Κεφάλαιο 28. Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ. (Ολόκληρο))

Κεφάλαιο 28.

Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ.

I. Η Παρούσα Μνήμη.

1. Το θαύμα δεν κάνει τίποτα. Το μόνο που κάνει είναι να καταργεί. Και έτσι ακυρώνει την παρέμβαση σε αυτό που έχει ήδη γίνει. Δεν προσθέτει, παρά απλά απομακρύνει. Και αυτό που απομακρύνει έχει εδώ και καιρό φύγει, αλλά εφόσον παραμένει στην μνήμη φαίνεται να έχει άμεσα αποτελέσματα. Αυτός ο κόσμος τέλειωσε εδώ και πολύ καιρό. Οι σκέψεις που τον έφτιαξαν δεν υπάρχουν πια μέσα στο νου που τις σκέφτηκε και τις αγάπησε για λίγο. Το θαύμα δείχνει μόνο ότι το παρελθόν έχει φύγει, και ότι αυτό που αληθινά έχει φύγει δεν έχει επιπτώσεις. Η ενθύμηση κάποιας αιτίας, μόνο ψευδαισθήσεις της παρουσίας της μπορεί να παράγει, όχι αποτελέσματα.   

2. Όλες οι επιπτώσεις της ενοχής δεν υπάρχουν πια. Γιατί η ενοχή έχει τελειώσει. Στο πέρασμά της έφυγαν και οι συνέπειές της, κι έμεινε χωρίς αιτία. Γιατί να θέλεις να προσκολληθείς στην ενθύμησή της εάν δεν επιθυμείς τα αποτελέσματά της; Η ενθύμηση είναι τόσο επιλεκτική όσο και η αντίληψη, εφόσον είναι ο παρελθόντας χρόνος της. Είναι η αντίληψη του παρελθόντος σαν να συνέβαινε τώρα, και σαν ήταν ακόμα εκεί για να το βλέπεις. Η μνήμη, όπως η αντίληψη, είναι μια επιδεξιότητα που επινοήθηκε από σένα για να πάρει τη θέση αυτού που έδωσε ο Θεός κατά την δημιουργία σου. Και όπως όλα τα πράγματα που έφτιαξες εσύ, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να υπηρετήσει έναν άλλο σκοπό, και να γίνει το μέσον για κάτι άλλο. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να θεραπεύει και όχι να πληγώνει, εάν εσύ το επιθυμείς.                                                                                                                                                                                                       

3. Τίποτα από αυτά που χρησιμοποιούνται για την θεραπεία δεν αντιπροσωπεύει καθόλου κάποια προσπάθεια να κάνεις κάτι. Είναι μια αναγνώριση ότι δεν έχεις καθόλου ανάγκες πράγμα που θα σήμαινε ότι κάτι πρέπει να γίνει. Είναι μια μη επιλεκτική μνήμη, που δεν χρησιμοποιείται για να παρέμβει την αλήθεια. Όλα τα πράγματα που το Άγιο Πνεύμα μπορεί να χρησιμοποιήσει για την θεραπεία Του έχουν δοθεί, χωρίς το περιεχόμενο και τους σκοπούς για τους οποίους έχουν φτιαχτεί. Δεν είναι παρά επιδεξιότητες χωρίς εφαρμογή. Περιμένουν την χρήση τους. Δεν έχουν καμιά προσκόλληση και κανέναν σκοπό.                                                                                                                                            

4. Το Άγιο Πνεύμα μπορεί πράγματι να κάνει χρήση της μνήμης, γιατί ο Θεός ο Ίδιος βρίσκεται εκεί. Ωστόσο αυτή δεν είναι μνήμη περασμένων γεγονότων, αλλά μόνο μιας παρούσας κατάστασης. Είσαι τόσο καιρό συνηθισμένος να πιστεύεις ότι η μνήμη περιέχει μόνο αυτό που είναι παρελθόν, ώστε σου είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσεις ότι είναι μια επιδεξιότητα που μπορεί να θυμηθεί το τώρα. Οι περιορισμοί που ο κόσμος επιβάλει στην θύμηση είναι τόσο αχανείς όσο αυτοί που αφήνεις τον κόσμο να επιβάλει επάνω σου. Δεν υπάρχει σύνδεση της μνήμης με το παρελθόν. Εάν εσύ θέλεις να την έχεις εκεί, τότε εκεί θα είναι. Αλλά μόνο η επιθυμία σου έκανε αυτή την σύνδεση, και μόνο εσύ την έχεις κρατήσει σε ένα κομμάτι του χρόνου στο οποίο η ενοχή φαίνεται πως υπάρχει ακόμα.  

5. Η χρήση της μνήμης από το Άγιο Πνεύμα είναι εντελώς ξέχωρη από τον χρόνο. Αυτό δεν ζητά να την χρησιμοποιήσει σαν μέσο για να κρατήσει το παρελθόν, αλλά μάλλον σαν ένα τρόπο να το αφήσει να φύγει. Η μνήμη κρατάει το μήνυμα που λαμβάνει, και κάνει ό,τι της δίνεται να κάνει. Δεν γράφει το μήνυμα, ούτε καθορίζει τον σκοπό του. Όπως το σώμα, έτσι κι αυτή από μόνη της δεν έχει δικό της σκοπό. Και αν φαίνεται πως υπηρετεί για την περίθαλψη ενός πανάρχαιου μίσους, και σου δίνει εικόνες αδικιών και πληγών που εσύ έχεις περισώσει, αυτό της ζήτησες να είναι το μήνυμά της και αυτό είναι. Δεσμευμένη στα κρυφά λαγούμια της, η ιστορία όλου του παρελθόντος του σώματος είναι εκεί κρυμμένη. Όλοι οι παράξενοι συσχετισμοί που έγιναν για να κρατήσουν το παρελθόν ζωντανό, το παρόν νεκρό, είναι αποθηκευμένοι μέσα της, περιμένοντας την δική σου εντολή για να μεταφερθούν σε σένα, και να τους ζήσεις και πάλι. Κι έτσι οι επιδράσεις τους παρουσιάζονται αυξημένες με το πέρασμα του χρόνου, το οποίο απομάκρυνε την αιτία τους.                                                                                                                                                                         

6. Ωστόσο ο χρόνος δεν είναι παρά μια άλλη φάση αυτού που δεν κάνει τίποτα. Εργάζεται χέρι με χέρι μαζί με όλες τις άλλες ιδιότητες με τις οποίες ζητάς να κρατήσεις κρυφή την αλήθεια για τον εαυτό σου. Ο χρόνος ούτε απομακρύνει αλλά ούτε μπορεί να επανορθώσει. Αλλά ωστόσο κάνεις περίεργη χρήση αυτού, ως εάν το παρελθόν να είχε προκαλέσει το παρόν, το οποίο δεν είναι παρά μια συνέπεια στην οποία καμία αλλαγή δεν μπορεί να γίνει επειδή η αιτία της έχει φύγει. Ωστόσο η αλλαγή πρέπει να έχει μια αιτία που θα διαρκέσει, διαφορετικά δεν θα κρατήσει. Καμία αλλαγή δεν μπορεί να γίνει στο παρόν αν η αιτία της έχει περάσει. Μόνο το παρελθόν κρατιέται στην μνήμη όσο κάνεις χρήση αυτού, κι έτσι είναι ένας τρόπος για να κρατάς το παρελθόν ενάντια στο τώρα.                                                                                     

7. Να μην θυμάσαι τίποτα από όσα δίδαξες εσύ τον εαυτό σου, γιατί δε διδάχτηκες σωστά. Και ποιός θα ήθελε να κρατήσει ένα παράλογο μάθημα μέσα στο νου του, όταν μπορεί να μάθει και να διατηρήσει ένα καλύτερο; Όταν αρχαίες μνήμες μίσους εμφανίζονται, να θυμάσαι ότι η αιτία τους έχει φύγει. Κι έτσι δεν μπορείς να καταλάβεις ποιο σκοπό εξυπηρετούν. Μην αφήσεις την αιτία που θέλεις να τους δώσεις τώρα να γίνει αυτή που ήταν που τις έφτιαξε αυτό που ήταν, ή φαίνονταν ότι ήταν. Να είσαι χαρούμενος που έφυγε, γιατί είναι αυτό από το οποίο θα συγχωρεθείς. Και δες, στην θέση τους, τα νέα αποτελέσματα της αιτίας που αποδέχεσαι τώρα, με συνέπειες εδώ. Θα σε εκπλήξουν με την ομορφιά τους. Οι αρχαίες νέες ιδέες που φέρνουν θα είναι οι χαρούμενες συνέπειες μιας Αιτίας τόσο αρχαίας που επεκτείνεται πολύ πέρα από την έκταση της μνήμης που βλέπει η αντίληψή σου. 

8. Αυτή είναι η Αιτία που το Άγιο Πνεύμα έχει θυμηθεί για σένα, όταν εσύ θέλησες να ξεχάσεις. Δεν είναι παρελθόν επειδή Αυτό δεν Την αφήνει να ξεχαστεί. Ποτέ δεν έχει αλλάξει, γιατί ποτέ δεν υπήρξε στιγμή στην οποία το Άγιο Πνεύμα να μην Την κράτησε με ασφάλεια στο νου σου. Οι συνέπειές Της πράγματι θα φαίνονται νέες, γιατί νόμιζες ότι δεν θυμόσουν την Αιτία τους. Ωστόσο Αυτή ποτέ δεν απουσίαζε από το νου σου, γιατί δεν ήταν η Θέληση του Πατέρα σου να λησμονηθεί από τον Υιό Του.   

9. Αυτό που εσύ θυμάσαι ποτέ δεν υπήρξε. Προήλθε από το αναίτιο το οποίο εσύ μπέρδεψες με την αιτία. Το μόνο που μπορεί να του αξίζει είναι το γέλιο, όταν μάθεις ότι έχεις θυμηθεί συνέπειες που ήταν αναίτιες και που ποτέ δεν θα μπορούσαν να είναι επιδράσεις. Το θαύμα σου υπενθυμίζει μια Αιτία παντοτινά παρούσα, τέλεια ανέπαφη από τον χρόνο και τις παρεμβάσεις. Πάντα αμετάβλητη από αυτό που είναι. Και εσύ είσαι το Αποτέλεσμά Της, τόσο αναλλοίωτος και τόσο τέλειος όσο και η Ίδια. Η μνήμη Της δε βρίσκεται στο παρελθόν, ούτε περιμένει το μέλλον. Δεν αποκαλύπτεται στα θαύματα. Αυτά σου θυμίζουν μόνο ότι Αυτή δεν έχει φύγει. Όταν Την συγχωρέσεις για τις αμαρτίες σου, δε θα την αρνείσαι πλέον.  

10. Εσύ που έχεις επιδιώξει  να κρίνεις τον Ίδιο σου τον Δημιουργό δεν μπορείς να  καταλάβεις ότι δεν είναι Αυτός που έθεσε σε κρίση τον Υιό Του. Θέλησες να αρνηθείς σε Αυτόν τα αποτελέσματά Του, ωστόσο Αυτά ποτέ δεν έχουν υπάρξει μη αποδεκτά. Δεν υπήρξε χρόνος στον οποίο ο Υιός Του να μπορούσε να καταδικαστεί για κάτι που ήταν αναίτιο και ενάντια στην Θέλησή Του. Αυτό που η ενθύμησή σου θα επιμαρτυρούσε δεν είναι παρά ο φόβος του Θεού. Αυτός δεν έχει κάνει αυτό που φοβάσαι. Ούτε κι εσύ. Κι έτσι η αθωότητά σου δεν έχει χαθεί. Δεν χρειάζεσαι θεραπεία για να θεραπευτείς. Ησύχασε και δες στο θαύμα ένα μάθημα στο να επιτρέπεις στην Αιτία να έχει τα Δικά Της Αποτελέσματα, και στο να μην κάνεις τίποτα που να παρεμβαίνει.   

11. Το θαύμα έρχεται ήσυχα στο νου που σταματάει για μια στιγμή και μένει ακίνητος. Φτάνει ευγενικά από εκείνη την ήρεμη στιγμή, και από το νου που θεράπευσε ήσυχα τότε, προς άλλους νόες για να μοιραστεί την σιωπή του. Και αυτοί θα ενωθούν στο να μην κάνουν τίποτα για να εμποδίσουν την ακτινοβόλα επέκτασή του πίσω προς το Νου ο οποίος είναι η αιτία που υπάρχουν όλοι οι νόες. Γεννημένο για να μοιράζεται, δεν μπορεί να υπάρξει παύση του χρόνου  που να καθυστερήσει το θαύμα από το να σπεύσει προς όλους τους ανήσυχους νόες, και να τους φέρει μια στιγμιαία ακινησία, κατά την οποία η θύμηση του Θεού επιστρέφει σε αυτούς. Η δική τους ενθύμηση τώρα ησυχάζει και ό,τι έχει έλθει να πάρει την θέση του  δεν θα λησμονηθεί εντελώς μετά.                                                                                                     

12. Το Άγιο Πνεύμα στο Οποίο ο χρόνος έχει δοθεί προσφέρει ευχαριστίες για κάθε ήσυχη στιγμή που Του δίνεται. Γιατί σε αυτή την στιγμή επιτρέπεται στην θύμηση του Θεού να προσφέρει όλους τους θησαυρούς  της στον Υιό του Θεού, για τον οποίο έχουν διαφυλαχτεί. Με πόση χαρά Αυτό τους προσφέρει σε αυτόν για τον οποίον προορίζονται.  Και ο Δημιουργός Του μοιράζεται τις ευχαριστίες Του, επειδή δεν θα στερείται πια τα Αποτελέσματά Του. Η στιγμιαία σιωπή που ο Υιός Του αποδέχεται δίνει καλωσόρισμα στην αιωνιότητα και σε Αυτόν, και Τους αφήνει να εισέλθουν εκεί όπου θέλουν να διαμείνουν. Γιατί εκείνη την στιγμή ο Υιός του Θεού δεν κάνει τίποτα που να του προκαλεί φόβο. 

13. Πόσο άμεσα αναδύεται η θύμηση του Θεού στο νου που δεν φοβάται να κρατήσει την θύμηση μακριά! Η δική του μνήμη έχει φύγει. Δεν υπάρχει παρελθόν για να κρατήσει την τρομακτική του εικόνα στο δρόμο της χαρούμενης αφύπνισης στην ειρήνη του τώρα. Το σάλπισμα της αιωνιότητας ηχεί ξανά μέσα στην σιγή, ωστόσο δεν την διαταράσσει. Και αυτό που τώρα έρχεται στην μνήμη δεν είναι ο φόβος, αλλά μάλλον η Αιτία που έκανε τον φόβο να ξεχαστεί και να καταργηθεί. Η ακινησία μιλά με απαλούς ήχους αγάπης που ο Υιός του Θεού θυμάται πριν η δική του ενθύμηση έλθει μεταξύ του παρόντος και του παρελθόντος, και τα αποκλείσει.

14. Τώρα ο Υιός του Θεού έχει επιτέλους επίγνωση της παρούσης Αιτίας και των αγαθών Της Αποτελεσμάτων. Τώρα καταλαβαίνει ότι αυτό που έφτιαξε αυτός είναι αναίτιο, και δεν έχει καθόλου επιπτώσεις. Δεν έχει κάνει τίποτα. Και βλέποντάς το αυτό, καταλαβαίνει  ότι ποτέ δεν είχε κάποια ανάγκη να κάνει κάτι, και ότι ποτέ δεν έκανε. Η Αιτία του είναι τα Αποτελέσματά Της. Ποτέ δεν υπήρξε άλλη αιτία εκτός Αυτής που θα μπορούσε να παράγει ένα διαφορετικό παρελθόν ή μέλλον. Τα αποτελέσματά Της είναι αιώνια κι αναλλοίωτα, πέρα από τον φόβο, και εντελώς πέρα από τον κόσμο της αμαρτίας.

15. Τι έχει χαθεί, που να μην βλέπει το αναίτιο; Και πού είναι η θυσία, όταν η θύμηση του Θεού έχει έλθει να πάρει την θέση της απώλειας; Τι καλύτερος τρόπος υπάρχει για να κλείσει το μικρό χάσμα μεταξύ των ψευδαισθήσεων και της πραγματικότητας από το να επιτρέψεις στην θύμηση του Θεού να κυλήσει απέναντι, κάνοντάς την γέφυρα και που μια στιγμή θα είναι αρκετή για να φτάσει στο επέκεινα; Γιατί ο Θεός έχει κλείσει αυτό το κενό με τον Εαυτό Του. Η θύμησή Του δεν έχει χαθεί, και δεν έχει αφήσει έναν εγκαταλελειμμένο Υιό για πάντα σε μιαν ακτή όπου μπορεί στα κλεφτά να βλέπει μιαν άλλη ακτή στην οποία ποτέ να μην μπορεί να φτάσει. Ο Πατέρας του θέλει αυτός να ανυψωθεί και τρυφερά να μεταφερθεί απέναντι. Αυτός έχει κτίσει την γέφυρα, και είναι Αυτός που θα μεταφέρει τον Υιό Του απέναντι. Μην φοβάσαι ότι Αυτός θα αποτύχει σε αυτό που θέλει. Ούτε ότι εσύ θα εξαιρεθείς από την Θέληση που είναι για σένα.

II. ΑΝΤΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΙΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ.

1. Χωρίς αιτία δεν μπορεί να υπάρξουν αποτελέσματα, όπως και χωρίς αποτελέσματα δεν υπάρχει αιτία. Η αιτία γίνεται αιτία από τα αποτελέσματά της ∙ ο Πατέρας είναι Πατέρας από τον Υιό Του. Τα αποτελέσματα δεν δημιουργούν την αιτία τους, αλλά εδραιώνουν την αιτιολογία τους. Επομένως, ο Υιός δίνει την Πατρότητα στον Δημιουργό του, και δέχεται το δώρο που Του έχει δώσει. Κι επειδή είναι Υιός του Θεού πρέπει επίσης να είναι πατέρας, ο οποίος δημιουργεί όπως ο Θεός δημιούργησε αυτόν. Ο κύκλος της δημιουργίας δεν έχει τέλος. Η αρχή της και το τέλος της είναι το ίδιο. Αλλά μέσα του κρατάει το σύμπαν όλης της δημιουργίας, χωρίς αρχή και χωρίς τέλος.                                                         

2. Η Πατρότητα είναι δημιουργία. Η Αγάπη πρέπει να επεκτείνεται. Η αγνότητα δεν περιορίζεται. Είναι η φύση του αθώου να είναι παντοτινά απεριόριστος, χωρίς φραγμό  ή όρια. Ως εκ τούτου η αγνότητα δεν είναι του σώματος. Ούτε μπορεί να βρεθεί εκεί όπου είναι ο περιορισμός. Οι επιδράσεις της, που είναι τόσο απεριόριστες όσο και η ίδια, μπορούν να θεραπεύσουν το σώμα. Ωστόσο όλη η θεραπεία πρέπει να συμβαίνει επειδή ο νους αναγνωρίζεται ότι δεν είναι μέσα στο σώμα, και η αθωότητά του είναι εντελώς ξέχωρη από αυτό, κι εκεί όπου είναι όλη η θεραπεία. Πού είναι, λοιπόν, η θεραπεία; Μόνο εκεί όπου τα αποτελέσματά της δίνονται στην αιτία της. Γιατί η ασθένεια είναι μια χωρίς νόημα προσπάθεια να δώσει αποτελέσματα στο αναίτιο, και να το κάνει αιτία.  

3. Πάντοτε στην ασθένεια ο Υιός του θεού προσπαθεί να κάνει τον εαυτό του αιτία του  εαυτού του, και δεν επιτρέπει στον εαυτό του να είναι ο Υιός του Πατέρα του. Λόγω αυτής της αδύνατης επιθυμίας, δεν πιστεύει ότι είναι το Αποτέλεσμα της Αγάπης, και ότι πρέπει να είναι αιτία εξαιτίας αυτού που είναι. Η αιτία της θεραπείας είναι η μόνη Αιτία των πάντων. Δεν έχει παρά μόνο ένα Αποτέλεσμα. Και με αυτή την αναγνώριση, το αναίτιο δεν δίνει κανένα αποτέλεσμα και κανένα δεν είναι ορατό. Ένας νους μέσα σε ένα σώμα και ένας κόσμος από άλλα σώματα, το κάθε ένα με ξεχωριστό νου, είναι οι δικές σου «δημιουργίες», κι εσύ ο «άλλος» νους, που δημιουργείς αποτελέσματα ανόμοια με τον εαυτό σου. Και ως «πατέρας» τους, πρέπει να είσαι σαν αυτά.                                                                           

4. Τίποτα απολύτως  δεν έχει συμβεί εκτός από το ότι έχεις βάλει τον εαυτό σου να κοιμηθεί, και ονειρεύτηκες ένα όνειρο στο οποίο ήσουν ένας ξένος για τον εαυτό σου, και μόνο ένα μέρος από κάποιου άλλου το όνειρο. Το θαύμα δεν σε ξυπνά, αλλά απλά σου δείχνει ποιος είναι ο ονειρευτής. Σε διδάσκει ότι υπάρχει μια επιλογή από όνειρα ενώ είσαι ακόμα κοιμισμένος, ανάλογα με τον σκοπό του ονειρέματός σου. Επιθυμείς όνειρα θεραπείας, ή όνειρα θανάτου; Ένα όνειρο είναι όπως μια θύμηση στο ότι απεικονίζει  αυτό που θέλεις να σου δείξει.

5. Μια άδεια αποθήκη, με ανοιχτή την πόρτα, κρατάει όλα τα κομμάτια των αναμνήσεων  και των ονείρων σου. Ωστόσο εάν εσύ είσαι ο ονειρευτής, αντιλαμβάνεσαι τουλάχιστον αυτό: ότι έχεις προκαλέσει το όνειρο, και μπορείς να αποδεχτείς επίσης ένα άλλο όνειρο. Αλλά για αυτή την αλλαγή στο περιεχόμενο του ονείρου, πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι είσαι εσύ ο οποίος ονειρεύτηκε το όνειρο που δεν σου αρέσει. Αυτό είναι μόνο ένα αποτέλεσμα που εσύ έχεις προκαλέσει, και δεν θέλεις να είσαι η αιτία αυτού του αποτελέσματος. Στα όνειρα φόνου και επίθεσης είσαι το θύμα στη σφαγή ενός σώματος που πεθαίνει. Αλλά στα όνειρα συγχώρεσης δεν ζητείται από κανένα να είναι το θύμα και αυτός που υποφέρει. Αυτά είναι τα χαρούμενα όνειρα που το θαύμα ανταλλάσει με τα δικά σου. Δεν σου ζητάει να φτιάξεις κάποιο άλλο ∙ μόνο να δεις ότι εσύ έφτιαξες το όνειρο που θέλεις να ανταλλάξεις με αυτό.                                      

6. Αυτός ο κόσμος είναι αναίτιος, όπως κάθε όνειρο που ο καθένας έχει ονειρευτεί μέσα στον κόσμο. Κανένα σχέδιο δεν είναι δυνατό, και δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός που να μπορούσε να βρεθεί και να κατανοηθεί. Τι άλλο θα μπορούσε να περιμένεις από κάτι που δεν έχει αίτιο; Όμως αν δεν έχει αιτία, δεν έχει και σκοπό. Μπορεί να προκαλέσεις ένα όνειρο, αλλά αυτό ποτέ δεν θα σου δώσει πραγματικά αποτελέσματα. Γιατί αυτό θα άλλαζε την αιτία του, και αυτό είναι που δεν μπορείς να κάνεις. Ο ονειρευτής ενός ονείρου δεν είναι ξύπνιος, αλλά δεν γνωρίζει ότι κοιμάται. Βλέπει ψευδαισθήσεις του εαυτού του σαν άρρωστο ή σαν υγιή, θλιμμένο ή ευτυχισμένο, αλλά χωρίς μια σταθερή αιτία με εγγυημένα αποτελέσματα.  

7. Το θαύμα αποδεικνύει ότι ονειρεύεσαι ένα όνειρο, και ότι το περιεχόμενό του δεν είναι αληθινό. Αυτό είναι ένα κρίσιμο βήμα στην διαχείριση των ψευδαισθήσεων. Κανείς δεν τις φοβάται όταν  αντιληφθεί ότι ο ίδιος τις επινόησε. Ο φόβος διατηρήθηκε επειδή αυτός δεν είδε ότι ήταν ο ίδιος ο συγγραφέας του ονείρου, και όχι μια φιγούρα στο όνειρο. Αυτός καταλογίζει  στον εαυτό του τις συνέπειες που ονειρεύεται ότι έδωσε στον αδελφό του. Και είναι μόνο αυτό που το όνειρο έχει συνθέσει και του έχει προσφέρει, για να του δείξει ότι οι επιθυμίες του έχουν γίνει. Έτσι αυτός φοβάται την δική του την επίθεση, αλλά την βλέπει στα χέρια κάποιου άλλου. Σαν θύμα, υποφέρει από τα αποτελέσματά της, αλλά όχι από την αιτία της. Δεν είναι αυτός ο συγγραφέας την δικής του επίθεσης, και είναι αθώος από αυτό που προκάλεσε. Το θαύμα δεν κάνει τίποτα άλλο εκτός από να του δείχνει ότι αυτός δεν έχει κάνει τίποτα. Αυτό που φοβάται είναι  αιτία χωρίς τις επιπτώσεις που θα την  έκανε αιτία. Και έτσι ποτέ δεν υπήρξε.

8. Ο διαχωρισμός άρχισε με το όνειρο ότι ο Πατέρας στερήθηκε τα Αποτελέσματά Του, και ήταν αδύναμος να τα κρατήσει αφού δεν ήταν πια ο Δημιουργός τους. Στο όνειρο, ο ονειρευτής κατασκεύασε τον εαυτό του. Αλλά αυτό που έφτιαξε γύρισε εναντίον του, παίρνοντας τον ρόλο του δημιουργού του, όπως είχε κάνει ο ονειρευτής. Και όπως αυτός μισούσε τον Δημιουργό του, έτσι και η φιγούρες στο όνειρο έχουν μισήσει αυτόν. Το σώμα του είναι ο σκλάβος τους, το οποίο και κακομεταχειρίζονται επειδή τα κίνητρα που του έχει δώσει τα έχουν υιοθετήσει σαν δικά τους. Και το μισούν για την εκδίκηση που θέλει να τους προσφέρει. Είναι η εκδίκησή τους πάνω στο σώμα που φαίνεται να αποδεικνύει  ότι ο ονειρευτής δεν θα μπορούσε να είναι ο κατασκευαστής του ονείρου. Αποτέλεσμα και αιτία πρώτα διαχωρίζονται, και μετά αντιστρέφονται, έτσι το αποτέλεσμα γίνεται αιτία ∙  και η αιτία αποτέλεσμα.

9. Αυτό είναι το τελικό βήμα του διαχωρισμού, με το οποίο η σωτηρία, η οποία προχωράει για να ακολουθήσει τον άλλο δρόμο, αρχίζει. Αυτό το τελικό βήμα είναι ένα αποτέλεσμα αυτού που έχει φύγει από πριν, και παρουσιάζεται σαν αιτία. Το θαύμα είναι το πρώτο βήμα που επιστρέφει στην αιτία την λειτουργία της αιτιότητας, όχι του αποτελέσματος. Γιατί αυτή τη σύγχυση έχει προκαλέσει το όνειρο, και όσο κρατάει, θα φοβάσαι να ξυπνήσεις. Ούτε το κάλεσμα για ξύπνημα θα ακουστεί, επειδή θα φαίνεται πως είναι το κάλεσμα στον  φόβο.

10. Όπως κάθε μάθημα που σου ζητάει το Άγιο Πνεύμα να μάθεις, το θαύμα είναι ξεκάθαρο. Παρουσιάζει ό,τι Εκείνο θα ήθελε να μάθεις, και σου δείχνει ότι τα αποτελέσματα του είναι αυτά που θέλεις. Στα όνειρά Του που συγχωρούν τα δικά σου αποτελέσματα καταργούνται και οι μισητοί εχθροί γίνονται αντιληπτοί σαν φίλοι με φιλεύσπλαχνη διάθεση. Η εχθρότητά τους φαίνεται αναίτια τώρα, επειδή δεν ήταν αυτοί  που την έφτιαξαν. Και μπορείς να αποδεχτείς τον ρόλο του κατασκευαστή του μίσους  τους, επειδή βλέπεις ότι δεν έχει καμιά επίπτωση. Τώρα έχεις ελευθερωθεί αρκετά από το όνειρο ∙ ο κόσμος είναι ουδέτερος, και τα σώματα που εξακολουθούν να φαίνονται ότι κινούνται σαν διαχωρισμένα δεν χρειάζεται να σου προκαλούν φόβο. Κι έτσι δεν είναι άρρωστα.

11. Το θαύμα επιστρέφει την αιτία του φόβου σε σένα που την έφτιαξες. Αλλά επίσης δείχνει ότι, μην έχοντας επιπτώσεις, δεν είναι αιτία, γιατί η λειτουργία της αιτίας είναι να έχει αποτελέσματα. Και όπου τα αποτελέσματα φεύγουν, δεν υπάρχει αιτία. Έτσι τα θαύματα θεραπεύουν το σώμα επειδή δείχνουν ότι ο νους έφτιαξε την αρρώστια, και επιστράτευσε το σώμα να είναι το θύμα, ή το αποτέλεσμα, αυτού που έφτιαξε. Ωστόσο το μισό μάθημα δεν θα διδάξει το ολόκληρο. Το θαύμα είναι άχρηστο αν μάθεις  μόνο ότι το σώμα μπορεί να θεραπευτεί, γιατί δεν είναι αυτό το μάθημα που στάλθηκε για να διδάξει. Το μάθημα είναι ότι ο νους ήταν ασθενής που σκέφτηκε ότι το σώμα μπορούσε να αρρωστήσει ∙ προβάλλοντας έξω την ενοχή του δεν προκάλεσε τίποτα, και δεν είχε καμία επίπτωση.     

12. Αυτός ο κόσμος είναι γεμάτος θαύματα. Στέκονται με λαμπρή σιωπή δίπλα σε κάθε όνειρο πόνου και βασάνου, αμαρτίας και ενοχής. Είναι η εναλλακτική του ονείρου, η επιλογή να είσαι ο ονειρευτής, αντί να αρνείσαι τον ενεργό ρόλο στην κατασκευή του ονείρου. Είναι τα ευχάριστα αποτελέσματα  της επιστροφής των συμπτωμάτων της ασθένειας στην αιτία τους. Το σώμα απελευθερώνεται διότι ο νους αναγνωρίζει ότι «αυτό δεν γίνεται σε μένα, αλλά εγώ είμαι αυτός που το κάνει.» Έτσι ο νους είναι ελεύθερος να κάνει μιαν άλλη επιλογή. Αρχίζοντας εδώ, η σωτηρία θα προχωρήσει για να αλλάξει την πορεία κάθε βήματος της καθόδου προς τον διαχωρισμό, μέχρι όλα τα βήματα να έχουν ανιχνευτεί, η σκάλα να εξαφανιστεί, και όλο το ονείρεμα του κόσμου να καταργηθεί.

III. Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΓΙΑ ΕΝΩΣΗ.

1. Αυτό που περιμένει με τέλεια βεβαιότητα πέρα από την σωτηρία δεν είναι δικό μας μέλημα. Γιατί μόλις έχεις αρχίσει να επιτρέπεις τα πρώτα σου, αβέβαια βήματα να καθοδηγηθούν προς τα επάνω στη κλίμακα που ο διαχωρισμός σε είχε παρασύρει να κατέβεις. Προς το παρόν μόνο το θαύμα είναι το μέλημά σου. Από εδώ πρέπει να αρχίσουμε. Και έχοντας αρχίσει, ο δρόμος θα γίνει γαλήνιος και απλός στην ανύψωση προς την αφύπνιση και το τέλος του ονείρου. Όταν αποδεχτείς ένα θαύμα, δεν προσθέτεις το όνειρο του φόβο σου σε αυτό που έχεις ήδη ονειρευτεί. Χωρίς υποστήριξη, το όνειρο θα ξεθωριάσει χωρίς επιπτώσεις. Γιατί η υποστήριξή σου είναι που το ενδυναμώνει.    

2. Κανένας νους δεν αρρωσταίνει μέχρι κάποιος άλλος νους να  συμφωνήσει ότι είναι διαχωρισμένοι. Άρα είναι κοινή τους απόφαση να είναι άρρωστοι. Εάν αρνηθείς να συμφωνήσεις και αποδεχτείς τον ρόλο που παίζεις στο να κάνεις την ασθένεια πραγματική, ο άλλος νους δεν μπορεί να προβάλλει την ενοχή του χωρίς την δική σου βοήθεια να τον αφήσεις να αντιληφθεί τον εαυτό του σαν διαχωρισμένο και χωριστά από εσένα. Έτσι το σώμα δεν γίνεται αντιληπτό σαν άρρωστο από τους νόες και των δύο σας από διαφορετικές οπτικές. Η ένωση με το νου κάποιου αδελφού σου εμποδίζει την αιτία της αρρώστιας και τις επιπτώσεις που γίνονται αντιληπτά. Η θεραπεία είναι το αποτέλεσμα νοών που ενώνονται, όπως η ασθένεια προέρχεται από νόες που διαχωρίζονται.                                       

3. Το θαύμα δεν κάνει τίποτα ακριβώς επειδή οι νόες είναι ενωμένοι, και δεν μπορούν να χωριστούν. Ωστόσο στο όνειρο αυτό έχει αντιστραφεί, και οι διαχωρισμένοι νόες γίνονται ορατοί σαν σώματα, που είναι διαχωρισμένα και δεν μπορούν να ενωθούν. Μην επιτρέπεις στον αδελφό σου να είναι άρρωστος, γιατί εάν είναι, τον έχεις εγκαταλείψει στο δικό του όνειρο συμμετέχοντας σε αυτό μαζί του. Αυτός δεν έχει δει την αιτία της αρρώστιας εκεί που είναι, κι εσύ έχεις παραβλέψει το χάσμα μεταξύ σας, εκεί όπου η αρρώστια αναπτύχθηκε. Έτσι ενώνεστε στην ασθένεια, για να διατηρήσεις το μικρό χάσμα αθεράπευτο, εκεί όπου η αρρώστια διαφυλάσσεται προσεχτικά προστατευμένη, αγαπητή, και υποστηριγμένη από σταθερή πίστη, από φόβο μήπως κι έλθει ο Θεός για να γεφυρώσει το μικρό χάσμα που οδηγεί σε Αυτόν. Μην πολεμάς τον ερχομό Του με ψευδαισθήσεις, γιατί είναι ο ερχομός Του που θέλεις πάνω από όλα τα πράγματα που φαίνονται να λαμπυρίζουν μέσα στο όνειρο. 

4. Το τέλος του ονειρέματος είναι το τέλος του φόβου, και η αγάπη ποτέ δεν ήταν στον κόσμο των ονείρων. Το χάσμα είναι μικρό. Ωστόσο κρατάει τους σπόρους της μόλυνσης και κάθε μορφή ασθένειας, γιατί είναι μια επιθυμία να κρατά τον διαχωρισμό και να μην ενώνει. Κι έτσι φαίνεται να δίνει μια αιτία στην αρρώστια που δεν είναι η αιτία της. Ο σκοπός του χάσματος είναι η όλη αιτία που έχει η ασθένεια. Γιατί έγινε για να σε κρατήσει διαχωρισμένο, μέσα σε ένα σώμα το οποίο βλέπεις σαν να ήταν αυτό η αιτία του πόνου.  

5. Η αιτία του πόνου είναι ο διαχωρισμός, όχι το σώμα, το οποίο είναι μόνο το αποτέλεσμά του. Ωστόσο ο διαχωρισμός δεν είναι παρά κενός χώρος, που δεν περιλαμβάνει τίποτα, δεν κάνει τίποτα, και είναι τόσο επουσιώδης όσο το κενό διάστημα μεταξύ των κυματισμών που προκάλεσε ένα πλοίο περνώντας. Και καλύπτεται τόσο γρήγορα, όσο γρήγορα σπεύδει το νερό για να κλείσει το κενό, και τα κύματα ενώνονται για να το καλύψουν. Πού είναι το χάσμα μεταξύ των κυμάτων όταν αυτά έχουν ενωθεί, κι έχουν καλύψει τον χώρο ο οποίος φάνηκε να τα κρατάει  διαχωρισμένα για λίγο; Πού είναι το έδαφος για ασθένεια όταν οι νόες έχουν ενωθεί για να κλείσουν το μικρό χάσμα μεταξύ τους, εκεί που φαινόταν ότι μεγάλωναν οι σπόροι της ασθένειας;

6. Ο Θεός χτίζει την γέφυρα, αλλά μόνο στο χώρο που το θαύμα άφησε καθαρό και κενό. Αυτός δεν μπορεί να γεφυρώσει τους σπόρους της αρρώστιας και την ντροπή της ενοχής, γιατί δεν μπορεί να καταστρέψει την ξένη θέληση που δεν δημιούργησε Αυτός.  Άφησε τα αποτελέσματά της να φύγουν και μην τα σφίγγεις ανυπόμονα, για να τα κρατήσεις για τον εαυτό σου. Το θαύμα θα τα σαρώσει όλα στην άκρη, κι έτσι θα κάνει χώρο για Αυτόν ο Οποίος θέλει να έλθει και να κτίσει την γέφυρα της επιστροφής του Υιού Του προς Αυτόν.   

7. Απαρίθμησε, λοιπόν, τα αργυρά θαύματα και τα χρυσά όνειρα της ευτυχίας σαν όλους τους θησαυρούς που θα ήθελες να κρατήσεις μέσα στην αποθήκη του κόσμου. Η θύρα είναι ανοιχτή, όχι για τους κλέφτες, αλλά για τους πεινασμένους αδελφούς σου, οι οποίοι νόμισαν ότι η λάμψη ενός βότσαλου ήταν χρυσός, και αποθήκευσαν ένα σωρό από χιόνι που έλαμπε όπως το ασήμι. Δεν έχουν αφήσει τίποτα πίσω από την ανοιχτή θύρα. Τι είναι ο κόσμος εκτός από ένα μικρό χάσμα που γίνεται αντιληπτό για να σκίσει στα δύο την αιωνιότητα, και να τη διασπάσει σε ημέρες και μήνες και χρόνια; Και τι είσαι εσύ που ζεις μέσα στον κόσμο εκτός από μια εικόνα του Υιού του Θεού κατακερματισμένη σε κομμάτια, το καθένα κρυμμένο μέσα σε ένα διαχωρισμένο και αβέβαιο κομματάκι από πηλό;  

8. Μην φοβάσαι, παιδί μου, παρά άφησε τον κόσμο σου να φωτιστεί απαλά από τα θαύματα. Και ενώσου με αυτόν εκεί όπου το μικρό χάσμα φαίνεται να στέκεται ανάμεσα σε σένα και τον αδελφό σου. Και έτσι η αρρώστια τώρα θα φαίνεται χωρίς αιτία. Το όνειρο της θεραπείας βρίσκεται στην συγχώρεση, και σου δείχνει ευγενικά ότι ποτέ δεν αμάρτησες. Το θαύμα δεν θα άφηνε καμία απόδειξη της ενοχής να σου φέρνει μαρτυρίες για κάτι που ποτέ δεν υπήρξε. Και στον αποθηκευτικό σου χώρο θα φτιάξει ένα μέρος καλωσορίσματος για τον Πατέρα σου και τον Εαυτό σου. Η θύρα είναι ανοιχτή, για όλους εκείνους που μπορεί να έλθουν και δεν θέλουν θα πεινάνε πια, μόνο να χαρούν την γιορτή της αφθονίας στημένη εκεί μπροστά τους. Και θα συναντηθούν με όλους τους Προσκεκλημένους σου που το θαύμα έχει ζητήσει να έλθουν σε σένα.

9. Αυτή είναι μια γιορτή πράγματι διαφορετική από κείνες που έχει επιδείξει το ονείρεμα του κόσμου. Γιατί εδώ, όσο περισσότερο λαμβάνει κάποιος, τόσο περισσότερο μένει για όλους τους υπόλοιπους για να το μοιραστούν. Οι Καλεσμένοι έχουν φέρει απεριόριστες προμήθειες μαζί Τους. Και κανείς δεν στερείται τίποτα ούτε και μπορεί να στερήσει τους άλλους. Εδώ είναι μια γιορτή που ο Πατέρας απλώνει μπροστά στον Υιό Του, και την μοιράζεται εξίσου μαζί του. Και στο μοίρασμά Τους δεν μπορεί να υπάρξει κανένα κενό μέσα στο οποίο η αφθονία να είναι διστακτική και αδύναμη. Εδώ δεν μπορούν να εισέλθουν τα ισχνά χρόνια, γιατί ο χρόνος δεν βρίσκεται στην υπηρεσία αυτής της γιορτής, που δεν έχει τέλος. Γιατί η αγάπη έχει στρώσει το τραπέζι της στο χώρο που φαινόταν ότι κρατούσε τους Καλεσμένους σου μακριά από σένα.

IV. Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΗ ΕΝΩΣΗ

1. Το να δέχεσαι την Επανόρθωση για τον εαυτό σου σημαίνει ότι δεν στηρίζεις το όνειρο της αρρώστιας και του θανάτου σε κανέναν αδελφό. Σημαίνει ότι δεν μοιράζεσαι την επιθυμία του για διαχωρισμό, και τον αφήνεις να στρέψει τις ψευδαισθήσεις  εναντίον του εαυτού του. Ούτε επιθυμείς να στραφούν εναντίον σου. Έτσι αυτές δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα. Κι ελευθερώνεσαι από τα όνειρα πόνου γιατί τον αφήνεις να είναι. Εκτός κι εάν τον βοηθήσεις, θα υποφέρεις τον πόνο μαζί του γιατί αυτή είναι η επιθυμία σου. Και γίνεσαι μια φιγούρα στο δικό του όνειρό του πόνου, όπως και αυτός στο δικό σου. Έτσι εσύ και ο αδελφός σου γινόσαστε και οι δυο ψευδαισθήσεις, χωρίς ταυτότητα. Μπορείς να γίνεις όποιος ή ό,τι θέλεις, ανάλογα με τίνος το κακό όνειρο μοιράζεσαι. Μπορείς να είσαι σίγουρος για ένα μόνο πράγμα ∙ ότι είσαι κακός, γιατί μοιράζεσαι τα όνειρα του φόβου. 

3. Υπάρχει ένας τρόπος να βρεις την βεβαιότητα ακριβώς εδώ και τώρα. Αρνήσου να γίνεις μέρος τρομακτικών ονείρων όποια μορφή κι αν παίρνουν, γιατί θα χάσεις την ταυτότητά σου σε αυτά. Βρίσκεις τον εαυτό σου με το να μην αποδέχεται ότι αυτά είναι η αιτία σου, και ότι σου δίνουν αποτελέσματα. Βρίσκεσαι μακριά από αυτά, αλλά όχι χωριστά από αυτόν που τα ονειρεύεται. Έτσι διαχωρίζεις τον ονειρευτή από το όνειρο, και ενώνεσαι με τον ένα, αλλά αφήνεις το άλλο να φύγει. Το όνειρο δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση στο νου. Και με το νου θέλεις να ενωθείς, αλλά ποτέ με το όνειρο. Είναι το όνειρο που φοβάσαι, και όχι ο νους. Τα βλέπεις το ίδιο, γιατί νομίζεις ότι εσύ δεν είσαι παρά ένα όνειρο. Και τι είναι πραγματικό και τι μόνο ψευδαίσθηση στον εαυτό σου δεν το γνωρίζεις και δεν μπορείς να τα ξεχωρίσεις.  

3. Όπως εσύ, ο αδελφός σου νομίζει ότι είναι ένα όνειρο. Μην μοιράζεσαι την ψευδαίσθησή του για τον εαυτό του, γιατί η δική σου Ταυτότητα εξαρτάται από την πραγματικότητά του. Καλύτερα σκέψου αυτόν σαν ένα νου μέσα στον οποίο οι ψευδαισθήσεις εξακολουθούν να επιμένουν, είναι όμως ένας νους του οποίου εσύ είσαι αδελφός. Δεν έγινε αδελφός από αυτά που ονειρεύεται, ούτε είναι το σώμα του, ο «ήρωας» του ονείρου, αδελφός σου. Είναι η πραγματικότητά του που είναι αδελφός σου, όπως είναι και η δική σου σε αυτόν. Ο νους σου και ο δικός του είναι ενωμένοι σε αδελφότητα. Το σώμα του και τα όνειρά του μόνο φαινομενικά φτιάχνουν ένα μικρό χάσμα, εκεί όπου τα δικά σου έχουν ενωθεί με τα δικά του.                                                                                                                                                                                          

4. Παρόλα αυτά,  μεταξύ των νοών σας δεν υπάρχει χάσμα. Άρα το να συμμετέχεις στα  όνειρά του σημαίνει ότι δεν τον συναντάς, γιατί τα όνειρά του θέλουν να τον διαχωρίσουν από εσένα. Γι αυτό απελευθέρωσέ τον, απλά με τη διεκδίκηση της αδελφότητας, και όχι των ονείρων του φόβου. Άφησέ τον να αναγνωρίσει ποιος είναι, με το να μην υποστηρίζεις τις ψευδαισθήσεις του με τη πίστη σου, γιατί αν το κάνεις, θα έχεις πίστη στις δικές σου. Με τη πίστη στις δικές σου, αυτός δε θα απελευθερωθεί, κι εσύ θα παραμείνεις σκλάβος στα όνειρά του. Και τα όνειρα του φόβου θα στοιχειώνουν το μικρό χάσμα, που κατοικείται μόνο από ψευδαισθήσεις τις οποίες έχεις υποστηρίξει μέσα στο νου του αδελφού σου. 

5.   Να είσαι σίγουρος ότι, εάν εσύ κάνεις το μέρος σου, αυτός θα κάνει το δικό του, γιατί θα ενωθεί μαζί σου εκεί όπου βρίσκεσαι. Μην τον καλείς να σε συναντήσει στο χάσμα μεταξύ σας, γιατί θα πρέπει να πιστεύεις ότι είναι η δική σου πραγματικότητά όπως και η δική του. Δεν μπορείς να κάνεις το δικό του μέρος, αλλά αυτό κάνεις όταν γίνεσαι μια παθητική φιγούρα στα όνειρά του, αντί να είσαι ένας ονειρευτής των δικών σου. Η ταυτότητα στα όνειρα είναι χωρίς σημασία γιατί ο ονειρευτής και το όνειρο είναι ένα. Όποιος μοιράζεται ένα όνειρο πρέπει να είναι το όνειρο που μοιράζεται, γιατί με το μοίρασμα παράγεται μια αιτία.                                                                                                                                                                

6. Μοιράζεσαι την σύγχυση και είσαι μπερδεμένος, γιατί στο χάσμα δεν υπάρχει σταθερός εαυτός. Αυτό που είναι το ίδιο φαίνεται διαφορετικό, γιατί ό,τι είναι το ίδιο παρουσιάζεται σαν αλλιώτικο. Τα όνειρά του είναι δικά σου επειδή τα άφησες να είναι. Αλλά εάν απομάκρυνες τα δικά σου θα ελευθερωνόταν κι αυτός από αυτά, καθώς και από τα δικά του. Τα όνειρά σου είναι οι μάρτυρες των δικών του, και τα δικά του επιβεβαιώνουν την αλήθεια των δικών σου. Ωστόσο εάν δεις ότι δεν υπάρχει αλήθεια στα δικά σου, τα όνειρά του θα φύγουν, και αυτός θα καταλάβει τι είναι αυτό που κατασκεύασε το όνειρο.

7. Το Άγιο Πνεύμα είναι στο νου και στων δυο σας, και Αυτό είναι Ένα επειδή δεν υπάρχει χάσμα που να διαχωρίζει την Ενότητά Του από τον Εαυτό Του. Το κενό μεταξύ των σωμάτων σας δεν έχει σημασία, γιατί ό,τι ενώνεται στο Άγιο Πνεύμα είναι πάντοτε ένα. Κανείς δεν είναι άρρωστος εάν κάποιος άλλος αποδεχτεί την ένωσή του μαζί του. Η επιθυμία του να είναι ένας ασθενής και διαχωρισμένος νους δεν μπορεί να παραμείνει χωρίς κάποιον μάρτυρα ή μιαν αιτία. Και τα δυο φεύγουν εάν κάποιος θελήσει να ενωθεί με αυτόν. Αυτός έχει όνειρα ότι ήταν διαχωρισμένος από τον αδελφό του ο οποίος, με το να μην μοιράζεται το όνειρό του, έχει αφήσει το διάστημα μεταξύ τους κενό. Και ο Πατέρας έρχεται να ενωθεί με τον Υιό Του με τον οποίο ενώθηκε το Άγιο Πνεύμα. 

8. Η λειτουργία του Αγίου Πνεύματος είναι να πάρει την σπασμένη εικόνα του Υιού του Θεού και να ξαναβάλει τα κομμάτια στη θέση τους. Αυτή την ιερή εικόνα, θεραπευμένη ολοκληρωτικά, το Άγιο Πνεύμα προτείνει στο κάθε ξεχωριστό κομμάτι που νομίζει ότι είναι μια εικόνα από μόνο του. Στο καθένα προσφέρει την ταυτότητά του, την οποία η όλη εικόνα αντιπροσωπεύει, αντί μόνο ένα μικρό, σπασμένο κομματάκι που εκείνο επέμενε ότι ήταν ο εαυτός του. Εάν δεν μοιράζεσαι το κακό όνειρο του αδελφού σου, αυτή είναι η εικόνα που το θαύμα θα τοποθετήσει μέσα στο μικρό χάσμα, που έχει αφεθεί καθαρό από όλους τους σπόρους της ασθένειας και της αμαρτίας. Και εδώ ο Πατέρας θα λάβει τον Υιό Του, γιατί ο Υιός ήταν ελεήμων στον εαυτό του.

9.  Σε ευχαριστώ, Πατέρα, διότι γνωρίζω ότι Εσύ θα έλθεις να κλείσεις κάθε μικρό χάσμα που βρίσκεται μεταξύ των σπασμένων κομματιών του Άγιου Υιού Σου. Η Αγιότητά Σου, ολοκληρωμένη και τέλεια, βρίσκεται σε κάθε ένα από αυτά. Και είναι ενωμένα γιατί ό,τι είναι στο ένα είναι σε όλα. Πόσο άγιος είναι και ο παραμικρός κόκκος άμμου, όταν αναγνωρίζεται ότι είναι μέρος της ολοκληρωμένης εικόνας του Υιού του Θεού! Οι μορφές που τα σπασμένα κομμάτια φαίνονται να παίρνουν δεν σημαίνουν τίποτα. Γιατί το όλο είναι στο κάθε ένα από αυτά. Και κάθε όψη του Υιού του Θεού είναι ακριβώς η ίδια όπως κάθε άλλο μέρος. 

10.  Μην ενώνεσαι με τα όνειρα του αδελφού σου παρά ενώσου μαζί του,  και όπου ενώνεσαι με τον Υιό Του εκεί είναι και ο Πατέρας. Ποιος αναζητάει υποκατάστατα όταν αντιλαμβάνεται ότι δεν έχει χάσει τίποτα; Ποιος θα ήθελε να έχει τα «οφέλη» της ασθένειας όταν έχει λάβει την απλή ευτυχία της υγείας; Ό,τι ο Θεός έχει δώσει δεν μπορεί είναι απώλεια, και ό,τι δεν είναι από Αυτόν δεν έχει αποτελέσματα. Τι είναι αυτό, λοιπόν, που θέλεις να αντιληφθείς μέσα στο χάσμα; Οι σπόροι της ασθένειας προέρχονται από την πίστη ότι υπάρχει χαρά στον διαχωρισμό, και το να παραιτηθείς από αυτόν είναι μια θυσία. Αλλά τα θαύματα είναι το αποτέλεσμα όταν δεν επιμένεις να βλέπεις μέσα  στο χάσμα κάτι που δεν υπάρχει. Η προθυμία σου να αφήσεις τις ψευδαισθήσεις να φύγουν είναι όλο κι όλο αυτό που χρειάζεται ο Θεραπευτής του Υιού του Θεού. Αυτός θα τοποθετήσει το θαύμα της θεραπείας εκεί όπου ήταν οι σπόροι της ασθένειας. Και δεν θα υπάρξει απώλεια, παρά μόνο κέρδος. 

V. Η ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ

1. Κάποια αίσθηση ασθένειας, τι άλλο μπορεί να είναι εκτός από μια αίσθηση περιορισμού; Εκτός από μια απόσχιση  και ένας διαχωρισμός;  Ένα χάσμα που γίνεται αντιληπτό ανάμεσα σε σένα και τον αδελφό σου, και που τώρα φαίνεται σαν υγεία; Και έτσι το καλό φαίνεται να είναι έξω ∙ ενώ το κακό, μέσα. Και με αυτό τον τρόπο η ασθένεια διαχωρίζει τον εαυτό από το καλό, και κρατάει το κακό μέσα. Ο Θεός είναι η Εναλλακτική στα όνειρα του φόβου. Όποιος συμμετέχει σε αυτά ποτέ δεν μπορεί να συμμετέχει σε Εκείνον. Αλλά αυτός που αποσύρει τον νου του από την συμμετοχή του σε αυτά, μοιράζεται Εκείνον. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Τίποτα δεν μπορεί να υπάρχει αν δεν το μοιράζεσαι. Και εσύ υπάρχεις επειδή ο Θεός μοιράστηκε με σένα την θέλησή Του, ότι η δημιουργία Του να μπορεί να δημιουργεί.

2. Είναι το μοίρασμα των κακών ονείρων του μίσους και της μοχθηρίας, της πικρίας και του θανάτου, της αμαρτίας και των βασάνων και του πόνου και της απώλειας, που τα κάνει πραγματικά. Εάν δεν μοιράζονται, γίνονται αντιληπτά ως δίχως νόημα. Ο φόβος χάνεται από αυτά επειδή εσύ δεν τους δίνεις την υποστήριξή σου. Εκεί όπου ο φόβος έχει φύγει έρχεται η αγάπη, γιατί μόνο αυτές οι εναλλακτικές υπάρχουν. Όπου εμφανίζεται το ένα  το άλλο εξαφανίζεται. Και αυτό που μοιράζεσαι γίνεται το μόνο που έχεις. Έχεις αυτό που αποδέχεσαι, επειδή είναι το μόνο που επιθυμείς να έχεις.

3.  Δεν μοιράζεσαι κανένα κακό όνειρο εάν συγχωρέσεις τον ονειρευτή, και αντιληφθείς ότι αυτός δεν είναι το όνειρο που έφτιαξε. Και έτσι δεν μπορεί να γίνει μέρος από το δικό σου όνειρο, από το οποίο είστε και οι δύο ελεύθεροι. Η συγχώρεση διαχωρίζει τον ονειρευτή από το κακό όνειρο, κι έτσι τον απελευθερώνει. Να θυμάσαι ότι όταν μοιράζεσαι ένα κακό όνειρο, θα πιστεύεις ότι είσαι το όνειρο που μοιράζεσαι. Και επειδή θα το φοβάσαι, δεν θα θέλεις να ξέρεις την δική σου Ταυτότητα, γιατί θα νομίζεις ότι είναι ¨τρομακτική. Και θα αρνείσαι τον Εαυτό σου, και θα περπατάς σε ένα ξένο έδαφος το οποίο δεν έφτιαξε ο Δημιουργός σου, και όπου θα φαίνεσαι ότι είσαι κάτι που δεν είσαι. Θα κάνεις πόλεμο στον Εαυτό σου, ο οποίος φαίνεται να είναι ο εχθρός σου ∙ και θα επιτίθεσαι στον αδελφό σου, σαν μέρος αυτού που μισείς. Δεν υπάρχει συμβιβασμός. Είσαι ο Εαυτός σου ή μια ψευδαίσθηση. Τι μπορεί να είναι μεταξύ της ψευδαίσθησης και της αλήθειας; Ένας ενδιάμεσος χώρος, όπου μπορείς να είσαι κάτι που δεν είναι εσύ, πρέπει να είναι ένα όνειρο και δεν μπορεί να είναι η αλήθεια.

4. Έχεις φανταστεί  ότι ένα μικρό χάσμα μεταξύ των ψευδαισθήσεων και της αλήθειας είναι το μέρος όπου βρίσκεται όλη η ασφάλειά σου, και όπου ο Εαυτός σου είναι κρυμμένος με ασφάλεια από αυτό που έχεις κατασκευάσει. Εδώ είναι ένας κόσμος εδραιωμένος ως άρρωστος, και είναι αυτός ο κόσμος που αντιλαμβάνονται τα μάτια του σώματος. Εδώ είναι οι ήχοι που ακούει ∙ οι φωνές για τις οποίες φτιάχτηκαν ν’ ακούν τα αυτιά του. Ωστόσο οι εικόνες και οι ήχοι που το σώμα μπορεί να αντιλαμβάνεται δεν έχουν κανένα νόημα. Αυτό δεν μπορεί ούτε να δει ούτε να ακούσει. Δεν γνωρίζει τι είναι η όραση ∙ ποιος είναι ο σκοπός της ακοής. Είναι τόσο λίγο ικανό να αντιλαμβάνεται όσο και να κρίνει ή να καταλαβαίνει ή να γνωρίζει. Τα μάτια του είναι τυφλά ∙ τα αφτιά του κουφά. Δεν μπορεί να σκεφτεί, και έτσι δεν μπορεί να έχει αποτελέσματα.

5. Τι δημιούργησε ο Θεός που είναι άρρωστο; Και τι μπορεί να υπάρχει αν δεν το δημιούργησε Αυτός; Μην αφήνεις τα μάτια σου να βλέπουν ένα όνειρο ∙ τα αφτιά σου να φέρνουν μαρτυρίες της ψευδαίσθησης. Αυτά φτιάχτηκαν για να κοιτούν προς έναν κόσμο που δεν είναι εκεί ∙ να ακούν τις φωνές που δεν βγάζουν κανέναν ήχο. Ωστόσο υπάρχουν άλλοι ήχοι και άλλες εικόνες που μπορείς  να τις δεις και να τις ακούσεις και να τις κατανοήσεις. Γιατί τα μάτια και τα αφτιά είναι αισθήσεις χωρίς λογική, και το μόνο που κάνουν είναι να αναφέρουν αυτό που βλέπουν και ακούν. Δεν είναι αυτά που ακούν και βλέπουν, αλλά εσύ, ο οποίος συναρμολογείς κάθε τραχύ κομμάτι, κάθε παράλογο απόκομμα και κάθε ψήγμα μαρτυρίας, και φτιάχνεις έναν μάρτυρα του κόσμου που θέλεις. Μην αφήνεις τα αφτιά και τα μάτια του σώματος να αντιλαμβάνονται αυτά τα αναρίθμητα θραύσματα που φαίνονται μέσα στο χάσμα που φαντάστηκες, και τα άφησες να πείσουν τον κατασκευαστή τους  ότι οι φαντασιώσεις του είναι πραγματικές.  

6. Η Δημιουργία αποδεικνύει την πραγματικότητα γιατί μοιράζεται την λειτουργία που μοιράζεται όλη η δημιουργία. Δεν έχει φτιαχτεί από μικρά κομματάκια γυαλιού, ένα κομμάτι ξύλου, μια ή δυο κλωστές, ίσως, όλα τοποθετημένα μαζί για να επιβεβαιώσουν την αλήθεια του. Η πραγματικότητα δε βασίζεται σε αυτό. Δεν υπάρχει χάσμα που να διαχωρίζει την αλήθεια από τα όνειρα και από τις ψευδαισθήσεις. Η αλήθεια δεν έχει αφήσει χώρο γι αυτά πουθενά και ποτέ. Γιατί γεμίζει κάθε χώρο και κάθε χρόνο, και τα κάνει εντελώς αδιαχώριστα.

7. Εσύ που πιστεύεις ότι υπάρχει ένα μικρό χάσμα ανάμεσα σε σένα και τον αδελφό σου, δεν βλέπεις ότι είναι εδώ που είστε σαν φυλακισμένοι σε έναν κόσμο που αντιλαμβάνεστε ότι υπάρχει εδώ. Ο κόσμος που βλέπεις δεν υπάρχει, επειδή το μέρος όπου τον αντιλαμβάνεσαι δεν είναι πραγματικό. Το χάσμα είναι προσεχτικά κρυμμένο στην ομίχλη, και ομιχλώδεις εικόνες αναδύονται για να το καλύψουν με αόριστα αβέβαιες μορφές και εναλλασσόμενα σχήματα, παντοτινά ανούσια και αβέβαια. Ωστόσο μέσα στο χάσμα δεν υπάρχει τίποτα. Και δεν υπάρχουν τρομερά μυστικά ούτε σκοτεινά μνήματα όπου ο τρόμος αναδύεται από τα οστά του θανάτου. Κοίταξε το μικρό χάσμα, και δες την αθωότητα και την απουσία αμαρτίας που θα δεις μέσα στον εαυτό σου, όταν θα έχεις χάσει τον φόβο της αναγνώρισης της αγάπης. 

VI.  ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΟΙ ΟΡΚΟΙ.

1. Όποιος τιμωρεί το σώμα είναι παράφρων. Γιατί εδώ φαίνεται το μικρό χάσμα, ωστόσο δεν είναι εδώ. Το σώμα δεν έχει κρίνει τον εαυτό του, ούτε έκανε τον εαυτό του κάτι που δεν είναι. Δεν αναζητά να φτιάξει χαρά από τον πόνο και να ψάξει μέσα στην σκόνη για ευχαρίστηση που διαρκεί. Δεν σου λέει ποιος είναι ο σκοπός του και δεν μπορεί να καταλάβει τι εξυπηρετεί. Δεν επιβάλλει κυρώσεις, γιατί δεν έχει θέληση, ούτε προτιμήσεις και αμφιβολίες.  Δεν αναρωτιέται τι είναι. Και έτσι δεν χρειάζεται να είναι ανταγωνιστικό. Μπορεί να γίνει θύμα, αλλά δεν μπορεί να νιώσει τον εαυτό του σαν θύμα. Δεν αποδέχεται κανένα ρόλο, αλλά κάνει αυτό που του έχει ειπωθεί, χωρίς επίθεση.  

2. Είναι πράγματι παράλογη άποψη να θεωρείς υπεύθυνο για την όραση ένα πράγμα που δεν μπορεί να βλέπει, και να το κατηγορείς για τους ήχους που δεν σου αρέσουν, παρόλο που αυτό δεν μπορεί να ακούσει. Δεν υποφέρει από τις τιμωρίες που του δίνεις γιατί δεν έχει συναισθήματα. Συμπεριφέρεται με τρόπους που εσύ θέλεις, αλλά ποτέ δεν κάνει την επιλογή. Δεν έχει γεννηθεί και δεν πεθαίνει. Μπορεί μόνο να ακολουθήσει άσκοπα το μονοπάτι επάνω στο οποίο έχει τοποθετηθεί. Και εάν το μονοπάτι αλλάξει, βαδίζει εύκολα σε έναν άλλο δρόμο. Δεν παίρνει το μέρος κανενός και δεν κρίνει τον δρόμο που ακολουθεί. Δεν αντιλαμβάνεται κανένα χάσμα, επειδή δεν μισεί. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για το μίσος, αλλά δεν μπορεί να γίνει μισητό με αυτό τον τρόπο.

3. Αυτό που μισείς και φοβάσαι και αποστρέφεσαι και θέλεις, το σώμα δεν το γνωρίζει. Το στέλνεις για να αναζητήσει τον διαχωρισμό και να διαχωριστεί. Και μετά το μισείς, όχι για ό,τι είναι, αλλά για τις  χρήσεις που του έχεις αποδώσει. Οπισθοχωρείς από ό,τι βλέπει και ακούει, και μισείς την αδυναμία και την μικρότητά του. Και καταφρονείς τις πράξεις του, αλλά όχι τις δικές σου. Αυτό βλέπει και ενεργεί για σένα. Ακούει την φωνή σου. Και είναι αδύναμο και μικρό από δική σου επιθυμία. Φαίνεται ότι σε τιμωρεί, κι έτσι αξίζει το μίσος σου για τους περιορισμούς που σου φέρνει. Ωστόσο εσύ έχεις φτιάξει από αυτό ένα σύμβολο για τους περιορισμούς που θέλεις να έχει ο νους σου, να βλέπει και να κρατά.   

4. Το σώμα αντιπροσωπεύει το χάσμα μεταξύ του μικρού κομματιού του νου που καλείς δικό σου και όλων των υπόλοιπων τα οποία είναι πράγματι δικά σου. Το μισείς, ωστόσο νομίζεις ότι είναι ο εαυτός σου, και ότι, χωρίς αυτό ο εαυτός σου είναι χαμένος. Αυτός είναι ο μυστικός όρκος που έχεις δώσει με κάθε αδελφό που θέλει να βαδίζει χωριστά. Αυτός είναι ο μυστικός όρκος που παίρνεις πάλι, κάθε φορά που αντιλαμβάνεσαι τον εαυτό σου να δέχεται επίθεση. Κανείς δεν μπορεί να υποφέρει εάν δεν βλέπει τον εαυτό του να δέχεται επίθεση, και να χάνει από αυτή. Κάθε δέσμευση στην ασθένεια παραμένει αδήλωτη και χωρίς να ακουστεί στην συνειδητότητα. Ωστόσο είναι μια υπόσχεση που δίνεις σε κάποιον ότι θα πληγωθείς από αυτόν, και ότι θα του ανταποδώσεις την επίθεση. 

5.  Η αρρώστια είναι θυμός που βγαίνει προς τα έξω επάνω στο σώμα, έτσι ώστε αυτό να πονά. Είναι το φανερό αποτέλεσμα αυτού που έγινε στα κρυφά, σε συμφωνία με κάποιου άλλου την κρυφή επιθυμία να είναι χωριστά από εσένα, όπως κι εσύ θέλεις να είσαι χωριστά από αυτόν. Εκτός κι αν και οι δυο συμφωνήσετε ότι αυτή είναι η επιθυμία σας, δεν μπορεί να έχει κανένα αποτέλεσμα. Όποιος λέει, «Δεν υπάρχει χάσμα μεταξύ του νου μου και του δικού σου» έχει κρατήσει την υπόσχεση του Θεού, όχι τον μικρό του όρκο να είναι για πάντα πιστός στον θάνατο. Και με την δική του θεραπεία θεραπεύεται και ο αδελφός του.

6. Ας είναι αυτή η συμφωνία σου με τον καθένα ∙ ότι θα είσαι ένα με αυτόν και όχι διαχωρισμένος. Και αυτός θα κρατήσει την υπόσχεση που δίνεις μαζί του, γιατί είναι αυτή που κι αυτός έδωσε στο Θεό, όπως ο Θεός σε αυτόν. Ο Θεός κρατάει τις υποσχέσεις Του ∙ ο Υιός Του κρατάει τις δικές του. Στην δημιουργία του ο Πατέρας του είπε «Εσύ είσαι αγαπητός σε Μένα και Εγώ σε σένα για πάντα. Να είσαι τέλειος όπως είμαι κι Εγώ, γιατί ποτέ δεν μπορείς να είσαι χωριστά από Εμένα.» Ο Υιός Του δεν θυμάται ότι απάντησε «Θα είμαι,» αν και με αυτή την υπόσχεση γεννήθηκε. Ωστόσο ο Θεός του το υπενθυμίζει αυτό κάθε φορά που δεν μοιράζεται κάποια υπόσχεση να αρρωστήσει, αλλά αφήνει το νου του να θεραπευτεί και να ενοποιηθεί. Οι μυστικοί του όρκοι είναι αδύναμοι μπροστά στην Θέληση του Θεού, του Οποίου τις υποσχέσεις μοιράζεται. Και αυτό που αντικαθιστά δεν είναι η θέλησή του, αυτός που έχει δώσει ο ίδιος υπόσχεση στον Θεό.

VII. Η ΑΣΦΑΛΗΣ ΚΙΒΩΤΟΣ.

1. Ο Θεός δεν ζητάει τίποτα, και ο Υιός Του, όπως κι Εκείνος, δεν χρειάζεται να ζητήσει τίποτα. Γιατί δεν υπάρχει έλλειψη σε αυτόν. Ένας κενός χώρος, ένα μικρό χάσμα, θα ήταν μια έλλειψη. Και μόνο εκεί θα μπορούσε να του λείψει κάτι που δεν έχει. Ένας χώρος όπου δεν βρίσκεται ο Θεός, ένα χάσμα μεταξύ του Πατέρα και του Υιού δεν είναι η Θέληση Κανενός από τους Δυο, οι Οποίοι υποσχέθηκαν να είναι Ένα. Του Θεού η υπόσχεση είναι μια υπόσχεση στον Εαυτό Του, και δεν υπάρχει κανείς που θα μπορούσε να είναι αναληθής σε αυτό που θέλει Εκείνος όντας κι αυτός μέρος αυτού που είναι Εκείνος. Η υπόσχεση ότι δεν υπάρχει χάσμα μεταξύ Εκείνου και αυτού που είναι Εκείνος, δεν μπορεί να είναι ψευδής. Ποια θέληση μπορεί να έρθει ανάμεσα  σε αυτό που πρέπει να είναι Ένα, και στου Οποίου την Ολότητα δεν μπορεί να υπάρξει χάσμα;

2. Η όμορφη σχέση που έχεις με όλους τους αδελφούς σου είναι ένα μέρος από εσένα επειδή είναι ένα μέρος του Ίδιου του Θεού. Δεν είσαι άρρωστος, εάν αρνηθείς στον εαυτό σου την ολότητά σου και την υγεία σου, την Πηγή της βοήθειας, το Κάλεσμα για να θεραπευτείς και το Κάλεσμα για να θεραπεύσεις; Ο σωτήρας σου περιμένει να τον θεραπεύσεις, και ο κόσμος περιμένει μαζί του. Ούτε είσαι χωριστά από αυτήν. Γιατί η θεραπεία θα είναι μία ή δεν θα είναι καθόλου, εφόσον η ενότητά τους βρίσκεται εκεί όπου είναι η θεραπεία. Τί θα μπορούσε να διορθώσει τον διαχωρισμό εκτός από το αντίθετό του; Δεν υπάρχει μέσος δρόμος σε καμιά όψη της σωτηρίας. Την αποδέχεσαι πλήρως ή δεν την αποδέχεσαι καθόλου. Ό,τι είναι αδιαχώριστο πρέπει να είναι ενωμένο. Και αυτό που είναι ενωμένο δεν μπορεί να είναι διαχωρισμένο.

3. Είτε υπάρχει ένα χάσμα μεταξύ εσένα και του αδελφού σου, ή είστε ένα. Δεν υπάρχει ενδιάμεσο, καμία άλλη επιλογή, και καμία πίστη να χωριστεί στη μέση μεταξύ των δυο. Μια διχασμένη πίστη δεν είναι παρά μια απιστία και για τους δυο, και απλά σε βάζει να στριφογυρίζεις, για να αρπάξεις με αβεβαιότητα όποιο κομματάκι άχυρο φαίνεται να έχει  κάποια υπόσχεση για ανακούφιση. Ωστόσο ποιος μπορεί να χτίσει το σπίτι του επάνω στο άχυρο, και να βασιστεί σε αυτό για καταφύγιο από τον αέρα; Το σώμα μπορεί να γίνει ένα σπίτι όπως αυτό, γιατί δεν βασίζεται στην αλήθεια. Αλλά ωστόσο, επειδή είναι έτσι, δε μπορείς να το βλέπεις σαν σπίτι σου, αλλά απλά σαν ένα βοήθημα για να σε βοηθήσει να φτάσεις στον οίκο όπου κατοικεί ο Θεός.  

4. Με αυτό σαν σκοπό το σώμα θεραπεύεται. Δεν χρησιμοποιείται σαν μαρτυρία για το όνειρο του διαχωρισμού και της αρρώστιας. Ούτε κατηγορείται μάταια για κάτι που δεν έκανε. Εξυπηρετεί στο να βοηθήσει την θεραπεία του Υιού του Θεού, και γι αυτό τον σκοπό δεν μπορεί να είναι άρρωστο. Δεν θα συμμετέχει σε ένα σκοπό που δεν είναι δικός σου, κι εσύ έχεις επιλέξει να μην άρρωστο. Όλα τα θαύματα είναι βασισμένα επάνω σε αυτή την επιλογή, και σου δίνονται την στιγμή που την κάνεις. Καμία μορφή ασθένειας δεν είναι προστατευμένη, γιατί η επιλογή δε μπορεί να γίνει σε σχέση με την μορφή. Η επιλογή της ασθένειας φαίνεται να είναι στην μορφή, ωστόσο είναι μία, όπως είναι και το αντίθετό της. Και αναλόγως είσαι άρρωστος ή καλά.   

5. Αλλά ποτέ εσύ μόνο. Αυτός ο κόσμος δεν είναι παρά το όνειρο ότι μπορείς να είσαι μόνος σου, και ότι σκέφτεσαι χωρίς να επηρεάζεις αυτούς που είναι χωριστά από εσένα. Το να είσαι μόνος σου πρέπει να σημαίνει ότι είσαι χωριστά, και εάν είσαι, δεν μπορεί παρά να είσαι άρρωστος. Αυτό φαίνεται να αποδεικνύει ότι πρέπει να είσαι χωριστά. Ωστόσο όλο αυτό σημαίνει ότι προσπάθησες να κρατήσεις μιαν υπόσχεση να είσαι πιστός στην απιστία. Ωστόσο η απιστία είναι ασθένεια. Είναι όπως το σπίτι το τοποθετημένο επάνω σε άχυρα. Φαίνεται ότι είναι εντελώς στερεό και γερό από μόνο του. Ωστόσο η σταθερότητά του δεν μπορεί να κριθεί ξέχωρα από τα θεμέλιά του. Εάν στηρίζεται σε άχυρα, δεν χρειάζεται να ασφαλίσεις την πόρτα και να κλειδώσεις τα παράθυρα και να κλειδαμπαρώσεις τους σύρτες. Ο αέρας θα το ξεγυμνώσει, και η βροχή θα έλθει και θα το παρασύρει στην λήθη. 

6. Ποια είναι η λογική του να αναζητάς να είσαι ασφαλής σε κάτι που φτιάχτηκε για τον κίνδυνο και τον φόβο; Γιατί το επιβαρύνεις με επιπρόσθετες κλειδαριές και αλυσίδες και βαριές άγκυρες, όταν η αδυναμία του βρίσκεται, όχι στον εαυτό του, αλλά στην αστάθεια του μικρού χάσματος του τίποτα επί του οποίου βρίσκεται; Τι μπορεί να είναι ασφαλές όταν στηρίζεται επάνω σε μια σκιά; Θα έχτιζες το σπίτι σου επάνω σε αυτό που θα καταρρεύσει  κάτω από το βάρος ενός πούπουλου; 

7. Το σπίτι σου είναι χτισμένο επάνω στην υγεία του αδελφού σου, επάνω στην ευτυχία του, στην αθωότητά του, και σε όλα όσα ο Πατέρας του τού υποσχέθηκε. Αντιθέτως, καμία μυστική συμφωνία που έχεις κάνει δεν έχει κλονίσει  τα Θεμέλια του οίκου Του. Οι άνεμοι θα πνέουν επάνω του και η βροχή θα το χτυπά, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ο κόσμος θα εξαφανιστεί αλλά ωστόσο αυτός ο οίκος θα στέκεται για πάντα, γιατί η δύναμή του δεν βρίσκεται μόνο στον εαυτό του. Είναι μια κιβωτός ασφαλείας, που βασίζεται στην υπόσχεση του Θεού ότι ο Υιός Του είναι ασφαλής για πάντα μέσα σε Αυτόν. Ποιο χάσμα μπορεί να παρεμβληθεί ανάμεσα στην ασφάλεια αυτού του καταφύγιου και της Πηγής του; Από εδώ το σώμα μπορεί να ειδωθεί σαν αυτό που είναι, τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο σε αξία από την έκταση στην οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να απελευθερώσει τον Υιό του Θεού προς το σπίτι του. Και με αυτό τον άγιο σκοπό γίνεται ένα σπίτι αγιότητας για λίγο, γιατί μοιράζεται την Θέληση του Πατέρα σου μαζί σου.