ΟΔΗΓΙΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ

 http://facimoutreach.org/qa/questions/questions302.htm

ΜετάφρασΜη ~ Μετάφραση: Αυγουστίνος Σαρίδης  

ΕΡΩΤΗΣΗ# 1385:  Υπάρχουν κάποια σημεία ή οδηγίες που μπορείτε να μας δώσετε έτσι ώστε να βοηθηθούμε στην προσπάθειά μας μέσα από το υλικό των Μαθημάτων; Πως μπορούμε να κερδίσουμε το περισσότερο δυνατόν μέσα από την μελέτη μας των τριών βιβλίων;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Θα προσφέρουμε μερικά γενικά σχόλια και μετά θα προτείνουμε άλλες συζητήσεις και πηγές  μέσα από αυτό το site.

Μέθοδοι μελέτης

Πρώτον, για να ακολουθήσουμε στην θεωρία τους, δεν υπάρχει η καλλίτερη ή η μοναδική μέθοδος για την μελέτη των Μαθημάτων Θαυμάτων. Είναι μια διδασκαλία που αναλαμβάνεται από τον μαθητή κάτω από την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος ή του Ιησού, και καθώς το εγχειρίδιο για δασκάλους συγκεκριμένα δηλώνει, η εκπαίδευση είναι ‘’υψηλά εξατομικευμένη’’ (Εγχ.9.1:5, -Εγχ.29.2:6). Επί πλέον, δεν μπορούν να υπάρχουν αυστηρές οδηγίες ή κανόνες που μπορούν να εφαρμόζονται σε κάθε ξεχωριστό άτομο, καθώς οι περιστάσεις, το υπόβαθρο και οι δυνατότητες, μεταξύ των άλλων παραγόντων, διαφέρουν πάρα πολύ.

Με σεβασμό στην ανάγνωση και την μελέτη του υλικού, ο Ιησούς δεν λέει ποιο πρέπει να είναι το πρώτο που θα αρχίσουμε, το κείμενο, το βιβλίο Ασκήσεων, ή το εγχειρίδιο. Αυτή η απόφαση εξαρτάται από τον κάθε μαθητή. Δεν υπάρχει λανθασμένος ή σωστός τρόπος προσέγγισης του υλικού. Ωστόσο, για να κατορθώσουμε μια ολοκληρωμένη κατανόηση του συστήματος σκέψης και μια σταθερή βάση στην εξάσκηση των μαθημάτων, οι μαθητές προτρέπονται να μελετήσουν το κείμενο σε κάποιο βαθμό κατά την διαδικασία τους. Ο Ιησούς μας συμβουλεύει να μελετάμε προσεχτικά, αλλά να μην βιαζόμαστε πάρα πολύ με αυτά, μήπως και εμπλακούμε αχρείαστα σε έναν υπερβολικό φόβο. (Κ. Ι.VII.4,5.) (Ερ.1163). Επίσης, στην εισαγωγή του Βιβλίου Ασκήσεων, ο Ιησούς εξηγεί ότι ‘’ η θεωρητική βάση.. που το κείμενο προσφέρει είναι απαραίτητο σαν ένα πλαίσιο για να έχουν οι ασκήσεις του Β.Α. νόημα. (Β. Α. εισ.  1:1 ). Έτσι, ο Ιησούς ξεκάθαρα περιμένει οι μαθητές του να ξοδεύουν κάποιο χρόνο με το κείμενο σε κάποιο βαθμό κατά την διάρκεια της διαδικασίας τους.

Μαθήματα Θαυμάτων: Μορφή και Περιεχόμενο

Η διδασκαλία χρησιμοποιεί αλληγορίες, και στην μορφή έχει πολλά αντικρουόμενα εδάφια. Αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορεί να αναγνωστεί και να κατανοηθεί αποκλειστικά μόνο σε ένα διανοητικό επίπεδο. Το περιεχόμενό της και το τρυφερό της μήνυμα της συγχώρεσης μπορεί να κατανοηθεί μόνο με την προθυμία του νου να ανοιχτεί στην αλήθεια που αντανακλά. Η διδασκαλία των Μαθημάτων ότι ο κόσμος είναι μια ψευδαίσθηση και ότι ο διαχωρισμός ποτέ δεν συνέβη φαίνεται ότι έρχεται σε αντίθεση με το γεγονός ότι τα αυτά τα ίδια τα Μαθήματα υπάρχουν σε μορφή. Ξεκάθαρα , το λοιπόν, από την αρχή τους ακόμα τα Μαθήματα με τρυφερότητα προσαρμόζουν την μορφή τους για να είναι βοηθητική στο ενοχικά κυριαρχούμενο μέρος του νου του Υιού του θεού ο οποίος πιστεύει  ότι είναι ανεπανόρθωτα χαμένος εξ αιτίας της τρομερής του αμαρτίας. Σύμφωνα με την λογική του εγώ, η ενοχή η οποία ακολουθεί την ‘’αμαρτία’’ του διαχωρισμού προκαλεί τρομακτικό φόβο τιμωρίας από έναν θυμωμένο Θεό.    Ενώ τα Μαθήματα μας λένε ότι ο Θεός θρηνεί και αισθάνεται μοναχικά χωρίς εμάς. (Κ.5.VII.4). (Κ.2.ΙΙΙ.5) το μήνυμα είναι ότι Αυτός δεν είναι ένας θυμωμένος, και εκδικητικός Θεός, αλλά ένας Θεός που μας αγαπά και του λείπουμε. Αυτές οι συμβολικές μορφές είναι βοηθητικές για εμάς που είμαστε περισσότεροι ικανοί να σχετιστούμε με την ιδέα ενός αξιαγάπητου και τρυφερού πατέρα από την αφηρημένη φύση του Θεού. Καθώς ο Ιησούς μας λέει, ‘’δεν μπορείς ούτε καν να σκεφτείς τον Θεό χωρίς ένα σώμα, ή σε μια μορφή που θεωρείς ότι αναγνωρίζεις. (Κ.18.VIII.1:7).’’ Και  “ Ακόμα πρέπει Αυτό (Ο Δάσκαλος της Ενότητας) να χρησιμοποιεί την γλώσσα που ο νους του μπορεί να καταλάβει, στην κατάσταση στην οποία νομίζει ότι βρίσκεται. (25.Ι.7:4).

Αυτές οι γραμμές εξηγούν τις αλληγορίες που χρησιμοποιούν τα Μαθήματα, όπως επίσης και τα επίπεδα της διδασκαλίας. Από τη στιγμή που πιστεύουμε ότι είμαστε στον κόσμο, ο Ιησούς μας διδάσκει από το επίπεδο της εμπειρίας μας. Έχοντας επιλέξει να ταυτιζόμαστε με το σώμα μας, σκεφτόμαστε και ενεργούμε και ‘’κρίνουμε’’ σαν σώματα, έτσι τα Μαθήματα φτάνουν σε εμάς σε μια μορφή που μπορούμε να καταλάβουμε, και χρησιμοποιούν μερικές αλληγορίες, ποιητικές εικόνες, και σύμβολα που μιλούν σε εμάς για την Αγάπη που έχουμε αρνηθεί και έχουμε ξεχάσει.

Ξανά, τα Μαθήματα πρέπει να μας συναντήσουν εκεί όπου είμαστε, και εκεί όπου είμαστε είναι ένας κόσμος που είναι πολυσύνθετος. Αλλά αυτό συμβαίνει επειδή ο κόσμος μας έχει προέλθει από ένα πολύ μπερδεμένο σύστημα σκέψης, το σύστημα σκέψης που εξουσιάζει το νου μας. Επομένως, εάν ο Ιησούς πρόκειται να μας βοηθήσει, το περιεχόμενο

της διδασκαλίας του πρέπει να είναι αυτό το περίπλοκο και αχανές σύστημα σκέψης και των δύο κόσμων, του εσωτερικού και εξωτερικού κόσμου. Αυτό είναι που αυτός εννοεί όταν λέει ‘’Αυτή η διδασκαλία παραμένει μέσα στο πλαίσιο του εγώ, εκεί όπου και χρειάζεται. (Επ. τ. ο. εισ. 3:1). Πολυπλοκότητα είναι το όνομα του παιχνιδιού του εγώ, μας λέει στο κείμενο(Κ.15.IV.6:2.). Η διδασκαλία του πρέπει να απευθύνεται σε αυτή την πολυπλοκότητα για να την καταργήσει. Έτσι, όταν αρχίζουμε με τα Μαθήματα, πράγματι μπορεί να παρουσιασθεί ότι είναι απελπιστικά πολυσύνθετα, αλλά πάλι, αυτό συμβαίνει γιατί μας συναντά εκεί όπου είμαστε. Ο σκοπός τους, όμως, είναι να μας οδηγήσουν έξω από την πολυπλοκότητα στην ‘’απλότητα της σωτηρίας’’ (Κ.31.Ι.), όταν όλοι μας συνειδητοποιήσουμε τελικά ότι ‘’ αυτό που είναι λάθος είναι λάθος, και αυτό που είναι αληθινό ποτέ δεν έχει αλλάξει.’’ (Β.Α.ΙΙ.10.1:1). Αυτή είναι η απλή αλήθεια, που είναι κρυμμένη πίσω από την αχανή πολυπλοκότητα και των δυο, του εγώ το σύστημα σκέψης μέσα στο νου μας και του κόσμου ο οποίος έχει προέλθει από αυτό.

Ο καθένας μπορεί να ευνοηθεί από τα Μαθήματα Θαυμάτων. Δεν πρέπει να είναι διανοούμενος  για να μάθει από αυτά και να τα χρησιμοποιήσει σαν ένα πνευματικό μονοπάτι. Ωστόσο είναι φανερό ότι είναι γραμμένα σε ένα υψηλό διανοητικό επίπεδο με ραφιναρισμένη μεταφυσική, θεολογικές και ψυχολογικές ιδέες που ολοκληρώνονται στην διδασκαλία μέσα από τα τρία βιβλία. Ένα μεγάλο μέρος τους είναι γραμμένο σε ανομοιοκατάληκτο στοίχο. Έτσι ένας αναγνώστης/μαθητής ο οποίος δεν είναι διανοητικά προσκείμενος και δεν έχει υπόβαθρο σε αυτές τις περιοχές μπορεί να έχει μεγάλη δυσκολία στην κατανόηση του υλικού. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ένα τέτοιο άτομο δεν θα μπορούσε να βοηθηθεί διαβάζοντάς το και κάνοντας τις ασκήσεις από το βιβλίο Ασκήσεων. Εάν το άτομο θα βγει από τα Μαθήματα και θα είναι περισσότερο καλός, περισσότερο τρυφερός, και θα έχει επιβεβαιωθεί για την Αγάπη του Θεού, θα είναι λιγότερο θυμωμένος, καταθλιπτικός, και φοβισμένος, τότε ο σκοπός του έχει επιτευχθεί. Από την άλλη, έχουν υπάρξει πολλοί υψηλά εκπαιδευμένοι άνθρωποι οι οποίοι δεν μπορούσαν να σχετιστούν καθόλου με τα Μαθήματα. Θα βρουν ένα άλλο  μονοπάτι που θα ταιριάζει περισσότερο στις ανάγκες τους και στις κλίσεις τους.

Η διδασκαλία λέει για τον εαυτό της ότι είναι μόνο μία μεταξύ πολλών χιλιάδων άλλων μορφών της συμπαντικής διδασκαλίας (Εγχ.1.4). Δεν χρειάζεται να είναι για όλους. Μερικές θρησκείες έχουν ισχυριστεί ότι η δική τους είναι η μόνη αληθινή θρησκεία, ο μόνος τρόπος για να συμφιλιωθείς με τον Θεό. Τα Μαθήματα Θαυμάτων δεν είναι μεταξύ αυτών. Μάλλον, το ξεκάθαρο συμπέρασμα μέσα από όλη τη διδασκαλία είναι ότι όλοι οι άνθρωποι τελικά θα βρουν ένα μονοπάτι που θα τους οδηγήσει στο Θεό. Δεν χρειάζεται να είναι αυτό εδώ.

Τελικά, η δομή και η ροή του κειμένου μπορεί να παρομοιαστεί περισσότερο σαν μια συμφωνία όπου εισάγονται μοτίβα, μετά αφήνονται, επανεισάγονται, και αναπτύσσονται, αντί της γραμμικής ανάπτυξης των ιδεών που συνήθως βρίσκουμε σε ένα ακαδημαϊκό κείμενο, το οποίο συστηματικά αυξάνει σε πολυπλοκότητα. Αυτό καταλήγει σε ένα αλληλοσυνδεόμενο μάτριξ το οποίο κάθε μέρος είναι ακέραιο και ουσιώδες στο όλο, ενώ σιωπηρά περιέχει αυτό το όλο μέσα στον εαυτό του. Η διαδικασία της μάθησης, συνεπώς, μοιάζει με το ανέβασμα μιας σπειροειδούς σκάλας, με τον αναγνώστη να οδηγείται σε ένα κυκλικό σχέδιο, που κάθε μια σπείρα οδηγεί υψηλότερα μέχρι το φτάσιμο στην κορυφή, όπου οδηγεί στον Θεό. Ο τρυφερός ρυθμός του ανομοιοκατάληκτου στοίχου σε ένα μεγάλο μέρος του κειμένου ενισχύει την επίδραση των επαναλαμβανόμενων θεμάτων.

Οι μόνες διασαφηνίσεις για τα μαθήματα στο Βιβλίο Ασκήσεων δίνονται στη εισαγωγή τους. ‘’Μην αναλαμβάνεις να κάνεις περισσότερα από μια ομάδα ασκήσεων την ημέρα.’’ (Β.Α. εισ.2:6) Είναι συνετό για τους μαθητές να διαβάσουν αυτή την εισαγωγή πριν αρχίσουν τα μαθήματα, και να το ξαναδιαβάζουν ευκαιριακά μετά κατά καιρούς. Μια σημαντική αρχή στην εισαγωγή αναφέρεται στον προσανατολισμό του μαθητή: ‘’ Θυμήσου μόνο αυτό ∙ δεν χρειάζεται να πιστεύεις στις ιδέες, δεν χρειάζεται να τις αποδεχτείς, και δεν χρειάζεται ακόμα ούτε να τις καλοδεχτείς. Σε μερικές από αυτές μπορεί και να αντισταθείς δραστικά. Τίποτα από αυτά δεν έχει σημασία, ούτε και θα μειώσει την αποτελεσματικότητά τους. Αλλά μην επιτρέψεις στον εαυτό σου να κάνει εξαιρέσεις στην εφαρμογή των ιδεών που το Βιβλίο Ασκήσεων περιέχει, και όποια και αν είναι η αντίδρασή σου στις ιδέες, χρησιμοποίησέ τες. Τίποτα περισσότερο από αυτό δεν απαιτείται. (Β.Α. εισ.9).

Τα μαθήματα μπορούν να επαναληφθούν εάν αυτό είναι επιθυμητό. Εάν υπάρχει ένα ιδιαίτερα σημαντικό ή δύσκολο μάθημα, θα ήταν μια καλή ιδέα να σταθούμε σε αυτό κάνα δυο ημέρες. Όμως, υπάρχει κάποιο ρίσκο στη σκέψη ότι ένα μάθημα χρειάζεται να ολοκληρωθεί τέλεια πριν να μετακινηθούμε στο επόμενο. Αυτό θα είναι μια παγίδα, γιατί είναι αδύνατον πολλοί από εμάς να μπορούν να κάνουν τέλεια οποιοδήποτε από τα μαθήματα. Εάν θα μπορούσαμε, θα είχαμε φτάσει σε μια τόσο προχωρημένη κατάσταση πνευματικής ανάπτυξης, που δεν θα χρειαζόμαστε καθόλου πια τα μαθήματα.

Το μεσαίο μέρος του μαθήματος 95 είναι αρκετά βοηθητικό στο να γνωρίζουμε το τι να κάνουμε εάν για μερικές ημέρες ή εβδομάδες δεν κάνουμε εξάσκηση των μαθημάτων. Είναι σημαντικό, ότι δεν χρειάζεται να αρχίσουμε από την αρχή ξανά. Η οδηγία στο μάθημα 95 εστιάζει στο να αναγνωρίσουμε τους τρόπους με τους οποίους το εγώ γλιστρά

4

μέσα στην διαδικασία και ότι οφείλουμε να ανταποκριθούμε στα ‘’ ολισθήματα στην επιμέλεια, και τις αποτυχίες μας στις οδηγίες’’ (Β.Α.95.8:3) με την συγχώρεση. Αυτό είναι το κλειδί. Ο Ιησούς δεν κρατάει σημειώσεις για το πόσο ακριβείς είμαστε στο να ακολουθήσουμε τις οδηγίες της ημέρας ∙ τον ενδιαφέρει μόνο να μας βοηθήσει να εκπαιδεύσουμε το νου μας να σκέφτεται όλο και περισσότερο με όρους της συγχώρεσης και τελικά να γενικεύσουμε την μάθησή μας σε κάθε όψη της ζωής και της εμπειρίας μας.Η κεντρική ιδέα είναι να είμαστε ειλικρινείς στην προσπάθειά μας να μελετήσουμε και να εξασκηθούμε σε αυτό που το Βιβλίο Ασκήσεων διδάσκει, να έχουμε επίγνωση ότι όλοι μας έχουμε ισχυρές αντιστάσεις, αλλά ωστόσο είμαστε πρόθυμοι να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας για τις συχνές ανεπαρκείς προσπάθειές μας. Για όσο καιρό συνεχίζουμε να μελετάμε και να εφαρμόζουμε τα μαθήματα όπως καθοδηγούμαστε να κάνουμε, θα έχουμε πρόοδο. Είναι σημαντικό να εστιάζουμε στο περιεχόμενο, αντί στη μορφή. Αυτό που έχει σημασία είναι να κάνουμε μια ειλικρινή προσπάθεια στο να ακολουθούμε τις οδηγίες τόσο προσεχτικά όσο μπορούμε, χωρίς να κρίνουμε τον εαυτό μας όταν αποτυγχάνουμε. Πράγματι μπορούμε να πούμε ότι ο σκοπός του να κάνουμε τις ασκήσεις είναι το να τις κάνουμε λάθος και μετά να συγχωρούμε τα λάθη μας. Αυτό θα αντανακλάσει την τελική μας συγχώρεση για τον εαυτό μας για το λάθος του διαχωρισμού από τον Δημιουργό και Πηγή μας. Το εγχειρίδιο για δασκάλους, το τρίτο βιβλίο, είναι το ευκολότερο και επίσης το περισσότερο κατανοητό από τα τρία. Η Διδασκαλία μας βοηθά να κατανοήσουμε ότι όλοι είμαστε δάσκαλοι και μαθητές ο ένας του άλλου, και δεν υπάρχει μια γραμμή που ξεχωρίζει τους δασκάλους από τους μαθητές. Καθώς διδάσκουμε μαθαίνουμε, και καθώς μαθαίνουμε διδάσκουμε ∙ αλλά αυτό δεν έχει τίποτα να κάνει με την καθιερωμένη μορφή διδασκαλίας. Η σημασία είναι ότι διδάσκουμε με το παράδειγμα. Τα Μαθήματα Θαυμάτων ποτέ δεν ενδιαφέρονται για την μορφή (σώμα) αλλά μόνο με το περιεχόμενο (Νους). Το εγχειρίδιο έρχεται στην μορφή της ερώτησης- απάντησης, με τις ερωτήσεις να απευθύνονται σε μερικά από τα πιο σημαντικά θέματα που βρίσκονται σε αυτή την ίδια την Διδασκαλία. Υπάρχει ένα προσάρτημα στο εγχειρίδιο, το οποίο η Έλεν κατέγραψε κάνα δυο χρόνια μετά την ολοκλήρωση των Μαθημάτων. Αυτό ονομάζεται διευκρίνιση των όρων, το οποίο υπό μια έννοια είναι ένα γλωσσάρι μερικών από τους όρους κλειδί που χρησιμοποιούνται στην διδασκαλία, ο φαινομενικός σκοπός του είναι να τους διευκρινίσει για τους μαθητές των Μαθημάτων. Αυτό που όμως κάποιος βρίσκει ,είναι ότι εάν δεν γνωρίζεις ήδη τι η λέξη εννοεί, η διευκρίνιση των όρων δεν θα είναι βοηθητική. Αυτό που όμως είναι, είναι μια τρυφερή και πολλές φορές ποιητική σύνοψη για το τι αυτοί οι όροι σημαίνουν. Είναι ένας άλλος τρόπος να επισκεφτούμε ξανά αυτό που ήδη έχουμε.                                         

