Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

ΜΑΘΗΜΑ 334 Σήμερα διεκδικώ τα δώρα που δίνει η συγχώρεση.





ΜΑΘΗΜΑ 334

Σήμερα διεκδικώ τα δώρα που δίνει η συγχώρεση.

Δεν θα περιμένω άλλη μια μέρα για να βρω τους θησαυρούς που μου προσφέρει ο Πατέρας μου. Οι ψευδαισθήσεις είναι όλες μάταιες, και τα όνειρα φεύγουν ακόμα και την στιγμή που υφαίνονται από σκέψεις βασισμένες σε εσφαλμένες αντιλήψεις. Ας μην δεχτώ τέτοια ασήμαντα δώρα ξανά, σήμερα. Η Φωνή του Θεού προσφέρει την ειρήνη του Θεού σε όλους όσους ακούν και επιλέγουν να Τον ακολουθήσουν. Αυτή είναι η επιλογή μου σήμερα. Επομένως πηγαίνω να βρω τους θησαυρούς που μου έχει δώσει ο Θεός.

Αναζητώ μόνο το αιώνιο. Διότι ο Υιός Σου δεν γίνεται να ικανοποιηθεί με τίποτα λιγότερο από αυτό. Ποια, λοιπόν, θα μπορούσε να είναι η παρηγοριά του εκτός από αυτό που προσφέρεις Εσύ στον συγχυσμένο νου του και την τρομαγμένη του καρδιά, για να του δώσει σιγουριά και να του φέρει ειρήνη; Σήμερα θέλω να δω τον αδερφό μου αναμάρτητο. Αυτό είναι το Θέλημά Σου για μένα, διότι έτσι θα δω την αθωότητά μου.

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

ΜΑΘΗΜΑ 333 Η συγχώρεση δίνει τέλος στο όνειρο της σύγκρουσης εδώ.





ΜΑΘΗΜΑ 333

Η συγχώρεση δίνει τέλος στο όνειρο της σύγκρουσης εδώ.

Η σύγκρουση πρέπει να επιλυθεί. Δεν μπορείς να την παρακάμψεις, να την παραμερίσεις, να την αρνηθείς, να την μεταμφιέσεις, να την δεις κάπου αλλού, να την αποκαλέσεις με ένα άλλο όνομα, ούτε να την κρύψεις παραπλανητικά με οποιοδήποτε τρόπο, αν θέλεις να ξεφύγεις από αυτή. Πρέπει να την δεις ακριβώς έτσι όπως είναι, εκεί όπου νομίζεις ότι είναι, μέσα στην πραγματικότητα που της έχει δοθεί, και με τον σκοπό που της έχει αποδώσει ο νους. Γιατί μόνο τότε θα αρθούν όλες οι άμυνες, και η αλήθεια θα μπορέσει να λάμψει πάνω της καθώς εξαφανίζεται.

Πατέρα, η συγχώρεση είναι το φως που διάλεξες Εσύ για να διώξει με την λάμψη του όλη την σύγκρουση και όλη την αμφιβολία, και να φωτίσει τον δρόμο για την επιστροφή μας προς Εσένα. Κανένα άλλο φως δεν μπορεί να δώσει τέλος στα κακά μας όνειρα. Κανένα άλλο φως από αυτό δεν μπορεί να σώσει τον κόσμο. Γιατί αυτό μόνο δεν θα αποτύχει σε τίποτα, εφόσον είναι το δικό Σου δώρο προς τον αγαπημένο Σου Υιό.


Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014

ΜΑΘΗΜΑ 332 Ο φόβος κρατά τον κόσμο φυλακισμένο. Η συγχώρεση τον απελευθερώνει.





ΜΑΘΗΜΑ 332

Ο φόβος κρατά τον κόσμο φυλακισμένο. Η συγχώρεση τον απελευθερώνει.

Το εγώ φτιάχνει ψευδαισθήσεις. Η αλήθεια ακυρώνει τα άσχημα όνειρά του διώχνοντάς τα μακριά με την λάμψη της. Η αλήθεια ποτέ δεν κάνει επίθεση. Απλά είναι. Και με την παρουσία της ο νους ανακαλείται από τις φαντασιώσεις, ξυπνώντας στην πραγματικότητα. Η συγχώρεση προσκαλεί αυτή την παρουσία να εισέλθει, και να πάρει τη δικαιωματική της θέση μέσα στο νου. Χωρίς συγχώρεση ο νους είναι αλυσοδεμένος, πιστεύοντας στην δική του ματαιότητα. Όμως με την συγχώρεση το φως λάμπει μέσα από το όνειρο του σκότους, προσφέροντας του ελπίδα, και δίνοντάς του το μέσο να συνειδητοποιήσει την ελευθερία που είναι η κληρονομιά του.

Δεν θέλουμε να κρατήσουμε φυλακισμένο ξανά τον κόσμο σήμερα. Ο φόβος τον κρατά αιχμάλωτο. Και όμως η Αγάπη Σου μας έχει δώσει τα μέσα να τον ελευθερώσουμε. Πατέρα, θέλουμε να τον απελευθερώσουμε τώρα. Διότι καθώς προσφέρουμε ελευθερία, δίδεται και σε μας. Και δεν θέλουμε να μείνουμε φυλακισμένοι, ενώ Εσύ μας προσφέρεις την ελευθερία.

Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2014

ΜΑΘΗΜΑ 331 Δεν υπάρχει σύγκρουση, γιατί η θέλησή μου είναι δική Σου.






ΜΑΘΗΜΑ 331

Δεν υπάρχει σύγκρουση, γιατί η θέλησή μου είναι δική Σου.

Πόσο ανόητο ήταν, Πατέρα, να πιστεύω ότι ο Υιός Σου μπορεί να κάνει τον εαυτό του να υποφέρει! Θα μπορούσε ποτέ να φτιάξει ένα σχέδιο για την καταδίκη του, και να μείνει χωρίς βέβαιο τρόπο για την απελευθέρωσή του; Με αγαπάς, Πατέρα. Ποτέ δεν θα μπορούσες να μ’ αφήσεις εγκαταλειμμένο, να πεθάνω μέσα σ’ ένα κόσμο πόνου και σκληρότητας. Πώς μπόρεσα να πιστέψω ότι η Αγάπη εγκατέλειψε τον Εαυτό της; Δεν υπάρχει θέληση άλλη από την Θέληση της Αγάπης. Ο φόβος είναι ένα όνειρο, και δεν έχει θέληση που μπορεί να αντικρούσει την δική Σου. Η σύγκρουση είναι ύπνος, και η ειρήνη αφύπνιση. Ο θάνατος είναι ψευδαίσθηση ∙ η ζωή, αιώνια αλήθεια. Δεν υπάρχει αντίσταση στην Θέλησή Σου. Δεν υπάρχει σύγκρουση, διότι η θέλησή μου είναι δική Σου.

Η συγχώρεση δείχνει ότι η Θέληση του Θεού είναι Μία, και ότι την μοιραζόμαστε. Σήμερα, ας δούμε τα άγια θεάματα που μας δείχνει η συγχώρεση, ώστε να μπορέσουμε να βρούμε την ειρήνη του Θεού. Αμήν.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΓΩ;





ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΓΩ;

1. Το εγώ είναι ειδωλολατρία ∙ το σύμβολο του περιορισμένου και διαχωρισμένου εαυτού, αυτού που έχει γεννηθεί μέσα σε ένα σώμα, καταδικασμένος να υποφέρει και η ζωή του να καταλήξει στον θάνατο. Είναι η «θέληση» που βλέπει την Θέληση του Θεού ως εχθρό, και παίρνει μια μορφή με την οποία την αρνείται. Το εγώ είναι η «απόδειξη» ότι η δύναμη είναι ασθενής και η αγάπη τρομακτική, η ζωή είναι πραγματικά θάνατος, και μόνο ό,τι έρχεται σε αντίθεση με τον Θεό είναι αληθές.
2. Το εγώ είναι παρανοϊκό. Στέκει μέσα στον φόβο πέρα από το Παντού, ξέχωρο από το Όλον, διαχωρισμένο από το Άπειρο. Μέσα στην παραφροσύνη του νομίζει ότι έχει νικήσει τον Ίδιο τον Θεό. Και μέσα στην τρομερή του αυτονομία «βλέπει» ότι η Θέληση του Θεού έχει καταστραφεί. Ονειρεύεται την τιμωρία, και τρέμει με τις φιγούρες μέσα στα όνειρά του ∙ τους εχθρούς του, που επιδιώκει να δολοφονήσει πριν μπορέσει να εξασφαλίσει την ασφάλειά του με το να τους επιτεθεί.
3. Ο Υιός του Θεού δεν έχει εγώ. Τι γνωρίζει αυτός από την τρέλα και τον θάνατο του Θεού, εφόσον ενοικεί σε Εκείνον; Τι μπορεί να ξέρει από την θλίψη και τα βάσανα, όταν ζει μέσα σε αιώνια χαρά; Τι μπορεί να γνωρίζει από τον φόβο και την τιμωρία, την αμαρτία και την ενοχή, το μίσος και την σύγκρουση, όταν όλα όσα τον περιβάλλουν είναι η αιώνια ειρήνη, όντας για πάντα ελεύθερος από σύγκρουση και ανενόχλητος μέσα σε βαθύτατη γαλήνη και μακαριότητα;
4. Το να γνωρίζεις την πραγματικότητα σημαίνει ότι δεν βλέπεις το εγώ και τις σκέψεις του, τα έργα του, τις πράξεις του, τους νόμους και τις δοξασίες του, τα όνειρά του, τις ελπίδες του, τα σχέδιά του για την σωτηρία του, και το κόστος που εμπεριέχει η πίστη σε αυτό. Με τον πόνο, το τίμημα για την πίστη σε αυτό είναι τόσο τεράστιο, που η σταύρωση του Υιού του Θεού προσφέρεται καθημερινά στον σκοτεινό ναό του, και το αίμα κυλά ενώπιον του βωμού όπου οι αρρωστημένοι ακόλουθοί του προετοιμάζονται για να πεθάνουν.
5. Παρόλα αυτά, ένα μόνο κρίνο συγχώρεσης θα μεταμορφώσει το σκοτάδι σε φως ∙ τον βωμό των ψευδαισθήσεων σε ναό της Ίδιας της Ζωής. Και η ειρήνη θα επανορθωθεί μια για πάντα στους αγίους νόες που ο Θεός δημιούργησε ως Υιό Του, κατοικία Του, χαρά Του, αγάπη Του, απόλυτα δικό Του, ολοκληρωτικά ένα με Αυτόν.

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

ΜΑΘΗΜΑ 330 Δεν θα πληγώσω ξανά τον εαυτό μου σήμερα.





ΜΑΘΗΜΑ 330

Δεν θα πληγώσω ξανά τον εαυτό μου σήμερα.

Αυτή την ημέρα ας δεχτούμε την συγχώρεση ως μοναδική μας λειτουργία. Γιατί να επιτεθούμε στο νου μας, και να του δώσουμε εικόνες πόνου; Γιατί να τον διδάσκουμε ότι είναι αδύναμος, όταν ο Θεός προσφέρει την δύναμη Του και την Αγάπη Του, και τον παροτρύνει να πάρει αυτό που είναι ήδη δικό του; Ο νους που έχει γίνει πρόθυμος να δεχτεί τα δώρα του Θεού έχει επανέλθει στο πνεύμα, και επεκτείνει την ελευθερία του και την χαρά του, καθώς η Θέληση του Θεού ενώνεται με την δική του. Ο Εαυτός που ο Θεός δημιούργησε δεν γίνεται να αμαρτήσει, επομένως δεν μπορεί να υποφέρει. Σήμερα ας επιλέξουμε να είναι Αυτός η Ταυτότητά μας, κι έτσι να ξεφύγουμε για πάντα από όλα τα πράγματα που φαίνεται ότι μας προσφέρει το όνειρο του φόβου.

Πατέρα, ο Υιός Σου δεν μπορεί να πληγωθεί. Και αν νομίζουμε ότι υποφέρουμε, απλά δεν καταφέραμε να γνωρίσουμε την μια Ταυτότητά μας που μοιραζόμαστε μαζί Σου. Επιθυμούμε να επιστρέψουμε σε Αυτή σήμερα, για να ελευθερωθούμε για πάντα  από όλα τα λάθη μας, και για να σωθούμε από αυτό που νομίζαμε ότι ήμασταν.

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014

ΜΑΘΗΜΑ 329 Έχω ήδη επιλέξει αυτό που θέλεις Εσύ.





ΜΑΘΗΜΑ 329

Έχω ήδη επιλέξει αυτό που θέλεις Εσύ.

Πατέρα, νόμιζα ότι είχα απομακρυνθεί από το Θέλημά Σου, ότι το είχα αψηφήσει, είχα παραβεί τους νόμους του, και ότι είχα παρεμβάλλει μια δεύτερη θέληση πιο ισχυρή από την δική Σου. Και όμως, αυτό που είμαι στ’ αλήθεια δεν είναι παρά η Θέλησή Σου, που έχει επεκταθεί και επεκτείνεται. Αυτό είμαι, και αυτό ποτέ δεν θ’ αλλάξει. Όπως Εσύ είσαι Ένας, έτσι κι εγώ είμαι Ένα μαζί Σου. Και αυτό επέλεξα την στιγμή της δημιουργίας μου, όπου η θέλησή μου έγινε για πάντα ένα με την δική Σου. Αυτή η επιλογή έγινε για όλη την αιωνιότητα. Δεν μπορεί ν’ αλλάξει, και να είναι σε αντίθεση με τον εαυτό της. Πατέρα, η θέλησή μου είναι δική Σου. Και είμαι ασφαλής, ατάραχος και γαλήνιος, σε ατέλειωτη χαρά, διότι είναι η Θέλησή Σου να είναι έτσι.

Σήμερα, θα δεχτούμε την ένωσή μας ο ένας με τον άλλο και την Πηγή μας. Δεν έχουμε θέληση άλλη ξεχωριστή από την δική Του, και όλοι μας είμαστε ένα διότι η Θέλησή Του μοιράζεται από όλους μας. Μέσα από αυτή αναγνωρίζουμε ότι είμαστε ένα. Μέσα από αυτή βρίσκουμε επιτέλους τον δρόμο μας για τον Θεό.

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014

ΜΑΘΗΜΑ 328 Διαλέγω την δεύτερη θέση για να κερδίσω την πρώτη.





ΜΑΘΗΜΑ 328

Διαλέγω την δεύτερη θέση για να κερδίσω την πρώτη.

