Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2014

Τι σημαίνει το να δίνεις αγάπη;




Ερώτηση: Τι σημαίνει το να δίνεις αγάπη;

Απάντηση: Για να απαντήσουμε στην ερώτηση σου πρέπει πρώτα να καταλάβουμε ότι η αγάπη για την οποία μιλάμε στον κόσμο είναι αυτή που τα Μαθήματα Θαυμάτων ονομάζουν «ιδιαίτερη αγάπη». Αυτή η «αγάπη» είναι το «φθηνό υποκατάστατο» (Κεφάλαιο 16.
IV.8:4)  του εγώ στην θέση της Αγάπης του Θεού, που την αρνηθήκαμε όταν ο νους επέλεξε τον διαχωρισμό. Αντίθετα με την Αγάπη του Πατέρα, περιορίζεται σε συγκεκριμένους ανθρώπους, αλλάζει, και είναι γεμάτη προσδοκίες που βασίζονται σε αμοιβαίες δοσοληψίες που προορίζονται να ικανοποιήσουν ατομικές ανάγκες. Η ιδιαίτερη αγάπη είναι το κρίσιμο συστατικό των «ιδιαίτερων σχέσεων (οι οποίες) είναι η αποκήρυξη της Αγάπης του Θεού, και η προσπάθεια να εξασφαλίσουν στον εαυτό την ιδιαιτερότητα που Εκείνος του αρνήθηκε» (Κεφάλαιο 16.IV.4:2). Η σαφήνεια για την φύση της ιδιαίτερης αγάπης είναι σημαντική γιατί μας είναι τόσο οικεία, και συγχέεται εύκολα με την αγάπη για την αγάπη που μιλά ο Ιησούς στα Μαθήματα. Αυτή η εγωική εκδοχή της αγάπης είναι τόσο διαφορετική από την Αγάπη του Θεού όσο η αλήθεια είναι διαφορετική από την ψευδαίσθηση. Επιλέγοντας να είμαστε διαχωρισμένου και ιδιαίτεροι έχουμε ξεχάσει την Αγάπη. Αυτή είναι η θλιβερή και οδυνηρή κατάσταση των διαχωρισμένων.
Όμως, η ελπίδα μας, μαζί με την  πιο άμεση απάντηση στην ερώτησή σου, μπορεί να βρεθεί στα ενθαρρυντικά λόγια του Ιησού στο κείμενο: «Η αγάπη δεν είναι ιδιαίτερη. Αν ξεχωρίσεις μέρος της Υιότητας για την αγάπη σου, επιβάλλεις την ενοχή σε όλες σου τις σχέσεις και τις κάνεις μη πραγματικές. Μπορεί να αγαπάς μόνο όπως αγαπά ο Θεός. Μην επιζητάς να αγαπάς διαφορετικά από Εκείνον, γιατί δεν υπάρχει αγάπη ξέχωρα από την δική Του. Μέχρι να αναγνωρίσεις ότι αυτή είναι η αλήθεια, δεν θα έχεις ιδέα για το πώς είναι η αγάπη» (Κεφάλαιο.13.X.11:2,3,4,5,6).
Αυτό το εδάφιο μπορεί στην αρχή να μην φαίνεται ενθαρρυντικό, αλλά μας λέει πολλά σημαντικά πράγματα: ότι η ιδιαίτερη αγάπη δεν είναι αγάπη, ότι δεν ξέρουμε τι είναι η αγάπη, και ότι είναι δυνατόν να αγαπούμε «όπως αγαπά ο Θεός.» Εδώ επίσης βρίσκουμε τις οδηγίες που χρειαζόμαστε για να μετακινηθούμε από την ιδιαίτερη αγάπη προς την Αγάπη του Θεού: πρέπει να δεχτούμε ότι δεν ξέρουμε τι είναι η αγάπη, και πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι δεν υπάρχει άλλη αγάπη από του Θεού. Αυτές οι αλήθειες φαίνονται αρκετά απλές. Όμως, είμαστε σταθερά πεπεισμένοι ότι πράγματι γνωρίζουμε τι είναι η αγάπη, και είμαστε βαθιά προσκολλημένοι με το υποκατάστατο του εγώ για την αγάπη. Αυτές είναι πολύ αποτελεσματικές άμυνες της απόφασης μας να ταυτιστούμε με το σώμα. Και στον βαθμό που ταυτιζόμαστε με το σώμα μας, απομακρυνόμαστε από την Αγάπη, επομένως την αρνούμαστε στον εαυτό μας και στους άλλους. Τα σώματα δεν αγαπούν ∙ μάλιστα, δεν κάνουν τίποτα: «(Το σώμα) δεν κάνει τίποτα…δεν είναι τίποτα».  (Κεφάλαιο 19.IV.C.5:3,5). Αν επιθυμούμε, λοιπόν, την Αγάπη, η φροντίδα μας πρέπει να επικεντρωθεί στην διαδικασία της κατάργησης της πίστης μας στην εγωική/σωματική ταυτότητα. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της συγχώρεσης, που μπορούμε να πούμε ότι είναι ο τρόπος που αγαπούμε μέσα στο όνειρο. Τα Μαθήματα δεν ζητούν να δώσουμε αγάπη, γιατί το να κάνεις κάτι τέτοιο υπονοεί ότι κάποιος που το έχει το δίνει σε κάποιον που δεν το έχει. Όμως, τα Μαθήματα μας διδάσκουν ότι η διαδικασία της συγχώρεσης οδηγεί στην αφαίρεση των «εμποδίων προς την επίγνωση της παρουσίας της αγάπης» "(κείμενο, Εισαγωγή 1:7), και μετά: «Η αγάπη επεκτείνεται προς τα έξω απλά επειδή δεν μπορεί να περιοριστεί» (Κεφάλαιο.7.I.3:4).
Με άλλα λόγια, όταν αφαιρεθούν τα εμπόδια της ενοχής και του φόβου, η αντανάκλαση της Αγάπης του Θεού που παραμένει μέσα στο νου μας είναι ελεύθερη να επεκταθεί χωρίς καμιά προσπάθεια από μέρους μας. Η μόνη ενεργή συμμετοχή που χρειάζεται είναι να εφαρμόζουμε σταθερά την συγχώρεση στις σχέσεις μας. Αυτό είναι που μεταμορφώνει την ιδιαίτερη αγάπη μιας ιδιαίτερης σχέσης σε άγια σχέση, και μας φέρνει πιο κοντά στην παρουσία της Αγάπης μέσα στο νου μας. Με αυτή την διαδικασία, ο σκοπός που δίνει ο νους σε μια σχέση αλλάζει από τον στόχο του εγώ να κάνει τον διαχωρισμό/σώμα πραγματικό στο στόχο του Αγίου Πνεύματος να θεραπεύσει το νου μας από την σκέψη του διαχωρισμού.
Η εκδοχή των Μαθημάτων Θαυμάτων σε ένα γνωστό βιβλικό εδάφιο θα ήταν «μεγαλύτερη αγάπη από αυτή κανένας δεν έχει, από το να συγχωρήσει τον αδελφό του γι αυτό που δεν έκανε» (Δες:Κεφάλαιο.17.
III.1). Αυτό αντανακλά μια από τις πιο σημαντικές διδασκαλίες των Μαθημάτων, δηλαδή, κανείς έξω από εμάς δεν είναι υπεύθυνος για την επιλογή που κάναμε να διαχωριστούμε, ή για την δυστυχία που βιώνουμε σαν αποτέλεσμα. Το να μάθουμε αυτό επαναφέρει την δύναμη του νου μας στην επίγνωση μας, έτσι θα είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε την επιλογή της πραγματικής αγάπης: «Πέρα από την φτωχή έλξη της σχέσης ιδιαίτερης αγάπης, και πάντα κρυμμένη από αυτή, είναι η ισχυρή έλξη του Πατέρα προς τον Υιό Του. Δεν υπάρχει άλλη αγάπη που να μπορεί να σε ικανοποιήσει, γιατί δεν υπάρχει άλλη αγάπη. Αυτή είναι η μόνη αγάπη που δίνεται ολοκληρωτικά και επιστρέφεται ολοκληρωτικά»  (Κεφάλαιο.15.VII.1:1,2,3).

http://facimoutreach.org/qa/questions/questions132.htm#Q712



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...