Πώς συμβιβάζεται ο πόλεμος ενάντια στην τρομοκρατία με τις διδασκαλίες των Μαθημάτων Θαυμάτων;

~ Μετάφραση, Αυγουστίνος Σαρίδης.

       ΕΡΩΤΗΣΗ #4: Αναρωτιέμαι : Είναι ποτέ δυνατόν για έναν μαθητή των μαθημάτων να          διεξάγει   έναν πόλεμο ενάντια στους τρομοκράτες και να μην είναι στο πραγματικό πεδίο μάχης με το εγώ αλλά αντιθέτως να είναι με τον Ιησού;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ναι, είναι δυνατόν σαν αρχή, αφού τα Μαθήματα θαυμάτων δεν είναι μια διδασκαλία  στην συμπεριφορά, αλλά μάλλον μια διδασκαλία το πώς θα αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε ∙ ή ακόμα καλλίτερα, με ποιόν σκεφτόμαστε. Το να πιστεύουμε διαφορετικά είναι σαν να λέμε ότι υπάρχει μια κατάσταση στον κόσμο που το Άγιο Πνεύμα ή ο Ιησούς δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν σαν μιαν ευκαιρία για εμάς για να μάθουμε την συγχώρεση.

Υπολογίζοντας ότι χρειάζονται δύο άνθρωποι, ο καθένας να συμμετέχει στο εγώ για να δημιουργήσει ένα πεδίο μάχης, ο ένας άνθρωπος που επιλέγει να σκέφτεται με τον Ιησού θα απέκλειε το πεδίο μάχης. Σε αυτό το σημείο ο ένας δεν θα διεξήγαγε πόλεμο, αλλά μάλλον, παραφράζοντας από το κείμενο, θα έβαζε έναν περιορισμό στην δυνατότητά του να δημιουργεί λανθασμένα (Κ-2.ΙΙΙ.3:3). Και όπως δηλώθηκε σε ένα άρθρο του Lighthouse για την τρομοκρατία της 11^ης Σεπτεμβρίου στην Ν.Υ. ‘’Υπάρχει ένας τρόπος για να σταματήσει η επιθετικότητα, είτε είναι σε ατομικό επίπεδο είτε σε παγκόσμιο, που μπορεί να είναι σταθερός και αποφασιστικός, και ωστόσο να είναι τρυφερός.’’ Αυτός ο τρόπος είναι μέσω της συμμετοχής με τον Ιησού. Με τον Ιησού στο πλευρό μας, θα δούμε τους τρομοκράτες σαν φοβισμένους, μάλλον παρά κακούς. Αναγνωρίζοντας το κάλεσμά τους για βοήθεια και αγάπη, θα πραγματοποιήσουμε οποιαδήποτε δράση ή απραξία, η αγάπη του Ιησού θα μας οδηγήσει προς την ορθή κατάσταση.