Η προσευχή με την παραδοσιακή έννοια δεν έχει καμιά θέση στα Μαθήματα Θαυμάτων. Η γνωστή προσευχή μέσα από την καθιερωμένη θρησκεία εκλιπαρεί έναν Θεό που γίνεται αντιληπτός έξω από αυτόν που προσεύχεται, και Τον καλεί να αναμιχθεί, να παρέμβει σε ένα πρόβλημα που επηρεάζει κάποιον ή κάποια ομάδα ανθρώπων. Δηλαδή και το πρόβλημα και ο Θεός γίνονται αντιληπτοί έξω από το νου αυτού που προσεύχεται, άρα και έξω από την δική του ευθύνη. Και ο Θεός είναι τώρα ο «από μηχανής Θεός», που εντελώς ξαφνικά, ως δια μαγείας, έρχεται στον κόσμο μας για να επιδιορθώσει κάτι που έχει πάει στραβά. Αν ο Θεός, το Άγιο Πνεύμα και ο Ιησούς λειτουργούσαν με αυτόν τον τρόπο, τότε θα παραβίαζαν την διδασκαλία των μαθημάτων που είναι να μην κάνεις το σφάλμα πραγματικότητα.
Γι αυτό ο Ιησούς από την αρχή στο κείμενο δηλώνει ότι «η μόνη προσευχή που έχει νόημα είναι η προσευχή για συγχώρεση, διότι αυτοί που έχουν συγχωρεθεί έχουν τα πάντα».
«Μόλις γίνει αποδεκτή η συγχώρεση, η προσευχή με την συνηθισμένη έννοια, είναι εντελώς χωρίς νόημα. Η προσευχή για συγχώρεση δεν είναι τίποτα άλλο εκτός από ένα αίτημα να μπορέσεις να αναγνωρίσεις αυτό που ήδη έχεις»
«Ο κόσμος πιστεύει ότι αν κάποιος έχει τα πάντα, τότε δεν απομένει τίποτα άλλο. Αλλά τα θαύματα του Θεού είναι τόσο καθολικά όσο και οι Σκέψεις Του διότι είναι οι Σκέψεις Του.»
«Η προσευχή χρειάζεται όσο διαρκεί η αντίληψη εφόσον η αντίληψη βασίζεται στην έλλειψη, εκείνοι που αντιλαμβάνονται δεν έχουν δεχτεί απόλυτα την Επανόρθωση και δεν έχουν παραδοθεί απόλυτα στην αλήθεια…..Η επικοινωνία, όχι η προσευχή, είναι η φυσική κατάσταση εκείνων που γνωρίζουν.»
Η προσευχή είναι, λοιπόν, μια επίκληση στον Ιερό Εαυτό που όλοι μοιραζόμαστε, τον Χριστό, να επανέλθει στην επίγνωσή μας. Με αυτήν δηλώνω την προθυμία μου να διδαχθώ από το Άγιο Πνεύμα και να «ξεμάθω» αυτά που έχω διδαχθεί από το εγώ. Είναι η πρόσκληση στον Διδάσκαλο που μου έχει δοθεί από τον Θεό, ο Οποίος δεν μπορεί να μιλήσει σε έναν οικοδεσπότη που δεν Τον έχει καλέσει. Ο αιώνιος Καλεσμένος βρίσκεται πάντα εκεί, αλλά την Φωνή Του δεν την ακούω όσο ακούω την φωνή του εγώ.
«Ο Καλεσμένος που σου έστειλε ο Θεός θα σε διδάξει πώς να το κάνεις αυτό (πώς να προσκαλέσεις την γνώση ότι έχεις τον Θεό και είσαι σαν τον Θεό), φτάνει εσύ να αναγνωρίσεις τον μικρό σπινθήρα και να τον αφήσεις να μεγαλώσει. Η προθυμία σου δεν χρειάζεται να είναι τέλεια, διότι η δική Του είναι. Αν μόνο Του προσφέρεις ένα μικρό χώρο, Αυτός θα τον φωτίσει τόσο που με χαρά θα επιτρέψεις να αυξηθεί κι άλλο. Και με αυτήν την αύξηση θα αρχίσεις να θυμάσαι την δημιουργία» (- Κεφάλαιο 11)
- (Κεφάλαιο 14 ΙΙ) «Είμαι ένας χαρούμενος μαθητής. Δίνω όλα όσα έμαθα στο Άγιο Πνεύμα γιατί η θέλησή μου είναι να τα ξεμάθω και να διδαχτώ.
Στο επίπεδο της αντίληψης μέσα στο οποίο αντιλαμβάνομαι τον εαυτό μου, χρειάζομαι την προσευχή διότι θεωρώ πως κάτι μου λείπει, άρα το ζητώ. Στην πραγματικότητα, το μόνο που μου «λείπει» είναι η επίγνωση. Επομένως, χρειάζομαι την προσευχή διότι χρειάζομαι την θεραπεία. Χρειάζεται να επαναφέρω στην επίγνωσή μου ότι είμαι ολοκληρωμένος και τέλειος όπως με δημιούργησε ο Θεός. Χρειάζεται να θυμηθώ ποιος είμαι, έχοντας λησμονήσει την πραγματική μου θέληση, που είναι ίδια με του Θεού.
«Φοβάσαι το Θέλημα του Θεού επειδή πιστεύεις ότι δεν είναι δικό σου. Αυτή η πίστη είναι ολόκληρη η ασθένειά σου και ολόκληρος ο φόβος σου. Κάθε σύμπτωμα ασθένειας και φόβου προέρχεται από εδώ διότι αυτή η πεποίθηση σε κάνει να μην θέλεις να γνωρίζεις. Πιστεύοντάς το αυτό κρύβεσαι στο σκοτάδι, αρνούμενος ότι το φως είναι μέσα σου.»( - Κεφ. 11)
Με την προσευχή, λοιπόν, προσφέρω στο Άγιο Πνεύμα όλα όσα δεν θέλω. Αυτό γνωρίζει τι να τα κάνει και πώς να τα χρησιμοποιήσει για τον σκοπό Του. Ζητώ βοήθεια για την διόρθωση της αντίληψής μου και Του παραδίδω ό,τι προέρχεται από το εγώ μου. Ό,τι Του δίνω και δεν προέρχεται από τον Θεό, φεύγει. Όμως πρέπει να το δω και ο ίδιος με απόλυτη προθυμία, και να μην θελήσω να κρατήσω τίποτα κρυφό από το φως Του, ειδάλλως η γνώση Του θα παραμείνει άχρηστη για μένα. Δεν είναι καλύτερα αντί να επιμένω στον φόβο για τον κόσμο όπως τον αντιλαμβάνομαι, να κοιτάξω κατάματα την αιτία του φόβου και να την αφήσω να φύγει για πάντα;
(Κεφάλαιο 13)" ...Εναπόθεσε ενώπιον της αιώνιας σωφροσύνης Του όλο σου τον πόνο και άφησέ Τον να σε θεραπεύσει. Μην αφήσεις ούτε μία κηλίδα πόνου κρυφή από το φως Του, κι ερεύνησε προσεκτικά το νου σου για τυχόν σκέψεις που φοβάσαι να ξεσκεπάσεις. Διότι Αυτό (το Άγιο Πνεύμα) θα θεραπεύσει κάθε μικρή σκέψη που έχεις κρατήσει για να σε πληγώνει και θα την καθαρίσει από την μικρότητά της, επαναφέροντάς την στο μεγαλείο του Θεού."
Το Άγιο Πνεύμα πάντα απαντά στις προσευχές μας. Η απάντησή Του όμως, δεν θα είναι ποτέ κάποια που να αυξάνει τον φόβο. Ας πούμε ότι ζητώ από το Άγιο Πνεύμα κάτι- οτιδήποτε, από πολύ συγκεκριμένο μέχρι και κάτι πολύ «πνευματικό» - για παράδειγμα, την φώτιση. Όμως μέσα μου, υποσυνείδητα βέβαια, υπάρχει ακόμα φόβος γι αυτό που ζητώ. Άρα δεν το θέλω πραγματικά. Ζητώ, δηλαδή, κάτι που δεν το θέλω. Μπορεί το σύστημα σκέψης μου, που επηρεάζεται ακόμα σε πολύ μεγάλο βαθμό από το εγώ μου, να μην μπορεί να αντέξει ακόμα την ολοκληρωτική θεραπεία που είναι η Επανόρθωση της αντίληψής μου. Γι αυτό, είναι πολύ πιθανόν, να μην ακούω την Απάντηση που είναι πάντα Μία. Όσο αφήνω χώρο στο νου μου – συγχωρώ – θα ακούω την Απάντησή Του όλο και πιο καθαρά. Για να μπορέσω να την ακούσω ολοκληρωτικά δεν πρέπει να αμφισβητώ ούτε έναν αδελφό μου. Αν αποκλείω έστω και έναν θα φοβάμαι να δεχτώ την Απάντηση. Πώς είναι δυνατόν να θυμηθώ ότι στην πραγματικότητα είμαι ολοκληρωμένος και τέλειος, ένα με όλους τους αδελφούς μου, αν αφήνω κάποια κομμάτια του Εαυτού μου απέξω;
ΜΕΡΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΕΙΣ
Μπορώ να αρχίζω την ημέρα μου με αυτή την πρόσκληση:
- Το Άγιο Πνεύμα ας είναι ο μόνος Οδηγός της όρασής μου σήμερα.
- (Κεφ. 13 VII.) Άφησε όλες τις ανάγκες σου στο Άγιο Πνεύμα. Αυτό θα φροντίσει γι αυτές χωρίς να δώσει καμία απολύτως έμφαση σε αυτές. Αυτό που έρχεται σε σένα από Αυτό έρχεται με ασφάλεια, διότι Αυτό θα διασφαλίσει ότι δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει μια σκοτεινή κηλίδα, κρυμμένη μέσα στο νου σου, φυλαγμένη εκεί για να σε πληγώνει. Κάτω από την δική Του καθοδήγηση θα ταξιδεύεις ανάλαφρος και θα οδηγείσαι στο φως, διότι η δική Του ματιά είναι πάντα εστιασμένη στο τέλος του ταξιδιού.
- Όποτε μπαίνεις στον πειρασμό να καταπιαστείς με ένα άχρηστο ταξίδι, μπορείς να λες:
«- (Κεφ. 13 VII) Το Άγιο Πνεύμα με οδηγεί στον Χριστό κι εγώ πού αλλού θα μπορούσα να θέλω να πάω; Τι ανάγκη έχω εκτός από το να αφυπνιστώ μέσα σε Αυτόν;»
-( Κεφάλαιο 14 IV) Δεν γνωρίζω τι θέλω. Πώς λοιπόν να μπορέσω να αποφασίσω τι πρέπει να κάνω; Αφήνω όλες τις αποφάσεις μου στο Άγιο Πνεύμα που μου μιλά εκ μέρος του Θεού και για την λειτουργία μου όπως την γνωρίζει Εκείνο. Έτσι θα με διδάξει πώς ν’ απαλλαγώ από το τρομερό φορτίο που έχω εναποθέσει στον εαυτό μου.
Σε στιγμές πειρασμού αυτή είναι η διακήρυξη της ανεξαρτησίας μου:
- (Κεφάλαιο 4) Η Βασιλεία είναι τέλεια ενωμένη και τέλεια προστατευμένη και το εγώ δεν θα επικρατήσει επάνω της. Αμήν.
Όποτε μπαίνω στον πειρασμό να νιώσω λύπη, ανησυχία, θυμό ή οτιδήποτε διαταράσσει την ειρήνη μου:
- (Κεφάλαιο 5)
Πρέπει πήρα λάθος απόφαση, διότι δεν βρίσκομαι σε γαλήνη.
Πήρα την απόφαση μόνος μου, αλλά μπορώ να αποφασίσω διαφορετικά.
Θέλω ν’ αποφασίσω διαφορετικά, διότι θέλω να είμαι γαλήνιος.
Δεν νιώθω ένοχος, διότι το Άγιο Πνεύμα θα ακυρώσει όλες τις συνέπειες της λανθασμένης απόφασής μου αν θελήσω να Το αφήσω.
Επιλέγω να Το αφήσω, επιτρέποντάς Του να αποφασίσει υπέρ του Θεού για λογαριασμό μου.
Ή μπορώ να κάνω αυτή την επίκληση:
- Προσφέρω στο Άγιο Πνεύμα ό,τι μου προκαλεί πόνο και ζητώ ν’ αντιληφθώ την κατάσταση (που με ενοχλεί) μαζί Του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου