ΕΡΩΤΗΣΗ (184): Πρόσφατα βίωσα μια στιγμή διαύγειας. Ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι όλες οι μορφές της ιδιαιτερότητας μου είναι βασισμένες γύρω από το σώμα και γι αυτό είναι καταδικασμένες σε αποτυχία μαζί με το σώμα. Κατά περίεργο τρόπο αυτό δεν ήταν θλιβερό – αυτό που ένιωσα κυρίως, ήταν ανακούφιση. Όμως, αυτή η στιγμή δεν κράτησε πολύ, όσο γαλήνια και να ήταν, και ο φόβος επέστρεψε. Αυτό που νιώθω ότι θέλω από σας είναι να με καθησυχάσετε ότι δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθώ έτσι ώστε να μπορώ να γαληνέψω και πάλι.
Στους «Κανόνες για Αποφάσεις» στα Μαθήματα Θαυμάτων, ο Ιησούς λέει ότι μπορώ να έχω την μέρα που θέλω. Εγώ συνεχώς αρνούμαι να ακολουθήσω τα βήματα που μου δείχνει επειδή δεν πιστεύω ότι θα μου δώσει αυτό που θέλω. Μπορεί κανείς να θεωρήσει ότι εννοεί όσα λέει εδώ; Αν η μέρα που θέλω περιέχει το να είμαι χαρούμενος και άφοβος θα μου δώσει αυτό; Αν η μέρα που θέλω περιέχει να περιβάλλομαι ανθρώπους που αγαπώ θα μου το δώσει αυτό; Τι γίνεται αν νιώθω πως χρειάζομαι άλλα πράγματα, όπως τροφή, σεξ, ζεστασιά και νερό; Θα μου τα δώσει αυτά; Φοβάμαι ότι ο Ιησούς, εφόσον δεν είναι σώμα, δεν θα μου τα δώσει γιατί δεν θεωρεί πως τα χρειάζομαι. Αυτά δεν είναι πράγματα που θεωρώ ότι θα με κάνουν ευτυχισμένο, είναι πράγματα που δε νομίζω ότι θα μπορέσω να είμαι ευτυχισμένος αν δεν τα έχω.
Καταλαβαίνω από την ιστορία για την Έλεν και το ματόκλαδο της ότι δεν είναι ο Ιησούς που μου δίνει θέσεις για παρκάρισμα – είναι ο δικός μου νους. Αλλά μπορώ εγώ να συνεχίσω να θεωρώ ότι ο Ιησούς που δίνει αυτά τα πράγματα, έστω για λίγο ακόμα; Είναι πιο εύκολο για μένα να το δεχτώ όταν παρουσιάζεται έτσι. Σίγουρα δεν θα ήθελα να χρειάζεται να φροντίζω για την δική μου ευτυχία εφόσον είναι τόσο προφανές για μένα ότι δεν ξέρω πώς.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Σίγουρα έχεις στριμώξει τον εαυτό σου άσχημα! Δεν γνωρίζεις πώς να φροντίσεις για την ευτυχία σου αλλά ούτε κι εμπιστεύεσαι τον Ιησού. Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να συνεχίσεις να θέλεις να τον βλέπεις ότι φροντίζει για τις ανάγκες σου, αλλά εφόσον αμφιβάλλεις ότι αυτός θα θέλει να το κάνει, στην πραγματικότητα κανονίζεις κι εσύ κι αυτός να αποτύχετε. Γιατί τότε, όταν νιώθεις ότι έχεις στερηθεί τα πάντα, θα μπορείς να κατηγορήσεις αυτόν.
Ο Ιησούς τονίζει ότι «μόνο εσύ μπορείς να στερήσεις τον εαυτό σου από οτιδήποτε» (Κεφάλαιο 11.IV.4:1). Εμείς είμαστε που πιστεύουμε ότι χρειάζεται να θυσιαστούμε και να τιμωρηθούμε για την αμαρτία του διαχωρισμού και της επίθεσης για την οποία κατηγορούμε τον εαυτό μας. Όσο αυτή η πίστη υποβόσκει στην σκέψη μας, θα προβάλλουμε αποδεικτικά στοιχεία έλλειψης και ανάγκης πάνω στις διάφορες μορφές της ζωής μας. Αλλά ο στόχος των Μαθημάτων δεν είναι να μας διδάξουν πώς να φροντίζουμε για τον εαυτό μας σωματικά και συναισθηματικά, αλλά το πώς να ξεσκεπάζουμε την αγάπη που είναι θαμμένη βαθιά μέσα στο νου μας έτσι ώστε να γνωρίσουμε ότι η πραγματική αφθονία – η αγάπη – είναι δική μας.
Όταν ο Ιησούς στο «Κανόνες για Αποφάσεις» (Κεφάλαιο .30.I) μας λέει πώς να έχουμε το είδος της ημέρας που θέλουμε, μιλά μόνο για το περιεχόμενο και όχι την μορφή. Και γι αυτό μας ενθαρρύνει να παίρνουμε όλες τις αποφάσεις μαζί με αυτόν, ή το Άγιο Πνεύμα, αντί με το εγώ, που είναι η πηγή της πίστης μας στην ανάγκη, την έλλειψη και την στέρηση. Γιατί τότε οι δικές μας κρίσεις για το τι χρειαζόμαστε και για το τι θα μας κάνει ευτυχισμένους δεν θα μπαίνουν στην μέση. Αλλά όσο ακόμα νομίζουμε ότι είμαστε σώμα, θα είναι δύσκολο να μην πιστεύουμε ότι ξέρουμε ποιες πρέπει να είναι τουλάχιστον μερικές από τις ανάγκες μας.
Κάθε φορά που ενώνεσαι με τον Ιησού μέσα στο νου σου, ακόμα και όταν είναι στην μορφή του να του ζητάς βοήθεια για τις συγκεκριμένες ανάγκες σου, την στιγμή της ένωσης έχεις αφήσει κατά μέρος την πίστη σου στην έλλειψη και στον περιορισμό. Τώρα ο Ιησούς στην πραγματικότητα δεν έχει καμιά σχέση με την μορφή – είναι πάντα ο νους μας που αποφασίζει γι αυτό. Παρόλα αυτά, στην αρχή της εμπειρίας σου με τα Μαθήματα, μπορεί να βρίσκεις ότι ο νους σου μεταφράζει αυτή την εμπειρία της αγάπης του σε μορφές αυτών που πιστεύεις ότι χρειάζεσαι. Κι έτσι έχεις την εμπειρία ότι ο Ιησούς σε βοηθά στον κόσμο. Δεν υπάρχει τίποτα κακό σε αυτό και μπορεί να βοηθήσει πολύ στο να σου επιτρέψει να αναπτύξεις την εμπιστοσύνη σου προς αυτόν. Αλλά με τον χρόνο, θα αρχίσεις να συνειδητοποιείς ότι η πραγματική σου ανάγκη και πόθος είναι για την γαλήνη, όπως το βίωσες με την ενόραση που είχες σχετικά με τον ιδιαιτερότητα. Άρα αυτό που συμβαίνει στον κόσμο της μορφής και του σώματος σου θα σε απασχολεί λιγότερο και η προσοχή όλο και περισσότερο θα εστιάζεται στο τι συμβαίνει μέσα στο νου σου.
Αυτό σίγουρα δεν σημαίνει ότι οι ανάγκες του σώματος σου δεν θα ικανοποιούνται πια, γιατί αν απελευθερωθείς από την ανάγκη να τιμωρήσεις τον εαυτό σου, το σώμα σου με τον καιρό θα γίνει απλά ένα ουδέτερο όργανο που λειτουργεί χωρίς έγνοια ή φόβο από μέρος σου (Βιβλίο Εργασιών .294.1). Αλλά αν υπάρχουν ακόμα μαθήματα συγχώρεσης για να μαθευτούν, ο νους σου θα συνεχίσει να προβάλλει την ενοχή έξω στον κόσμο σαν κάποιο σωματικό πρόβλημα ή κάποια ανάγκη. Αλλά τώρα θα βλέπεις τον κόσμο, όχι σαν κάποια φυλακή μέσα στην οποία είσαι περιορισμένος, αλλά σαν μια τάξη μάθησης στην οποία σου παρουσιάζονται ευκαιρίες να ξεσκεπάσεις την ενοχή που είναι θαμμένη μέσα στο νου σου και προβάλλεται σαν έλλειψη και ανάγκη. Και ο στόχος σου θα είναι να θεραπεύσεις την ενοχή μέσα στο νου σου και να μην σε απασχολεί η μορφή που παίρνει αυτό στον κόσμο. Και εκεί είναι που ο Ιησούς πραγματικά μπορεί να βοηθήσει. Γιατί αυτός γνωρίζει ότι η ενοχή δεν είναι πραγματική και ότι η στέρηση είναι αδύνατη. Και με αυτή την συνειδητοποίηση που μοιράζεται, η γαλήνη είναι δική σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου