Ο υλικός κόσμος έχει κτιστεί από το νου;

 ΕΡΩΤΗΣΗ: Η ιδέα αυτή συμβαδίζει με την διδασκαλία των Μαθημάτων Θαυμάτων;: «Ζούμε μέσα στο πνεύμα ∙ ο νους είναι ο κτίστης και ο υλικός κόσμος είναι το αποτέλεσμα»;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όχι ακριβώς. Ο νους που γνωρίζει τον εαυτό του ως πνεύμα ζει μέσα στον Θεό, άρα, δεν θα έκτιζε έναν κόσμο για να διαφύγει. Επειδή μόνο ο νους είναι πραγματικός (T.6.V.A.3:2), και ο κόσμος δεν είναι παρά μια παραίσθηση (T.20.VIII.7:3), δεν μπορούν να βρεθούν στην ίδια ακολουθία. Είναι πιο ακριβές να πούμε ότι ο νους έχει παραισθήσεις και φτιάχνει με αυτές τον κόσμο για να αμυνθεί για την επιλογή του υπέρ του εγώ. Άρα, η δήλωση αυτή θα μπορούσε να γίνει ως εξής: είμαστε Νους/πνεύμα, ο νους επιλέγει ενάντια στην ταυτότητα του ως Νους/πνεύμα, ξεχνά την επιλογή του, προβάλλει την ενοχή έξω από τον ίδιον, και βιώνει έναν ψευδαισθητικό κόσμο που μετά τον χρησιμοποιεί για να αποδείξει ότι δεν είναι νους.
Εκεί βρίσκεται η παραφροσύνη του εγωικού συστήματος σκέψης. Μόλις ο νους πιστέψει ότι αυτό το σύστημα σκέψης είναι πραγματικό, η μόνη του δραστηριότητα είναι η επιλογή ανάμεσα σε αυτό και στο σύστημα σκέψης του Αγίου Πνεύματος.  Όταν ο διχασμένος νους επιλέγει τον διαχωρισμό, η ενοχή γι αυτή την επιλογή προβάλλεται έξω και καταλήγει στην ψευδαίσθηση του υλικού κόσμου. Άρα, ο νους «κτίζει» μόνο υπό την έννοια ότι ο κόσμος είναι το αποτέλεσμα της προβολής της ενοχής του νου. Έπειτα ταυτίζεται με το σώμα μέσα στο οποίο νομίζει ότι ζει, ξεχνώντας ότι είναι νους.
Όταν ο νους επιλέγει το Άγιο Πνεύμα, ταυτίζεται με το κομμάτι που γνωρίζει ότι ο διαχωρισμός δεν είναι πραγματικός. Αυτή η επιλογή έπειτα επεκτείνεται και βιώνεται στον κόσμο ως ορθός τρόπος σκέψης. Όταν ο νους επιλέξει μόνο το Άγιο Πνεύμα, θα θεραπευτεί ολοκληρωτικά και θα σταματήσει να αντιλαμβάνεται τίποτα έξω από τον ίδιο. Έπειτα ζει μέσα στο πνεύμα, έχοντας την επίγνωση μόνο της ενότητας του με τον Θεό. Αυτός είναι ο τρόπος που ο κόσμος εξαφανίζεται από την επίγνωση (C.4.4)
Στην πραγματικότητα, τίποτα από αυτά δεν είναι αλήθεια γιατί ο διαχωρισμός ποτέ δεν συνέβη (T.6.II.10:7). Δεν υπάρχει διαχωρισμός, ούτε κόσμος, ούτε τίποτα για να κτίσεις. Όσο επιλέγουμε να πιστεύουμε ότι ο διαχωρισμός είναι πραγματικός, ο κόσμος θα παραμένει πραγματικός στην επίγνωση μας. Η πίστη στον διαχωρισμό και η πίστη στον κόσμο πηγαίνουν χέρι – χέρι αφού είναι αιτία και αποτέλεσμα. Η κάθε μια τους βασίζεται στην άλλη για την φαινομενική τους ύπαρξη. Ο στόχος των Μαθημάτων είναι να μας διδάξουν να βλέπουμε τον κόσμο ως προβολή του νου, και να αντικαταστήσουμε την κατάσταση απουσίας νου του σώματος με την κατάσταση επίγνωσης του νου προσέχοντας τις σκέψεις του διαχωρισμού που γεμίζουν τις μέρες μας με κρίση. Το να κοιτάζουμε αυτές τις σκέψεις με την προθυμία να αφήνουμε το Άγιο Πνεύμα να τις μεταμορφώσει είναι ο μόνος χρήσιμος σκοπός για τον σκοπό του κόσμου που αντιλαμβανόμαστε. Αυτός είναι ο τρόπος να ζούμε στο πνεύμα μέχρι να επιστρέψουμε στην αληθινή ζωή στο πνεύμα του Θεού.


http://facimoutreach.org/qa/questions/questions211.htm#Q1032