Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2012

Ο Ορισμός της Θεραπείας.


VI. The Definition of Healing
VI. Ο Ορισμός της Θεραπείας.


1. Η διαδικασία της ψυχοθεραπείας, λοιπόν, μπορεί να οριστεί απλά ως συγχώρεση, διότι καμιά θεραπεία δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο. Αυτοί που δεν συγχωρούν είναι ασθενείς, πιστεύοντας ότι δεν έχουν συγχωρεθεί. Η προσκόλληση στην ενοχή, η περίθαλψή της και το σφιχταγκάλιασμα της, η τρυφερή της προστασία και η επαγρυπνούσα άμυνά της, -- όλα αυτά δεν είναι παρά μια αμείλικτη άρνηση να συγχωρείς. «Ο Θεός δεν μπορεί να εισέλθει εδώ» επαναλαμβάνουν οι ασθενείς, ξανά και ξανά, ενώ θρηνούν τις απώλειές τους κι εν τούτοις χαίρονται γι αυτές. Η θεραπεία συμβαίνει καθώς ένας ασθενής αρχίζει να ακούει το μοιρολόι που τραγουδά, και αμφισβητεί την εγκυρότητά του. Και μέχρι να το ακούσει, δεν καταλαβαίνει ότι είναι αυτός ο ίδιος που το τραγουδά. Το ότι το ακούει είναι το πρώτο βήμα στην ανάρρωσή του. Η αμφισβήτηση αυτού πρέπει λοιπόν να γίνει η επιλογή του.
2. Υπάρχει μια τάση, και είναι πολύ ισχυρή, να ακούσεις αυτό το τραγούδι του θανάτου μόνο για μια στιγμή, κι έπειτα να το διώξεις χωρίς να διορθωθεί. Αυτές οι σύντομες επιγνώσεις αντιπροσωπεύουν τις πολλές ευκαιρίες που μας δίνονται στην κυριολεξία «για να αλλάξουμε το τραγούδι μας.» Ο ήχος της θεραπείας μπορεί να ακουστεί στην θέση του παλιού τραγουδιού. Αλλά πρώτα πρέπει να αναδυθεί η προθυμία να αμφισβητήσεις την αλήθεια» του τραγουδιού της καταδίκης. Οι παράξενες διαστρεβλώσεις που είναι ενσωματωμένες μέσα στην αυτό – αντίληψη, που η ίδια δεν είναι παρά μια ψευδο-δημιουργία, κάνουν αυτό τον άσχημο ήχο να μοιάζει αληθινά ωραίος. «Ο ρυθμός του σύμπαντος,» το «τραγούδι του κήρυκα των αγγέλων,» όλα αυτά και ακόμα περισσότερα ακούγονται αντί για κάποιες απεχθείς κακόηχες κραυγές.
3. Το αυτί μεταφράζει ∙ δεν ακούει. Το μάτι αναπαράγει ∙ δεν βλέπει. Έργο τους είναι να κάνουν αρεστό οτιδήποτε καλείται, όσο δυσάρεστο και να είναι. Αυτά απαντούν στις αποφάσεις του νου, αναπαράγοντας τις επιθυμίες του και μεταφράζοντάς τες σε αποδεκτές και ευχάριστες μορφές. Μερικές φορές η σκέψη πίσω από την μορφή εισβάλλει, αλλά μόνο για πολύ λίγο, και ο νους τρομοκρατείται και αρχίζει να αμφισβητεί για την νοητική του υγεία. Ωστόσο δεν θα επιτρέψει στους σκλάβους του να αλλάξουν την μορφή που κοιτάζουν ∙ τους ήχους που ακούν. Αυτά είναι τα «φάρμακά» του ∙ τα «μέτρα προστασίας» του από την παράνοια.
4. Αυτές οι μαρτυρίες τις οποίες φέρνουν οι αισθήσεις δεν έχουν παρά έναν σκοπό ∙ να δικαιολογούν την επίθεση κι έτσι να κρατήσουν την μη συγχώρεση χωρίς αναγνώριση γι αυτό που είναι. Αν αυτή ειδωθεί δίχως μεταμφίεση είναι ανυπόφορη. Χωρίς προστασία δεν θα μπορούσε να διαρκέσει. Εδώ περιθάλπεται όλη η ασθένεια, αλλά χωρίς την αναγνώριση ότι έτσι είναι. Διότι όταν μια μη συγχώρεση δεν αναγνωρίζεται, η μορφή που παίρνει μοιάζει να είναι κάτι άλλο. Και τώρα είναι το «κάτι άλλο» που φαίνεται πως προκαλεί τον τρόμο. Αλλά δεν είναι το «κάτι άλλο» που μπορεί να θεραπευτεί. Αυτό δεν είναι άρρωστο, και δεν χρειάζεται γιατρειά. Το να επικεντρώνεις της θεραπευτικές σου προσπάθειες εδώ δεν είναι παρά ματαιότητα. Ποιος μπορεί να θεραπεύσει κάτι που δεν μπορεί να είναι άρρωστο και να το κάνει καλά;
5. Η ασθένεια παίρνει πολλές μορφές, το ίδιο και η μη συγχώρεση. Οι μορφές της μιας αναπαράγουν της μορφές της άλλης, διότι είναι η ίδια ψευδαίσθηση. Τόσο πολύ  μοιάζουν η μία με την άλλη, που μια προσεκτική μελέτη της μορφής κάποιας ασθένειας θα δείξει εντελώς ξεκάθαρα την μορφή της μη συγχώρεσης που αντιπροσωπεύει. Όμως,  το να δεις αυτό δεν θα έχει θεραπευτικό αποτέλεσμα. Αυτό επιτυγχάνεται με μόνο μία αναγνώριση ∙ ότι μόνο η συγχώρεση θεραπεύει την μη συγχώρεση, και μόνο η μη συγχώρεση μπορεί να προκαλέσει ασθένεια οιουδήποτε είδους.
6. Αυτή η συνειδητοποίηση είναι ο τελικός στόχος της ψυχοθεραπείας. Πως επιτυγχάνεται;  Ο θεραπευτής βλέπει στον ασθενή όλα όσα δεν έχει συγχωρέσει στον εαυτό του, κι έτσι του δίνεται άλλη μια ευκαιρία να τα δει, να τα ανοίξει σε επανα- αξιολόγηση και να τα συγχωρήσει. Όταν συμβεί αυτό, βλέπει τις αμαρτίες του σαν να έχουν πάει σε ένα παρελθόν που δεν είναι πια εδώ. Μέχρι να το κάνει αυτό, πρέπει να θεωρεί ότι το κακό τον περιτριγυρίζει εδώ και τώρα. Ο ασθενής είναι η οθόνη του για την προβολή των αμαρτιών του, δίνοντας του την ικανότητα να τις αφήσει να φύγουν. Αν κρατήσει έστω και μια μικρή υποψία αμαρτίας σε αυτά που βλέπει, τότε η απελευθέρωσή του θα είναι μερική και δεν θα είναι βέβαιη.
7. Κανένας δεν θεραπεύεται μόνος. Αυτό είναι το χαρμόσυνο τραγούδι που τραγουδά η σωτηρία προς όλους όσους ακούν την Φωνή της. Αυτή την δήλωση θα πρέπει να την θυμούνται πολύ συχνά όλοι εκείνοι που βλέπουν τους εαυτούς τους ως ψυχοθεραπευτές. Μπορούν να βλέπουν τους ασθενείς τους ως κομιστές της συγχώρεσης, διότι αυτοί είναι που έρχονται να δείξουν την αθωότητά τους σε μάτια που ακόμα πιστεύουν ότι η αμαρτία είναι ακόμα εκεί για να την βλέπουν. Ωστόσο η απόδειξη της αθωότητας, ιδωμένη στον ασθενή και αποδεκτή από τον θεραπευτή, θα προσφέρει στο νου και των δύο μία συμφωνία στην οποία μπορούν να συναντηθούν και να ενωθούν και να είναι σαν ένα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...