ΕΡΩΤΗΣΗ # 1-   10/2002  Για την χριστιανική γλώσσα που χρησιμοποιούν τα Μαθήματα.

Ε: Φαίνεται ότι σε κάποιο σημείο όλες οι θεολογίες συγκλίνουν, και αφού συμβαίνει αυτό, αφήνουν πίσω τους τις ιδιαίτερες μορφές τους και γίνονται η καθαρή και αγνή Αλήθεια. Έχω δυσκολία να ασχοληθώ με αυτό επειδή -αυτό υπαινίσσεται ότι οι Χριστιανικές μορφές των Μαθημάτων είναι …(Συγχωρέστε με).. μιας χρήσης και προσωρινές. Γνωρίζοντας αυτό μερικές φορές βρίσκω τον εαυτό μου να είναι ανυπόμονος με τον συνεχή ανθρωπομορφισμό του κειμένου, και θα ευχόμουν να είναι πιο άμεσο. Περιττό  να πω ότι αυτό, συγκρούεται  με την προσωπική  μου εξέλιξη, αν και όχι με την ευλάβεια μου. Στην δική σας εμπειρία είναι αυτό ένα συνηθισμένο φαινόμενο; Παρέρχεται με τον καιρό; Είναι μόνο μια στρατηγική του εγώ; Πως θα έπρεπε να το χειριστώ;

Α: Το Χριστιανικό περιεχόμενο της Διδασκαλίας έχει υπάρξει ένα πρόβλημα για τους μαθητές από την αρχή ακόμα, και έχουν κάνει την ίδια σημαντική ερώτηση που κάνεις και συ. Για να επαναδιατυπώσω και να επεκτείνω ελαφρώς την ερώτησή σου, γιατί πρέπει ένα συμπαντικό μήνυμα να έλθει σε ένα τέτοιο συγκεκριμένο θρησκευτικό πλαίσιο;  Και αυτό δεν αναπτύσσει αναπόφευκτα περισσότερο διαχωρισμό, που την ίδια στιγμή αρνείται την καθολικότητα αυτής της συγκεκριμένης θρησκείας;

Πράγματι, η χριστιανική γλώσσα των Μαθημάτων θαυμάτων, χωρίς να αναφερθούμε στη παρουσία του Ιησού μέσα σε όλο το υλικό, μπορεί να προκαλέσει μεγάλη πρόκληση σε πολλούς μαθητές. Εάν το εγώ τους προσβλέπει να βρει τρόπους να ακυρώσει το υλικό, ή να τοποθετήσει εμπόδια στη μάθηση, τότε ο Ιησούς και ο Χριστιανισμός μπορούν να γίνουν χρήσιμοι σύμμαχοι στη μάχη ενάντια στην αλήθεια. Από την άλλη, ζητώντας από το Άγιο Πνεύμα βοήθεια, μπορεί να εισάγει μια ακόμα τάξη μάθησης στην οποία η συγχώρεση για την ιδιαιτερότητά μας, μπορεί να μαθευτεί με χαρά.

Ενώ εν τω μεταξύ, κανείς δεν θα θέλει να περιορίσει τα Μαθήματα Θαυμάτων σε μια συγκεκριμένη πολιτισμική ομάδα, ωστόσο μπορεί να ειπωθεί ότι στην ουσία είναι προσανατολισμένα προς δυτικούς ακροατές. Η γλώσσα τους, οι πολιτιστικές εκφράσεις τους, και τα φροϋδικά, Πλατωνικά, και Σαιξπηρικά στοιχεία, όλα αυτά απευθύνονται σε έναν αναγνώστη που έχει άνεση με την δυτική παράδοση. Και βέβαια μπορεί να ειπωθεί ότι η

κυρίαρχη επιρροή στον δυτικό κόσμο για τα τελευταία 2000 χρόνια έχει υπάρξει η Χριστιανική, με τον Ιησού να είναι ξεκάθαρα η κυρίαρχη μορφή, είτε σαν σύμβολο της αγάπης του Ουρανού, ή της ιδιαίτερης αγάπης (και μίσους) του εγώ. Και έτσι δεν μπορεί να υπάρχει δυτικός μαθητής – Χριστιανός, Ιουδαίος, αγνωστικιστής, ή αθεϊστής- ο οποίος με τον ένα τρόπο ή τον άλλο δεν έχει επηρεαστεί από τον Ιησού ή από τις θρησκείες που έχουν εμπλέξει το όνομά του. Έτσι το Χριστιανικό πλαίσιο των Μαθημάτων Θαυμάτων παρέχει μια φυσική ευκαιρία για μαθητές να εξασκηθούν στην συγχώρεση των περασμένων τους εμπειριών.

ΕΡΩΤΗΣΗ#2:  Σαν ένας σχετικά νέος μαθητής των Μαθημάτων, μου λείψανε οι ιεροτελεστίες που συνήθιζα να εξασκώ από την θρησκευτική μου ανατροφή. Υπάρχουν κάποια πράγματα που ένας μαθητής μπορεί να κάνει χωρίς να παραβιάζει την διδασκαλία των Μαθημάτων Θαυμάτων;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχουν ιεροτελεστίες στα Μαθήματα Θαυμάτων, αφού η εστίασή τους είναι πάντοτε στην αλλαγή του νου μας και όχι της συμπεριφοράς μας. Όμως, βέβαια δεν υπάρχει τίποτα που είναι έμφυτα ‘’λάθος’’ με τους μαθητές να εξασκούνται σε οτιδήποτε που ενθαρρύνει την πνευματικής τους ανάπτυξης με τα Μαθήματα. Υπάρχουν μερικά, πάρα πολύ λίγα πρέπει και δεν πρέπει στην διδασκαλία. Καθώς μας έχει ειπωθεί στο εγχειρίδιο ‘’ Η διδασκαλία είναι υψηλά εξατομικευμένη’’ (Εγχ. 29.2:6), και έτσι οι μαθητές καλά θα κάνουν να ακολουθήσουν την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος.                                  

Η μόνη προσοχή θα πρέπει να είναι να μην γίνουν οι ιεροτελεστίες υποκατάστατο για την εσωτερική εργασία. Καθώς ο Ιησούς αναφέρει στο Βιβλίο Ασκήσεων: ‘’ Οι ιεροτελεστίες δεν είναι ο σκοπός  μας, και θα ματαίωναν τον σκοπό μας’’ (Β. Α. Επαν. εισ.2:4). Και στο εγχειρίδιο: ‘’ Συνήθειες σαν αυτές είναι επικίνδυνες, επειδή εύκολα γίνονται θεότητες με δικά τους δικαιώματα απειλώντας τους ίδιους στόχους για τους οποίους καθιερώθηκαν.’’ (Εγχειρ.16.2:5).                                

Διαφορετικά επίπεδα νοήματος στην Διδασκαλία.

Ε.#3: Στο δικό μου είδος εργασίας, ο βαθμός  επιμονής στην λεπτομέρεια και στην ακρίβεια κάνει τη διαφορά για αυτό που γίνεται αποδεκτό σαν μια προσεχτική και επαγγελματική εργασία. Ωστόσο, μου έχει ειπωθεί από έναν αριθμό σπουδαστών των Μαθημάτων ότι το είδος της εργασίας δεν είναι σημαντικό στο μεγάλο σχέδιο των πραγμάτων, έτσι θα έπρεπε μόνο ‘’να μην δώσουμε προσοχή’’ όταν φτάνουμε στο σημείο να παράσχουμε ποιότητα στο τελικό προϊόν. Είμαι μπερδεμένος. Θα μπορούσατε σας παρακαλώ να με βοηθήσετε να καταλάβω τι είναι αυτό που μου ξεφεύγει;

Α:  Αυτό που σου ξεφεύγει είναι ότι μερικοί μαθητές των Μαθημάτων πάσχουν από αυτό που αναφέρουμε σαν ‘’Σύγχυση των επιπέδων.’’ Αυτό το συνηθισμένο λάθος μπερδεύει τις μεταφυσικές διδασκαλίες των Μαθημάτων (1ο Επίπεδο) με το μέρος των Μαθημάτων που ασχολείται μόνο με το ψευδαισθησιακό όνειρο (2ο Επίπεδο). Στην ερώτησή σου, το Επίπεδο 1 αντιπροσωπεύεται από το ‘’μεγάλο σχέδιο των πραγμάτων’’ ,δηλαδή,  ‘’Τίποτα μη πραγματικό δεν υπάρχει’’  (Κ. εισ. 2:3), και το Επίπεδο 2 αντιπροσωπεύεται από εσένα και το είδος της εργασίας σου, δηλαδή, ένα σώμα που ζει σε έναν κόσμο που ελέγχεται από κανόνες του καλού και του κακού. Για όσο καιρό πιστεύεις ότι είσαι σε αυτό τον κόσμο, είναι σημαντικό ότι κάνεις το καλλίτερο που μπορείς σε όποιον ρόλο έχεις επιλέξει. Οι συγκεκριμένοι ρόλοι σου είναι αυτό που απαρτίζει την τάξη μάθησή σου που το Άγιο Πνεύμα μπορεί να χρησιμοποιήσει για να σε διδάξει την συγχώρεση. Χωρίς τα συγκεκριμένα, ποτέ δεν θα φτάσουμε στον Ένα ο Οποίος είναι πέρα από τον  κόσμο απολύτως. Ωστόσο, είναι ανακουφιστικό να γνωρίζουμε ότι, στο τέλος, η εργασία που κάνεις δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι με ποιόν την κάνεις. Και μπορείς να πεις με ποιόν έχεις εργαστεί από το εάν είσαι γαλήνιος ή ανήσυχος.