ΕΡΩΤΗΣΗ: Στο Μάθημα 108
των Μαθημάτων Θαυμάτων, δηλώνει ότι, «Το να συγχωρείς έναν αδελφό ολοκληρωτικά
είναι αρκετό για να φέρει την σωτηρία σε όλους τους νόες.» Ωστόσο ο Ιησούς
συγχώρεσε ολόκληρη την αδελφότητα και αυτό δεν έφερε την σωτηρία σε όλους τους
νόες. Αυτός συχνά επιμένει ότι είμαστε ένα με αυτόν, ότι μπορούμε να κάνουμε
αυτό που έκανε κι αυτός, κλπ. Όμως, προφανώς, ένας από «εμάς», όχι ο Ιησούς,
πρέπει να είναι αυτός που συγχωρεί ολοκληρωτικά τουλάχιστον ένα αδελφό. Το
βλέπω σωστά;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όχι, δεν το βλέπεις και πολύ σωστά. Ο τίτλος του
Μαθήματος 108 είναι, «Το να δίνεις και να λαμβάνεις είναι ένα στην αλήθεια.»
Αυτή είναι μια δήλωση που δεν βγάζει κανένα νόημα από την οπτική του εγώ, που
είναι ότι είμαστε διαχωρισμένα όντα (δλδ σώματα) με χωριστά συμφέροντα. Το εγώ μας
λέει ότι η ίδια μας η επιβίωση εξαρτάται από το να παίρνουμε αυτό που
χρειαζόμαστε εις βάρος κάποιου άλλου. Για παράδειγμα, αν πεινάω και δεν υπάρχει
αρκετή τροφή, χρειάζεται να βρω έναν
τρόπο να τραφώ. Αν είσαι εκεί και πεινάς κι εσύ, πρέπει να σιγουρευτώ ότι το
δικό μου σώμα και όχι το δικό σου θα είναι αυτό που θα λάβει την όποια
περιορισμένη τροφή που είναι διαθέσιμη. Με άλλα λόγια, το έχω μόνο αν το
κρατήσω. Αν το δώσω σε σένα, το χάνω.
Όσο πιστεύουμε ότι είμαστε σώματα και ότι αυτός ο κόσμος είναι πραγματικός,
αυτή η δυναμική φαίνεται αληθινή. Αλλά ο Ιησούς γνωρίζει ότι δεν είμαστε
σώματα. Δεν είμαστε καν διαχωρισμένοι νόες. Είμαστε ο ένας νους του Ενός Υιού
του Θεού, που ονειρεύεται ότι θα μπορούσαμε να διαχωριστούμε από την Πηγή μας
και ο ένας από τον άλλον. Γι αυτό, στην πραγματικότητα (επειδή είμαστε νους και
όχι σώμα), στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να δώσουμε τίποτα και να το
αποχωριστούμε. Αυτό που δίνουμε το κρατάμε. Η αντανάκλαση αυτού μέσα σε αυτόν
τον ονειρικό κόσμο είναι ότι όταν κάνουμε σκέψεις μίσους, θυμού, ή φόβου για
κάποιον άλλον, είμαστε γεμάτοι μίσος, θυμό, ή φόβο. Όταν κάνουμε σκέψεις αγάπης
για κάποιον, νιώθουμε αγάπη.
Αυτή είναι η οπτική του Ιησού όταν δηλώνει, « Μία σκέψη απόλυτα
ενοποιημένη, θα λειτουργήσει για να ενοποιήσει όλες τις σκέψεις. Είναι το ίδιο
σα να λέμε μία διόρθωση είναι αρκετή για ολόκληρη την διόρθωση, ή ότι το να
συγχωρέσεις έναν αδελφό ολοκληρωτικά αρκεί για να φέρει την σωτηρία σε όλους
τους νόες» (Βιβλίο εργασιών: 108.5:1,2). Αυτό που εννοεί είναι ότι μια σκέψη
απόλυτης συγχώρεσης θα συγχωρέσει τους πάντες μέσα στο νου μας. Αυτό συμβαίνει
γιατί αληθινή συγχώρεση σημαίνει το να
συγχωρούμε έναν αδελφό για ό,τι δεν έχει κάνει σε μας – αναγνωρίζοντας ότι απλά
φανταστήκαμε ότι οι πράξεις κάποιου άλλου θα μπορούσαν να μας στερήσουν την
γαλήνη μας. Και αν αληθινά αναγνωρίσουμε αυτό το γεγονός σε σχέση με έναν
άνθρωπο, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό πρέπει να είναι αλήθεια για
όλους – κανείς δεν μπορεί να μας βλάψει επειδή κανείς δεν έχει την δύναμη να
μας στερήσει την ειρήνη του Θεού.
Άρα, μέσα στο νου μας, θα έχουμε φέρει την σωτηρία σε όλους τους
νόες. Μάλιστα, αυτό είναι το μόνο που πρέπει να μας απασχολεί γιατί, στην
πραγματικότητα, δεν υπάρχει κανένας – και μάλιστα, ούτε κανένας κόσμος – έξω
από το νου μας. Τα Μαθήματα δεν λένε ότι ένας από «εμάς» χρειάζεται να
συγχωρέσει έναν αδελφό για να αλλάξει τον κόσμο. Σου λένε ότι με το να
συγχωρέσεις κάποιον ολοκληρωτικά, μπορείς να αλλάξεις την εμπειρία σου από τον
κόσμο ολοκληρωτικά. Και με αυτόν τον τρόπο, μπορείς να θυμηθείς ότι η σωτηρία
βρίσκεται ήδη εκεί για σένα, μέσα στο νου σου, φτάνει να την επιλέξεις.
Όταν, όπως ο Ιησούς, έχουμε μάθει να αφήνουμε το Άγιο Πνεύμα
(την μνήμη της Αγάπης του Θεού) να γίνει
η μόνη εσωτερική μας Φωνή, θα γίνουμε
μια συνεχής αντανάκλαση αγάπης και συγχώρεσης μέσα στο όνειρο. Αυτό θα μπορούσε
να λειτουργήσει ως υπενθύμιση στους άλλους ότι καμιά από τις φανταστικές τους
αμαρτίες δεν είχε καμία επίδραση στην πραγματικότητα και ότι η σωτηρία είναι
ήδη δική τους αν επιλέξουν να την βιώσουν. Αλλά το πότε, το αν, και το πώς θα
κάνουν αυτή την επιλογή δεν χρειάζεται να απασχολεί εμάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου