ΜΑΘΗΜΑΤΑ 214 - 223

ΜΑΘΗΜΑ 214

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

 (194) Εναποθέτω το μέλλον στα Χέρια του Θεού.

Το παρελθόν έχει φύγει ∙ το μέλλον δεν έχει έρθει ακόμα. Τώρα ελευθερώνομαι και από τα δύο. Διότι αυτό που δίνει ο Θεός μπορεί να είναι μόνο καλό. Και δέχομαι ως δικό μου, μόνο αυτό που δίνει Εκείνος.

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

ΜΑΘΗΜΑ 215

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεό

195) Πορεύομαι με ευγνωμοσύνη στον δρόμο της αγάπης.

Το Άγιο Πνεύμα είναι ο μόνος Οδηγός μου. Πορεύεται μαζί μου με αγάπη. Και εγώ Του δίνω τις ευχαριστίες μου που μου δείχνει τον δρόμο για να πορευτώ.

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

ΜΑΘΗΜΑ 216

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

 (196) Μόνο τον εαυτό μου γίνεται να σταυρώσω.

Όλα όσα κάνω τα κάνω στον εαυτό μου. Αν επιτεθώ, υποφέρω. Αλλά αν συγχωρήσω, η σωτηρία θα μου δοθεί.

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

ΜΑΘΗΜΑ 217

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

 (197) Μόνο την δική μου ευγνωμοσύνη γίνεται να κερδίσω.

Ποιος άλλος εκτός από εμένα θα έπρεπε να δίνει ευχαριστίες για την σωτηρία μου; Και πώς αλλιώς εκτός από την σωτηρία μπορώ να βρω τον Εαυτό μου στον Οποίο οφείλω τις ευχαριστίες μου;

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

ΜΑΘΗΜΑ 218

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

 (198) Μόνο η δική μου κατάκριση με πληγώνει.

Η κατάκρισή μου κρατά την όρασή μου στο σκοτάδι και μέσα από τα τυφλά μου μάτια δεν μπορώ να δω το μεγαλείο μου. Όμως σήμερα μπορώ να δω αυτό το μεγαλείο και να χαρώ.

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

ΜΑΘΗΜΑ 219

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

 (199) Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος.

Είμαι ο Υιός του Θεού. Ο νους μου ας ησυχάσει, και ας αναλογιστεί αυτό για μία στιγμή. Και έπειτα ας γυρίσει στην γη, χωρίς σύγχυση ως προς το τι αγαπά ο Πατέρας μου για πάντα ως Υιό Του.

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

ΜΑΘΗΜΑ 220

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

 (200). Δεν υπάρχει άλλη ειρήνη από την ειρήνη του Θεού.

Ας μην περιπλανηθώ μακριά από τον δρόμο της ειρήνης, διότι χάνομαι όταν ακολουθώ άλλους δρόμους εκτός από αυτόν. Παρά ας ακολουθήσω Αυτόν που με οδηγεί σπίτι, και η ειρήνη είναι βέβαιη όπως η Αγάπη του Θεού.

Δεν είμαι σώμα. Είμαι ελεύθερος. Γιατί είμαι ακόμα όπως με δημιούργησε ο Θεός

ΜΕΡΟΣ 2^Ο

Εισαγωγή.