Αυτό που φαίνεται ότι είναι η δεύτερη θέση είναι η πρώτη, διότι όλα τα πράγματα που αντιλαμβανόμαστε είναι ανάποδα μέχρι να ακούσουμε την Φωνή που μιλά εκ μέρους του Θεού. Φαίνεται ότι θα αποκτήσουμε αυτονομία μόνο με τον αγώνα μας να είμαστε ξεχωριστοί, και ότι η ανεξαρτησία μας από την υπόλοιπη δημιουργία του Θεού είναι ο τρόπος με τον οποίο αποκτάται η σωτηρία. Και όμως, το μόνο που βρίσκουμε είναι ασθένεια, βάσανα, απώλεια και θάνατο. Αυτό δεν είναι το Θέλημα του Πατέρα μας για εμάς, ούτε υπάρχει δεύτερη στην Θέλησή Του. Το να ενωνόμαστε με την δική Του Θέληση σημαίνει ότι απλά βρίσκουμε την δική μας. Και εφόσον η θέλησή μας είναι η δική Του, σε Αυτόν είναι που πρέπει να πάμε για να αναγνωρίσουμε την δική μας θέληση.

Δεν υπάρχει άλλη θέληση από την δική Σου. Και χαίρομαι που τίποτα από όσα φαντάζομαι δεν αντικρούει αυτό που Εσύ θέλεις να είμαι. Η Θέλησή Σου είναι να είμαι απόλυτα ασφαλής, αιώνια σε ειρήνη. Και μετά χαράς μοιράζομαι αυτή την Θέληση την οποία Εσύ, ο Πατέρας μου, έδωσες ως μέρος από μένα.

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

ΜΑΘΗΜΑ 327 Δεν χρειάζεται παρά να Σε καλέσω κι Εσύ θα μου απαντήσεις.





ΜΑΘΗΜΑ 327

Δεν χρειάζεται παρά να Σε καλέσω κι Εσύ θα μου απαντήσεις.

Δεν μου ζητείται να πάρω την σωτηρία βασισμένος σε μια ανυποστήρικτη πίστη. Διότι ο Θεός μου έχει υποσχεθεί ότι θ’ ακούσει το κάλεσμά μου, και θ’ απαντήσει ο Ίδιος. Ας μαθαίνω μόνο από την εμπειρία μου ότι αυτό είναι αλήθεια, και η πίστη σίγουρα θα έρθει σε μένα. Αυτή είναι η πίστη που θα διαρκέσει, και θα με πάει ακόμα μακρύτερα στον δρόμο που οδηγεί σε Αυτόν. Διότι έτσι θα είμαι σίγουρος ότι Εκείνος δεν με έχει εγκαταλείψει και με αγαπά ακόμα, περιμένοντας μόνο το κάλεσμά μου για να μου δώσει όλη την βοήθεια που χρειάζομαι για να έρθω σε Αυτόν.

Πατέρα, Σε ευχαριστώ που οι υποσχέσεις Σου ποτέ δεν θα απογοητεύσουν την εμπειρία μου, αν απλά τις δοκιμάσω. Επομένως, ας επιχειρήσω να τις δοκιμάσω, και να μην τις κρίνω. Ο Λόγος Σου είναι ένα με Σένα. Εσύ μου δίνεις τα μέσα με τα οποία έρχεται η βεβαιότητα, και αποκτώ επιτέλους την σιγουριά της ενοικούσας Αγάπης Σου.

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2014

Έχω την εντύπωση ότι όσο μελετώ τα Μαθήματα αντί να προοδεύω χειροτερεύω. Γιατί συμβαίνει αυτό;






Ερώτηση: Μου φαίνεται ότι όσο πιο πολύ μελετώ τα Μαθήματα Θαυμάτων, αρχίζω να νομίζω ότι αντί να προχωράω πηγαίνω προς τα πίσω. Ο νους μου είναι πιο θορυβώδης από ποτέ. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Απάντηση: Τα Μαθήματα έχουν μια βοηθητική οπτική γι αυτό: «Μην θέτεις τον εαυτό σου επί κεφαλής σε αυτό, διότι δεν μπορείς να διακρίνεις ανάμεσα στην πρόοδο και την οπισθοχώρηση. Κάποιες από τις μεγαλύτερες προόδους  σου τις  έχεις κρίνει ως αποτυχίες, και κάποιες  από τις  πιο σοβαρές σου οπισθοχωρήσεις  τις  έχεις αξιολογήσει ως επιτυχία.» (Κεφάλαιο 18.V.1:5,6).
Γεγονός είναι ότι στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε πού βρισκόμαστε όσον αφορά την πρόοδο μας ∙ δεν γνωρίζουμε καν αν πηγαίνουμε προς τα πίσω ή μπροστά. Είναι σημαντικό να το θυμόμαστε αυτό όταν μελετάμε τα Μαθήματα για να μην χάνουμε πολύ χρόνο και προσπάθεια κρίνοντας ή αξιολογώντας τον εαυτό μας. Το πιο πιθανό είναι ότι ο «θόρυβος» μέσα στο νου που σου φαίνεται περισσότερος από ποτέ ήταν εκεί και πριν την μελέτη των Μαθημάτων ∙ η διαφορά είναι ότι τώρα το συνειδητοποιείς. Τώρα γνωρίζεις ότι έχεις νου και ότι είναι θορυβώδης, και αυτό είναι που μας βοηθούν να μάθουμε τα Μαθήματα. Αρχίζουμε την πρακτική μας μαθαίνοντας να μην αρνούμαστε ότι χρησιμοποιούμε τον θόρυβο μας για να καταπνίξουμε την «ήσυχη μικρή φωνή» (Κεφάλαιο 21.V.1:6) του Αγίου Πνεύματος.
Εφόσον η άρνηση είναι ένα μέρος της αμυντικής στρατηγικής μας ως εγώ, το να αρχίσουμε να ακούμε τον θορυβώδη νου μας είναι η αρχή της κατάργησης της άρνησης. Καθώς εμβαθύνουμε όλο και περισσότερο στην μελέτη των Μαθημάτων, ο θόρυβος μπορεί πραγματικά να φανεί πως δυναμώνει εξαιτίας της αντίστασης μας. Η εγωική μας ταυτότητα νιώθει απειλή από αυτό που μαθαίνουμε και ξεκινά έναν αγώνα με ποικίλους τρόπους, και ο ένας από αυτούς είναι ο θορυβώδης νους. Επίσης είναι ένα τέχνασμα του εγώ για να μας πείσει να σταματήσουμε την αναζήτηση της αλήθειας επειδή μας λέει ότι «χειροτερεύουμε». Δουλειά μας είναι να αρχίσουμε να δίνουμε προσοχή στην φλυαρία μέσα στο νου μας γιατί μας λέει αυτό που πιστεύουμε
Το όλο νόημα της εκπαίδευσης του νου των Μαθημάτων είναι να ξεσκεπάσει τις σκέψεις, τις κρίσεις, τις πεποιθήσεις και τα ψέματα που είναι κρυμμένα μέσα στο νου μας και μας κάνουν να νιώθουμε ένοχοι και φοβισμένοι. Τα καλά νέα είναι ότι «Η ήρεμη, μικρή Φωνή που μιλά εκ μέρους του Θεού δεν καταπνίγεται από όλες τις βραχνές κραυγές και τα τρελά παραληρήματα του εγώ σε όλους εκείνους που θέλουν να Την ακούσουν» (Κεφάλαιο.21.V.1:6). Θα ακούσουμε τις παροτρύνσεις Του όταν θα έχουμε ακούσει και συγχωρήσει όλες τις αντιρρήσεις μας.
.http://facimoutreach.org/qa/questions/questions9.htm#Q35

ΜΑΘΗΜΑ 326 Είμαι παντοτινά ένα Αποτέλεσμα του Θεού.





ΜΑΘΗΜΑ 326

Είμαι παντοτινά ένα Αποτέλεσμα του Θεού.

Πατέρα, δημιουργήθηκα μέσα στο Νου Σου, μια άγια Σκέψη που ποτέ δεν άφησε την εστία της. Είμαι παντοτινά  δικό Σου Αποτέλεσμα, και Εσύ για πάντα είσαι η Αιτία μου. Έτσι όπως με δημιούργησες έχω παραμείνει. Εκεί όπου με εγκατέστησες ακόμα κατοικώ. Και όλες Σου οι ιδιότητες ενοικούν σε μένα, διότι είναι το Θέλημά Σου να έχεις έναν Υιό τόσο όμοιο με την Αιτία του ώστε η Αιτία και το Αποτέλεσμά Της να είναι αδιαίρετα. Σήμερα ας γνωρίζω ότι είμαι ένα Αποτέλεσμα του Θεού, και επομένως έχω την δύναμη να δημιουργώ όπως Εσύ. Και όπως στον Ουρανό, έτσι και στην γη. Το σχέδιό Σου ακολουθώ εδώ, και στο τέλος γνωρίζω ότι θα συγκεντρώσεις όλα Σου τα αποτελέσματα μέσα στον γαλήνιο Ουρανό της Αγάπης Σου, εκεί όπου η γη θα εξαφανιστεί, και όλες οι σκέψεις διαχωρισμού θα ενωθούν ένδοξα ως Ένας Υιός του Θεού.

Σήμερα ας δούμε την γη να εξαφανίζεται, στην αρχή μεταμορφωμένη, και έπειτα, αφού την συγχωρέσουμε, να σβήσει ολοκληρωτικά μέσα στο άγιο Θέλημα του Θεού.

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014

ΜΑΘΗΜΑ 325 Όλα όσα νομίζω ότι βλέπω αντανακλούν ιδέες.





ΜΑΘΗΜΑ 325

Όλα όσα νομίζω ότι βλέπω αντανακλούν ιδέες.

Το κλειδί για την σωτηρία είναι αυτή η ιδέα: Ό,τι βλέπω αντανακλά μια διαδικασία μέσα στο νου μου, η οποία αρχίζει με την ιδέα που έχω για το τι θέλω. Από εκεί, ο νους φτιάχνει μια εικόνα του πράγματος που θέλει, το κρίνει πολύτιμο, και επομένως αναζητά να το βρει. Αυτές οι εικόνες τότε προβάλλονται προς τα έξω, τις κοιτώ, τις εκτιμώ ως πραγματικές και τις περιφρουρώ ως δικές μου. Από παρανοϊκές ιδέες έρχεται ένας παρανοϊκός κόσμος. Από την κρίση έρχεται ένα κόσμος καταδικασμένος. Και από σκέψεις συγχώρεσης παρουσιάζεται ένας κόσμος ήπιος, γεμάτος έλεος για τον άγιο Υιό του Θεού, για να του προσφέρει ένα φιλικό σπίτι όπου μπορεί να αναπαυθεί για λίγο πριν συνεχίσει το ταξίδι του, και να βοηθήσει τους αδελφούς του να προχωρήσουν μαζί του, και να βρουν τον δρόμο για τον Ουρανό και τον Θεό.

Πατέρα μας, οι ιδέες Σου αντανακλούν την αλήθεια, ενώ οι δικές μου χωριστά από τις δικές Σου δεν φτιάχνουν παρά όνειρα. Ας βλέπω μόνο ό,τι αντανακλούν οι δικές Σου, διότι Αυτές και μόνο Αυτές εξασφαλίζουν την αλήθεια.

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014

ΜΑΘΗΜΑ 324 Εγώ απλά ακολουθώ, διότι δεν θέλω να ηγούμαι.





ΜΑΘΗΜΑ 324

Εγώ απλά ακολουθώ, διότι δεν θέλω να ηγούμαι.

Πατέρα, Εσύ είσαι ο Ένας που μου έδωσε το σχέδιο για την σωτηρία. Εσύ έχεις ορίσει τον δρόμο που πρέπει ν’ ακολουθήσω, τον ρόλο που πρέπει να πάρω, και κάθε βήμα στην καθορισμένη μου διαδρομή. Δεν γίνεται να χάσω τον δρόμο. Μπορώ μόνο να επιλέξω να περιπλανηθώ άσκοπα για λίγο, κι έπειτα να επιστρέψω. Η στοργική Σου Φωνή πάντα θα με καλεί πίσω, και θα οδηγεί τα βήματά μου στον σωστό δρόμο. Όλοι οι αδελφοί μου μπορούν ν’ ακολουθήσουν στον δρόμο που τους οδηγώ. Αλλά εγώ απλά ακολουθώ τον δρόμο προς Εσένα, όπως Εσύ με καθοδηγείς και θέλεις να πορεύομαι.

Γι αυτό ας ακολουθήσουμε Έναν ο Οποίος γνωρίζει τον δρόμο. Δεν χρειάζεται να αργήσουμε και δεν γίνεται να ξεστρατίσουμε  πάνω από μια στιγμή μακριά από το στοργικό Του Χέρι. Πορευόμαστε μαζί, διότι ακολουθούμε Εκείνον. Και είναι Αυτός που κάνει το τέλος σίγουρο, και εγγυάται μια ασφαλή επιστροφή στην εστία μας.

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014

Δεν μπορείς να φτάσεις στην αλήθεια αν δεν δεις πρώτα το σφάλμα




Σε αυτό το βίντεο ο Kenneth μιλά για το πόσο σημαντικό είναι να ακολουθούμε την διαδικασία της συγχώρεσης των Μαθημάτων, που σημαίνει ότι χρειάζεται πρώτα να δούμε το εγώ αντί να εστιάσουμε στην αγάπη, την γαλήνη, και στην χαρά μέσα μας.

(Επιλέξτε τους Ελληνικούς υπότιτλους κάτω δεξιά)

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ.ΒΙΒΛΙΟ ΕΡΓΑΣΙΩΝ.ΜΑΘΗΜΑ 10.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ.ΒΙΒΛΙΟ ΕΡΓΑΣΙΩΝ.ΜΑΘΗΜΑ 9

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ.ΒΙΒΛΙΟ ΕΡΓΑΣΙΩΝ.ΜΑΘΗΜΑ 11

ΜΑΘΗΜΑ 323 Μετά χαράς κάνω την «θυσία» του φόβου.





ΜΑΘΗΜΑ 323

Μετά χαράς κάνω την «θυσία» του φόβου.

Εδώ βρίσκεται η μόνη «θυσία» που Εσύ ζητάς από τον αγαπημένο Σου Υιό ∙ του ζητάς να παραιτηθεί από όλα τα βάσανα, κάθε έννοια απώλειας και θλίψης, κάθε άγχος και αμφιβολία, και να αφήσει να εισέλθει σαν χείμαρρος η Αγάπη Σου μέσα στην επίγνωσή του, θεραπεύοντας τον από τον πόνο, και δίνοντάς του την δική Σου αιώνια Χαρά. Τέτοια είναι η «θυσία» που Εσύ ζητάς από μένα, και η μόνη που κάνω μετά χαράς ∙ το μόνο «κόστος» της επανόρθωσης της θύμησής Σου σε μένα, για την σωτηρία του κόσμου.

Και καθώς πληρώνουμε το χρέος που χρωστάμε στην αλήθεια, - ένα χρέος που είναι απλά η απελευθέρωση των αυταπατών και των εικόνων που λατρεύαμε εσφαλμένα – η αλήθεια επιστρέφει σε μας με πληρότητα και χαρά. Δεν τρέφουμε πια αυταπάτες. Η αγάπη έχει τώρα επιστρέψει στην επίγνωσή μας. Και βρισκόμαστε πάλι σε ειρήνη, γιατί ο φόβος έχει φύγει και παραμένει μόνο η αγάπη.

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014

ΜΑΘΗΜΑ 322 Μπορώ να αφήσω μόνο αυτό που δεν ήταν ποτέ αληθινό.





ΜΑΘΗΜΑ 322

Μπορώ να αφήσω μόνο αυτό που δεν ήταν ποτέ αληθινό.

Θυσιάζω τις ψευδαισθήσεις ∙ τίποτα περισσότερο. Και καθώς οι ψευδαισθήσεις φεύγουν βρίσκω τα δώρα που προσπαθούσαν να κρύψουν, να με περιμένουν με λαμπερό καλωσόρισμα, έτοιμα να παραδώσουν σε μένα τα πανάρχαια μηνύματα του Θεού. Η θύμησή Του κατοικεί σε κάθε δώρο που λαμβάνω από Αυτόν. Και κάθε όνειρο χρησιμεύει μόνο για να κρύβει τον Εαυτό που είναι ο μοναδικός Υιός του Θεού, κατ’ εικόνα Εκείνου, του Αγίου  Ενός που κατοικεί μέσα σ’ Αυτόν για πάντα, όπως κατοικεί και σε μένα, ακόμα.

Πατέρα, σε Σένα κάθε θυσία παραμένει για πάντα αδιανόητη. Επομένως δεν μπορώ να θυσιάσω παρά μόνο στα όνειρα. Έτσι όπως με δημιούργησες, δεν μπορώ να αφήσω τίποτα από ό,τι μου έδωσες Εσύ. Ό,τι δεν μου έχεις δώσει δεν έχει πραγματικότητα. Τι απώλεια γίνεται να περιμένω εκτός από την απώλεια του φόβου, και την επιστροφή της αγάπης μέσα στο νου μου;

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στο να κοιτάζω την αντίσταση και να μην την πολεμώ και στο να είμαι «απρόθυμος»;



Ερώτηση: Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στο να κοιτάζω την αντίσταση και να μην την πολεμώ και στο να είμαι «απρόθυμος»; Είμαι λίγο μπερδεμένος. Θα πρέπει να κοιτάζω την αντίσταση στο να κάνω ένα μάθημα και να μην κάνω τίποτα, ή να βλέπω ότι είμαι απρόθυμος και να ξεπερνώ την απροθυμία; Κάποιες φορές αντιστέκομαι στο να κάνω το μάθημα επειδή εκείνη την ώρα κάνω κάτι άλλο. Αναγνωρίζω ότι αντιστέκομαι, αλλά τελικά μήπως είμαι απρόθυμος;

Απάντηση: Στην πράξη, η αντίσταση και η απροθυμία είναι το ίδιο ∙ κρατούν στην θέση του το σύστημα σκέψης του εγώ κι εμποδίζουν το νου να επιλέξει το Άγιο Πνεύμα. Αυτό που έχει σημασία είναι να έχεις την επίγνωση της αντίστασης/απροθυμίας και να αναγνωρίζεις τον φόβο προς την αγάπη που υποβόσκει, χωρίς να κρίνεις τον εαυτό σου γι αυτό. Γνωρίζοντας το μέγεθος του φόβου μας, ο Ιησούς προβλέπει την αντίστασή μας στην Εισαγωγή στο Βιβλίο Εργασιών: «Σε μερικές από αυτές (τις ιδέες) μπορεί να αντισταθείς ενεργά. Τίποτα από αυτά δεν έχει σημασία, ούτε μειώνει την αποτελεσματικότητά τους……όποιες και να είναι οι αντιδράσεις σου προς τις ιδέες, χρησιμοποίησε τες. Τίποτα περισσότερο από αυτό δεν χρειάζεται» (Βιβλίο Εργασιών, Εισαγωγή:9:2,3,4,5).  Σε αυτό το κομμάτι εννοεί ότι δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει η αντίσταση μας, ούτε να αγωνιζόμαστε εναντίον της, ούτε να την κρίνουμε, παρά απλά να ασκούμαστε σύμφωνα με τις οδηγίες του μαθήματος. Το να παραλείπεις μια άσκηση είναι σπατάλη χρόνου, καθυστέρηση της επιστροφής της επίγνωσης της παρουσίας της αγάπης. Κείμενο, εισαγωγή:1:7) Εφόσον ο χρόνος φτιάχτηκε ως τακτική καθυστέρησης , έχουμε όσο χρόνο επιλέξουμε να πάρουμε. Όπως λέει και ο Ιησούς στο Εγχειρίδιο: «όλα είναι θέμα χρόνου. Όλοι θα απαντήσουν (στο κάλεσμα για να αποδεχτούν την Επανόρθωση) στο τέλος….»(Εγχειρίδιο για Δασκάλους:1.2:8,9)
Όταν πειστούμε από την ίδια μας την εμπειρία ότι η αντίσταση στην αγάπη είναι πάρα πολύ οδυνηρή, τότε σταδιακά να πάψουμε να αντιστεκόμαστε. Η προθυμία και το κίνητρο τότε θα αντικαταστήσουν την αντίσταση/απροθυμία. Τότε θα αρχίσουμε να αφήνουμε τον πόνο (το εγώ) να φύγει και να δεχόμαστε την γαλήνη (το Άγιο Πνεύμα). Εν τω μεταξύ, το μόνο πράγμα που χρειάζεται να κάνουμε σε σχέση με την απροθυμία/αντίσταση είναι να μην την αρνούμαστε ή να την πολεμάμε, αλλά να περιμένουμε με την υπομονή κάποιου που ξέρει ότι η έκβαση είναι βέβαιη (Δες Κεφάλαιο: 4.II.5).


ΜΑΘΗΜΑ 321 Πατέρα, η ελευθερία μου βρίσκεται σε Σένα μόνο.





ΜΑΘΗΜΑ 321

Πατέρα, η ελευθερία μου βρίσκεται σε Σένα μόνο.

Δεν είχα καταλάβει τι με ελευθερώνει, ούτε τι είναι η ελευθερία μου, ούτε που να ψάξω να την βρω. Πατέρα, έψαχνα μάταια μέχρι που άκουσα την Φωνή Σου να με καθοδηγεί. Τώρα δεν θέλω να καθοδηγώ εγώ τον εαυτό μου πια..  Γιατί ούτε έχω φτιάξει, ούτε καταλαβαίνω τον τρόπο για να βρω την ελευθερία μου. Αλλά εναποθέτω την εμπιστοσύνη μου σε Σένα. Εσύ που μου κληροδότησες την ελευθερία μου ως άγιο Υιό Σου, δεν είσαι χαμένος για μένα. Η Φωνή σου με καθοδηγεί, και ο δρόμος προς τα Σένα ανοίγει και ξεκαθαρίζει επιτέλους. Πατέρα, η ελευθερία μου βρίσκεται σε Σένα μόνο. Πατέρα ,θέλησή μου είναι να επιστρέψω.

Σήμερα απαντούμε για τον κόσμο, που θα απελευθερωθεί μαζί με μας. Πόσο χαρούμενοι είμαστε που βρίσκουμε την ελευθερία μας μέσα από τον βέβαιο δρόμο που έχει εξασφαλίσει ο Πατέρας μας. Και πόσο σίγουρη είναι η σωτηρία όλου του κόσμου, όταν μαθαίνουμε ότι η ελευθερία μας μπορεί να βρεθεί μόνο στον Θεό.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ;





ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ;

1. Δημιουργία είναι το σύνολο όλων των Σκέψεων του Θεού, σε άπειρο αριθμό, και παντού χωρίς κανένα όριο. Μόνο η αγάπη δημιουργεί, και δημιουργεί μόνο σαν την ίδια. Δεν υπήρξε χρόνος που όλα όσα δημιούργησε να μην υπήρχαν. Ούτε θα υπάρξει χρόνος που οτιδήποτε από αυτά που δημιούργησε να υποστεί κάποια απώλεια. Μέσα στην αιωνιότητα οι Σκέψεις του Θεού είναι ακριβώς έτσι όπως ήταν και είναι, αμετάβλητες μέσα στο χρόνο και αφού ο χρόνος θα έχει τελειώσει.
2. Στις Σκέψεις του Θεού δίδεται όλη η δύναμη που έχει ο Δημιουργός τους. Διότι Αυτός θα προσθέτει στην αγάπη επεκτείνοντας την. Επομένως ο Υιός Του μοιράζεται την δημιουργία, και πρέπει επομένως να μοιράζεται και τη δύναμη να δημιουργεί. Αυτό που ο Θεός έχει θελήσει να είναι για πάντα Ένα θα εξακολουθεί να είναι Ένα όταν ο χρόνος τελειώσει ∙ και δεν θα αλλάξει όσο διαρκεί ο χρόνος, παραμένοντας όπως ήταν πριν καν αρχίσει η σκέψη του χρόνου.
3. Η δημιουργία είναι το αντίθετο από όλες τις ψευδαισθήσεις, διότι η δημιουργία είναι η αλήθεια. Η δημιουργία είναι ο άγιος Υιός του Θεού, διότι στην δημιουργία η Θέλησή Του ολοκληρώνεται από κάθε άποψη, κάνοντας κάθε μέρος να περιέχει το όλον. Η ενότητά του είναι για πάντα εγγυημένα απαραβίαστη ∙ για πάντα μέσα στην αγία Του Θέληση, πέρα από κάθε δυνατότητα βλάβης, διαχωρισμού, ατέλειας και σπίλωσης της αθωότητάς της.
4. Εμείς είμαστε η δημιουργία ∙ εμείς οι Υιοί του Θεού. Φαίνεται σαν να υπάρχουν διακρίσεις ανάμεσά μας, και σαν να μην έχουμε επίγνωση της αιώνιας ενότητάς μας με Αυτόν. Ωστόσο, πίσω από όλες τις αμφιβολίες μας, πέρα από όλους μας τους φόβους, ακόμα υπάρχει βεβαιότητα. Διότι η αγάπη παραμένει μαζί με όλες της Σκέψεις της, και με την βεβαιότητα δική τους. Η θύμηση του Θεού βρίσκεται μέσα στους αγίους νόες μας, οι οποίοι γνωρίζουν ότι είναι ένα και ενωμένοι με τον Δημιουργό τους. Η μόνη μας λειτουργία ας είναι μόνο να αφήσουμε αυτή την μνήμη να επιστρέψει, να αφήνουμε μόνο την Θέληση του Θεού να γίνεται στην γη, να  επανέλθουμε στην νοητική μας διαύγεια, και να είμαστε όπως μας δημιούργησε ο Θεός.
5. Ο Πατέρας μας μάς καλεί. Ακούμε την Φωνή Του, και συγχωρούμε την δημιουργία στο Όνομα του Δημιουργού της, της Ίδιας της Αγιότητας, που την μοιράζεται η δική Του δημιουργία ∙ του Οποίου η Αγιότητα είναι ακόμα μέρος από εμάς.



Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

ΜΑΘΗΜΑΤΑ 318 - 320






ΜΑΘΗΜΑ 318

Μέσα μου το μέσον και ο σκοπός της σωτηρίας είναι ένα.

Μέσα μου, στον άγιο Υιό του Θεού, εναρμονίζονται όλα τα μέρη του σχεδίου του Ουρανού να σωθεί ο κόσμος. Τι σύγκρουση θα μπορούσε να υπάρξει , όταν όλα τα μέρη δεν έχουν παρά ένα σκοπό και ένα στόχο; Πώς είναι δυνατόν να υπάρξει ένα κομμάτι που να στέκει μόνο του, ή κάποιο με περισσότερη ή λιγότερη σημασία από τα υπόλοιπα;  Εγώ είμαι το μέσον με το οποίο σώζεται ο Υιός του Θεού, διότι ο σκοπός της σωτηρίας είναι να βρει την αθωότητα που ο Θεός έχει τοποθετήσει μέσα μου. Δημιουργήθηκα σαν αυτό το οποίο αναζητώ. Εγώ είμαι ο στόχος που ψάχνει ο κόσμος. Είμαι ο Υιός του Θεού, η μία αιώνια Αγάπη Του. Είμαι το μέσον αλλά και ο σκοπός της σωτηρίας.
Σήμερα, Πατέρα μου, ας αναλάβω τον ρόλο που Εσύ μου προσφέρεις ζητώντας μου να αποδεχτώ την Επανόρθωση για τον εαυτό μου. Γιατί έτσι αυτό που εναρμονίζεται μέσα μου με την ίδια βεβαιότητα θα εναρμονιστεί και με Σένα.


ΜΑΘΗΜΑ 319

Ήρθα για την σωτηρία του κόσμου.

Εδώ είναι μια σκέψη από την οποία έχει αφαιρεθεί κάθε αλαζονεία, και παραμένει μόνο η αλήθεια. Γιατί η αλαζονεία αντιτίθεται στην αλήθεια. Αλλά όταν δεν υπάρχει αλαζονεία η αλήθεια θα έρθει αμέσως, και θα συμπληρώσει το χώρο που το εγώ έχει αφήσει χωρίς να καλύψει με ψέματα. Μόνο το εγώ μπορεί να είναι περιορισμένο, και επομένως αναζητά στόχους που έχουν υποστεί περικοπές και είναι περιοριστικοί. Το εγώ νομίζει ότι όταν κάποιος κερδίζει, η ολότητα πρέπει να χάνει. Και όμως, είναι Θέλημα του Θεού να μάθω ότι αυτό που κερδίζει ένας, δίνεται σε όλους.

Πατέρα, η Θέλησή Σου είναι καθολική. Και ο στόχος που προκύπτει από αυτή μοιράζεται την καθολικότητα της. Ποιον άλλον στόχο εκτός από την σωτηρία του κόσμου θα μπορούσες να μου έχεις δώσει; Και τι άλλο εκτός από αυτό θα μπορούσε να είναι η Θέληση που ο Εαυτός μου έχει μοιραστεί μαζί Σου;


ΜΑΘΗΜΑ 320

 Ο Πατέρας μου δίνει όλη την δύναμη σε μένα.

Ο Υιός του Θεού είναι απεριόριστος. Δεν υπάρχουν όρια στην δύναμή του, την γαλήνη του, την χαρά του, ή σε κάποια από τις ιδιότητες που του έδωσε ο Πατέρας του όταν τον δημιούργησε. Ό,τι βούλεται μαζί με τον Δημιουργό και Λυτρωτή του πρέπει να γίνει. Τίποτα δεν στέκεται εμπόδιο στην ιερή του θέληση, διότι ο Πατέρας του φωτίζει με την λάμψη Του το νου του, και αφήνει ενώπιων του όλη την δύναμη και την αγάπη της  γης και του Ουρανού. Εγώ είμαι αυτός στον οποίο δίνονται όλα αυτά. Εγώ είμαι αυτός μέσα στον οποίο κατοικεί η δύναμη της Θέλησης του Πατέρα μου.

  Η Θέλησή Σου μπορεί να κάνει τα πάντα μέσα σε μένα, και έπειτα να επεκταθεί και  σε όλο τον κόσμο μέσα από μένα. Δεν υπάρχει όριο στην Θέλησή Σου. Κι έτσι όλη η δύναμη έχει δοθεί στον Υιό Σου.


Πρέπει να δίνω σημασία στην δουλειά μου;




Ερώτηση: Στην δουλειά μου, ο βαθμός επιμονής στην λεπτομέρεια και την ακρίβεια κάνουν την διαφορά ανάμεσα στην ερασιτεχνική και την επαγγελματική δουλειά. Όμως, πολλοί μαθητές των Μαθημάτων που έχουν πει ότι η δουλειά μου δεν είναι σημαντική για το μεγάλο σχέδιο των πραγμάτων, γι αυτό θα πρέπει απλά να «την απελευθερώσω» και να μην δίνω σημασία όσον αφορά την ποιότητα του τελικού προϊόντος. Είμαι μπερδεμένος. Θα μπορούσατε σας παρακαλώ να με βοηθήσετε να καταλάβω τι είναι αυτό που δεν καταλαβαίνω;

Απάντηση: Αυτό που δεν καταλαβαίνεις είναι ότι κάποιοι μαθητές των Μαθημάτων πάσχουν από αυτό που λέγεται «σύγχυση επιπέδων». Αυτό το κοινό σφάλμα συγχέει τις μεταφυσικές διδασκαλίες των Μαθημάτων (Επίπεδο 1) με το μέρος των Μαθημάτων που ασχολείται με το όνειρο της ψευδαίσθησης (Επίπεδο  2).  Στην ερώτηση σου, το επίπεδο 1 αντιπροσωπεύεται από το «μεγάλο σχέδιο των πραγμάτων» δηλαδή, «Τίποτα μην πραγματικό δεν υπάρχει» (
T-in.2:3), και το Επίπεδο 2 αντιπροσωπεύεται από σένα και το επάγγελμα σου, δηλαδή, ένα σώμα που ζει σε έναν κόσμο που ελέγχεται από κάποια στάνταρντ του τι είναι καλό και κακό. Όσο πιστεύεις ότι είσαι σε αυτό τον κόσμο, είναι σημαντικό να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς σε όποιους ρόλους έχεις επιλέξει. Οι συγκεκριμένοι ρόλοι σου είναι αυτοί που αποτελούν την τάξη μάθησης που μπορεί να χρησιμοποιήσει το Άγιο Πνεύμα για να σου διδάξει την συγχώρεση. Χωρίς τα συγκεκριμένα, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να φτάσουμε Αυτόν που είναι πέρα από αυτόν τον κόσμο ολοκληρωτικά. Παρόλα αυτά, είναι ενθαρρυντικό να ξέρουμε ότι, στο τέλος, η δουλειά δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι με ποιον την κάνεις. Και μπορείς να καταλάβεις με ποιον έχεις δουλέψει από το αν είσαι γαλήνιος ή ανήσυχος

ΜΑΘΗΜΑ 317 Ακολουθώ τον δρόμο που έχει οριστεί για μένα.






ΜΑΘΗΜΑ 317

Ακολουθώ τον δρόμο που έχει οριστεί για μένα.

Έχω μια ιδιαίτερη θέση να πληρώσω ∙ ένα ρόλο για μένα μόνο. Η σωτηρία περιμένει μέχρι να αναλάβω αυτό το ρόλο με δική μου επιλογή. Μέχρι να κάνω αυτή την επιλογή, είμαι σκλάβος του χρόνου και της ανθρώπινης μοίρας. Αλλά όταν με προθυμία και χαρά ακολουθήσω τον δρόμο που το σχέδιο του Πατέρα μου όρισε για μένα, τότε θα αναγνωρίσω ότι η σωτηρία είναι ήδη εδώ, έχει ήδη δοθεί στους αδελφούς μου και είναι ήδη και δική μου.

Πατέρα, ο δικός Σου δρόμος είναι αυτός που διαλέγω σήμερα. Εκεί που με οδηγεί επιλέγω να πάω ∙ αυτό που θα ήθελε να κάνω επιλέγω να κάνω. Ο δρόμος Σου είναι βέβαιος, και το τέλος ασφαλές. Η δική Σου θύμηση περιμένει εκεί. Και όλες μου οι θλίψεις τελειώνουν μέσα στο αγκάλιασμά Σου, που έχεις υποσχεθεί στον Υιό Σου, που νόμιζε εσφαλμένα ότι είχε απομακρυνθεί από την σίγουρη προστασία στης στοργικής Αγκαλιάς Σου.

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014

ΜΑΘΗΜΑ 316 Όλα τα δώρα που δίνω στους αδελφούς μου είναι δικά μου.



ΜΑΘΗΜΑ 316

Όλα τα δώρα που δίνω στους αδελφούς μου είναι δικά μου.

Όπως κάθε δώρο που δίνουν οι αδελφοί μου είναι δικό μου, έτσι και κάθε δώρο που δίνω εγώ ανήκει σε μένα. Το κάθε ένα επιτρέπει σε ένα λάθος από το παρελθόν να φύγει, και να μην αφήσει καμία σκιά πάνω στον άγιο νου που αγαπά ο Πατέρας μου. Η χάρη Του μου δίνεται σε κάθε δώρο που έχει λάβει ένας αδελφός μέσα σε όλο το χρόνο, και πέρα από αυτόν. Το σπίτι των θησαυρών μου είναι γεμάτο, και άγγελοι προσέχουν τις ανοιχτές του πόρτες ώστε κανένα δώρο να μην χαθεί, και μόνο περισσότερα να προστεθούν. Ας έρθω εκεί όπου βρίσκονται οι θησαυροί μου, και ας εισέλθω μέσα εκεί όπου είμαι αληθινά καλοδεχούμενος και στο σπίτι μου, ανάμεσα στα δώρα που μου έχει δώσει ο Θεός.

Πατέρα, θέλω να δεχτώ τα δώρα Σου σήμερα. Εγώ δεν τα αναγνωρίζω. Και όμως εμπιστεύομαι ότι Εσύ που μου τα έδωσες θα μου παρέχεις και τα μέσα με τα οποία να μπορέσω να δω, να καταλάβω την αξία τους, και να κρατήσω μέσα στην καρδιά μου μόνο αυτά, ως αυτό που θέλω.



Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2014

Τι σημαίνει το να δίνεις αγάπη;




Ερώτηση: Τι σημαίνει το να δίνεις αγάπη;

Απάντηση: Για να απαντήσουμε στην ερώτηση σου πρέπει πρώτα να καταλάβουμε ότι η αγάπη για την οποία μιλάμε στον κόσμο είναι αυτή που τα Μαθήματα Θαυμάτων ονομάζουν «ιδιαίτερη αγάπη». Αυτή η «αγάπη» είναι το «φθηνό υποκατάστατο» (Κεφάλαιο 16.
IV.8:4)  του εγώ στην θέση της Αγάπης του Θεού, που την αρνηθήκαμε όταν ο νους επέλεξε τον διαχωρισμό. Αντίθετα με την Αγάπη του Πατέρα, περιορίζεται σε συγκεκριμένους ανθρώπους, αλλάζει, και είναι γεμάτη προσδοκίες που βασίζονται σε αμοιβαίες δοσοληψίες που προορίζονται να ικανοποιήσουν ατομικές ανάγκες. Η ιδιαίτερη αγάπη είναι το κρίσιμο συστατικό των «ιδιαίτερων σχέσεων (οι οποίες) είναι η αποκήρυξη της Αγάπης του Θεού, και η προσπάθεια να εξασφαλίσουν στον εαυτό την ιδιαιτερότητα που Εκείνος του αρνήθηκε» (Κεφάλαιο 16.IV.4:2). Η σαφήνεια για την φύση της ιδιαίτερης αγάπης είναι σημαντική γιατί μας είναι τόσο οικεία, και συγχέεται εύκολα με την αγάπη για την αγάπη που μιλά ο Ιησούς στα Μαθήματα. Αυτή η εγωική εκδοχή της αγάπης είναι τόσο διαφορετική από την Αγάπη του Θεού όσο η αλήθεια είναι διαφορετική από την ψευδαίσθηση. Επιλέγοντας να είμαστε διαχωρισμένου και ιδιαίτεροι έχουμε ξεχάσει την Αγάπη. Αυτή είναι η θλιβερή και οδυνηρή κατάσταση των διαχωρισμένων.
Όμως, η ελπίδα μας, μαζί με την  πιο άμεση απάντηση στην ερώτησή σου, μπορεί να βρεθεί στα ενθαρρυντικά λόγια του Ιησού στο κείμενο: «Η αγάπη δεν είναι ιδιαίτερη. Αν ξεχωρίσεις μέρος της Υιότητας για την αγάπη σου, επιβάλλεις την ενοχή σε όλες σου τις σχέσεις και τις κάνεις μη πραγματικές. Μπορεί να αγαπάς μόνο όπως αγαπά ο Θεός. Μην επιζητάς να αγαπάς διαφορετικά από Εκείνον, γιατί δεν υπάρχει αγάπη ξέχωρα από την δική Του. Μέχρι να αναγνωρίσεις ότι αυτή είναι η αλήθεια, δεν θα έχεις ιδέα για το πώς είναι η αγάπη» (Κεφάλαιο.13.X.11:2,3,4,5,6).
Αυτό το εδάφιο μπορεί στην αρχή να μην φαίνεται ενθαρρυντικό, αλλά μας λέει πολλά σημαντικά πράγματα: ότι η ιδιαίτερη αγάπη δεν είναι αγάπη, ότι δεν ξέρουμε τι είναι η αγάπη, και ότι είναι δυνατόν να αγαπούμε «όπως αγαπά ο Θεός.» Εδώ επίσης βρίσκουμε τις οδηγίες που χρειαζόμαστε για να μετακινηθούμε από την ιδιαίτερη αγάπη προς την Αγάπη του Θεού: πρέπει να δεχτούμε ότι δεν ξέρουμε τι είναι η αγάπη, και πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι δεν υπάρχει άλλη αγάπη από του Θεού. Αυτές οι αλήθειες φαίνονται αρκετά απλές. Όμως, είμαστε σταθερά πεπεισμένοι ότι πράγματι γνωρίζουμε τι είναι η αγάπη, και είμαστε βαθιά προσκολλημένοι με το υποκατάστατο του εγώ για την αγάπη. Αυτές είναι πολύ αποτελεσματικές άμυνες της απόφασης μας να ταυτιστούμε με το σώμα. Και στον βαθμό που ταυτιζόμαστε με το σώμα μας, απομακρυνόμαστε από την Αγάπη, επομένως την αρνούμαστε στον εαυτό μας και στους άλλους. Τα σώματα δεν αγαπούν ∙ μάλιστα, δεν κάνουν τίποτα: «(Το σώμα) δεν κάνει τίποτα…δεν είναι τίποτα».  (Κεφάλαιο 19.IV.C.5:3,5). Αν επιθυμούμε, λοιπόν, την Αγάπη, η φροντίδα μας πρέπει να επικεντρωθεί στην διαδικασία της κατάργησης της πίστης μας στην εγωική/σωματική ταυτότητα. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της συγχώρεσης, που μπορούμε να πούμε ότι είναι ο τρόπος που αγαπούμε μέσα στο όνειρο. Τα Μαθήματα δεν ζητούν να δώσουμε αγάπη, γιατί το να κάνεις κάτι τέτοιο υπονοεί ότι κάποιος που το έχει το δίνει σε κάποιον που δεν το έχει. Όμως, τα Μαθήματα μας διδάσκουν ότι η διαδικασία της συγχώρεσης οδηγεί στην αφαίρεση των «εμποδίων προς την επίγνωση της παρουσίας της αγάπης» "(κείμενο, Εισαγωγή 1:7), και μετά: «Η αγάπη επεκτείνεται προς τα έξω απλά επειδή δεν μπορεί να περιοριστεί» (Κεφάλαιο.7.I.3:4).
Με άλλα λόγια, όταν αφαιρεθούν τα εμπόδια της ενοχής και του φόβου, η αντανάκλαση της Αγάπης του Θεού που παραμένει μέσα στο νου μας είναι ελεύθερη να επεκταθεί χωρίς καμιά προσπάθεια από μέρους μας. Η μόνη ενεργή συμμετοχή που χρειάζεται είναι να εφαρμόζουμε σταθερά την συγχώρεση στις σχέσεις μας. Αυτό είναι που μεταμορφώνει την ιδιαίτερη αγάπη μιας ιδιαίτερης σχέσης σε άγια σχέση, και μας φέρνει πιο κοντά στην παρουσία της Αγάπης μέσα στο νου μας. Με αυτή την διαδικασία, ο σκοπός που δίνει ο νους σε μια σχέση αλλάζει από τον στόχο του εγώ να κάνει τον διαχωρισμό/σώμα πραγματικό στο στόχο του Αγίου Πνεύματος να θεραπεύσει το νου μας από την σκέψη του διαχωρισμού.
Η εκδοχή των Μαθημάτων Θαυμάτων σε ένα γνωστό βιβλικό εδάφιο θα ήταν «μεγαλύτερη αγάπη από αυτή κανένας δεν έχει, από το να συγχωρήσει τον αδελφό του γι αυτό που δεν έκανε» (Δες:Κεφάλαιο.17.
III.1). Αυτό αντανακλά μια από τις πιο σημαντικές διδασκαλίες των Μαθημάτων, δηλαδή, κανείς έξω από εμάς δεν είναι υπεύθυνος για την επιλογή που κάναμε να διαχωριστούμε, ή για την δυστυχία που βιώνουμε σαν αποτέλεσμα. Το να μάθουμε αυτό επαναφέρει την δύναμη του νου μας στην επίγνωση μας, έτσι θα είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε την επιλογή της πραγματικής αγάπης: «Πέρα από την φτωχή έλξη της σχέσης ιδιαίτερης αγάπης, και πάντα κρυμμένη από αυτή, είναι η ισχυρή έλξη του Πατέρα προς τον Υιό Του. Δεν υπάρχει άλλη αγάπη που να μπορεί να σε ικανοποιήσει, γιατί δεν υπάρχει άλλη αγάπη. Αυτή είναι η μόνη αγάπη που δίνεται ολοκληρωτικά και επιστρέφεται ολοκληρωτικά»  (Κεφάλαιο.15.VII.1:1,2,3).

http://facimoutreach.org/qa/questions/questions132.htm#Q712



ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...