Κεφάλαιο 13 Ο ΚΟΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΝΟΧΗ (ολόκληρο)

Η διόρθωση και η επιμέλεια του κειμένου έγινε από την Κέλλυ Παλαντζίδου

Κεφάλαιο 13

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΝΟΧΗ

Εισαγωγή

1.  Αν δεν ένιωθες ένοχος δεν θα μπορούσες να επιτίθεσαι, διότι η καταδίκη είναι η ρίζα της επίθεσης. Είναι η κρίση ενός νου από έναν άλλο ως ανάξιο αγάπης και άξιο τιμωρίας. Εδώ βρίσκεται ο διχασμός. Διότι ο νους που κρίνει αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως διαχωρισμένο από το νου που κρίνεται, πιστεύοντας ότι τιμωρώντας κάποιον άλλον, ο ίδιος θα διαφύγει την τιμωρία. Όλο αυτό δεν είναι παρά η απατηλή προσπάθεια του νου να αρνηθεί τον εαυτό του, και να ξεφύγει από  την ποινή της άρνησης. Δεν είναι προσπάθεια να απελευθερώσει την άρνηση, αλλά να κρατηθεί πάνω σε αυτήν. Διότι η ενοχή είναι που έχει κρύψει τον Πατέρα από σένα, και η ενοχή είναι που σε έχει οδηγήσει στην παράνοια.

2. Η αποδοχή της ενοχής μέσα στο νου του Υιού του Θεού ήταν η αρχή του διαχωρισμού, όπως η αποδοχή της Επανόρθωσης είναι το τέλος του. Ο κόσμος που βλέπεις είναι το απατηλό σύστημα εκείνων που έχουν χάσει τα λογικά τους από την ενοχή. Κοίταξε προσεκτικά αυτό τον κόσμο, και θα συνειδητοποιήσεις ότι έτσι είναι. Διότι αυτός ο κόσμος είναι το σύμβολο της τιμωρίας, και όλοι οι νόμοι που φαίνεται ότι τον κυβερνούν είναι οι νόμοι του θανάτου. Τα παιδιά γεννιούνται μέσα από τον πόνο και με πόνο. Το μεγάλωμά τους συνοδεύεται από βάσανα, και μαθαίνουν για την θλίψη και τον διαχωρισμό και τον θάνατο. Ο νους τους φαίνεται πως είναι παγιδευμένος μέσα στον εγκέφαλό τους, και οι δυνάμεις του υποχωρούν όταν το σώμα τους πληγώνεται. Φαίνεται πως αγαπούν, όμως εγκαταλείπουν και εγκαταλείπονται. Φαίνεται πως χάνουν αυτό που αγαπούν, κι αυτό είναι ίσως η πιο παρανοϊκή πίστη από όλες. Και τα σώματά τους μαραίνονται και αγκομαχούν και κείτονται στο έδαφος, και δεν υπάρχουν πια. Δεν υπάρχει κανένας τους που να μην έχει σκεφτεί ότι ο Θεός είναι σκληρός.

3. Αν αυτός ήταν ο αληθινός κόσμος, τότε όντως ο Θεός θα ήταν σκληρός. Γιατί κανένας Πατέρας που θα υπέβαλλε τα παιδιά Του σε αυτό ως τίμημα της σωτηρίας δεν θα ήταν δυνατόν να είναι στοργικός. Η αγάπη δεν σκοτώνει για να σώσει. Αν το έκανε αυτό, τότε η επίθεση θα ήταν  η σωτηρία, κι αυτή είναι η ερμηνεία του εγώ, και όχι του Θεού. Μόνο ο κόσμος της ενοχής θα το απαιτούσε αυτό, διότι μόνο οι ένοχοι μπορούν  να το συλλάβουν. Το «αμάρτημα» του Αδάμ δεν θα μπορούσε να αγγίξει κανέναν, αν αυτός δεν είχε πιστέψει ότι ο Πατέρας ήταν που τον έδιωξε από τον Παράδεισο. Διότι με αυτή την πίστη η γνώση του Πατέρα χάθηκε, εφόσον μόνο εκείνοι που δεν Τον καταλαβαίνουν θα μπορούσαν να πιστέψουν κάτι τέτοιο.

4. Αυτός ο κόσμος είναι μια εικόνα της σταύρωσης του Υιού του Θεού. Και μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι ο Υιός του Θεού δεν μπορεί να σταυρωθεί, αυτός είναι ο κόσμος που θα βλέπεις. Εν τούτοις, δεν θα το συνειδητοποιήσεις αυτό μέχρι να δεχτείς την αιώνια αλήθεια ότι ο Υιός του Θεού δεν είναι ένοχος. Του αξίζει μόνο αγάπη διότι έχει δώσει μόνο αγάπη. Δεν μπορεί να καταδικαστεί διότι ποτέ δεν έχει καταδικάσει. Η Επανόρθωση είναι το τελευταίο μάθημα που χρειάζεται να μάθει, διότι του διδάσκει ότι, εφόσον ποτέ δεν αμάρτησε, δεν έχει ανάγκη από σωτηρία.

1. Η Αθωότητα και η Ικανότητα να είσαι Απρόσβλητος.

1. Νωρίτερα, είπα ότι το Άγιο Πνεύμα μοιράζεται τον στόχο όλων των καλών δασκάλων, των οποίων ο υπέρτατος στόχος είναι να καταστήσουν τον εαυτό τους μη απαραίτητο διδάσκοντας στους μαθητές τους όλα όσα ξέρουν. Το Άγιο Πνεύμα αυτό θέλει μόνο, διότι με το να μοιράζεται την Αγάπη του Πατέρα για τον Υιό Του, επιδιώκει να απομακρύνει όλη την ενοχή από το νου του, ώστε να μπορέσει να θυμηθεί τον Πατέρα του ειρηνικά. Η ειρήνη και η ενοχή είναι αντίθετες, και ο Πατέρας μπορεί να επανέλθει στην μνήμη μόνο με ειρήνη. Η αγάπη και η ενοχή δεν μπορούν να συνυπάρχουν, και το να δέχεσαι το ένα σημαίνει ότι αρνείσαι το άλλο. Η ενοχή κρύβει τον Χριστό από την όραση σου, διότι είναι η άρνηση της αθωότητας του Υιού του Θεού.

2. Μέσα στον παράξενο κόσμο που έχεις φτιάξει ο Υιός του Θεού έχει αμαρτήσει. Πως θα μπορούσες να τον δεις, λοιπόν; Κάνοντάς τον αόρατο, ο κόσμος της ανταπόδοσης ύψωσε το σκοτεινό σύννεφο της ενοχής που  αποδέχτηκες, και το κρατάς με αγάπη. Διότι η αθωότητα του Χριστού είναι η απόδειξη ότι το εγώ ποτέ δεν υπήρξε, και ποτέ δεν μπορεί να υπάρξει. Δίχως ενοχή το εγώ δεν έχει καθόλου ζωή, και ο Υιός του Θεού είναι δίχως ενοχή.

3. Καθώς κοιτάζεις τον εαυτό σου και κρίνεις αυτό που κάνεις με ειλικρίνεια, μπορεί να μπεις στον πειρασμό να αναρωτηθείς πως γίνεται να είσαι χωρίς ενοχή. Όμως, αναλογίσου αυτό: Δεν είσαι δίχως ενοχή μέσα στον χρόνο, αλλά στην αιωνιότητα. Έχεις «αμαρτήσει» στο παρελθόν, αλλά δεν υπάρχει παρελθόν. Το πάντα δεν έχει καμία κατεύθυνση. Ο χρόνος φαίνεται πως πηγαίνει προς μία κατεύθυνση, αλλά όταν φτάσεις στο τέλος του θα ξετυλιχτεί σαν μακρύ χαλί απλωμένο στο παρελθόν από  πίσω σου, και θα εξαφανιστεί. Όσο πιστεύεις ότι ο Υιός του Θεού είναι ένοχος θα περπατάς πάνω σε αυτό το χαλί, πιστεύοντας ότι οδηγεί στον θάνατο. Και το ταξίδι θα φαντάζει μακρύ και σκληρό και ανούσιο, διότι έτσι είναι.

4. Το ταξίδι το οποίο έχει επιβάλλει στον εαυτό του ο Υιός του Θεού είναι πραγματικά άχρηστο, αλλά το ταξίδι στο οποίο τον βάζει  ο Πατέρας του είναι ένα ταξίδι χαράς κι απελευθέρωσης. Ο Πατέρας δεν είναι σκληρός, και ο Υιός Του δεν μπορεί να βλάψει τον εαυτό του. Η αντεκδίκηση που φοβάται και βλέπει ποτέ δεν θα τον αγγίξει, διότι παρόλο που πιστεύει σε αυτήν το Άγιο Πνεύμα γνωρίζει ότι δεν είναι αλήθεια. Το Άγιο Πνεύμα στέκει στο τέλος του χρόνου, όπου πρέπει να βρίσκεσαι κι εσύ διότι Αυτό είναι μαζί σου. Ήδη έχει ακυρώσει το κάθε τι που είναι ανάξιο του Υιού του Θεού, διότι αυτή ήταν η αποστολή Του, που Του δόθηκε από τον Θεό. Και ό,τι δίνει ο Θεός υπάρχει από πάντα.

5. Θα με βλέπεις καθώς μαθαίνεις ότι ο Υιός του Θεού είναι χωρίς ενοχή. Αυτός πάντα έψαχνε την αθωότητά του, και την βρήκε. Διότι όλοι επιδιώκουν να ξεφύγουν από την φυλακή που έφτιαξαν, και δεν τους έχουν αρνηθεί τον δρόμο προς την απελευθέρωση. Εφόσον είναι μέσα τους, τον έχουν βρει. Το να τον βρουν είναι μόνο θέμα χρόνου, και ο χρόνος δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση. Διότι ο Υιός του Θεού είναι δίχως ενοχή τώρα, και η λαμπρότητα της αγνότητάς του λάμπει ανέπαφη για πάντα μέσα στο Νου του Θεού. Ο Υιός του Θεού πάντα θα είναι έτσι όπως δημιουργήθηκε. Αρνήσου τον κόσμο σου και μην τον κρίνεις, διότι η αιώνια αθωότητά του είναι μέσα στο Νου του Πατέρα του, και τον προστατεύει παντοτινά.

6. Όταν  δεχτείς την Επανόρθωση για τον εαυτό σου, θα συνειδητοποιήσεις ότι δεν υπάρχει ενοχή στον Υιό του Θεού. Και μόνο καθώς τον βλέπεις δίχως ενοχή, θα μπορείς να καταλαβαίνεις την ενότητά του. Διότι η ιδέα της ενοχής φέρνει πίστη στην καταδίκη ενός από κάποιον άλλον, προβάλλοντας τον διαχωρισμό στην θέση της ενότητας. Μπορείς να καταδικάζεις μόνο τον εαυτό σου, και κάνοντάς το δεν μπορείς να γνωρίσεις ότι είσαι Υιός του Θεού. Έχεις αρνηθεί την κατάσταση της ύπαρξής του, η οποία είναι η τέλεια αθωότητα. Από αγάπη δημιουργήθηκε, και στην αγάπη κατοικεί. Η καλοσύνη και το έλεος πάντα τον ακολουθούν, διότι πάντα επεκτείνει την Αγάπη του Πατέρα του.

7. Καθώς αντιλαμβάνεσαι τους άγιους συντρόφους που ταξιδεύουν μαζί σου, θα συνειδητοποιείς ότι δεν υπάρχει κανένα ταξίδι, παρά  μόνο  αφύπνιση. Ο Υιός του Θεού, που δεν κοιμάται, έχει κρατήσει την πίστη στον Πατέρα του για λογαριασμό σου. Δεν υπάρχει δρόμος πάνω στον οποίο να ταξιδέψεις, ούτε και χρόνος για να τον περάσεις. Διότι ο Θεός δεν περιμένει τον Υιό Του μέσα στον χρόνο, όντας παντοτινά απρόθυμος να είναι δίχως αυτόν. Κι έτσι ήταν πάντα. Άφησε την αγιότητα του Υιού του Θεού να διώξει με την λάμψη της το σύννεφο της ενοχής που σκοτεινιάζει το νου σου, και δέξου την αγνότητά του για δική σου κι έτσι μάθε ότι είναι δική σου.

8. Είσαι άτρωτος διότι είσαι δίχως ενοχή. Μπορείς να κρατάς το παρελθόν μόνο μέσω της ενοχής. Διότι η ενοχή διασφαλίζει ότι θα τιμωρηθείς γι αυτό που έχεις κάνει, άρα βασίζεται στον μονοδιάστατο χρόνο, προχωρώντας από το παρελθόν στο μέλλον. Κανένας που να το πιστεύει αυτό δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει το «πάντα», επομένως η ενοχή σου στερεί την εκτίμηση της αιωνιότητας. Είσαι αθάνατος διότι είσαι αιώνιος, και το «πάντα» πρέπει να είναι τώρα. Η ενοχή, λοιπόν, είναι ένας τρόπος να κρατάς το παρελθόν και το μέλλον μέσα στο νου σου για να εξασφαλίσεις την συνέχιση του εγώ. Διότι αν αυτό που έχει γίνει θα τιμωρηθεί, η συνέχιση του εγώ είναι εγγυημένη. Όμως η εγγύηση της δικής σου συνέχισης είναι του Θεού, όχι του εγώ. Και η αθανασία είναι το αντίθετο του χρόνου, διότι ο χρόνος είναι περαστικός, ενώ η αθανασία είναι διαρκής.

9. Η αποδοχή της Επανόρθωσης σε διδάσκει τι είναι η αθανασία, διότι με την αποδοχή της αθωότητάς σου μαθαίνεις ότι το παρελθόν ποτέ δεν υπήρξε, άρα το μέλλον είναι αχρείαστο και δεν θα υπάρξει. Το μέλλον, μέσα στον χρόνο, είναι πάντα συνδεμένο με την εξιλέωση, και μόνο η ενοχή θα μπορούσε να εισάγει μια αίσθηση ανάγκης για εξιλέωση. Η αποδοχή της αθωότητας του Υιού του Θεού ως δική σου είναι επομένως ο τρόπος του Θεού να σου υπενθυμίζει τον Υιό Του, και τι είναι αυτός αληθινά. Διότι ο Θεός ποτέ δεν καταδίκασε τον Υιό Του, κι εφόσον είναι δίχως ενοχή είναι αιώνιος.

10. Δεν μπορείς να διαλύσεις την ενοχή κάνοντάς την αληθινή, και μετά να την  επανορθώνεις. Αυτό είναι το σχέδιο του εγώ, που προσφέρει αυτό αντί της διάλυσης της. Το εγώ πιστεύει στην επανόρθωση μέσω επίθεσης, όντας απόλυτα αφοσιωμένο στην παρανοϊκή δοξασία ότι η επίθεση είναι σωτηρία. Κι εσύ που περιθάλπεις την ενοχή την πιστεύεις, διότι πώς αλλιώς θα μπορούσες να κρατάς με αγάπη αυτό που δεν θέλεις παρά από το να ταυτίζεσαι με το εγώ;

11. Το εγώ σε διδάσκει να επιτίθεσαι στον εαυτό σου διότι είσαι ένοχος, κι αυτό πρέπει να αυξάνει την ενοχή, διότι η ενοχή είναι το αποτέλεσμα της επίθεσης. Στην διδασκαλία του εγώ, λοιπόν, δεν υπάρχει διαφυγή από την ενοχή. Διότι η επίθεση κάνει την ενοχή πραγματική, κι αν είναι πραγματική δεν υπάρχει τρόπος να την ξεπεράσεις. Το Άγιο Πνεύμα την διαλύει απλά μέσω της ήρεμης αναγνώρισης ότι ποτέ δεν υπήρξε. Καθώς Αυτό κοιτάζει τον αθώο Υιό Του Θεού, γνωρίζει ότι αυτό είναι αλήθεια. Κι εφόσον είναι αλήθεια για σένα, δεν μπορείς να επιτίθεσαι στον εαυτό σου, επειδή  δίχως την ενοχή η επίθεση είναι αδύνατη. Έχεις σωθεί λοιπόν, διότι ο Υιός του Θεού είναι δίχως ενοχή. Και όντας απόλυτα αγνός, είσαι άτρωτος.

II.Ο Αθώος Υιός του Θεού.

1. Ο απώτατος στόχος της προβολής είναι πάντα να ξεφορτωθεί την ενοχή. Εν τούτοις, χαρακτηριστικά, το εγώ επιχειρεί να ξεφορτωθεί την ενοχή από την δική του άποψη μόνο, διότι αν και θέλει πολύ να την διατηρήσει εσύ  το βρίσκεις ανυπόφορο, εφόσον η ενοχή σε εμποδίζει να θυμηθείς τον Θεό, για τον Οποίο ή έλξη είναι τόσο ισχυρή που δεν μπορείς να της αντισταθείς. Σε αυτό το θέμα, λοιπόν, συμβαίνει ο βαθύτερος διχασμός από όλους, διότι αν είναι να διατηρήσεις την ενοχή, όπως επιμένει το εγώ,  δεν μπορείς να είσαι εσύ. Μόνο όταν σε πείσει ότι αυτό είναι εσύ θα μπορούσε το εγώ να σε κάνει να προβάλλεις την ενοχή, κι έτσι να την κρατάς μέσα στο νου σου.

2. Όμως, αναλογίσου πόσο παράξενη λύση είναι η διευθέτηση του εγώ. Προβάλλεις την ενοχή για να την ξεφορτωθείς, αλλά στην πραγματικότητα απλά την καλύπτεις. Όντως βιώνεις την ενοχή, αλλά δεν έχεις ιδέα το γιατί. Αντίθετα, την συνδέεις με ένα αλλόκοτο συνονθύλευμα «ιδανικών του εγώ,» τα οποία το εγώ ισχυρίζεται ότι τα έχεις προδώσει. Και  δεν έχεις ιδέα ότι απορρίπτεις τον Υιό του Θεού βλέποντάς τον ως ένοχο. Πιστεύοντας ότι εσύ δεν είσαι πια εσύ, δεν συνειδητοποιείς ότι απορρίπτεις  τον εαυτό σου.

3. Ο πιο σκοτεινός θεμέλιος λίθος σου κρατά την πίστη σου στην ενοχή και την εμποδίζει να ανέλθει στην επίγνωσή σου. Διότι σε αυτό το σκοτεινό και μυστικό τόπο βρίσκεται η συνειδητοποίηση ότι έχεις προδώσει τον Υιό του Θεού καταδικάζοντας τον σε θάνατο. Ούτε καν υποπτεύεσαι ότι αυτή η δολοφονική αλλά παρανοϊκή ιδέα βρίσκεται κρυμμένη εκεί, διότι η καταστροφική τάση του εγώ είναι τόσο έντονη που τίποτα άλλο εκτός από την σταύρωση του Υιού του Θεού δεν μπορεί τελικά να το ικανοποιήσει. Δεν γνωρίζει ποιος είναι ο Υιός του Θεού διότι είναι τυφλό. Όμως, έτσι κι αντιληφθεί οπουδήποτε την αθωότητα, θα προσπαθήσει να την καταστρέψει διότι φοβάται.

4. Μεγάλο μέρος  της  παράξενης συμπεριφοράς του εγώ ευθύνεται άμεσα στον  ορισμό που δίνει για την ενοχή. Για το εγώ, οι αθώοι είναι ένοχοι. Αυτοί που δεν επιτίθενται είναι «εχθροί» του διότι, μην δίνοντας αξία στην δική του ερμηνεία για την σωτηρία, είναι σε μια άριστη θέση να το αφήσουν να φύγει. Έχουν προσεγγίσει την πιο σκοτεινή και βαθιά θεμέλια λίθο της βάσης του εγώ, κι ενώ το εγώ μπορεί να αντέξει να το αμφισβητείς σε όλα τα άλλα, περιφρουρεί αυτό το ένα μυστικό με την ζωή του, διότι η ύπαρξή του εξαρτάται από την φύλαξη αυτού του μυστικού. Έτσι λοιπόν, αυτό το μυστικό είναι που πρέπει να κοιτάξουμε, διότι το εγώ δεν μπορεί να σε προστατεύσει ενάντια στην αλήθεια, και στην παρουσία της  διασκορπίζεται.

5. Μέσα στο ήρεμο φως της αλήθειας, ας αναγνωρίσουμε την πίστη σου ότι έχεις σταυρώσει τον Υιό του Θεού. Δεν έχεις παραδεχτεί αυτό το «τρομερό» μυστικό διότι αν μπορέσεις  να τον βρεις θα επιθυμούσες και πάλι  να τον σταυρώσεις. Όμως αυτή η ευχή τον έχει κρύψει από σένα διότι είναι πολύ τρομακτική, κι έτσι φοβάσαι να τον βρεις. Έχεις χρησιμοποιήσει αυτή την ευχή για να σκοτώνεις τον εαυτό σου μην γνωρίζοντας ποιος είσαι, και ταυτιζόμενος με κάτι άλλο. Έχεις προβάλλει την ενοχή τυφλά και χωρίς διάκριση, αλλά δεν έχει ξεσκεπάσει την πηγή της. Διότι το εγώ πραγματικά θέλει να σε σκοτώσει, κι αν ταυτιστείς μαζί του, τότε πιστεύεις ότι ο στόχος του είναι και δικός σου.

6.  Έχω πει ότι η σταύρωση είναι το σύμβολο του εγώ. Όταν ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με την αληθινή αθωότητα του Υιού του Θεού όντως επιχείρησε να τον σκοτώσει, και ο λόγος που έδωσε ήταν ότι η αθωότητα είναι βλασφημία προς τον Θεό. Για το εγώ, το εγώ είναι Θεός, και η αθωότητα πρέπει να μεταφραστεί ως τελική ενοχή που δικαιολογεί τον φόνο. Ακόμα δεν μπορείς να καταλάβεις  ότι ο οποιοσδήποτε φόβος που μπορεί να βιώνεις σε σχέση με αυτά τα μαθήματα προέρχεται τελικά από αυτή την ερμηνεία, αν όμως αναλογιστείς τις αντιδράσεις σου σε αυτά θα πείθεσαι όλο και περισσότερο ότι έτσι είναι.

7. Αυτά τα μαθήματα έχουν δηλώσει ξεκάθαρα ότι ο στόχος τους για σένα είναι η ευτυχία και η γαλήνη. Εν τούτοις, τα φοβάσαι. Σου έχει ειπωθεί επανειλημμένα ότι θα σε απελευθερώσουν, εσύ, όμως, μερικές φορές αντιδράς σαν να προσπαθούν να σε φυλακίσουν. Συχνά τα διώχνεις με μεγαλύτερη ετοιμότητα από ό,τι διώχνεις το σύστημα σκέψης του εγώ. Τότε σε κάποιο βαθμό,  πρέπει να πιστεύεις ότι με το να μην μαθαίνεις αυτά τα μαθήματα προστατεύεις τον εαυτό σου. Και δεν συνειδητοποιείς ότι μόνο η αθωότητά σου μπορεί να σε προστατεύσει.

8. Η Επανόρθωση πάντα ερμηνεύεται ως η απελευθέρωση από την ενοχή, κι αυτό είναι σωστό αν το κατανοείς. Όμως, ακόμα κι όταν την ερμηνεύω για σένα, μπορείς να την απορρίψεις και να μην την δεχτείς για τον εαυτό σου. Ίσως να έχεις αναγνωρίσει την ματαιότητα  του εγώ και των προσφορών του, αλλά παρόλο που δεν τις θέλεις, συνεχίζεις  να μην βλέπεις ακόμη με χαρά την εναλλακτική λύση. Στην πιο ακραία περίπτωση, φοβάσαι την λύτρωση και πιστεύεις ότι θα σε σκοτώσει. Μην ξεγελιέσαι  όσον αφορά το βάθος αυτού του φόβου. Διότι εσύ πιστεύεις ότι, στην παρουσία της αλήθειας, μπορεί να στραφείς εναντίον του εαυτού σου και να τον καταστρέψεις.

9. Μικρό παιδί, δεν είναι έτσι. Το «ένοχο μυστικό» σου δεν είναι τίποτα, κι αν θελήσεις να το φέρεις στο φως, το φως θα το διαλύσει. Και μετά, κανένα σκοτεινό σύννεφο δεν θα παραμείνει ανάμεσα σε σένα και την ενθύμηση του Πατέρα σου, διότι θα θυμηθείς τον αθώο Υιό Του, που δεν πέθανε διότι είναι αθάνατος. Και θα δεις ότι λυτρώθηκες μαζί του, και ποτέ δεν διαχωρίστηκες από αυτόν. Σε αυτή την κατανόηση βρίσκεται η ενθύμησή σου, διότι είναι η αναγνώριση της αγάπης δίχως φόβο. Θα υπάρξει μεγάλη χαρά στον Ουρανό με την επιστροφή σου στην εστία, και η χαρά θα είναι όλη δική σου. Διότι ο λυτρωμένος υιός του ανθρώπου είναι ο αθώος Υιός του Θεού, και στην  αναγνώρισή του βρίσκεται  η λύτρωσή σου.

ΙΙΙ.Ο Φόβος για την Λύτρωση.

1. Μπορεί να αναρωτιέσαι γιατί είναι τόσο ζωτικής σημασίας να κοιτάξεις το μίσος σου και να συνειδητοποιήσεις το πλήρες μέγεθός του. Μπορεί, ακόμα, να νομίζεις ότι θα ήταν εύκολο για το Άγιο Πνεύμα να στο δείξει, και να το διασκορπίσει χωρίς εσύ να χρειάζεται να το φέρεις στην επίγνωσή σου. Εν τούτοις, υπάρχει άλλο ένα εμπόδιο που έχεις παρεμβάλλει ανάμεσα σε σένα και στην Επανόρθωση. Έχουμε πει ότι κανένας δεν θα στηρίξει  τον φόβο αν τον αναγνωρίσει. Όμως, σε αυτή την διαταραγμένη νοητική κατάσταση που είσαι δεν φοβάσαι τον φόβο. Δεν σου αρέσει, αλλά δεν είναι η επιθυμία σου για επίθεση που σε τρομάζει πραγματικά. Δεν ενοχλείσαι από την  εχθρότητά σου. Την κρατάς κρυμμένη διότι φοβάσαι περισσότερο αυτό που καλύπτει. Θα μπορούσες ακόμα και να κοιτάξεις την πιο σκοτεινή ακρογωνιαία λίθο του εγώ δίχως φόβο αν δεν πίστευες ότι, χωρίς το εγώ, θα εύρισκες κάτι μέσα σου το οποίο φοβάσαι ακόμα περισσότερο. Δεν φοβάσαι πραγματικά την σταύρωση. Η λύτρωση είναι αυτή που σε τρομάζει πραγματικά.

2. Κάτω από τα σκοτεινά θεμέλια του εγώ βρίσκεται η θύμηση του Θεού, και αυτό είναι που φοβάσαι πραγματικά. Διότι αυτή η θύμηση αμέσως θα σε επανέφερε στην σωστή σου θέση, και αυτή την θέση είναι που έχεις προσπαθήσει να αφήσεις. Ο φόβος σου για την επίθεση δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με τον  φόβο της αγάπης. Θα ήσουν ακόμη πρόθυμος να κοιτάξεις την άγρια επιθυμία σου ακόμη και  να σκοτώσεις τον Υιό του Θεού, αν δεν πίστευες ότι σε σώζει από την αγάπη. Διότι αυτή η ευχή προκάλεσε τον διαχωρισμό, και εσύ την προστατεύεις διότι δεν θέλεις να θεραπευτεί ο διαχωρισμός. Συνειδητοποιείς ότι, αφαιρώντας το σκοτεινό σύννεφο που την καλύπτει, η αγάπη για τον Πατέρα σου θα σε υποχρέωνε να απαντήσεις στο Κάλεσμά Του και να αναπηδήσεις στον Ουρανό. Πιστεύεις ότι η επίθεση είναι η σωτηρία διότι θα σε εμπόδιζε από αυτό. Διότι ακόμα πιο βαθιά από τα θεμέλια του εγώ, και πιο δυνατή από ποτέ, βρίσκεται η έντονη και φλογερή αγάπη για τον Θεό, και η δική Του για σένα. Αυτό είναι που θέλεις να κρύψεις πραγματικά.

3. Για να μιλήσουμε ειλικρινά, δεν σου είναι πιο δύσκολο να πεις «αγαπώ» από ό,τι «μισώ»; Συνδέεις την αγάπη με αδυναμία και το μίσος με δύναμη, και η αληθινή σου δύναμη σου φαίνεται σαν πραγματική αδυναμία. Διότι δεν θα μπορούσες να ελέγξεις την χαρούμενη ανταπόκρισή σου στο κάλεσμα της αγάπης αν το άκουγες, και όλος ο κόσμος που νόμιζες ότι έφτιαξες θα εξαφανιζόταν. Το Άγιο Πνεύμα, λοιπόν, φαίνεται σαν να επιτίθεται στο φρούριό σου, διότι θα ήθελες να αποκλείσεις τον Θεό, ο Οποίος δεν θέλει να αποκλειστεί.

4. Έχεις κτίσει όλο το παρανοϊκό σύστημα σκέψης σου νομίζοντας ότι θα ήσουν αβοήθητος ενώπιον της Παρουσίας του Θεού, και θα ήθελες να σωθείς από την Αγάπη Του διότι νομίζεις ότι θα σε συνέθλιβε στο τίποτα. Φοβάσαι ότι θα σε παρέσερνε μακριά από τον εαυτό σου και ότι θα σε έκανε μικρό, διότι πιστεύεις ότι η σπουδαιότητα  βρίσκεται στην περιφρόνηση, και ότι η επίθεση είναι μεγαλείο. Νομίζεις ότι έχεις φτιάξει ένα κόσμο που ο Θεός θα κατάστρεφε ∙ και ότι αγαπώντας Τον , πράγμα που κάνεις, θα πετούσες αυτόν τον κόσμο μακριά, πράγμα που θα έκανες. Επομένως, έχεις χρησιμοποιήσει τον κόσμο για να καλύψεις την αγάπη σου, και όσο πιο βαθιά πηγαίνεις στην μαυρίλα των θεμελίων του εγώ, τόσο πιο κοντά έρχεσαι στην Αγάπη που είναι κρυμμένη εκεί. Κι αυτό είναι που σε τρομοκρατεί.

5. Μπορείς να δεχτείς την παράνοια διότι την έφτιαξες εσύ, αλλά δεν μπορείς να δεχτείς την αγάπη διότι αυτή δεν την έφτιαξες εσύ. Προτιμάς να είσαι σκλάβος της σταύρωσης παρά ένας Υιός του Θεού στην λύτρωση. Ο ατομικός σου θάνατος φαίνεται πολύ πολυτιμότερος από την ζώσα ενότητά σου, διότι αυτό που σου δίδεται δεν σου είναι τόσο αγαπητό όσο αυτό που έφτιαξες εσύ. Φοβάσαι περισσότερο τον Θεό από το εγώ, και η αγάπη δεν μπορεί να εισέλθει εκεί που δεν είναι ευπρόσδεκτη. Αλλά το μίσος μπορεί, διότι εισέρχεται αυτόβουλα και δεν νοιάζεται για την δική σου θέληση.

6. Πρέπει να κοιτάξεις τις ψευδαισθήσεις σου και να μην τις κρατάς κρυφές, διότι δεν στηρίζονται σε δικά τους θεμέλια. Συγκαλυμμένες, μπορεί να φαίνεται ότι βασίζονται, κι επομένως να φαίνονται ότι είναι αυτάρκεις. Αυτή είναι η βασική ψευδαίσθηση πάνω στην οποία βασίζονται και όλες οι άλλες. Διότι κάτω από αυτές, και καλυμμένος όσο αυτές παραμένουν κρυφές, είναι ο νους της αγάπης που νόμισε ότι τις έφτιαξε με θυμό. Και ο πόνος σε αυτόν το νου όταν ξεσκεπαστεί είναι τόσο φανερός, που δεν θα μπορεί πια ν’ αρνηθεί την ανάγκη του για θεραπεία. Και κανένα από τα κόλπα και τα παιχνίδια που του προσφέρεις δεν μπορούν να τον θεραπεύσουν, διότι εδώ βρίσκεται η πραγματική σταύρωση του Υιού του Θεού.

7. Και όμως δεν σταυρώνεται. Εδώ βρίσκονται και ο πόνος του και η θεραπεία του, διότι η όραση του Αγίου Πνεύματος είναι ελεήμων και η γιατρειά του γρήγορη. Μην κρύβεις το μαρτύριο σου από την όρασή Του, παρά φέρε το με χαρά σε Αυτό. Εναπόθεσε ενώπιον της αιώνιας σωφροσύνης του όλο σου τον πόνο, και άφησέ Το  να σε θεραπεύσει. Μην αφήσεις ούτε ένα σημείο πόνου κρυμμένο από το φως Του, και ερεύνησε το νου σου προσεκτικά για τυχόν σκέψεις που μπορεί να φοβάσαι να ξεσκεπάσεις. Διότι Αυτό θα θεραπεύσει κάθε μικρή σκέψη που έχεις κρατήσει για να σε πληγώνει και θα την καθαρίσει από την μικρότητά της, επαναφέροντας της στο μεγαλείο του Θεού.

8. Κάτω από όλη την μεγαλοσχημοσύνη που κρατάς με τόση αγάπη  είναι το αληθινό σου κάλεσμα για βοήθεια. Διότι κάνεις έκκληση γι αγάπη στον Πατέρα σου όπως και ο Πατέρας σου σε καλεί στον Εαυτό Του. Σε εκείνο τον τόπο που τον κρατάς κρυμμένο, μόνο εκεί, θα ενωθείς με τον Πατέρα ενθυμούμενος Αυτόν με αγάπη. Θα βρεις αυτόν τον τόπο της αλήθειας έτσι όπως τον βλέπεις στους αδελφούς σου, διότι αν και μπορεί να ξεγελούν τους εαυτούς του, λαχταρούν κι αυτοί σαν εσένα το μεγαλείο που είναι μέσα τους. Και μόλις το αντιληφθείς θα το καλωσορίσεις, και θα είναι δικό σου. Διότι το μεγαλείο είναι δικαίωμα του Υιού του Θεού, και καμία ψευδαίσθηση δεν μπορεί να τον ικανοποιήσει ή να τον σώσει από αυτό που είναι. Μόνο η αγάπη του είναι αληθινή, και θα είναι ικανοποιημένος μόνο με την πραγματικότητα του.

9. Σώσε  τον από τις ψευδαισθήσεις του ώστε να μπορέσεις να δεχτείς το μεγαλείο του Πατέρα σου με γαλήνη και χαρά. Αλλά μην εξαιρείς κανέναν από την αγάπη σου, ειδάλλως θα κρύβεις ένα σκοτεινό μέρος μέσα στο νου σου όπου το Άγιο Πνεύμα δεν είναι ευπρόσδεκτο. Κι έτσι θα εξαιρείς τον εαυτό σου από την θεραπευτική Του δύναμη, διότι μην προσφέροντας ολοκληρωτική αγάπη δεν θα θεραπεύεσαι ολοκληρωτικά. Η θεραπεία πρέπει είναι τόσο ολοκληρωτική όσο ο φόβος, διότι η αγάπη δεν μπορεί να εισέλθει εκεί όπου βρίσκεται έστω μία κηλίδα φόβου για να ταράξει  την υποδοχή της.

10. Εσύ που προτιμάς τον διαχωρισμό από την σωφροσύνη δεν μπορείς να τον αποκτήσεις στην ορθή κατάσταση του νου σου. Ήσουν γαλήνιος μέχρι που ζήτησες μια ειδική χάρη. Και ο Θεός δεν σου την έκανε διότι το αίτημα ήταν ξένο προς Αυτόν, και δεν θα μπορούσες να τη ζητήσεις από έναν Πατέρα που αγαπά τον Υιό Του αληθινά. Επομένως τον έκανες ένα Πατέρα δίχως αγάπη, απαιτώντας από Αυτόν αυτό που μόνο ένας τέτοιος Πατέρας θα έδινε. Και η ειρήνη του Υιού του Θεού καταστράφηκε, διότι αυτός δεν καταλάβαινε πλέον τον Πατέρα του. Φοβόταν αυτό που ο ίδιος έφτιαξε, αλλά ακόμα περισσότερο φοβόταν τον αληθινό του Πατέρα, εφόσον επιτέθηκε στην ίδια του την ένδοξη ισότητα με Αυτόν.

11. Στην ειρήνη δεν χρειαζόταν τίποτα ούτε ζητούσε τίποτα. Στον πόλεμο απαιτούσε τα πάντα και δεν εύρισκε τίποτα. Διότι πώς θα μπορούσε η γλυκύτητα της αγάπης να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του, εκτός από το να αποχωρήσει ειρηνικά και να επιστρέψει στον Πατέρα; Αν ο Υιός δεν επιθυμούσε να παραμείνει στην ειρήνη, δεν θα μπορούσε να παραμένει καθόλου. Διότι ένας σκοτεινιασμένος νους δεν μπορεί να ζει στο φως, και πρέπει να αναζητά έναν τόπο σκότους όπου να μπορεί να πιστεύει ότι βρίσκεται εκεί που δεν είναι. Ο Θεός δεν επέτρεψε να συμβεί αυτό. Εν τούτοις, εσύ απαίτησες να συμβεί, κι επομένως πίστεψες ότι έτσι έγινε.

12. Το να «ξεχωρίζεις» σημαίνει να «απομονώνεις», κι έτσι να φτιάχνεις μοναξιά. Ο Θεός δεν σου έκανε κάτι τέτοιο. Θα μπορούσε Αυτός να σε έχει διαχωρισμένο, ενώ γνωρίζει ότι η γαλήνη σου βρίσκεται στην Ενότητά Του; Αυτός σου αρνήθηκε μόνο το αίτημά σου για πόνο, διότι τα βάσανα δεν είναι δική Του δημιουργία. Έχοντας δώσει σε σένα την δημιουργία, δεν θα μπορούσε να σου την πάρει. Δεν θα μπορούσε παρά να απαντήσει στο παρανοϊκό αίτημά σου με μια υγιή απάντηση που θα κατοικούσε μαζί σου όσο εσύ βρίσκεσαι μέσα στην παράνοια. Και αυτό έκανε. Ο καθένας που ακούει την φωνή Του εγκαταλείπει την παράνοια. Διότι η απάντησή Του είναι το σημείο αναφοράς πέρα από τις ψευδαισθήσεις, από το οποίο μπορείς να κοιτάξεις πίσω προς αυτές και να τις δεις ως παρανοϊκές. Αναζήτησε μόνο αυτό το μέρος και θα το βρεις, διότι η Αγάπη είναι μέσα σου και θα σε οδηγήσει εκεί.

IV. Η Λειτουργία του Χρόνου.

1. Και τώρα ο λόγος που φοβάσαι αυτά τα μαθήματα θα πρέπει να είναι προφανής. Διότι αυτά είναι μαθήματα στην αγάπη, επειδή αφορούν εσένα. Σου έχει ειπωθεί ότι η λειτουργία  σου σε αυτό τον κόσμο είναι η θεραπεία, και ότι η λειτουργία σου στον Ουρανό είναι η δημιουργία. Το εγώ διδάσκει ότι η λειτουργία σου στην γη είναι η καταστροφή, και ότι δεν έχεις καμία απολύτως λειτουργία  στον Ουρανό. Άρα θέλει να σε καταστρέψει εδώ και να σε θάψει εδώ, μην αφήνοντάς σου καμιά κληρονομιά εκτός από το χώμα από το οποίο νομίζει ότι φτιάχτηκες. Για όσο διάστημα είναι αρκετά ικανοποιημένο μαζί σου, σύμφωνα με την λογική του, σου προσφέρει την λήθη. Όταν εκδηλώνεται η αγριότητά του, σου προσφέρει την κόλαση.

2. Εν τούτοις, ούτε η λήθη ούτε η κόλαση είναι τόσο ανεπιθύμητα για σένα όσο ο Ουρανός. Ο δικός σου ορισμός για τον Ουρανό είναι κόλαση και λήθη, και ο αληθινός Ουρανός είναι η μεγαλύτερη απειλή που νομίζεις ότι θα μπορούσες ποτέ να ζήσεις. Διότι η κόλαση και η λήθη είναι ιδέες που κατασκεύασες εσύ, και έχεις την τάση να αποδεικνύεις  την πραγματικότητά τους  για να εξασφαλίσεις την δική σου. Αν η πραγματικότητά τους τεθεί υπό αμφισβήτηση, τότε πιστεύεις ότι τίθεται υπό αμφισβήτηση και η δική σου. Διότι πιστεύεις ότι η επίθεση είναι η πραγματικότητά σου, και ότι η καταστροφή σου είναι η τελική απόδειξη ότι είχες δίκιο.

3. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, δεν θα ήταν πιο επιθυμητό να έχεις κάνει λάθος, ακόμα και ξέχωρα από το γεγονός ότι όντως έκανες λάθος; Ενώ ένα επιχείρημα θα μπορούσε να είναι ότι ο θάνατος προϋποθέτει ότι υπήρξε ζωή, κανένας δεν θα ισχυριζόταν ότι αποδεικνύει ότι υπάρχει ζωή. Ακόμα και η προηγούμενη ζωή που θα μπορούσε να υποδεικνύει ο θάνατος, μόνο μάταιη θα μπορούσε να είναι εφόσον έπρεπε να καταλήξει έτσι, και χρειάζεται αυτό για να αποδείξει ότι υπήρξε καθόλου. Αμφισβητείς τον Ουρανό, αλλά αυτό δεν το αμφισβητείς. Όμως, θα μπορούσες και να θεραπεύεις και να θεραπεύεσαι αν το αμφισβητούσες αυτό. Και παρόλο που δεν γνωρίζεις τον Ουρανό, δεν θα ήταν περισσότερο επιθυμητός από τον θάνατο; Είσαι τόσο επιλεκτικός στην αμφισβήτηση σου όσο και στην αντίληψή σου. Ένας ανοιχτός νους είναι πιο έντιμος από αυτό.

4. Το εγώ έχει μια παράξενη δοξασία για τον χρόνο, και με αυτή την δοξασία είναι που μπορεί να αρχίσεις την αμφισβήτησή σου. Το εγώ επενδύει πολύ στο παρελθόν, και στο τέλος πιστεύει ότι το παρελθόν είναι η μόνη πλευρά του χρόνου που έχει νόημα. Να θυμάσαι ότι η έμφαση που δίνει στην ενοχή το καθιστά ικανό να διασφαλίσει την συνέχισή του κάνοντας το μέλλον σαν το παρελθόν, αποφεύγοντας έτσι το παρόν. Με την άποψη ότι στο μέλλον πρέπει να πληρώνεις για το παρελθόν, το παρελθόν γίνεται ο καθοριστικός παράγοντας του μέλλοντος, κάνοντάς τα συνεχή δίχως να παρεμβάλλεται το παρόν. Διότι το εγώ θεωρεί το παρόν ως μόνο μια σύντομη μετάβαση στο μέλλον, κατά την οποία φέρνει το παρελθόν στο μέλλον ερμηνεύοντας το παρόν με όρους του παρελθόντος.

5. Το «τώρα» δεν έχει κανένα νόημα για το εγώ. Το παρόν απλά του υπενθυμίζει τις παλιές πληγές, και αντιδρά στο παρόν σαν να ήταν παρελθόν. Το εγώ δεν μπορεί να ανεχτεί την απελευθέρωση από το παρελθόν, και παρόλο που το παρελθόν έχει τελειώσει το εγώ προσπαθεί να διατηρήσει την εικόνα του αντιδρώντας σε αυτήν σαν να ήταν παρόν. Σου υπαγορεύει τις αντιδράσεις σου προς όλους όσους συναντάς έχοντας το παρελθόν ως σημείο αναφοράς, καλύπτοντας την παρούσα πραγματικότητα τους. Ουσιαστικά, αν ακολουθήσεις τις προσταγές του εγώ θα αντιδράσεις  προς τον αδελφό σου σαν να είναι κάποιος άλλος, κι αυτό σίγουρα θα σε εμποδίσει να τον αναγνωρίσεις ως αυτό που είναι. Και θα πάρεις  μηνύματα από αυτόν που θα προέρχονται από το δικό σου παρελθόν, επειδή κάνοντάς το πραγματικό στο παρόν, απαγορεύεις στον εαυτό σου να το ελευθερώσει. Έτσι αρνείσαι στον εαυτό σου το μήνυμα της απελευθέρωσης που ο κάθε αδελφός σου σού προσφέρει τώρα.

6. Οι θολές φιγούρες από το παρελθόν είναι ακριβώς αυτές από τις οποίες πρέπει να ξεφύγεις. Δεν είναι πραγματικές, και δεν σε κρατούν καθόλου εκτός κι αν εσύ τις φέρνεις μαζί σου. Αυτές κουβαλούν τις κηλίδες του φόβου μέσα στο νου σου, και σε κατευθύνουν να επιτίθεσαι στο παρόν σε ανταπόδοση για ένα παρελθόν που δεν υπάρχει πια. Και αυτή η απόφαση είναι μια απόφαση μελλοντικού πόνου. Αν δεν μάθεις ότι ο πόνος από το παρελθόν είναι μια ψευδαίσθηση, θα επιλέγεις ένα μέλλον ψευδαισθήσεων και  χάνεις τις πολλές ευκαιρίες για απελευθέρωση που θα μπορούσες να βρεις στο παρόν. Το εγώ θέλει να διατηρήσει τους εφιάλτες σου και να σε εμποδίσει από το να ξυπνήσεις και να δεις ότι αυτοί είναι παρελθόν. Θα αναγνώριζες μια άγια συνάντηση αν απλά την αντιλαμβανόσουν σαν μια συνάντηση με το δικό σου παρελθόν; Διότι δεν θα ήθελες να συναντήσεις κανέναν, και το μοίρασμα της σωτηρίας, που κάνει την συνάντηση αγία, θα έφευγε από μπροστά σου. Το Άγιο Πνεύμα σε διδάσκει ότι πάντα συναντάς τον εαυτό σου, και η συνάντηση είναι αγία διότι κι εσύ είσαι άγιος. Το εγώ σε διδάσκει ότι πάντα συναντάς το παρελθόν σου, κι εφόσον τα όνειρά σου δεν ήταν άγια, ούτε και το μέλλον μπορεί να είναι, και το παρόν δεν έχει κανένα νόημα.

7. Είναι προφανές ότι η αντίληψη του Αγίου Πνεύματος για τον χρόνο είναι ακριβώς αντίθετη από του εγώ. Ο λόγος είναι εξίσου ξεκάθαρος, διότι αντιλαμβάνονται τον στόχο του χρόνου διαμετρικά αντίθετα. Το Άγιο Πνεύμα ερμηνεύει τον σκοπό του χρόνου καθιστώντας την ανάγκη  γι αυτόν μη αναγκαία. Θεωρεί την λειτουργία του χρόνου προσωρινή, εξυπηρετώντας  μόνο την διδακτική Του λειτουργία, η οποία εξ ορισμού είναι προσωρινή. Η δική Του έμφαση δίδεται, λοιπόν, στην μόνη πλευρά του χρόνου που μπορεί να επεκταθεί προς το άπειρο, διότι το τώρα είναι η πιο κοντινή προσέγγιση στην αιωνιότητα που προσφέρει αυτός ο κόσμος. Η αρχή της εκτίμησης της αιωνιότητας βρίσκεται στην πραγματικότητα του «τώρα», δίχως παρελθόν ή μέλλον. Γιατί μόνο το «τώρα» είναι εδώ, και μόνο το «τώρα» παρουσιάζει τις ευκαιρίες για τις άγιες συναντήσεις στις οποίες μπορεί να βρεθεί η σωτηρία.

8. Το εγώ, από την άλλη, θεωρεί ότι η λειτουργία του χρόνου επεκτείνεται στην θέση της αιωνιότητας, διότι όπως και το Άγιο Πνεύμα, το εγώ ερμηνεύει τον στόχο του χρόνου σαν δικό του. Η συνέχιση του παρελθόντος και του μέλλοντος, κάτω από την δική του καθοδήγηση, είναι ο μόνος σκοπός που αντιλαμβάνεται στον χρόνο το εγώ, και αποκλείει το παρόν έτσι ώστε να μην μπορεί να συμβεί κανένα κενό στην δική του συνέχιση. Η συνέχισή του, λοιπόν, θέλει να σε κρατήσει στον χρόνο, ενώ το Άγιο Πνεύμα θέλει να σε απελευθερώσει από αυτόν. Πρέπει να μάθεις να δέχεσαι Την δική Του ερμηνεία των μέσων της σωτηρίας, αν θέλεις να μοιραστείς και τον δικό Του στόχο της  σωτηρίας για σένα.

9. Κι εσύ, επίσης, θα ερμηνεύεις την λειτουργία του χρόνου έτσι όπως ερμηνεύεις και την δική σου. Αν δεχτείς ότι η λειτουργία  σου μέσα στον κόσμο του χρόνου είναι να θεραπεύεις, θα δώσεις έμφαση μόνο στην πλευρά του χρόνου κατά την οποία μπορεί να συμβεί η θεραπεία. Η θεραπεία δεν μπορεί να επιτευχθεί στο παρελθόν. Πρέπει να επιτευχθεί στο παρόν για να απελευθερώσει το μέλλον. Αυτή η ερμηνεία δένει το μέλλον με το  παρόν, κι επεκτείνει το παρόν και όχι το παρελθόν. Αλλά αν ερμηνεύσεις την λειτουργία σου σαν καταστροφή, τότε θα χάσεις από την ορατότητα σου το παρόν και θα πιαστείς  από το παρελθόν για να εξασφαλίσεις  ένα καταστροφικό μέλλον. Και ο χρόνος θα είναι έτσι όπως τον ερμηνεύεις εσύ, γιατί από μόνος του δεν είναι τίποτε.

V.Τα Δύο Συναισθήματα

1. Έχω πει ότι δεν έχεις παρά δύο συναισθήματα, την αγάπη και τον φόβο. Το ένα είναι αναλλοίωτο αλλά ανταλλάσσεται συνεχώς, εφόσον προσφέρεται από το αιώνιο στο αιώνιο. Με αυτή την ανταλλαγή επεκτείνεται, διότι αυξάνει καθώς δίδεται. Το άλλο έχει πολλές μορφές, διότι το περιεχόμενο των ατομικών ψευδαισθήσεων διαφέρει πολύ. Όμως έχουν ένα πράγμα κοινό ∙ είναι όλες παρανοϊκές. Είναι φτιαγμένες από εικόνες  που δεν είναι ορατές, και από ήχους που δεν ακούγονται. Αυτές κατασκευάζουν έναν ιδιωτικό κόσμο που δεν μπορεί να μοιραστεί. Διότι έχουν νόημα μόνο για τον κατασκευαστή τους, άρα δεν έχουν κανένα απολύτως. Σε αυτό τον κόσμο ο κατασκευαστής τους κινείται μόνος του, διότι μόνο αυτός τις αντιλαμβάνεται.

2. Ο κάθε ένας τους γεμίζει τον κόσμο του με φιγούρες από το ατομικό του παρελθόν, και γι αυτό οι ιδιωτικοί κόσμοι διαφέρουν. Εν τούτοις, οι φιγούρες που βλέπει  ο καθένας δεν ήταν ποτέ αληθινές, διότι είναι φτιαγμένες μόνο από τις δικές του αντιδράσεις προς τους αδελφούς του, και δεν περιλαμβάνουν τις δικές τους αντιδράσεις προς αυτόν. Επομένως, δεν καταλαβαίνει ότι αυτός τις έφτιαξε, και ότι δεν είναι ολοκληρωμένες. Διότι αυτές οι φιγούρες δεν έχουν μάρτυρες, εφόσον γίνονται αντιληπτές μόνο από έναν διαχωρισμένο νου.

3. Μέσα από αυτές τις παράξενες και θολές φιγούρες οι παράφρονες σχετίζονται με τον παρανοϊκό τους κόσμο. Διότι βλέπουν μόνο εκείνους που τους θυμίζουν αυτές τις εικόνες, και με αυτές σχετίζονται. Έτσι επικοινωνούν με κάποιους που δεν είναι εκεί, κι αυτοί είναι που τους απαντούν. Και κανένας δεν ακούει την απάντησή τους εκτός από αυτόν που τους επικαλέστηκε, και αυτός και μόνο πιστεύει ότι του απάντησαν. Η προβολή φτιάχνει την αντίληψη, και δεν μπορείς να δεις πέρα από αυτήν. Επανειλημμένα επιτίθεσαι στον αδελφό σου, διότι είδες σε αυτόν μια θολή φιγούρα στον ιδιωτικό σου κόσμο. Κι έτσι πρέπει να επιτεθείς πρώτα στον εαυτό σου, διότι αυτό εναντίον του οποίου επιτίθεσαι δεν βρίσκεται στους άλλους. Η μόνη του πραγματικότητα βρίσκεται στο νου σου, και όταν επιτίθεσαι στους άλλους, στην κυριολεξία επιτίθεσαι σε κάτι που δεν είναι εκεί.

4. Αυτοί που έχουν αυταπάτες μπορεί να γίνουν πολύ καταστροφικοί, διότι δεν αναγνωρίζουν ότι έχουν καταδικάσει τον εαυτό τους. Δεν επιθυμούν να πεθάνουν, παρόλα αυτά  δεν εγκαταλείπουν  την καταδίκη. Κι έτσι απομονώνονται στους ιδιωτικούς τους κόσμους, όπου τα πάντα είναι διαταραγμένα, και όπου ό,τι είναι μέσα εμφανίζεται ότι είναι έξω. Όμως αυτό που είναι μέσα δεν το βλέπουν, επειδή δεν μπορούν ν’ αναγνωρίσουν την πραγματικότητα των αδελφών τους.

5. Δεν έχεις παρά δύο συναισθήματα, όμως στον ιδιωτικό σου κόσμο αντιδράς στο κάθε ένα από αυτά σαν να ήταν το άλλο. Διότι η αγάπη δεν μπορεί να κατοικήσει σε έναν κόσμο διαχωρισμένο, όπου όταν έρχεται δεν αναγνωρίζεται. Αν νομίζεις ότι το δικό σου μίσος είναι ο αδελφός σου, τότε δεν τον βλέπεις. Ο κάθε ένας έλκεται κοντά σε αυτό που αγαπά, και οπισθοχωρεί από αυτό που φοβάται. Και αντιδράς με φόβο στην αγάπη, και απομακρύνεσαι από αυτήν. Εν τούτοις, ο φόβος σε ελκύει, και πιστεύοντας ότι αυτός είναι αγάπη, τον καλείς σε σένα. Ο ιδιωτικός σου κόσμος είναι γεμάτος φιγούρες φόβου που  έχεις προσκαλέσει σε αυτόν, και δεν  βλέπεις όλη την αγάπη που σου προσφέρουν οι αδελφοί σου.

6. Καθώς κοιτάζεις με μάτια ανοιχτά τον κόσμο σου, πρέπει να σου έχει περάσει από το νου ότι έχεις οδηγηθεί στην τρέλα. Βλέπεις αυτό που δεν είναι εκεί, κι ακούς αυτό που δεν κάνει κανέναν ήχο. Οι εκδηλώσεις των συναισθημάτων σου είναι αντίθετες από τα ίδια τα συναισθήματα. Επικοινωνείς με τον κανένα, και είσαι απομονωμένος από την πραγματικότητα σαν να ήσουν μόνος μέσα σε ολόκληρο το σύμπαν. Μέσα στην τρέλα σου παραβλέπεις εντελώς την πραγματικότητα, και βλέπεις μόνο τον δικό σου διχασμένο νου όπου και να κοιτάξεις. Ο Θεός σε καλεί κι εσύ δεν ακούς, διότι είσαι  υπεραπασχολημένος με την δική σου φωνή. Και δεν βλέπεις με την όραση του Χριστού, διότι βλέπεις μόνο τον εαυτό σου.

7. Μικρό παιδί, αυτό θέλεις να προσφέρεις στον Πατέρα σου; Διότι αν το προσφέρεις στον εαυτό σου, το προσφέρεις σε Αυτόν. Κι Αυτός δεν θα στο επιστρέψει, διότι είναι ανάξιό σου επειδή  είναι ανάξιο Εκείνου. Όμως, θα ήθελε να σε απελευθερώσει από αυτό και να σου δώσει την ελευθερία σου. Η υγιής Απάντησή Του σου λέει ότι αυτό που πρόσφερες στον εαυτό σου δεν είναι αληθινό, αλλά η δική Του προσφορά σε σένα ποτέ δεν έχει αλλάξει. Εσύ που δεν γνωρίζεις τι κάνεις μπορείς να μάθεις τι είναι η παράνοια, και να κοιτάξεις πέρα από αυτή. Σου έχει δοθεί να μάθεις το πώς να αρνηθείς  την παράνοια, και να βγεις από τον ιδιωτικό σου κόσμο ειρηνικά. Θα δεις  όλα όσα αρνήθηκες στους αδελφούς σου διότι τα αρνήθηκες στον εαυτό σου. Διότι θα τους αγαπήσεις, και πλησιάζοντάς τους θα τους τραβήξεις  και προς το μέρος σου, και θα τους αντιληφθείς  ως μάρτυρες στην πραγματικότητα που μοιράζεσαι με τον Θεό. Εγώ είμαι μαζί με αυτούς όπως είμαι και μαζί σου, και θα τους τραβήξουμε από τους ιδιωτικούς κόσμους τους, διότι έτσι όπως είμαστε ενωμένοι έτσι θέλουμε να ενωθούμε και μ’ αυτούς. Ο Πατέρας μας καλωσορίζει όλους με χαρά, και χαρά είναι αυτό που θα έπρεπε να Του προσφέρουμε κι εμείς. Διότι κάθε Υιός του Θεού έχει δοθεί σε σένα στον οποίο ο Θεός έδωσε τον Εαυτό Του. Και τον Θεό είναι που πρέπει να τους προσφέρεις κι εσύ, για να αναγνωρίσεις το δώρο Του σε σένα.

8. Η όραση βασίζεται στο φως. Δεν μπορείς να δεις στο σκοτάδι. Όμως στο σκοτάδι, στον ιδιωτικό  κόσμο του ύπνου, βλέπεις μέσα στα όνειρα παρόλο που τα μάτια σου είναι κλειστά. Κι εδώ είναι που βλέπεις αυτό που έφτιαξες. Αλλά άφησε το σκοτάδι να φύγει και δεν θα βλέπεις πια όλα όσα έφτιαξες, διότι η θέα τους  βασίζεται στην άρνηση της όρασης. Όμως, με το να αρνείσαι την όραση δεν έπεται ότι δεν μπορείς να δεις. Αυτό όμως κάνει η άρνηση, διότι αρνούμενος, δέχεσαι την παράνοια, πιστεύοντας ότι μπορείς να φτιάξεις έναν ιδιωτικό κόσμο και να κυβερνάς την δική σου αντίληψη. Όμως για να γίνει αυτό, το φως πρέπει να αποκλειστεί. Τα όνειρα εξαφανίζονται όταν  έρθει το φως και μπορείς να δεις.

9. Μην αναζητάς την όραση μέσω των  ματιών σου, διότι έφτιαξες έτσι τον τρόπο που βλέπεις, ώστε να μπορείς να βλέπεις μέσα στο σκοτάδι, και σ’ αυτό έχεις εξαπατηθεί. Πέρα από αυτό το σκοτάδι, κι όμως μέσα σου, βρίσκεται η όραση του Χριστού, ο Οποίος κοιτά τα πάντα μέσα στο φως. Η δική σου «όραση» προέρχεται από τον φόβο, όπως η δική Του από την αγάπη. Κι Αυτός βλέπει για σένα, ως μάρτυρας για τον πραγματικό κόσμο. Αυτός είναι η εκδήλωση του Αγίου Πνεύματος, κοιτώντας πάντα τον πραγματικό κόσμο, καλώντας τους μάρτυρές του και ελκύοντας  τους προς τα σένα. Αυτός αγαπά αυτό που βλέπει μέσα σου, και θέλει να το επεκτείνει. Και δεν θα επιστρέψει στον Πατέρα μέχρι να έχει επεκτείνει την αντίληψη σου  ακόμα και προς Αυτόν. Κι εκεί δεν υπάρχει πια αντίληψη, διότι Αυτός σε έχει επιστρέψει στον Πατέρα μαζί Του.

10.  Δεν έχεις παρά δύο συναισθήματα, και το ένα το έφτιαξες εσύ και το άλλο σου δόθηκε. Το κάθε ένα είναι ένας τρόπος να βλέπεις, και διαφορετικοί κόσμοι προκύπτουν από τις διαφορετικές τους εικόνες. Δες μέσα από την όραση που σου δίδεται, διότι μέσα από την όραση του Χριστού Αυτός βλέπει τον Εαυτό Του. Και βλέποντας αυτό που είναι, γνωρίζει τον Πατέρα Του. Πέρα από τα πιο σκοτεινά σου όνειρα Αυτός βλέπει τον αθώο Υιό του Θεού μέσα σου, να λάμπει με τέλεια ακτινοβολία που δεν θαμπώνει  από τα δικά σου όνειρα. Κι αυτό θα βλέπεις κι εσύ καθώς  κοιτάς μαζί Του, διότι η όρασή Του είναι το δικό Του δώρο αγάπης σε σένα, που Του έχει δοθεί από τον Πατέρα για σένα.

11. Το Άγιο Πνεύμα είναι το φως μέσα στο οποίο ο Χριστός αποκαλύπτεται. Και όλοι όσοι θέλουν να Τον αντικρύσουν μπορούν να Τον δουν, διότι έχουν ζητήσει το φως. Δεν θα Τον δουν μόνο, διότι Αυτός δεν είναι περισσότερο μόνος από ό,τι είναι αυτοί. Επειδή είδαν τον Υιό, έχουν ανυψωθεί  μέσα σε Αυτόν στον Πατέρα. Και όλα αυτά θα τα καταλάβουν, διότι κοίταξαν μέσα τους και είδαν πέρα από το σκοτάδι τον Χριστό μέσα τους, και Τον αναγνώρισαν. Με την διαύγεια της δικής Του όρασης κοίταξαν τον εαυτό τους με αγάπη, βλέποντας τον έτσι όπως τον βλέπει το Άγιο Πνεύμα. Και με αυτή την όραση της αλήθειας μέσα τους, ήρθε όλη η ομορφιά του κόσμου  να λάμψει επάνω τους.

VI.Βρίσκοντας το Παρόν

1. Το να αντιλαμβάνεσαι αληθινά σημαίνει να έχεις επίγνωση όλης της πραγματικότητας μέσω της επίγνωσης της δικής σου πραγματικότητας. Γι αυτό και μόνο τον λόγο καμία ψευδαίσθηση δεν μπορεί να εμφανιστεί μπροστά σου, διότι η πραγματικότητα δεν αφήνει καθόλου χώρο για κανένα σφάλμα. Αυτό σημαίνει ότι αντιλαμβάνεσαι έναν αδελφό μόνο έτσι όπως τον βλέπεις τώρα.  Το παρελθόν του δεν έχει καμία πραγματικότητα στο παρόν, άρα δεν μπορείς να το δεις. Οι περασμένες σου αντιδράσεις προς αυτόν επίσης δεν είναι εκεί, και αν αντιδράς σε αυτές, τότε δεν βλέπεις παρά μια εικόνα του που έφτιαξες εσύ και την αγαπάς αντί γι αυτόν. Όταν αμφισβητείς τις ψευδαισθήσεις, αναρωτήσου αν είναι στ’ αλήθεια υγιές να αντιλαμβάνεσαι αυτό που κάποτε υπήρξε,  σαν να είναι τώρα. Αν θυμάσαι το παρελθόν καθώς κοιτάς  τον αδελφό σου, δεν θα μπορείς  να αντιληφθείς  την πραγματικότητα έτσι όπως είναι τώρα.

2. Το θεωρείς «φυσικό» να χρησιμοποιείς τις περασμένες εμπειρίες σου ως σημείο αναφοράς από το οποίο να κρίνεις το παρόν. ¨Όμως, αυτό είναι αφύσικο διότι είναι πλάνη.  Όταν έχεις μάθει να κοιτάς τον καθένα χωρίς καθόλου σημείο αναφοράς στο παρελθόν, είτε το δικό του ή το δικό σου έτσι όπως το αντιλήφθηκες, τότε  θα μπορείς να μάθεις από αυτό που βλέπεις τώρα. Διότι το παρελθόν δεν μπορεί να ρίξει καμιά σκιά για να σκοτεινιάσει το παρόν, εκτός κι αν εσύ φοβάσαι το φως. Και μόνο αν το φοβάσαι θα διάλεγες να φέρνεις το σκοτάδι μαζί σου, και κρατώντας το μέσα στο νου σου, να φαίνεται σαν ένα σκοτεινό σύννεφο που σκεπάζει τους αδελφούς σου και  καλύπτει την πραγματικότητά τους από μπροστά σου.

3. Αυτό το σκοτάδι είναι μέσα σου. Ο Χριστός έτσι όπως σου αποκαλύπτεται τώρα δεν έχει καθόλου παρελθόν, διότι είναι αμετάβλητος, και μέσα στην σταθερότητά του βρίσκεται η απελευθέρωσή σου. Διότι αν Αυτός είναι έτσι όπως δημιουργήθηκε, δεν υπάρχει καμία ενοχή σ’ Αυτόν. Κανένας σύννεφο ενοχής δεν έχει σηκωθεί για να Τον κρύβει, κι Αυτός αποκαλύπτεται στον κάθε ένα που συναντάς διότι Τον βλέπεις μέσα από τον Εαυτό Του. Το να αναγεννιέσαι σημαίνει να αφήνεις το παρελθόν να φύγει, και να κοιτάς  δίχως κατάκριση το παρόν. Το σύννεφο που κρύβει τον Υιό του Θεού σε σένα είναι το παρελθόν, και αν θέλεις  αυτό να περάσει και να φύγει, δεν θα πρέπει να το βλέπεις τώρα. Αν το βλέπεις τώρα μέσα στις ψευδαισθήσεις σου, δεν έχει φύγει από σένα, παρόλο που δεν βρίσκεται εκεί.

4. Ο χρόνος μπορεί να απελευθερώνει το ίδιο όπως και να φυλακίζει, ανάλογα με  ποιανού την ερμηνεία χρησιμοποιείς. Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον δεν είναι συνεχή, εκτός κι αν εσύ τους επιβάλεις την συνέχεια. Μπορείς να τα αντιλαμβάνεσαι ως συνεχή, και να τα κάνεις έτσι για σένα. Αλλά μην πλανάσαι, και πιστέψεις τότε πως έτσι είναι. Διότι το να πιστεύεις ότι η πραγματικότητα είναι αυτό που θα ήθελες να είναι σύμφωνα με την δική σου χρήση είναι πλάνη. Θα ήθελες να καταστρέψεις την χρονική συνέχεια χωρίζοντας την σε παρελθόν, παρόν και μέλλον για χάρη των δικών σου σκοπών. Θα ήθελες  να προβλέπεις  το μέλλον με βάση τις δικές σου περασμένες εμπειρίες, και να κάνεις σχέδια γι’ αυτό ανάλογα. Όμως, πράττοντας έτσι ευθυγραμμίζεις το παρελθόν και το μέλλον, και δεν επιτρέπεις το θαύμα, το οποίο θα μπορούσε να παρεμβληθεί ανάμεσά τους, να σε ελευθερώσει και να ξαναγεννηθείς.

5. Το θαύμα σου δίνει την ικανότητα να βλέπεις τον αδελφό σου δίχως το παρελθόν του, κι έτσι να τον αντιλαμβάνεσαι ως αναγεννημένο. Τα σφάλματά του είναι όλα παρελθόν, και όταν τον αντιλαμβάνεσαι δίχως αυτά τον απελευθερώνεις. Κι εφόσον το δικό του παρελθόν είναι δικό σου, μοιράζεσαι αυτή την απελευθέρωση. Μην αφήνεις κανένα σκοτεινό σύννεφο από το παρελθόν σου να σου αποκρύψει τον αδελφό σου, διότι η αλήθεια βρίσκεται μόνο στο παρόν, και θα την βρεις αν την αναζητήσεις εκεί. Έχεις ψάξει γι αυτήν εκεί που δεν είναι, και ως εκ τούτου δεν την έχεις βρει. Μάθε λοιπόν, να την αναζητάς  εκεί που βρίσκεται, και αυτή θα ανατείλει στα μάτια που βλέπουν. Το παρελθόν σου φτιάχτηκε με θυμό, κι αν το χρησιμοποιήσεις για να επιτεθείς στο παρόν, δεν θα δεις  την ελευθερία που έχει το παρόν.

6. Η κρίση και η κατάκριση είναι πίσω σου, και μόνο αν δεν τις κουβαλάς μαζί σου, θα καταλάβεις ότι είσαι ελεύθερος από αυτές. Κοίταξε με αγάπη το παρόν, διότι αυτό κρατά τα μόνα πράγματα που είναι για πάντα αλήθεια. Όλη η θεραπεία βρίσκεται μέσα σε αυτό διότι η δική του συνέχεια είναι πραγματική. Επεκτείνεται προς όλες τις πλευρές της Υιότητας συγχρόνως, κι έτσι τις καθιστά ικανές να φτάνουν η μία την  άλλη. Το παρόν υπήρχε πριν γεννηθεί ο χρόνος, και θα υπάρχει όταν αυτός  έχει φτάσει στο τέλος του. Μέσα σε αυτό βρίσκονται όλα τα πράγματα που είναι αιώνια, και είναι ένα. Η συνέχεια  τους είναι άχρονη και η επικοινωνία τους αδιάσπαστη, διότι δεν διαχωρίζονται από το παρελθόν. Μόνο το παρελθόν μπορεί να διαχωρίζει, κι αυτό δεν είναι πουθενά.

7. Το παρόν σου προσφέρει τους αδελφούς σου στο φως που θα τους ένωνε μαζί σου, και θα σε απελευθέρωνε από το παρελθόν. Θα ήθελες, λοιπόν, να κρατάς το παρελθόν εναντίον τους; Διότι αν το κάνεις αυτό, επιλέγεις να παραμείνεις στο σκοτάδι που δεν είναι εκεί, κι αρνείσαι να δεχτείς το φως που σου προσφέρεται. Διότι το φως της τέλειας όρασης δίδεται ελεύθερα όπως και χορηγήθηκε ελεύθερα, και μπορεί να γίνει δεκτό μόνο δίχως κανένα όριο., Μέσα σε αυτό, όπου η γαλήνια διάσταση του χρόνου δεν αλλάζει, και  όπου δεν βλέπεις αυτό  που ήσουν, κοιτάς τον Χριστό και καλείς τους μάρτυρές του να λάμψουν επάνω σου διότι τους επικαλέστηκες. Και δεν θα αρνηθούν την αλήθεια μέσα σου, διότι την έψαξες μέσα σ’ αυτούς και την βρήκες εκεί.

8. Τώρα είναι η ώρα της σωτηρίας, διότι τώρα είναι η απελευθέρωση από τον χρόνο. Άπλωσε το χέρι σου προς όλους τους αδελφούς σου, κι άγγιξέ τους με το άγγιγμα του Χριστού. Μέσα στην άχρονη ένωση μαζί τους βρίσκεται η δική σου συνέχεια, αδιάσπαστη, διότι είναι απόλυτα μοιρασμένη. Ο αθώος Υιός του Θεού είναι μόνο φως. Δεν υπάρχει καθόλου σκοτάδι μέσα του πουθενά, διότι είναι ολοκληρωμένος. Κάλεσε όλους σου τους αδελφούς να γίνουν μάρτυρες της ολότητάς του, όπως εγώ καλώ εσένα να ενωθείς μαζί μου. Κάθε φωνή έχει τον δικό της ρόλο στο τραγούδι της λύτρωσης, στον ύμνο της χαράς και των ευχαριστιών για το φως προς τον Δημιουργό του φωτός. Το άγιο φως που εκπέμπεται από τον Υιό του Θεού είναι ο μάρτυρας ότι το φως του είναι από τον Πατέρα του.

9.  Εξέπεμψε το φως σου στους αδελφούς σου σε ενθύμηση του Δημιουργού σου, διότι θα Τον θυμηθείς καθώς επικαλείσαι τους μάρτυρες της δημιουργίας Του. Αυτοί που θεραπεύεις φέρουν τις μαρτυρίες της δικής σου θεραπείας, διότι μέσα στην ολότητά τους θα δεις την δική σου. Και καθώς οι δικοί σου ύμνοι επαίνου και χαράς ανυψώνονται προς τον δημιουργό σου, Αυτός θα επιστρέψει τις ευχαριστίες σου με την καθαρή Απάντησή Του στο κάλεσμά σου. Διότι ποτέ δεν γίνεται να Τον καλέσει ο Υιός Του και το κάλεσμά Του να παραμείνει αναπάντητο. Το Κάλεσμά Του προς εσένα δεν είναι παρά το δικό σου κάλεσμα προς Αυτόν. Και μέσα σε Αυτόν σου δίδεται η απάντηση από την ειρήνη Του.

10. Παιδί του Φωτός, δεν γνωρίζεις ότι το φως είναι μέσα σου. Όμως θα το βρεις μέσα από τους μάρτυρές του, διότι έχοντας δώσει σε αυτούς το φως, αυτοί θα στο επιστρέψουν. Ο κάθε ένας που βλέπεις μέσα στο φως φέρνει το δικό σου φως πιο κοντά στην επίγνωσή σου. Η αγάπη πάντα οδηγεί στην αγάπη. Οι ασθενείς, που ζητούν αγάπη, είναι ευγνώμονες γι αυτήν, και μέσα στην χαρά τους λάμπουν με ιερές ευχαριστίες. Κι αυτό προσφέρουν σε σένα που τους έδωσες χαρά. Αυτοί είναι οι οδηγοί σου στην χαρά, διότι έχοντας λάβει την χαρά από σένα θα ήθελαν να την κρατήσουν. Τους έχεις καθιερώσει ως οδηγούς προς την ειρήνη, διότι την έχεις εκδηλώσει σε αυτούς. Και βλέποντάς την, η ομορφιά της σε καλεί σπίτι.

11. Υπάρχει ένα φως που αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να δώσει. Όμως, εσύ μπορείς να το δώσεις, έτσι όπως δόθηκε και σε σένα. Και καθώς το δίνεις, λάμπει προς τα έξω για να σε καλέσει από τον κόσμο να το ακολουθήσεις. Διότι αυτό το φως θα σε ελκύσει όσο τίποτε σε αυτό τον κόσμο. Και θα παραμερίσεις αυτό τον κόσμο για να βρεις έναν άλλο. Αυτός ο άλλος είναι ολόφωτος από αγάπη που του έχεις δώσει εσύ. Κι εδώ τα πάντα θα σου θυμίσουν τον Πατέρα σου και τον άγιο Του Υιό. Το φως είναι απεριόριστο, και απλώνεται σε όλον αυτό τον κόσμο με σιωπηλή χαρά. Όλοι εκείνοι που έφερες μαζί σου θα λάμψουν πάνω σου, κι εσύ θα λάμψεις πάνω τους με ευγνωμοσύνη διότι σε έφεραν εδώ. Το φως σου θα ενωθεί με το δικό τους με τόσο ισχυρή δύναμη, που θα ελκύσει τους άλλους να βγουν από το σκοτάδι καθώς τους κοιτάς.

12. Η αφύπνιση μέσα στον Χριστό ακολουθεί τους νόμους της αγάπης της ελεύθερης θέλησής σου, και της ήσυχης αναγνώρισης της αλήθειας μέσα σε αυτούς. Το φως πρέπει να σε ελκύσει με την θέλησή σου, και ένδειξη της προθυμίας είναι η προσφορά. Εκείνοι που δέχονται αγάπη από σένα γίνονται οι πρόθυμοι μάρτυρές για την αγάπη που τους έδωσες, και είναι αυτοί που σου την προσφέρουν. Στον ύπνο είσαι μόνος, και η επίγνωσή σου περιορίζεται στον εαυτό σου. Και αυτός είναι ο λόγος που έρχονται οι εφιάλτες. Ονειρεύεσαι την απομόνωση διότι τα μάτια σου είναι κλειστά. Δεν βλέπεις τους αδελφούς σου, και μέσα στο σκοτάδι δεν μπορείς να κοιτάξεις το φως που τους έδωσες.

13. Εν τούτοις, οι νόμοι της αγάπης δεν αναστέλλονται  επειδή εσύ κοιμάσαι. Κι εσύ τους ακολουθείς μέσα από όλους τους εφιάλτες σου, και είσαι πιστός στην προσφορά σου, διότι δεν ήσουν μόνος. Ακόμα και στον ύπνο ο Χριστός σε προστατεύει, διασφαλίζοντας τον αληθινό κόσμο για σένα όταν ξυπνήσεις. Αυτός  έχει προσφέρει  για σένα στο όνομά σου, και έχει προσφέρει τα δώρα που έδωσε. Ο Υιός του Θεού είναι ακόμα τόσο γεμάτος αγάπη όσο και ο Πατέρας Του. Σε συνοχή  μαζί με τον Πατέρα του, δεν έχει καθόλου παρελθόν ξέχωρα από Αυτόν. Έτσι δεν έπαψε ποτέ να είναι ο μάρτυρας του Πατέρα του και του εαυτού του. Παρόλο που κοιμήθηκε, η όραση του Χριστού δεν τον άφησε. Κι έτσι, μπορεί να προσκαλέσει τους μάρτυρες που θα τον διδάξουν ότι ποτέ δεν κοιμήθηκε.

VII. Η Επίτευξη του Πραγματικού  Κόσμου.

1.  Κάθισε ήσυχα και κοίταξε τον κόσμο που βλέπεις, και πες στον εαυτό σου: «Ο πραγματικός κόσμος δεν είναι έτσι. Δεν έχει κτίρια και δεν υπάρχουν δρόμοι όπου περπατούν άνθρωποι μόνοι και διαχωρισμένοι. Δεν υπάρχουν μαγαζιά όπου οι άνθρωποι αγοράζουν ατέλειωτες λίστες από πράγματα που δεν χρειάζονται. Δεν φωτίζεται από τεχνητό φως, και η νύχτα δεν τον κυριεύει. Δεν υπάρχει μέρα που λάμπει  και σιγά – σιγά σκοτεινιάζει. Δεν υπάρχει απώλεια. Τίποτα δεν υπάρχει που να μην λάμπει, και το καθετί λάμπει παντοτινά.»

2. Τον κόσμο που βλέπεις πρέπει να τον αρνηθείς, επειδή όταν  τον βλέπεις  στερείσαι ένα διαφορετικό είδος όρασης. Δεν μπορείς να βλέπεις και τους δύο κόσμους, διότι ο καθένας του συνεπάγεται ένα διαφορετικό είδος όρασης, και εξαρτάται από το τι  αγαπάς. Η θέα του ενός είναι δυνατή επειδή έχεις αρνηθεί τον άλλο. Δεν είναι και οι δυο αληθινοί, όμως ο καθένας θα σου φαίνεται τόσο πραγματικός ανάλογα με το πόσο αγαπητός σου είναι. Και όμως η δύναμή τους δεν είναι η ίδια, διότι η πραγματική τους έλξη προς εσένα δεν είναι ίση.

3. Δεν θέλεις πραγματικά τον κόσμο που βλέπεις, διότι σε έχει απογοητεύσει από τότε που άρχισε ο χρόνος. Τα σπίτια που έκτισες ποτέ δεν σου παρείχαν καταφύγιο. Οι δρόμοι που έφτιαξες δεν σε έχουν οδηγήσει πουθενά, και καμία πόλη από αυτές που έκτισες δεν έχει αντέξει στην αμείλικτη φθορά του χρόνου. Τίποτε από ό,τι έφτιαξες εσύ δεν φέρει παρά το σημάδι του θανάτου. Μην το φυλάς με αγάπη, διότι είναι παλιό και κουρασμένο κι έτοιμο να ξαναγίνει σκόνη από την στιγμή  που το έφτιαξες. Αυτός ο πονεμένος κόσμος δεν έχει την δύναμη να αγγίξει τον ζώντα κόσμο καθόλου. Δεν μπόρεσες να του το δώσεις αυτό, κι έτσι παρόλο που στρέφεσαι με λύπη από αυτόν, δεν μπορείς να βρεις μέσα σε αυτόν τον δρόμο που οδηγεί μακριά από αυτόν σε έναν άλλο κόσμο.

4. Εν τούτοις, ο πραγματικός  κόσμος έχει την δύναμη να σε αγγίξει ακόμα κι εδώ, διότι τον αγαπάς. Κι αυτό που καλείς με αγάπη, αυτό θα έρθει σε σένα. Η αγάπη πάντα απαντά, εφόσον είναι ανίκανη να αρνηθεί ένα κάλεσμα για βοήθεια, ή να μην ακούσει τις κραυγές του πόνου που υψώνονται προς αυτήν από κάθε πλευρά αυτού του παράξενου κόσμου που έφτιαξες αλλά δεν θέλεις. Το μόνο που χρειάζεσαι για να παραδώσεις αυτό τον κόσμο και στην θέση του να λάβεις με χαρά αυτό που δεν έφτιαξες εσύ, είναι η προθυμία να μάθεις ότι αυτός που έφτιαξες εσύ είναι ψευδής.

5. Έσφαλλες για τον κόσμο διότι έκρινες λανθασμένα τον εαυτό σου. Από ένα τόσο διαστρεβλωμένο σημείο αναφοράς, τι θα μπορούσες να δεις; Όλη η όραση αρχίζει από αυτόν που αντιλαμβάνεται, ο οποίος κρίνει τι είναι σωστό και τι λάθος. Και αυτό που κρίνει λάθος δεν το βλέπει. Εσύ που θέλησες να κρίνεις την πραγματικότητα δεν μπορείς να την δεις, διότι κάθε φορά που εισέρχεται η κρίση, η πραγματικότητα ξεγλιστρά και χάνεται. Αυτό που είναι εκτός νου είναι και εκτός όρασης, διότι αυτό που αρνείται κανείς  βρίσκεται εκεί αλλά δεν το αναγνωρίζει. Ο Χριστός είναι ακόμα εκεί, παρόλο που δεν Τον γνωρίζεις. Η Ύπαρξη  Του δεν εξαρτάται από την δική σου αναγνώριση. Αυτός μένει μέσα σου μέσα στο σιωπηλό παρόν, και σε περιμένει να αφήσεις το παρελθόν πίσω σου και να εισέλθεις μέσα στον κόσμο που σου προσφέρει με αγάπη.

6. Δεν υπάρχει κανένας σε αυτόν τον αποσπασματικό κόσμο που να μην έχει δει κάποιες αναλαμπές του άλλου κόσμου γύρω του. Όμως, για όσο ακόμα αποδίδει αξία στον δικό του κόσμο, θα αρνείται το όραμα του άλλου, υποστηρίζοντας ότι αγαπά αυτό που δεν αγαπά, και μην ακολουθώντας τον δρόμο που του υποδεικνύει η αγάπη. Η αγάπη οδηγεί με τόση χαρά! Καθώς Τον ακολουθείς, θα χαίρεσαι που έχεις βρει την συντροφιά Του, και που έμαθες από Αυτόν το χαρούμενο ταξίδι προς το σπίτι σου. Δεν περιμένεις παρά τον εαυτό σου. Η παράδοση αυτού του κόσμου και η ανταλλαγή των σφαλμάτων σου με την ειρήνη του Θεού δεν είναι παρά η δική σου θέληση. Και ο Χριστός πάντα θα σου προσφέρει την Θέληση του Θεού, σε αναγνώριση ότι την μοιράζεσαι μαζί Του.

7. Είναι το Θέλημα του Θεού τίποτα να μην αγγίζει τον Υιό Του εκτός από τον Ίδιο, και τίποτε άλλο να μην τον πλησιάζει. Αυτός είναι τόσο ασφαλής από τον πόνο όσο ο Θεός ο Ίδιος, ο Οποίος τον προστατεύει στο καθετί. Ο κόσμος γύρω του λάμπει με αγάπη διότι ο Θεός τον τοποθέτησε μέσα στον Εαυτό Του όπου δεν υπάρχει πόνος, και η αγάπη τον περιβάλλει δίχως τέλος και ψεγάδι. Η ειρήνη του δεν μπορεί να διαταραχθεί ποτέ.  Κοιτάζει την αγάπη με τέλεια πνευματική υγεία διαύγεια, διότι είναι παντού γύρω του και μέσα του. Πρέπει να αρνηθεί τον κόσμο του πόνου την στιγμή που θ’ αντιληφθεί ότι βρίσκεται στην αγκαλιά της αγάπης. Και από αυτό το σημείο ασφάλειας κοιτάζει ήσυχα γύρω του και αναγνωρίζει ότι ο κόσμος είναι ένα με αυτόν.

8. Η ειρήνη του Θεού υπερβαίνει την κατανόησή σου μόνο στο παρελθόν. Και όμως, είναι εδώ, και μπορείς να την καταλάβεις τώρα. Ο Θεός αγαπά τον Υιό Του παντοτινά, και ο Υιός Του επιστρέφει στην Αγάπη του Πατέρα του παντοτινά. Ο πραγματικός  κόσμος είναι η οδός που σε οδηγεί στην ενθύμηση αυτού του ενός πράγματος που είναι απόλυτα αληθινό και απόλυτα δικό σου. Διότι όλα τ’ άλλα τα έχεις δανείσει στον εαυτό σου μέσα στον χρόνο, και θα ξεθωριάσουν. Αλλά αυτό το ένα πράγμα είναι πάντα δικό σου, εφόσον είναι το δώρο του Θεού προς τον Υιό Του. Η μόνη σου πραγματικότητα σου δόθηκε, και από αυτή σε δημιούργησε ο Θεός ένα μαζί Του.

9. Πρώτα θα ονειρευτείς την ειρήνη, κι έπειτα θα ξυπνήσεις μέσα σ’ αυτήν. Η πρώτη σου ανταλλαγή αυτού που έφτιαξες εσύ με αυτό που θέλεις είναι η ανταλλαγή των εφιαλτών με τα χαρούμενα όνειρα αγάπης. Σε αυτά βρίσκονται οι ορθές αντιλήψεις σου, διότι το Άγιο Πνεύμα διορθώνει τον κόσμο των ονείρων, εκεί όπου βρίσκεται όλη η αντίληψη. Η γνώση δεν χρειάζεται καμιά διόρθωση. Όμως τα όνειρα της αγάπης οδηγούν στην γνώση. Μέσα σε αυτά δεν βλέπεις τίποτα τρομακτικό, και χάρη σ’ αυτό, αυτά είναι το καλωσόρισμα που προσφέρεις στη γνώση. Η αγάπη περιμένει το καλωσόρισμα, όχι στον χρόνο, και ο πραγματικός  κόσμος δεν είναι παρά το καλωσόρισμά σου σε αυτό που πάντα υπήρχε. Επομένως το κάλεσμα της χαράς βρίσκεται μέσα σε αυτόν, και η χαρούμενη ανταπόκρισή σου είναι η αφύπνισή σου μέσα σε αυτό που δεν έχεις χάσει.

10. Να υμνείς, λοιπόν, τον Πατέρα για την τέλεια πνευματική υγεία σωφροσύνη του παναγιότατου  Υιού Του. Ο Πατέρας σου γνωρίζει ότι δεν έχεις ανάγκη από τίποτε. Στον Ουρανό έτσι είναι, διότι τι θα μπορούσες να χρειαστείς στην αιωνιότητα; Στον δικό σου κόσμο, όντως χρειάζεσαι πράγματα. Είναι ένας κόσμος ένδειας μέσα στον  οποίο  βρίσκεις τον εαυτό σου διότι είσαι σε κατάσταση  έλλειψης. Μπορείς όμως να βρίσκεσαι σε ένα τέτοιο κόσμο; Δίχως το Άγιο Πνεύμα η απάντηση θα ήταν όχι. Εν τούτοις, χάρη σε Αυτόν η απάντηση είναι ένα χαρμόσυνο ναι! Σαν Μεσολαβητής ανάμεσα στους δύο κόσμους, γνωρίζει τι έχεις ανάγκη και τι δεν θα σε βλάψει. Η ιδιοκτησία είναι μια επικίνδυνη αντίληψη αν μείνει σε σένα. Το εγώ θέλει να έχει πράγματα για την σωτηρία, διότι η ιδιοκτησία είναι δικός του νόμος. Η ιδιοκτησία για λογαριασμό του είναι το θεμελιώδες δόγμα του εγώ, μια βασική θεμέλια λίθος στις εκκλησίες που κτίζει στον εαυτό του. Και ως βωμό του απαιτεί να αποθέσεις όλα τα πράγματα που σε προστάζει να αποκτήσεις, μην αφήνοντάς σου καμιά χαρά σε αυτά.

11.  Όλα όσα σου λέει το εγώ σου ότι χρειάζεσαι, θα σε πληγώσουν. Διότι παρόλο που το εγώ σε παροτρύνει επανειλημμένα να αποκτάς, δεν σου αφήνει τίποτα, διότι αυτό που αποκτάς θα σου το ζητήσει απαιτητικά. Κι ακόμα και από τα ίδια τα χέρια που το κράτησαν σφικτά, θα αποσπαστεί με βία  και θα εκσφενδονιστεί  στη σκόνη. Διότι το εγώ εκεί που βλέπει την σωτηρία βλέπει τον διαχωρισμό, κι έτσι χάνεις ό,τι και να έχεις αποκτήσει στο όνομά του. Επομένως μην ρωτάς τον εαυτό σου τι χρειάζεσαι, διότι δεν γνωρίζεις, και η συμβουλή σου προς τον εαυτό σου θα σε πληγώσει. Διότι αυτό που νομίζεις ότι χρειάζεσαι απλά θα χρησιμεύσει για να ενισχύσει τον κόσμο σου εναντίον του φωτός, και να σε καταστήσει απρόθυμο να αμφισβητήσεις την αξία που μπορεί να έχει αυτός ο κόσμος για σένα.

12. Μόνο το Άγιο Πνεύμα γνωρίζει τι χρειάζεσαι. Διότι Αυτό θα σου δώσει όλα τα πράγματα που δεν θα γίνουν εμπόδια στον δρόμο προς το φως. Και τι άλλο θα μπορούσες να χρειάζεσαι; Μέσα στον χρόνο, Αυτό σου δίνει όλα τα πράγματα που χρειάζεται να έχεις, και θα τα ανανεώνει όσο τα χρειάζεσαι.  Δεν θα σου πάρει τίποτε όσο το χρειάζεσαι. Εν τούτοις, γνωρίζει ότι όλα όσα χρειάζεσαι είναι προσωρινά, και ότι θα διαρκέσουν μόνο μέχρι να παραιτηθείς από όλες σου τις ανάγκες και να συνειδητοποιήσεις ότι αυτές έχουν εκπληρωθεί. Επομένως, δεν κάνει καμιά επένδυση στα πράγματα που σου παρέχει, παρά μόνο διασφαλίζει ότι δεν θα τα χρησιμοποιήσεις για να καθυστερήσεις μέσα στον χρόνο. Γνωρίζει ότι εδώ δεν βρίσκεσαι σπίτι σου, και δεν θέλει καμία καθυστέρηση στην χαρμόσυνη επιστροφή σου στην εστία.

13. Άφησε, λοιπόν, όλες σου τις ανάγκες στο Άγιο Πνεύμα. Θα φροντίσει γι αυτές χωρίς να δώσει καμία απολύτως έμφαση σε αυτές. Ό,τι  έρχεται σε σένα από Αυτό, έρχεται με ασφάλεια, διότι εξασφαλίζει  ότι ποτέ δεν θα μπορεί αυτό να γίνει ένα σκοτεινό σημείο, κρυμμένο μέσα στο νου σου και φυλαγμένο εκεί για να σε πληγώσει. Κάτω από την δική Του καθοδήγηση θα ταξιδέψεις ανάλαφρος και θα οδηγηθείς στο φως, διότι η δική Του ματιά είναι πάντα εστιασμένη στο τέλος του ταξιδιού, το οποίο είναι και ο στόχος Του. Ο Υιός του Θεού δεν είναι ένας ταξιδιώτης μέσα από εξωτερικούς κόσμους. Όσο άγια και να γίνει η αντίληψή του, κανένας κόσμος έξω από τον ίδιο δεν κρατά την κληρονομιά του. Μέσα του δεν έχει ανάγκες, διότι το φως δεν χρειάζεται τίποτε  παρά μόνο να λάμπει ειρηνικά, και ν’ αφήνει από μέσα του τις αχτίδες να επεκτείνονται με  ησυχία  στο άπειρο.

14.  Όποτε μπαίνεις στον πειρασμό να καταπιαστείς με ένα άχρηστο ταξίδι που θα σε οδηγούσε μακριά από το φως, θυμήσου τι θέλεις πραγματικά, και πες:

Το Άγιο Πνεύμα με οδηγεί στον Χριστό, και που αλλού θα ήθελα να πάω; Τι ανάγκη έχω εκτός από το να αφυπνιστώ μέσα σε Αυτόν;

15. Έπειτα, ακολούθησέ Το με χαρά, με πίστη και  θα σε οδηγήσει με ασφάλεια μέσα από όλους τους κινδύνους που μπορεί να έχει στήσει μπροστά σου αυτός ο κόσμος, προς την γαλήνη του νου σου. Μην γονατίζεις μπροστά στους βωμούς θυσίας, και μην αναζητάς αυτό που σίγουρα θα χάσεις. Να είσαι ικανοποιημένος με αυτό που σίγουρα θα διατηρήσεις, και να μην είσαι ανήσυχος, διότι κάνεις ένα ήσυχο ταξίδι προς την ειρήνη  του Θεού, εκεί όπου   το Άγιο Πνεύμα θέλει να είσαι μέσα στην  ησυχία.

16. Μέσα σε μένα έχεις ήδη ξεπεράσει κάθε πειρασμό που θα μπορούσε να σε καθυστερήσει. Βαδίζουμε μαζί στον δρόμο προς την ησυχία  που είναι το δώρο του Θεού. Κράτησέ με, με αγάπη, διότι τι άλλο εκτός από τους αδελφούς σου μπορεί να χρειάζεσαι; Θα αποκαταστήσουμε σε σένα  την ειρήνη του νου που πρέπει να βρούμε μαζί. Το Άγιο Πνεύμα θα σε διδάξει να αφυπνιστείς σε εμάς και στον εαυτό σου. Αυτή είναι η μόνη πραγματική ανάγκη που πρέπει να ικανοποιηθεί μέσα στον χρόνο. Η σωτηρία από τον κόσμο βρίσκεται μόνο εδώ. Την δική μου ειρήνη σου την δίνω. Πάρε την από μένα ανταλλάσσοντας με χαρά όλα όσα σου έχει προσφέρει αυτός ο κόσμος μόνο και μόνο για να σου τα πάρει. Και θα την απλώσουμε  σαν ένα πέπλο φωτός στο πρόσωπο του λυπημένου κόσμου, μέσα στο οποίο κρύβουμε τους αδελφούς μας από τον κόσμο, και αυτόν από αυτούς.

17. Δεν μπορούμε να τραγουδήσουμε τον ύμνο της λύτρωσης μόνοι μας. Το έργο μου δεν είναι ολοκληρωμένο μέχρι να υψώσω κάθε φωνή μαζί με την δική μου. Κι εν τούτοις, δεν είναι δική μου, διότι όπως  είναι το δώρο μου σε σένα, έτσι ήταν και το δώρο του Πατέρα σε μένα, δοσμένο μέσα από το Πνεύμα Του. Ο ήχος του θα εξορίσει την θλίψη από το νου του παναγιότατου Υιού του Θεού, όπου δεν γίνεται να κατοικεί. Η θεραπεία μέσα στον χρόνο χρειάζεται, διότι η χαρά δεν μπορεί να εδραιώσει το αιώνιο βασίλειό της εκεί όπου διαμένει η θλίψη. Εσύ δεν κατοικείς  εδώ, αλλά στην αιωνιότητα. Δεν ταξιδεύεις παρά μόνο στα όνειρά σου ενώ είσαι ασφαλής στο σπίτι σου. Δώσε τις ευχαριστίες σου σε κάθε μέρος δικό σου που έχεις διδάξει πώς να σε θυμηθεί. Έτσι δίνει ο Υιός του Θεού  ευχαριστίες προς τον  Πατέρα του για την αγνότητά του.

VIII. Από την Αντίληψη στην Γνώση

1. Όλη η θεραπεία είναι απελευθέρωση από το παρελθόν. Αυτός είναι ο λόγος που το Άγιο Πνεύμα είναι ο μόνος Θεραπευτής. Διδάσκει ότι το παρελθόν δεν υπάρχει, ένα γεγονός που ανήκει στην σφαίρα της γνώσης, και γι αυτό κανένας στον κόσμο δεν μπορεί να το γνωρίζει. Πραγματικά θα ήταν  αδύνατον να βρίσκεσαι στον κόσμο με αυτή την γνώση. Διότι ο νους που το γνωρίζει αυτό ξεκάθαρα γνωρίζει ακόμα ότι διαμένει στην αιωνιότητα, και δεν κάνει καθόλου χρήση της αντίληψης. Επομένως δεν αναλογίζεται πού είναι, διότι η ιδέα του «πού» δεν σημαίνει τίποτε γι αυτόν. Γνωρίζει ότι είναι παντού, όπως και ότι έχει τα πάντα, παντοτινά.

2. Η μεγάλη πραγματική διαφορά ανάμεσα στην αντίληψη και την γνώση γίνεται προφανής αν αναλογιστείς αυτό: Δεν υπάρχει τίποτε το μερικό σε σχέση με την γνώση. Κάθε όψη είναι ολοκληρωμένη, και επομένως καμία όψη  δεν είναι διαχωρισμένη. Εσύ είσαι μια όψη της γνώσης, εφόσον είσαι μέσα στο Νου του Θεού, ο Οποίος σε γνωρίζει. Όλη η γνώση πρέπει να είναι δική σου, διότι μέσα σε σένα είναι όλη η γνώση. Η αντίληψη, ακόμα και στο ανώτερο επίπεδό της, δεν είναι ποτέ ολοκληρωμένη. Ακόμα και η αντίληψη του Αγίου Πνεύματος, που είναι η τελειότερη δυνατή όσον αφορά την αντίληψη, δεν έχει νόημα στον Ουρανό. Η αντίληψη μπορεί να φτάσει παντού κάτω από την δική Του καθοδήγηση, διότι η όραση του Χριστού βλέπει τα πάντα μέσα στο φως. Εν τούτοις, καμιά αντίληψη, όσο άγια  και να είναι, δεν θα διαρκέσει για πάντα.

3. Η τέλεια αντίληψη, λοιπόν, έχει πολλά στοιχεία κοινά με την γνώση, κάνοντας την μετάβαση  σε αυτήν δυνατή. Εν τούτοις, το τελευταίο βήμα πρέπει να γίνει από τον Θεό, διότι το τελικό βήμα στην λύτρωσή σου, η οποία φαίνεται ότι είναι στο μέλλον, έγινε από τον Θεό στην δημιουργία σου. Ο διαχωρισμός δεν το έχει διακόψει. Η δημιουργία δεν μπορεί να διακοπεί. Ο διαχωρισμός είναι απλά ένας λανθασμένος σχηματισμός της πραγματικότητας, χωρίς καμία απολύτως επίδραση. Το θαύμα, ενώ δεν έχει καμία λειτουργία στον Ουρανό, εδώ χρειάζεται. Πλευρές της πραγματικότητας μπορούν ακόμα να γίνουν ορατές, και θα αντικαταστήσουν  πλευρές της μη πραγματικότητας. Πλευρές της πραγματικότητας μπορούν να γίνουν ορατές στα πάντα και παντού. Όμως, μόνο ο Θεός μπορεί να τις συγκεντρώσει, στεφανώνοντας  τες με το τελικό δώρο της αιωνιότητας ως ένα.

4. Χώρια από τον Πατέρα και τον Υιό, το Άγιο Πνεύμα δεν έχει καμία λειτουργία. Δεν είναι διαχωρισμένο από κανέναν από τους Δύο, όντας μέσα στο Νου και των Δύο, και γνωρίζοντας ότι ο Νους είναι Ένα. Είναι μια Σκέψη του Θεού, και ο Θεός Το έχει δώσει σε σένα διότι Αυτός δεν έχει καμία Σκέψη που να μην Την μοιράζεται. Το μήνυμά Του μιλάει μέσα στον χρόνο για την αιωνιότητα, κι αυτός είναι ο λόγος που η όραση του Χριστού κοιτάζει τα πάντα με αγάπη. Εν τούτοις, ακόμα και η όραση του Χριστού δεν είναι η πραγματικότητά Του. Οι χρυσές όψεις της πραγματικότητας που αναδύονται στο φως κάτω από την στοργική ματιά Του είναι μερικές* αναλαμπές του Ουρανού που βρίσκεται πέρα από αυτές.

* όχι ολοκληρωμένες

5. Αυτό είναι το θαύμα της δημιουργίας ∙ το ότι είναι μία για πάντα. Κάθε θαύμα που προσφέρεις στον Υιό του Θεού δεν είναι παρά η ορθή αντίληψη μια όψης του όλου. Αν και κάθε όψη  είναι το όλον, δεν μπορείς να το γνωρίσεις αυτό μέχρι να δεις ότι η κάθε όψη  είναι η ίδια, αν την αντιληφθείς στο ίδιο φως και άρα μια. Έτσι, ο κάθε ένας που βλέπεις δίχως το παρελθόν σε φέρνει  πιο κοντά στο τέλος του χρόνου φέρνοντας την θεραπευμένη και θεραπευτική όραση στο σκοτάδι, και κάνοντας τον κόσμο ικανό να δει. Διότι το φως πρέπει να έρθει στον σκοτεινιασμένο κόσμο για να κάνει την όραση του Χριστού δυνατή ακόμα κι εδώ. Βοήθησέ Τον να δώσει το δώρο του φωτός σε όλους όσους νομίζουν ότι περιπλανώνται μέσα στο σκοτάδι, κι άφησέ Τον να τους συγκεντρώσει μέσα στην ήσυχη ματιά Του που τους κάνει ένα.

6. Είναι όλοι το ίδιο ∙ όλοι όμορφοι και ίσοι μέσα στην αγιότητα τους. Κι Αυτός θα τους προσφέρει στον Πατέρα Του έτσι όπως κι αυτοί προσφέρθηκαν σε Αυτόν. Υπάρχει ένα θαύμα, όπως υπάρχει και μία πραγματικότητα. Και κάθε θαύμα που κάνεις τα περιέχει όλα, όπως κάθε πλευρά της πραγματικότητας που βλέπεις συγχωνεύεται σιωπηλά μέσα στην μία πραγματικότητα του Θεού. Το μόνο θαύμα που υπήρξε ποτέ είναι ο παναγιότατος Υιός του Θεού, ο δημιουργημένος μέσα στην μία πραγματικότητα που είναι του Πατέρα του. Η όραση του Χριστού είναι το δώρο Του σε σένα. Η Ύπαρξή Του είναι το δώρο του Πατέρα Του σε Αυτόν.

7. Να είσαι ικανοποιημένος με την θεραπεία, διότι το δώρο του Χριστού μπορείς να το απονέμεις, και το δώρο του Πατέρα σου δεν μπορείς να το χάσεις. Πρόσφερε το δώρο του Χριστού σε όλους και παντού, διότι τα θαύματα, που προσφέρονται στον Υιό του Θεού μέσα από το Άγιο Πνεύμα, σε συντονίζουν με την πραγματικότητα. Το Άγιο Πνεύμα γνωρίζει το ρόλο σου στην λύτρωση, και το ποιοι σε αναζητούν και το πώς να τους βρεις. Η γνώση είναι πολύ πέρα από την δική σου ατομική έγνοια. Εσύ που είσαι μέρος αυτής και όλη αυτή, χρειάζεται μόνο να συνειδητοποιήσεις ότι είναι από τον Πατέρα, και όχι από σένα. Ο ρόλος σου στην λύτρωση σε οδηγεί σε αυτό αποκαθιστώντας την ενότητά της μέσα στο νου σου.

8. Όταν έχεις δει τους αδελφούς σου σαν τον εαυτό σου θα απελευθερωθείς στην γνώση, έχοντας μάθει να ελευθερώνεσαι μέσω Αυτού ο Οποίος γνωρίζει την ελευθερία. Ενώσου μαζί μου κάτω από το ιερό λάβαρο της διδασκαλίας Του, και καθώς αυξανόμαστε σε ισχύ η δύναμη του Υιού του Θεού θα κινείται μέσα μας, και δεν θα αφήνουμε κανέναν δίχως το άγγιγμά της και κανένας δεν θα απομένει μόνος. Και ξαφνικά ο χρόνος θα τελειώσει, και θα ενωθούμε όλοι μέσα στην αιωνιότητα του Θεού του Πατέρα. Το άγιο φως που είδες έξω από τον εαυτό σου, σε κάθε θαύμα που πρόσφερες στους αδελφούς σου, θα σου επιστραφεί. Και γνωρίζοντας ότι το φως είναι μέσα σου, οι δημιουργίες σου θα είναι εκεί μαζί σου, έτσι όπως κι εσύ είσαι μέσα στον Πατέρα σου.

9. Όπως τα θαύματα σε αυτόν τον κόσμο σε ενώνουν με τους αδελφούς σου, έτσι και οι δημιουργίες σου εδραιώνουν  την πατρότητά σου στον Ουρανό. Εσύ είσαι ο μάρτυρας της Πατρότητας του Θεού, κι Αυτός σου έχει δώσει την δύναμη να δημιουργείς τους μάρτυρες της δικής σου, η οποία είναι σαν την δική Του. Αν αρνηθείς έναν αδελφό εδώ, αρνείσαι τους μάρτυρες της πατρότητάς σου στον Ουρανό. Το θαύμα που δημιούργησε ο Θεός είναι τέλειο, όπως είναι τα θαύματα που έκανες  στο Όνομά Του. Αυτά δεν χρειάζονται θεραπεία, ούτε κι εσύ, όταν τα δέχεσαι.

10. Όμως, σε αυτό τον κόσμο η τελειότητά σου δεν έχει μάρτυρες. Ο Θεός την γνωρίζει, αλλά εσύ δεν την γνωρίζεις, κι έτσι δεν μοιράζεσαι την δική Του μαρτυρία γι αυτήν. Ούτε κι εσύ είσαι μάρτυρας Εκείνου, διότι η πραγματικότητα μαρτυρείται ως ένα. Ο Θεός περιμένει την δική σου μαρτυρία για τον Υιό Του και για τον Ίδιο. Τα θαύματα που κάνεις πάνω στην γη αναδύονται στον Ουρανό και σ’ Αυτόν. Αυτά μαρτυρούν αυτό που δεν γνωρίζεις, και καθώς φτάνουν τις πύλες του Ουρανού, ο Θεός θα τις ανοίξει. Διότι ποτέ Αυτός δεν θα άφηνε τον δικό Του αγαπημένο Υιό έξω από αυτές, και μακριά Του.

ΙΧ. Το Νέφος της Ενοχής

1. Η ενοχή παραμένει το μόνο πράγμα που κρύβει τον Πατέρα, διότι η ενοχή είναι επίθεση εναντίον  του Υιού Του. Οι ένοχοι πάντα καταδικάζουν, και έχοντας κάνει αυτό πάντα θα καταδικάζουν, ενώνοντας το μέλλον με το παρελθόν όπως είναι ο νόμος του εγώ. Η πίστη  σε αυτό το νόμο δεν αφήνει το φως να εισέλθει, διότι απαιτεί πίστη στο σκοτάδι και απαγορεύει την αφύπνιση. Οι νόμοι του εγώ είναι αυστηροί, και αυτοί που τους παραβιάζουν τιμωρούνται αυστηρά. Επομένως μην δείχνεις υπακοή  στους νόμους του, διότι είναι νόμοι τιμωρίας. Κι εκείνοι που τους ακολουθούν πιστεύουν ότι είναι ένοχοι, άρα πρέπει να καταδικάζουν. Οι νόμοι του Θεού πρέπει να μεσολαβούν ανάμεσα στο μέλλον και στο παρελθόν, αν θέλεις να ελευθερωθείς. Η Επανόρθωση στέκει ανάμεσά τους, σαν ένας φωτεινός δαυλός που λάμπει τόσο δυνατά ώστε η αλυσίδα του σκότους στην οποία έδεσες τον εαυτό σου θα εξαφανιστεί.

2. Η απελευθέρωση από την ενοχή είναι η ολοκληρωτική ακύρωση του εγώ. Μην φοβίζεις κανέναν, διότι η ενοχή του είναι δική σου, και υπακούοντας τις σκληρές εντολές του εγώ φέρνεις την καταδίκη του πάνω στον εαυτό σου, και δεν θα ξεφύγεις από την τιμωρία που προσφέρει σε εκείνους που το υπακούν. Το εγώ ανταμείβει την αφοσίωση σε αυτό με πόνο, διότι η πίστη σε αυτό είναι πόνος. Και η πίστη πρέπει να ανταμείβεται μόνο σε σχέση με την πεποίθηση στην οποία τοποθετήθηκε η πίστη. Η πίστη φτιάχνει την δύναμη της πεποίθησης, κι εκεί όπου επενδύεται καθορίζει την ανταμοιβή της. Διότι στην πίστη πάντα δίδεται αυτό που εκτιμά, και αυτό που εκτιμά επιστρέφεται σε σένα.

3. Ο κόσμος μπορεί να σου δώσει μόνο αυτό που του έδωσες, διότι εφόσον δεν είναι τίποτε άλλο εκτός από δική σου προβολή, δεν έχει νόημα ξέχωρα από αυτό που εσύ βρήκες σε αυτόν και στο οποίο έθεσες την πίστη σου. Αν είσαι πιστός στο σκοτάδι δεν θα βλέπεις, διότι η πίστη σου θα ανταμειφθεί όπως την έδωσες. Θα δεχτείς τον θησαυρό σου, κι αν θέτεις την πίστη σου στο παρελθόν, το μέλλον θα είναι σαν αυτό. Ό,τι φυλάς με αγάπη νομίζεις ότι είναι δικό σου. Η δύναμη της αξίας που του δίνεις θα το κάνει δικό σου.

4. Η Επανόρθωση φέρνει επανα–αξιολόγηση όλων όσων περιέθαλπες με αγάπη, διότι είναι το μέσον με το οποίο το Άγιο Πνεύμα μπορεί να διαχωρίζει το ψευδές από το αληθινό, το οποίο έχεις δεχτεί μέσα στο νου σου δίχως διάκριση. Επομένως δεν μπορείς να δίνεις αξία στο ένα χωρίς να δίνεις και στο άλλο, και η ενοχή έχει γίνει τόσο αληθινή για σένα όσο η αθωότητα. Δεν πιστεύεις ότι ο Υιός του Θεού είναι αθώος διότι βλέπεις το παρελθόν, και δεν βλέπεις αυτόν. Όταν κατακρίνεις έναν αδελφό λες, «Εγώ που ήμουν ένοχος επιλέγω να παραμείνω έτσι.» Έχεις αρνηθεί την ελευθερία του, και κάνοντάς το αυτό έχεις αρνηθεί την μαρτυρία της δικής σου ελευθερίας. Θα μπορούσες το ίδιο εύκολα να τον έχεις ελευθερώσει από το παρελθόν, και να σηκώσεις από το νου του το νέφος της ενοχής που τον δένει σε αυτό. Και στην ελευθερία του θα ήταν η δική σου.

5. Μην θέτεις την ενοχή επάνω του, διότι η ενοχή του βρίσκεται μέσα στην μυστική του σκέψη ότι αυτός το έχει κάνει αυτό σε σένα. Θα ήθελες, λοιπόν, να τον διδάξεις ότι έχει δίκιο μέσα στην πλάνη του; Η ιδέα ότι ο αθώος Υιός του Θεού μπορεί να επιτεθεί στον εαυτό του και να κάνει τον εαυτό του ένοχο είναι παρανοϊκή. Μην το πιστεύεις αυτό, σε καμία μορφή, και για κανέναν. Διότι η αμαρτία και η κατάκριση είναι το ίδιο, και η πίστη στην μία σημαίνει πίστη και στην άλλη, και καλεί την τιμωρία αντί για την αγάπη. Τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει την παράνοια, και το να καλείς την τιμωρία στον εαυτό σου πρέπει να είναι παρανοϊκό.

6. Μην βλέπεις, λοιπόν, κανέναν ως ένοχο, κι έτσι θα επιβεβαιώσεις την αλήθεια της δικής σου αθωότητας. Σε κάθε κατάκριση που προσφέρεις στον Υιό του Θεού βρίσκεται και η πεποίθηση στην δική σου ενοχή. Αν θέλεις το Άγιο Πνεύμα να σε ελευθερώσει από αυτή, δέξου την δική Του προσφορά της Επανόρθωσης για όλους τους αδελφούς σου. Διότι έτσι μαθαίνεις τι είναι αλήθεια για σένα. Να θυμάσαι πάντα ότι είναι αδύνατον να καταδικάζεις τον Υιό του Θεού μόνο εν μέρει. Όλοι εκείνοι που βλέπεις ως ενόχους γίνονται οι μάρτυρες της δικής σου ενοχής, και  θα την βλέπεις εκεί, διότι είναι εκεί μέχρι να καταργηθεί. Η ενοχή είναι πάντα μέσα στο νου σου, ο οποίος έχει καταδικάσει τον εαυτό του. Μην την προβάλλεις, διότι όσο το κάνεις αυτό, δεν μπορεί να καταργηθεί. Με τον κάθε ένα που απελευθερώνεις από την ενοχή μεγάλη  είναι η χαρά στον Ουρανό, όπου οι μάρτυρες της πατρότητάς σου αγαλλιάζουν.

7. Η ενοχή σε τυφλώνει, διότι όσο βλέπεις έστω και μια κηλίδα ενοχής μέσα σου, δεν βλέπεις  το φως. Και προβάλλοντάς την ο κόσμος  φαίνεται σκοτεινός, και τυλιγμένος στην ενοχή σου. Πετάς ένα σκοτεινό πέπλο επάνω του, και δεν μπορείς να τον δεις διότι δεν μπορείς να κοιτάξεις μέσα σου. Φοβάσαι αυτό που θα έβλεπες εκεί, αλλά αυτό που φοβάσαι δεν βρίσκεται εκεί. Αυτό που φοβάσαι έχει φύγει. Αν κοίταζες μέσα σου θα έβλεπες μόνο την Επανόρθωση, να λάμπει μέσα στην σιωπή και την γαλήνη πάνω στον βωμό προς  τον Πατέρα σου.

8. Μην φοβάσαι να κοιτάξεις μέσα σου. Το εγώ σου λέει ότι όλα είναι μαύρα με την ενοχή μέσα σου, και σε διατάζει να μην κοιτάξεις. Αντί γι αυτό, σε διατάζει να κοιτάξεις τους αδελφούς σου, και να δεις την ενοχή σε αυτούς. Όμως, αυτό δεν μπορείς να το κάνεις χωρίς να παραμένεις τυφλός. Διότι εκείνοι που βλέπουν τους αδελφούς τους στο σκοτάδι, και ένοχους μέσα στο σκοτάδι με το οποίο τους τυλίγουν, φοβούνται πολύ να κοιτάξουν το φως μέσα τους. Μέσα σου δεν είναι αυτό που πιστεύεις ότι βρίσκεται εκεί, κι αυτό στο οποίο έθεσες την πίστη σου. Μέσα σου είναι το ιερό σημάδι της τέλειας πίστης που ο Πατέρας σου έχει σε σένα. Αυτός δεν σου δίνει την αξία που δίνεις εσύ στον εαυτό σου. Γνωρίζει τον Εαυτό Του, και γνωρίζει την αλήθεια μέσα σου. Γνωρίζει ότι δεν υπάρχει καμιά διαφορά, διότι Αυτός δεν γνωρίζει διαφορές. Μπορείς να βλέπεις  την ενοχή εκεί όπου ο Θεός γνωρίζει ότι υπάρχει τέλεια αθωότητα; Μπορείς να αρνείσαι την γνώση Του, αλλά δεν μπορείς να την αλλάξεις. Κοίταξε, τότε, το φως που Αυτός τοποθέτησε μέσα σου, και μάθε ότι αυτό που φοβόσουν ότι ήταν εκεί έχει αντικατασταθεί από την αγάπη.

Χ. Η Απελευθέρωση από την Ενοχή.

1. Είσαι εξοικειωμένος με την ιδέα ότι ο νους μπορεί να βλέπει την πηγή του πόνου εκεί που δεν βρίσκεται. Η αμφίβολη υπηρεσία μιας τέτοιας λανθασμένης τοποθέτησης είναι να κρύψει την αληθινή πηγή της ενοχής, και να κρατήσει μακριά από την επίγνωσή σου την πλήρη αντίληψη ότι είναι παρανοϊκή. Η λανθασμένη τοποθέτηση πάντα υποστηρίζεται από την ψευδαίσθηση ότι η πηγή της ενοχής, από την οποία εκτρέπεται η προσοχή, πρέπει να είναι αληθινή ∙ και πρέπει να είναι τρομακτική, ειδάλλως δεν θα είχες μετατοπίσει την ενοχή πάνω σε αυτό που πίστεψες ότι θα είναι λιγότερο τρομακτικό. Επομένως είσαι πρόθυμος να κοιτάζεις όλων των ειδών τις «πηγές», φτάνει να μην είναι η βαθύτερη πηγή με την οποία δεν φέρουν καμία απολύτως πραγματική σχέση.

2. Οι παρανοϊκές ιδέες  δεν έχουν καθόλου πραγματικές σχέσεις, και αυτός είναι ο λόγος που είναι παρανοϊκές. Καμία πραγματική σχέση δεν μπορεί να βασιστεί στην ενοχή, ούτε καν να κρατήσει μία κηλίδα της που να σπιλώνει την αγνότητα της. Διότι όλες οι σχέσεις που έχει αγγίξει η ενοχή χρησιμοποιούνται μόνο για να αποφύγουν το πρόσωπο και την ενοχή. Τι παράξενες σχέσεις έχεις φτιάξει γι αυτό τον παράξενο σκοπό! Και ξέχασες ότι οι πραγματικές σχέσεις είναι άγιες, και ότι δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν καθόλου από σένα. Χρησιμοποιούνται μόνο από το Άγιο Πνεύμα, κι αυτό είναι που τις κάνει αγνές. Αν μετατοπίσεις  την ενοχή σου πάνω τους, το Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να τις χρησιμοποιήσει. Διότι, καταλαμβάνοντας πρώτος για τους δικούς σου σκοπούς αυτό που θα έπρεπε να έχεις δώσει σ’ Αυτό, Αυτό δεν μπορεί να την χρησιμοποιήσει για την απελευθέρωσή σου. Όποιος θέλει να ενωθεί με οποιοδήποτε τρόπο με οποιονδήποτε για την ατομική του σωτηρία δεν πρόκειται να την βρει σε αυτή την παράξενη σχέση. Δεν μοιράζεται, άρα δεν είναι πραγματική.

3. Σε όποια σχέση ενότητας με έναν αδελφό επιδιώξεις να θέσεις την ενοχή σου πάνω του, ή να την μοιραστείς μαζί του ή να αντιληφθείς την δική του, εσύ θα νιώσεις ένοχος. Και δεν θα βρεις  ικανοποίηση και γαλήνη μαζί του, διότι η ένωση μαζί του δεν είναι πραγματική. Θα βλέπεις την ενοχή σε αυτή την σχέση διότι εσύ την έβαλες εκεί. Είναι αναπόφευκτο εκείνοι που υποφέρουν από ενοχή να επιχειρούν  να την μετατοπίσουν, διότι πιστεύουν πραγματικά σε αυτήν. Εν τούτοις, αν και υποφέρουν, δεν θέλουν να κοιτάξουν μέσα τους και να την αφήσουν να φύγει. Δεν μπορούν να γνωρίζουν ότι αγαπούν, και δεν μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει ν’ αγαπάς. Το κύριο μέλημά τους είναι να αντιλαμβάνονται την πηγή της ενοχής έξω από τον εαυτό τους, πέρα από τον δικό τους έλεγχο.

4. Όταν υποστηρίζεις ότι είσαι ένοχος αλλά η πηγή της ενοχής σου βρίσκεται στο παρελθόν, δεν κοιτάζεις μέσα σου. Το παρελθόν δεν είναι μέσα σου. Οι παράξενοι συσχετισμοί σου με αυτό δεν έχουν κανένα νόημα στο παρόν. Εν τούτοις, τους αφήνεις να στέκουν ανάμεσα σε σένα και στους αδελφούς σου, με τους οποίους δεν βρίσκεις καθόλου πραγματικές  σχέσεις.  Είναι δυνατόν να περιμένεις να χρησιμοποιείς τους αδελφούς σου ως μέσον για να «επιλύσεις» το παρελθόν, και συγχρόνως να μπορείς να τους βλέπεις έτσι όπως είναι πραγματικά;  Εκείνοι που χρησιμοποιούν τους αδελφούς τους για να λύσουν προβλήματα που δεν υπάρχουν δεν βρίσκουν την σωτηρία. Δεν θέλησες την σωτηρία στο παρελθόν. Θα επέβαλλες  τις άσκοπες επιθυμίες σου στο παρόν, και θα ήλπιζες ότι θα βρεις την σωτηρία τώρα;

5. Αποφάσισε, λοιπόν, να μην είσαι έτσι όπως ήσουν. Μην χρησιμοποιείς καμία σχέση για να σε κρατήσει στο παρελθόν, αλλά με την κάθε μια, κάθε μέρα να γεννιέσαι ξανά. Ένα λεπτό, κι ακόμα λιγότερο, θα είναι αρκετό για να σε ελευθερώσει από το παρελθόν, και να παραδώσει το νου σου με γαλήνη στην Επανόρθωση. Όταν ο κάθε ένας είναι ευπρόσδεκτος σε σένα έτσι όπως εσύ θα ήθελες να είσαι ο ίδιος ευπρόσδεκτος στον Πατέρα σου, δεν θα βλέπεις καμιά ενοχή μέσα σου. Διότι θα έχεις δεχτεί την Επανόρθωση, η οποία έλαμπε μέσα σου όλο αυτό το διάστημα που εσύ ονειρευόσουν  την ενοχή, και δεν ήθελες να κοιτάξεις μέσα σου και να την δεις.

6. Όσο πιστεύεις ότι η ενοχή είναι δικαιολογημένη με οποιοδήποτε τρόπο, στον οποιονδήποτε, ό,τι και να κάνει αυτός, δεν θα κοιτάζεις μέσα σου, όπου πάντα θα βρίσκεις την Επανόρθωση. Το τέλος της ενοχής δεν θα έρθει ποτέ όσο πιστεύεις ότι υπάρχει λόγος γι αυτήν. Διότι πρέπει να μάθεις ότι η ενοχή είναι πάντα ολοκληρωτικά παρανοϊκή, και δεν έχει λόγο. Το Άγιο Πνεύμα δεν επιδιώκει να διασκορπίσει την πραγματικότητα. Αν η ενοχή ήταν πραγματική, η Επανόρθωση δεν θα ήταν. Ο σκοπός της Επανόρθωσης είναι να διασκορπίσει τις ψευδαισθήσεις, όχι να τις καθιερώσει ως πραγματικές  και μετά να τις συγχωρήσει.

7. Το Άγιο Πνεύμα δεν κρατά τις ψευδαισθήσεις μέσα στο νου σου για να σε τρομοκρατεί, και να σου τις δείχνει με τρομακτικό τρόπο για να σου αποδείξει από τι σε έχει σώσει. Αυτό από το οποίο σε έχει σώσει έχει φύγει. Μην αποδίδεις καθόλου πραγματικότητα στην ενοχή, και μην βλέπεις κανέναν λόγο γι αυτήν. Το Άγιο Πνεύμα κάνει αυτό που θέλει ο Θεός, και πάντα έτσι έκανε. Αυτό έχει δει τον διαχωρισμό, αλλά γνωρίζει την ενότητα. Αυτό διδάσκει την θεραπεία, αλλά γνωρίζει, επίσης, και την δημιουργία. Θα ήθελε να βλέπεις και να διδάσκεις όπως Αυτό, και μέσα από Αυτό. Εν τούτοις, εκείνο που γνωρίζει, εσύ δεν το γνωρίζεις, παρόλο που είναι δικό σου.

8. Τώρα σου έχει δοθεί να θεραπεύεις και να διδάσκεις, για να κάνεις τώρα αυτό που είναι να γίνει. Ακόμα δεν έχει γίνει στο τώρα. Ο Υιός του Θεού πιστεύει ότι είναι χαμένος στην ενοχή, μόνος σε έναν σκοτεινό κόσμο όπου ο πόνος τον πιέζει από παντού έξω. Όταν κοιτάξει μέσα του και δει την ακτινοβολία εκεί, θα θυμηθεί πόσο τον αγαπά ο Πατέρας του. Και θα του φαίνεται απίστευτο το ότι σκέφτηκε ποτέ πως ο Πατέρας του δεν τον αγαπούσε, και τον έβλεπε ως καταδικασμένο. Την στιγμή που θα συνειδητοποιήσεις ότι η ενοχή είναι παράλογη, εντελώς αδικαιολόγητη και απόλυτα δίχως λόγο, δεν θα φοβάσαι να κοιτάξεις την Επανόρθωση και να την δεχτείς ολοκληρωτικά.

9. Εσύ που ήσουν ανηλεής με τον εαυτό σου δεν θυμάσαι την Αγάπη του Πατέρα σου. Και κοιτάζοντας δίχως έλεος τους αδελφούς σου, δεν θυμάσαι πόσο Τον αγαπάς κι εσύ. Εν τούτοις, αυτό είναι παντοτινά αληθινό. Μέσα σου, μέσα σε λαμπρή ειρήνη, βρίσκεται η τέλεια αγνότητα με την οποία δημιουργήθηκες. Μην φοβάσαι να κοιτάξεις την όμορφη αλήθεια μέσα σου. Κοίταξε μέσα από το νέφος της ενοχής που σου θαμπώνει την όραση, και κοίτα πέρα από το σκοτάδι προς το άγιο μέρος όπου θα δεις το φως. Ο βωμός προς τον Πατέρα σου είναι τόσο αγνός όσο και Εκείνος  ο Οποίος τον ανέγειρε στον Εαυτό Του. Τίποτα δεν μπορεί να σου στερήσει αυτό που ο Χριστός θέλει να δεις. Η δική Του Θέληση είναι σαν του Πατέρα Του, και προσφέρει έλεος σε κάθε παιδί του Θεού, έτσι όπως θα ήθελε να κάνεις κι εσύ.

10. Απελευθέρωνε από την ενοχή όπως θα ήθελες κι εσύ να απελευθερωθείς. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να κοιτάξεις μέσα σου και να δεις το φως της αγάπης, να λάμπει το ίδιο σταθερά και βέβαια όπως ο Θεός ο Ίδιος αγαπά πάντα τον Υιό Του. Κι έτσι όπως και ο Υιός Του Τον αγαπά. Δεν υπάρχει κανένας φόβος στην αγάπη, διότι η αγάπη είναι αθώα. Εσύ που πάντα αγαπούσες τον Πατέρα σου δεν μπορεί για κανένα λόγο να φοβάσαι να κοιτάξεις μέσα σου και να δεις την αγιότητα σου. Δεν μπορεί να είσαι έτσι όπως πίστευες ότι ήσουν. Η ενοχή σου είναι δίχως λογική  διότι δεν είναι μέσα στο Νου του Θεού, εκεί που βρίσκεσαι εσύ. Κι αυτό είναι η λογική, την οποία το Άγιο Πνεύμα θέλει να σου επαναφέρει. Αυτό θα ήθελε να απομακρύνει μόνο τις ψευδαισθήσεις. Όλα τα άλλα θέλει να τα δεις. Και με την όραση του Χριστού Αυτό θέλει να σου δείξει την τέλεια αγνότητα που βρίσκεται πάντα μέσα στον Υιό του Θεού.

11. Δεν μπορείς να εισέλθεις σε πραγματική  σχέση με κανέναν από τους Υιούς του Θεού εκτός κι αν τους αγαπάς όλους εξίσου. Η αγάπη δεν είναι ιδιαίτερη. Αν ξεχωρίσεις ένα κομμάτι της Υιότητας για την αγάπη σου, τότε επιβάλλεις την ενοχή σε όλες σου τις σχέσεις και τις κάνεις μη πραγματικές. Μπορείς να αγαπάς μόνο έτσι όπως αγαπά ο Θεός. Μην επιδιώκεις να αγαπάς διαφορετικά από Αυτόν, διότι δεν υπάρχει αγάπη ξέχωρα από την δική Του. Μέχρι να αναγνωρίσεις ότι αυτό είναι αλήθεια, δεν θα έχεις ιδέα για το τι είναι η αγάπη. Όποιος καταδικάζει έναν αδελφό δεν μπορεί να βλέπει τον εαυτό του αθώο και στην ειρήνη του Θεού. Αν είναι αθώος και γαλήνιος και δεν το βλέπει, τότε πλανάται, και δεν βλέπει τον εαυτό του. Σε αυτόν λέγω:

Κοίταξε τον Υιό του Θεού, δες την αγνότητά του και ησύχασε. Μέσα στην σιωπή κοίταξε την αγιότητα  του, και πρόσφερε ευχαριστίες στον Πατέρα του που καμία ενοχή δεν τον άγγιξε ποτέ.

12. Καμία ψευδαίσθηση που κράτησες ποτέ εναντίον του δεν έχει αγγίξει την αθωότητά του με κανένα τρόπο. Η λαμπερή του αγνότητα, ολοκληρωτικά ανέπαφη από την ενοχή και ολοκληρωτικά γεμάτη αγάπη, είναι ολόφωτη μέσα σου. Ας τον κοιτάξουμε μαζί και ας τον αγαπήσουμε. Διότι μέσα στην αγάπη γι αυτόν βρίσκεται η αθωότητά σου. Αλλά κοίτα τον εαυτό σου, και η χαρά και η εκτίμηση γι αυτό που θα δεις θα εξορίσουν την ενοχή για πάντα. Σε ευχαριστώ, Πατέρα, για την αγνότητα του αγιότατου Υιού σου, τον οποίο έχεις δημιουργήσει αθώο παντοτινά.

13. Σαν εσένα, η πίστη μου και η πεποίθησή μου επικεντρώνονται σε αυτό που φυλώ σαν θησαυρό. Η διαφορά είναι ότι αγαπώ μόνο αυτό που αγαπά ο Θεός μαζί μου, και εξαιτίας αυτού σε θεωρώ πολύτιμο πέρα από την αξία που έχεις δώσει εσύ στον εαυτό σου,  δίνοντάς σου την αξία που σου έχει δώσει ο Θεός. Αγαπώ όλα όσα δημιούργησε Αυτός, και προσφέρω σε αυτά όλη μου την πίστη και την  βεβαιότητα. Η πίστη μου σε σένα είναι τόσο δυνατή όσο όλη η αγάπη που δίνω στον Πατέρα μου. Η εμπιστοσύνη μου σε σένα είναι απεριόριστη, και δίχως τον φόβο ότι δεν θα με ακούσεις. Ευχαριστώ τον Πατέρα για την ομορφιά σου, και για τα πολλά δώρα που θα με αφήσεις να προσφέρω στην Βασιλεία  προς τιμήν της ολότητάς της που είναι του Θεού.

14. Δοξασμένος να είσαι εσύ που κάνεις τον Πατέρα Ένα με τον δικό Του Υιό. Ο καθένας μόνος του βρίσκεται χαμηλά, αλλά μαζί λάμπουμε με φως τόσο έντονο που κανένας μας μόνος του δεν μπορεί να διανοηθεί. Ενώπιον  της λαμπρής ακτινοβολίας της Βασιλείας  η ενοχή λιώνει και απομακρύνεται, και μεταμορφωμένη σε καλοσύνη δεν θα είναι ποτέ ξανά αυτό που ήταν. Κάθε αντίδραση που βιώνεις θα είναι τόσο εξαγνισμένη που θα είναι κατάλληλη σαν  δοξολογία  προς τον Πατέρα σου. Βλέπε μόνο ό,τι Τον υμνεί σε αυτά που έχει δημιουργήσει Αυτός, διότι Αυτός ποτέ δεν θα πάψει να υμνεί εσένα. Ενωμένοι σε αυτή την δοξολογία  στεκόμαστε μπροστά στις πύλες του Ουρανού όπου θα εισέλθουμε σίγουρα μέσα στην αθωότητά μας. Ο Θεός σε αγαπά. Θα μπορούσα εγώ, λοιπόν, να μην έχω πίστη σε σένα και να Τον αγαπώ τέλεια;

ΧΙ. Η Ειρήνη των  Ουρανών.

1. Η λήθη και ο ύπνος και ακόμα κι ο θάνατος γίνονται η καλύτερη συμβουλή του εγώ για την αντιμετώπιση της άγριας εισβολής της ενοχής που αντιλαμβάνεσαι εναντίον της ειρήνης. Εν τούτοις, κανένας δεν βλέπει τον εαυτό του σε σύγκρουση και κατεστραμμένο από έναν σκληρό πόλεμο, εκτός κι αν πιστεύει ότι και οι δυο αντίπαλοι στον πόλεμο είναι πραγματικοί. Εφόσον το πιστεύει αυτό πρέπει να διαφύγει, διότι ένας τέτοιος πόλεμος σίγουρα θα έδινε τέλος στην ειρήνη του νου του, κι έτσι θα τον κατέστρεφε. Αν όμως συνειδητοποιούσε μόνο ότι ο πόλεμος είναι ανάμεσα στις πραγματικές και μη πραγματικές  δυνάμεις, θα μπορούσε να κοιτάξει τον εαυτό του και να δει την ελευθερία του. Κανένας δεν βρίσκει τον εαυτό του να καταστρέφεται και να συντρίβεται μέσα σε ατέλειωτες μάχες αν ο ίδιος τις αντιλαμβάνεται ως εξ ολοκλήρου δίχως νόημα. 

2. Ο Θεός δεν θέλει ο Υιός Του να βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση, έτσι ο φανταστικός «εχθρός» του Υιού του είναι εξ ολοκλήρου μη πραγματικός. Δεν προσπαθείς παρά να διαφύγεις από αυτό που έχεις ήδη διαφύγει. Ο πόλεμος έχει τελειώσει. Διότι άκουσες τον ύμνο της ελευθερίας να ανυψώνεται στον Ουρανό. Η ευτυχία και η χαρά ανήκουν στον Θεό για την απελευθέρωσή σου, διότι δεν την έφτιαξες εσύ. Εν τούτοις, όπως δεν έφτιαξες την ελευθερία, έτσι δεν έφτιαξες ούτε ένα πόλεμο που θα μπορούσε να βάλει την ελευθερία σε κίνδυνο. Τίποτα καταστροφικό δεν υπήρξε ποτέ, ούτε θα υπάρξει. Ο πόλεμος, η ενοχή, το παρελθόν έχουν φύγει όλα μαζί σαν ένα, προς την μη πραγματικότητα από την οποία προήλθαν.

3. Όταν είμαστε όλοι ενωμένοι στον Ουρανό, δεν θα δίνεις αξία σε τίποτα από αυτά που δίνεις αξία εδώ. Διότι τίποτα από αυτά στα οποία δίνεις αξία εδώ δεν το εκτιμάς ολοκληρωτικά, άρα δεν το εκτιμάς καθόλου. Η αξία βρίσκεται εκεί όπου την τοποθέτησε ο Θεός, και η αξία αυτού που εκτιμά ο Θεός δεν μπορεί να κριθεί, διότι έχει διασφαλιστεί. Έχει απόλυτη αξία. Απλά μπορεί να εκτιμηθεί ή όχι. Αν του αποδίδεις μερική αξία σημαίνει ότι δεν γνωρίζεις την αξία του. Στον Ουρανό βρίσκονται όλα όσα δίνει αξία ο Θεός, και τίποτα άλλο. Ο Ουρανός είναι απόλυτα αδιαμφισβήτητος. Τα πάντα εκεί είναι ξεκάθαρα  και φωτεινά, και προκαλούν μία ανταπόκριση. Δεν υπάρχει καθόλου σκοτάδι, ούτε αντίθεση. Δεν υπάρχει καμία διαφοροποίηση. Δεν υπάρχει καμία διακοπή. Υπάρχει μια αίσθηση ειρήνης τόσο βαθιά για την οποία κανένα όνειρο σε αυτό τον κόσμο δεν έχει φέρει  ούτε την πιο αμυδρή  φαντασία  για το τι είναι.

4. Τίποτα σε αυτό τον κόσμο δεν μπορεί να δώσει αυτή την ειρήνη, διότι τίποτα σε αυτό τον κόσμο δεν μπορεί να μοιραστεί ολοκληρωτικά. Η τέλεια αντίληψη μπορεί απλά να σου δείξει αυτό που είναι ικανό να μοιραστεί ολοκληρωτικά. Μπορεί επίσης να σου δείχνει τα αποτελέσματα του μοιράσματος, όσο εσύ ακόμα θυμάσαι τα αποτελέσματα του μη μοιράσματος. Το Άγιο Πνεύμα δείχνει σιωπηλά την σύγκριση, γνωρίζοντας ότι τελικά θα Το αφήσεις να κρίνει την διαφορά για σένα, επιτρέποντάς Του να σου δείξει ποιο πρέπει να είναι αληθινό. Αυτό έχει τέλεια πίστη στη τελική σου κρίση, διότι γνωρίζει ότι θα την κάνει για λογαριασμό σου. Αν το αμφισβητείς αυτό, σημαίνει ότι αμφισβητείς ότι η αποστολή Του θα εκπληρωθεί. Πως είναι δυνατόν αυτό, αφού η αποστολή Του είναι από τον Θεό;

5. Εσύ που ο νους σου έχει σκοτεινιάσει από την αμφιβολία και την ενοχή, θυμήσου αυτό: ο Θεός έδωσε το Άγιο Πνεύμα σε σένα, και Του έδωσε την αποστολή να απομακρύνει όλες τις αμφιβολίες και κάθε ίχνος ενοχής που ο αγαπητός Του Υιός έθεσε στον εαυτό του. Η αποστολή Του είναι αδύνατον  να αποτύχει. Τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει την επιτυχία αυτού που ο Θεός θέλει να πετύχει. Όποιες και να είναι οι αντιδράσεις σου στην Φωνή του Αγίου Πνεύματος, όποια φωνή και να επιλέξεις ν’ ακούς, όποιες παράξενες σκέψεις και να περνούν από το μυαλό σου, το Θέλημα του Θεού γίνεται. Εσύ θα βρεις την ειρήνη μέσα στην οποία σε έχει εξασφαλίσει ο Θεός, διότι Αυτός δεν αλλάζει τον Νου Του. Αυτός είναι σταθερός όπως η ειρήνη μέσα στην οποία διαμένεις, και την οποία σου υπενθυμίζει το Άγιο Πνεύμα.

6. Στον Ουρανό δεν θα θυμάσαι την αλλαγή και τις μεταβολές. Μόνο εδώ έχεις ανάγκη την σύγκριση. Η σύγκριση και οι διαφορές είναι αναγκαία διδακτικά βοηθήματα, διότι με αυτά μαθαίνεις τι να αποφεύγεις και τι να αναζητάς. Όταν το έχεις μάθει αυτό, θα βρεις την απάντηση που κάνει την ανάγκη για όλες τις διαφορές να εξαφανιστεί. Η αλήθεια έρχεται αυτόβουλα στους δικούς της. Όταν έχεις μάθει ότι ανήκεις στην αλήθεια, αυτή θα ρέει ανάλαφρα επάνω σου δίχως καμιά διαφορά κανενός είδους. Διότι δεν θα χρειάζεσαι καμία αντιπαραβολή για να σε βοηθήσει να συνειδητοποιήσεις ότι αυτό, και μόνο αυτό,  είναι που θέλεις. Μην φοβάσαι πως το Άγιο Πνεύμα θα αποτύχει σε αυτό που Του έχει αναθέσει να κάνει ο Πατέρας σου. Η Θέληση του Θεού δεν μπορεί να αποτύχει σε τίποτα.

7. Έχε πίστη μόνο σε αυτό το πράγμα, και αυτό αρκεί: Ο Θεός θέλει να βρίσκεσαι στον Ουρανό, και τίποτα δεν μπορεί να σε κρατήσει μακριά από αυτόν, ή αυτόν από σένα. Όλες οι άγριες παρανοήσεις σου, οι πιο παράξενες φαντασιώσεις σου, και οι πιο σκοτεινοί σου εφιάλτες δεν σημαίνουν τίποτα. Δεν θα επικρατήσουν ενάντια στην ειρήνη που θέλει ο Θεός για σένα. Το Άγιο Πνεύμα θα επανορθώσει την σωφροσύνη σου διότι η παράνοια δεν είναι Θέλημα του Θεού. Αν αυτό αρκεί σε Αυτόν, είναι αρκετό και για σένα. Δεν θα κρατήσεις αυτό που ο Θεός θέλει να απομακρύνει, διότι αυτό διακόπτει την επικοινωνία με σένα με τον οποίο ο Θεός θέλει να επικοινωνεί. Η Φωνή Του θα ακουστεί.

8. Ο Επικοινωνιακός Σύνδεσμος που ο Θεός ο Ίδιος τοποθέτησε μέσα σου, και ενώνει το νου σου με τον δικό Του, δεν μπορεί να σπάσει. Εσύ μπορεί να πιστεύεις ότι θέλεις να σπάσει, κι αυτή η πεποίθηση όντως παρεμβαίνει στην βαθιά ειρήνη μέσα στην οποία γίνεται γνωστή η γλυκιά και συνεχής επικοινωνία που θέλει να μοιράζεται μαζί σου ο Θεός. Η ειρήνη θα είναι δική σου διότι η ειρήνη Του ακόμα ρέει προς εσένα από Αυτόν του Οποίου η Θέληση είναι η ειρήνη. Την έχεις τώρα. Το Άγιο Πνεύμα θα σε διδάξει πώς να την χρησιμοποιείς, κι επεκτείνοντάς την, να μάθεις  ότι βρίσκεται μέσα σου. Ο Θεός θέλησε για σένα τον Ουρανό, και ποτέ δεν θα θελήσει τίποτα άλλο για σένα. Το Άγιο Πνεύμα γνωρίζει μόνο την δική Του Θέληση. Δεν υπάρχει περίπτωση ο Ουρανός να μην γίνει δικός σου, διότι ο Θεός είναι βέβαιος, κι αυτό που θέλει Αυτός είναι τόσο σίγουρο όσο  είναι Αυτός.

9. Θα μάθεις  για την σωτηρία διότι θα μάθεις πώς να σώζεις. Δεν θα είναι δυνατόν να αποκλείσεις τον εαυτό σου από αυτό που θέλει να σου διδάξει το Άγιο Πνεύμα. Η σωτηρία είναι τόσο σίγουρη όσο ο Θεός. Η δική Του βεβαιότητα αρκεί. Μάθε ότι ακόμα και ο πιο σκοτεινός εφιάλτης που ενοχλεί το νου του κοιμισμένου Υιού του Θεού δεν έχει καμιά δύναμη πάνω του. Αυτός θα μάθει το μάθημα της αφύπνισης. Ο Θεός τον προστατεύει και το φως τον περιβάλλει.

10. Είναι δυνατόν ο Υιός του Θεού να χαθεί μέσα στα όνειρα, αφού ο Θεός έχει τοποθετήσει μέσα του το χαρμόσυνο Κάλεσμα για να ξυπνήσει και να χαρεί; Δεν γίνεται να διαχωριστεί από αυτό που βρίσκεται μέσα του. Ο ύπνος του δεν θα αντέξει το Κάλεσμα προς αφύπνιση. Η αποστολή της λύτρωσης  θα εκπληρωθεί τόσο σίγουρα όσο και η δημιουργία θα παραμένει αμετάβλητη σε όλη την αιωνιότητα. Δεν χρειάζεται να γνωρίζεις ότι ο Ουρανός είναι δικός σου για να γίνει έτσι. Είναι έτσι. Όμως, για να το γνωρίσεις, η Θέληση του Θεού πρέπει να γίνει αποδεκτή ως δική σου θέληση.

11. Το Άγιο Πνεύμα θα καταργήσει για λογαριασμό σου όλα αυτά που  έχεις μάθει και διδάσκουν ότι αυτό που είναι αναληθές πρέπει να συμφιλιωθεί με την αλήθεια. Αυτή είναι η συμφιλίωση με την οποία το εγώ θα ήθελε να αντικαταστήσει την δική σου συμφιλίωση με την σωφροσύνη και την ειρήνη. Το Άγιο Πνεύμα έχει ένα πολύ διαφορετικό είδος συμφιλίωσης στο Νου Του για σένα, ένα που θα πραγματοποιήσει τόσο σίγουρα όσο το εγώ δεν πρόκειται να πραγματοποιήσει αυτό που επιχειρεί. Η αποτυχία είναι του εγώ, όχι του Θεού. Από Αυτόν δεν μπορείς να απομακρυνθείς, και δεν υπάρχει περίπτωση το σχέδιο του Αγίου Πνεύματος που το προσφέρει στον καθένα, για την σωτηρία του καθενός, να μην επιτευχθεί τέλεια. Εσύ θα απελευθερωθείς, και δεν θα θυμάσαι τίποτα από όσα έφτιαξες που να μην είναι δημιουργημένο για σένα και από σένα σε ανταπόδοση. Διότι πώς μπορείς να θυμάσαι αυτό που ποτέ δεν ήταν αληθές, ή να μην θυμάσαι αυτό που από πάντα ήταν; Σ’ αυτή την συμφιλίωση με την αλήθεια, και μόνο με την αλήθεια, βρίσκεται η ειρήνη του Ουρανού.