαι σε αυτό που έχεις φτιάξει για να εξαπατηθείς, γιατί έτσι αποδεικνύεις ότι έχεις εξαπατηθεί. Η επίθεση έχει τη δύναμη να κάνει τις ψευδαισθήσεις αληθινές. Ωστόσο αυτό που κάνει δεν είναι τίποτα. Ποιος θα μπορούσε να φοβηθεί από μια δύναμη που δεν μπορεί να έχει κανένα απολύτως πραγματικό αποτέλεσμα; Τι άλλο θα μπορούσε να είναι εκτός από μια ψευδαίσθηση, που κάνει να εμφανίζονται πράγματα όμοια με αυτή; Κοίταξε ήρεμα στα παιχνίδια της, και κατάλαβε ότι είναι είδωλα που χορεύουν μόνο τον χορό των μάταιων επιθυμιών. Μην τους δίνεις την λατρεία σου, γιατί αυτά δεν υπάρχουν. Ωστόσο αυτό ξεχνιέται εξίσου όταν επιτίθεσαι. Ο Υιός του Θεού δεν χρειάζεται να αμυνθεί εναντίον των ονείρων του. Τα είδωλά του δεν τον απειλούν καθόλου. Το μόνο του λάθος είναι που τα θεωρεί πραγματικά. Τι μπορεί να κάνει η δύναμη των ψευδαισθήσεων;
6. Τα φαινόμενα μπορούν μόνο να εξαπατούν το νου που θέλει να εξαπατηθεί. Αλλά εσύ μπορείς να κάνεις μια απλή επιλογή που θα σε θέσει για πάντα πέρα από την εξαπάτηση. Δεν χρειάζεται να σε απασχολήσει για το πώς μπορεί να γίνει αυτό, γιατί αυτό δεν μπορείς να το καταλάβεις. Αλλά θα καταλάβεις ότι έχουν γίνει γρήγορα ισχυρές αλλαγές, όταν αποφασίσεις κάτι πολύ απλό ∙ ότι δεν θέλεις οτιδήποτε πιστεύεις ότι δίνει κάποιο είδωλο. Με αυτό τον τρόπο ο Υιός του Θεού διακηρύσσει ότι είναι ελεύθερος από τα είδωλα. Επομένως είναι ελεύθερος.
7. Η σωτηρία είναι πράγματι ένα παράδοξο! Τι άλλο θα μπορούσε να είναι εκτός από ένα χαρούμενο όνειρο; Σου ζητάει μόνο να συγχωρήσεις όλα τα πράγματα που κανένας ποτέ δεν έκανε ∙ να παραβλέψεις αυτό που δεν υπάρχει, και να μην βλέπεις το μη πραγματικό ως πραγματικότητα. Δεν σου ζητείται παρά να αφήσεις να γίνει το θέλημά σου, και να μην αναζητάς πια πράγματα που δεν θέλεις. Και σου ζητείται να αφήσεις τον εαυτό σου να ελευθερωθεί από όλα τα όνειρα αυτού που ποτέ δεν ήσουν, και να μην ζητάς πια να αντικαταστήσεις την Θέληση του Θεού με την δύναμη των άσκοπων επιθυμιών.
8. Εδώ το όνειρο του διαχωρισμού αρχίζει να ξεθωριάζει και να εξαφανίζεται. Γιατί εδώ το χάσμα που δεν υπάρχει αρχίζει να γίνεται αντιληπτό χωρίς τα παιχνίδια του τρόμου που έφτιαξες. Τίποτα περισσότερο από αυτό δεν σου ζητείται. Να είσαι χαρούμενος πράγματι που η σωτηρία ζητάει τόσο λίγα, και όχι τόσο πολλά. Στην πραγματικότητα δεν ζητάει τίποτα. Ακόμα και στις ψευδαισθήσεις δεν ζητάει παρά η συγχώρηση να γίνει ο αντικαταστάτης του φόβου. Αυτός είναι ο μόνος κανόνας για ευτυχισμένα όνειρα. Το χάσμα έχει αδειάσει από τα παιχνίδια του φόβου, και τότε η μη πραγματικότητά του είναι φανερή. Τα όνειρα δεν είναι για τίποτα. Και ο Υιός του Θεού δεν μπορεί να έχει την ανάγκη τους. Δεν του προσφέρουν ούτε ένα πράγμα που θα μπορούσε ποτέ να θέλει. Αυτός απελευθερώνεται από τις ψευδαισθήσεις του με την θέλησή του, και επαναφέρεται σε αυτό που είναι. Τι θα μπορούσε να είναι το σχέδιο του Θεού για την σωτηρία του, εκτός από ένα μέσο να τον δώσει στον Εαυτό Του;