1. Οι λέξεις θα σημαίνουν πολύ λίγα τώρα. Τις χρησιμοποιούμε μόνο σαν οδηγούς, από τους οποίους δεν εξαρτιόμαστε τώρα πια. Διότι τώρα αναζητούμε μόνο άμεση εμπειρία της αλήθειας. Τα μαθήματα που  απομένουν είναι απλά εισαγωγή στις ώρες που αφήνουμε τον κόσμο του πόνου, και πηγαίνουμε να εισέλθουμε στην ειρήνη. Τώρα αρχίζουμε να φτάνουμε τον στόχο που έχουν θέσει αυτά τα μαθήματα, και να βρίσκουμε το σκοπό προς τον οποίο έχει κινητοποιηθεί η εξάσκησή μας.
2. Τώρα επιχειρούμε να αφήσουμε την άσκηση να είναι απλά μία αρχή. Διότι περιμένουμε με ήσυχη προσμονή τον Θεό και Πατέρα μας. Αυτός έχει υποσχεθεί να κάνει το τελικό βήμα ο Ίδιος. Και είμαστε σίγουροι ότι τηρεί τις υποσχέσεις Του. Έχουμε διανύσει αρκετά μεγάλη απόσταση στην διαδρομή μας, και τώρα περιμένουμε Αυτόν. Θα συνεχίσουμε να περνούμε χρόνο μαζί Του κάθε πρωί και την νύχτα, για όσο μας δίνει χαρά. Δεν θα μας απασχολεί η διάρκεια του χρόνου τώρα. Χρησιμοποιούμε όσον χρειαζόμαστε για το αποτέλεσμα που επιθυμούμε. Ούτε θα ξεχάσουμε την ωριαία υπενθύμιση μας στο ενδιάμεσο, καλώντας τον Θεό όταν Τον χρειαζόμαστε όποτε μπαίνουμε σε πειρασμό να ξεχάσουμε τον στόχο μας.
3. Θα συνεχίσουμε με μία κεντρική σκέψη για όλες τις μέρες που ακολουθούν, και θα χρησιμοποιούμε αυτή την σκέψη για να εισέλθουμε στις ώρες ανάπαυσης μας, και για να ηρεμούμε το νου μας όποτε χρειαστεί. Ωστόσο, δεν θα αρκεστούμε με την σκέτη άσκηση στις εναπομείναντες άγιες στιγμές που ολοκληρώνουν τον χρόνο που έχουμε δώσει στον Θεό. Λέμε μερικά απλά λόγια καλωσορίσματος, και περιμένουμε ο Πατέρας μας να αποκαλυφθεί, όπως το έχει υποσχεθεί ο Ίδιος. Εμείς Τον έχουμε καλέσει, και Αυτός έχει υποσχεθεί ότι ο Υιός Του δεν θα μείνει δίχως απάντηση όταν επικαλείται το Όνομά Του.
4. Τώρα ερχόμαστε σε Αυτόν με τον δικό Του Λόγο μόνο στο νου και στην καρδιά μας, και Τον περιμένουμε να κάνει το βήμα προς εμάς που μας έχει πει ότι θα έκανε σίγουρα,  μέσω της Φωνής Του, όταν Τον καλέσαμε. Αυτός δεν έχει αφήσει τον Υιό Του μέσα σε όλη του την τρέλα, ούτε πρόδωσε την εμπιστοσύνη του σε Αυτόν. Η πίστη Του δεν είναι αυτή που Του έχει εξασφαλίσει την πρόσκληση που ζητά για να μας κάνει χαρούμενους; Εμείς θα την προσφέρουμε, και θα γίνει αποδεκτή. Έτσι λοιπόν, θα περνάμε τις ώρες μαζί με Αυτόν. Λέμε τα λόγια της πρόσκλησης που προτείνει η Φωνή Του, κι έπειτα Τον περιμένουμε να έρθει σε εμάς.
5. Τώρα είναι η ώρα που εκπληρώνεται η προφητεία. Τώρα αναδύονται και τηρούνται πλήρως όλες οι αρχαίες υποσχέσεις. Κανένα βήμα δεν απομένει πια που να διαχωρίζει τον  χρόνο από την εκπλήρωσή του. Διότι τώρα δεν γίνεται να αποτύχουμε. Κάθισε σιωπηλός και περίμενε τον Πατέρα σου. Αυτός έχει θελήσει να έρθει σε σένα όταν θα έχεις αναγνωρίσει ότι είναι η δική σου θέληση να έλθει. Και ποτέ δεν θα μπορούσες να έχεις φτάσει τόσο μακριά εκτός κι αν έβλεπες, έστω και αμυδρά, ότι αυτή είναι και η δική σου θέληση.
6. Εγώ είμαι τόσο κοντά σου που δεν γίνεται να αποτύχεις. Πατέρα, δίνουμε αυτές τις άγιες ώρες σε Σένα, με ευγνωμοσύνη προς Εκείνον που μας δίδαξε πώς να αφήσουμε τον κόσμο της θλίψης ανταλλάσσοντάς τον με αυτόν που μας δίνεις Εσύ στην θέση του. Δεν κοιτάμε πίσω τώρα. Κοιτάμε μπροστά, με την ματιά σταθερή στο τέλος του ταξιδιού. Δέξου αυτά τα μικρά δώρα ευχαριστίας από εμάς, καθώς μέσα από την ματιά του Χριστού βλέπουμε ένα κόσμο πέρα από αυτόν που φτιάξαμε εμείς, και παίρνουμε αυτόν τον κόσμο ως ολοκληρωτικό αντικαταστάτη του δικού μας.
7. Και τώρα περιμένουμε ήσυχα, χωρίς φόβο και σίγουροι για τον ερχομό Σου. Έχουμε αναζητήσει να βρούμε τον δρόμο ακολουθώντας τον Οδηγό που μας έστειλες Εσύ. Εμείς δεν γνωρίζαμε τον δρόμο, αλλά Εσύ δεν μας ξέχασες. Και γνωρίζουμε ότι δεν θα μας ξεχάσεις τώρα. Δεν ζητούμε παρά να τηρηθούν οι αρχαίες υποσχέσεις Σου που Θέλησή Σου είναι να κρατήσεις. Μαζί Σου ζητούμε αυτό. Ο Πατέρας και ο Υιός, των Οποίων η άγια Θέληση δημιούργησε όλα όσα υπάρχουν, δεν γίνεται να αποτύχουν σε τίποτα. Με αυτή την βεβαιότητα, αναλαμβάνουμε αυτά τα τελευταία λίγα βήματα προς Εσένα, και αναπαυόμαστε με εμπιστοσύνη στην Αγάπη Σου, που δεν θα απογοητεύσει τον Υιό Σου που Σε καλεί.
8. Κι έτσι ξεκινάμε το τελευταίο μέρος αυτής της άγιας χρονιάς, που περάσαμε μαζί σε αναζήτηση της αλήθειας και του Θεού, ο Οποίος είναι ο μοναδικός Δημιουργός της. Έχουμε βρει τον δρόμο που διάλεξε Αυτός για εμάς, και κάναμε την επιλογή να τον ακολουθήσουμε όπως επιθυμεί για εμάς Αυτός. Το Χέρι Του μας έχει σηκώσει. Οι Σκέψεις Του έχουν φωτίσει τα σκοτάδια του νου μας. Η Αγάπη Του μας καλεί ασταμάτητα από τότε που άρχισε ο χρόνος.

9. Ευχηθήκαμε ο Θεός να μην έχει τον Υιό που δημιούργησε για τον Εαυτό Του. Θελήσαμε ο Θεός να αλλάξει τον Εαυτό Του, και να γίνει έτσι όπως θα θέλαμε να Τον φτιάξουμε εμείς. Και πιστέψαμε ότι οι παράλογες επιθυμίες μας ήταν η αλήθεια. Τώρα χαιρόμαστε που όλα αυτά ακυρώνονται, και δεν θεωρούμε πια ότι οι ψευδαισθήσεις είναι αλήθεια. Η μνήμη του Θεού λαμπυρίζει στους πλατιούς ορίζοντες του νου μας. Ένα λεπτό ακόμα, και θα ανατείλει και πάλι. Μία στιγμή ακόμα, κι εμείς που είμαστε Υιοί του Θεού, θα είμαστε ασφαλείς στο σπίτι μας, εκεί όπου Αυτός θέλει να είμαστε.

10. Τώρα έχει τελειώσει σχεδόν η ανάγκη για πρακτική εξάσκηση. Διότι σε αυτό το τελευταίο μέρος, θα καταλάβουμε ότι χρειάζεται μόνο να καλέσουμε τον Θεό, και όλοι οι πειρασμοί θα εξαφανιστούν. Αντί για τις λέξεις, δεν χρειάζεται παρά να νιώσουμε την Αγάπη Του. Αντί για τις προσευχές, δεν χρειάζεται παρά να καλέσουμε το Όνομά Του. Αντί να κρίνουμε, δεν χρειάζεται παρά να ησυχάσουμε και να αφήσουμε όλα τα πράγματα να θεραπευτούν. Θα δεχτούμε τον τρόπο που θα λήξει το σχέδιο του Θεού, όπως δεχτήκαμε και τον τρόπο που άρχισε. Τώρα αυτό ολοκληρώνεται. Αυτή η χρονιά μας έχει φέρει στην αιωνιότητα.

11. Κρατάμε ακόμα κάποια  χρήση των λέξεων. Από καιρού σε καιρό, θα μας δίδονται οδηγίες πάνω σε κάποιο θέμα σχετικό με τα καθημερινά μας μαθήματα και τις περιόδους  βαθιάς, δίχως λόγια εμπειρίας που επακολουθεί. Αυτές τις συγκεκριμένες σκέψεις θα πρέπει να τις ανακεφαλαιώνεις κάθε μέρα, συνεχώς, μέχρι να σου δοθεί η επόμενη. Θα πρέπει να τις διαβάζεις αργά και να τις σκέφτεσαι για λίγο, πριν από τις άγιες κι ευλογημένες στιγμές της ημέρας. Δίνουμε την πρώτη από αυτές τις οδηγίες τώρα.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ;

1. Η συγχώρεση αναγνωρίζει ότι αυτό που νόμιζες ότι σου έκανε ο αδελφός σου, δεν έχει συμβεί. Δεν συγχωρεί τις αμαρτίες ώστε να τις κάνει αληθινές. Βλέπει ότι δεν υπάρχει αμαρτία. Και με αυτή την οπτική όλες σου οι αμαρτίες συγχωρούνται. Τι άλλο είναι η αμαρτία, εκτός από μία λανθασμένη ιδέα για τον Υιό του Θεού; Η συγχώρεση απλά βλέπει το σφάλμα της, κι επομένως την αφήνει να φύγει. Και αυτό που είναι ελεύθερο να πάρει την θέση της είναι τώρα η Θέληση του Θεού.
2. Μία σκέψη μη συγχώρεσης είναι κάποια σκέψη που κάνει μία κρίση και δεν την αμφισβητεί παρόλο που δεν είναι αληθινή. Ο νους είναι κλειστός, και δεν επιθυμεί να  απελευθερωθεί. Η σκέψη αυτή προστατεύει την προβολή, σφίγγει τις αλυσίδες της, έτσι ώστε οι παραμορφώσεις να είναι πιο κρυφές και συγκαλυμμένες ∙ λιγότερο προσιτές σε αμφισβήτηση, και μακριά από κάθε λογική. Τι είναι αυτό που μπορεί να μπει ανάμεσα σε μία σταθερή προβολή και τον στόχο που αυτή έχει διαλέξει ως επιθυμητό;
3. Μία σκέψη μη συγχώρεσης κάνει πολλά πράγματα. Αναζητά ξέφρενα τον στόχο της, αναποδογυρίζοντας και αποφεύγοντας στο διάβα της ό,τι παρεμβάλλεται ανάμεσα σε αυτή και τον στόχο της. Η διαστρέβλωση είναι ο σκοπός της, αλλά και το μέσο με το οποίο επιδιώκει να τον εκπληρώσει. Καταπιάνεται με τις έξαλλες προσπάθειές της να συντρίψει την πραγματικότητα, χωρίς να νοιάζεται για τίποτα που μπορεί να φαίνεται ότι αντιτίθεται στην άποψή της.
4. Η συγχώρεση, από την άλλη, είναι ήρεμη, και σιωπηλά δεν κάνει τίποτα. Δεν προσβάλλει καμία πλευρά της πραγματικότητας, ούτε αναζητά να την παραμορφώσει σε μορφές που προτιμά. Απλά κοιτά, και περιμένει, και δεν κρίνει. Αυτός που δεν θέλει να συγχωρεί κρίνει, διότι πρέπει να δικαιολογήσει την αποτυχία του να συγχωρέσει. Αλλά αυτός που θέλει να συγχωρήσει τον εαυτό του πρέπει να μάθει να καλωσορίζει την αλήθεια ακριβώς έτσι όπως είναι.
5. Μην κάνεις τίποτα, λοιπόν, και άφησε την συγχώρεση να σου δείξει τι να κάνεις, μέσω Αυτού που είναι ο Οδηγός σου, ο Σωτήρας σου και ο Προστάτης, ισχυρός σε ελπίδα, και βέβαιος για την τελική επιτυχία σου. Σε έχει ήδη συγχωρέσει, διότι αυτή είναι η λειτουργία Του, που Του έχει δοθεί από τον Θεό. Τώρα πρέπει να μοιραστείς την λειτουργία Του, και να συγχωρέσεις αυτόν που Εκείνος έχει σώσει, του οποίου την αθωότητα βλέπει, και τιμά ως Υιό του Θεού.

ΜΑΘΗΜΑ 221

Ας ειρηνέψει ο νους μου. Ας ησυχάσουν όλες μου οι σκέψεις.

Πατέρα, έρχομαι σε Σένα σήμερα για να αναζητήσω την ειρήνη που μόνο Εσύ μπορείς να δώσεις. Έρχομαι μέσα στην σιωπή. Μέσα στην ησυχία της καρδιάς μου, τα βαθιά άδυτα του νου μου, περιμένω ν’ ακούσω την Φωνή Σου. Πατέρα μου, μίλησέ μου σήμερα. Έρχομαι για ν’ ακούσω την Φωνή Σου μέσα στην σιωπή, την βεβαιότητα και την αγάπη, βέβαιος ότι Εσύ θ’ ακούσεις το κάλεσμά μου και θα μου απαντήσεις.

Τώρα περιμένουμε σιωπηλά. Ο Θεός είναι εδώ, διότι περιμένουμε μαζί. Είμαι σίγουρος ότι θα σου μιλήσει, και ότι θ’ ακούσεις. Δέξου την βεβαιότητά μου, διότι είναι δική σου. Ο νους μας είναι ενωμένος. Περιμένουμε με μία πρόθεση, ν’ ακούσουμε την απάντηση του Πατέρα μας στο κάλεσμά μας, ν’ αφήσουμε τις σκέψεις μας να ησυχάσουν και να βρούμε την ειρήνη Του, να Τον ακούσουμε να μας μιλά για το τι είμαστε, και να αποκαλυφθεί στον Υιό Του.

.

ΜΑΘΗΜΑ 222

Ο Θεός είναι μαζί μου. Ζω και κινούμαι μέσα σ’ Αυτόν.

1. Ο Θεός είναι μαζί μου. Αυτός είναι η Πηγή της ζωής μου, η ζωή μέσα μου, ο αέρας που αναπνέω, η τροφή από την οποία συντηρούμαι, το νερό που με ανανεώνει και με καθαρίζει. Αυτός είναι το σπίτι μου, μέσα στο οποίο ζω και κινούμαι ∙ το Πνεύμα που κατευθύνει τις πράξεις μου, μου προσφέρει τις Σκέψεις Του, και εγγυάται την ασφάλειά μου από κάθε πόνο. Αυτός με σκεπάζει με καλοσύνη και φροντίδα, και κρατά με αγάπη τον Υιό πάνω στον οποίο λάμπει, και που κι αυτός λάμπει πάνω σε Εκείνον. Πόσο ήρεμος είναι αυτός που γνωρίζει την αλήθεια γι αυτό που λέει Εκείνος σήμερα!

Πατέρα, δεν έχουμε λόγια άλλα εκτός από το Όνομά Σου πάνω στα χείλη μας και μέσα στο νου μας, καθώς εισερχόμαστε ήσυχα στην Παρουσία Σου τώρα, και ζητάμε να αναπαυτούμε για λίγο μαζί Σου με ειρήνη.

ΜΑΘΗΜΑ 223

Ο Θεός είναι η ζωή μου. Δεν έχω άλλη ζωή εκτός από την δική Του.

Έκανα λάθος όταν νόμιζα ότι ζούσα ξεχωριστά από τον Θεό, μια διαχωρισμένη οντότητα που κινείτο σε απομόνωση, αποκομμένη, και στεγασμένη σε ένα σώμα. Τώρα γνωρίζω ότι η ζωή μου είναι του Θεού, και ότι δεν έχω άλλο σπίτι, και δεν υπάρχω ξέχωρα από Αυτόν. Αυτός δεν έχει Σκέψεις που να μην είναι μέρος από εμένα, κι εγώ δεν έχω καμία σκέψη παρά μόνο αυτές που είναι από Αυτόν.

Πατέρα μας, ας δούμε το πρόσωπο του Χριστού αντί για τα λάθη μας. Διότι εμείς που είμαστε ο άγιος Υιός Σου είμαστε αναμάρτητοι. Θα δούμε την αθωότητά μας, διότι η ενοχή διακηρύσσει ότι δεν είμαστε ο Υιός Σου. Και δεν θέλουμε να Σε ξεχνάμε πια. Νιώθουμε μοναξιά εδώ, και λαχταρούμε τον Ουρανό, όπου είμαστε στο σπίτι μας. Σήμερα θέλουμε να επιστρέψουμε. Το Όνομά μας είναι δικό Σου, και αναγνωρίζουμε ότι είμαστε ο Υιός Σου