Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2016

ΜΑΘΗΜΑΤΑ 292 - 300




ΜΑΘΗΜΑ 292

Μια ευτυχής έκβαση σε όλα τα πράγματα είναι βέβαιη.

Οι υποσχέσεις του Θεού δεν κάνουν εξαιρέσεις. Και Αυτός εγγυάται ότι μόνο η χαρά μπορεί να είναι η τελική έκβαση για τα πάντα. Όμως, από εμάς εξαρτάται πότε θα έρθει αυτή ∙ πόσο καιρό θα αφήνουμε μια ξένη θέληση να αντιτίθεται φαινομενικά στην δική Του. Και όσο θεωρούμε ότι αυτή η θέληση είναι πραγματική, δεν θα βρίσκουμε το τέλος που Εκείνος έχει ορίσει να είναι η έκβαση όλων των προβλημάτων που αντιλαμβανόμαστε, όλων των δοκιμασιών που βλέπουμε, και κάθε κατάστασης που αντιμετωπίζουμε. Και όμως, το τέλος είναι βέβαιο. Διότι η Θέληση του Θεού εκπληρώνεται και στην γη και στον Ουρανό. Θα αναζητήσουμε και θα βρούμε σύμφωνα με την θέληση Του, η οποία εγγυάται ότι εκπληρώνεται η δική μας θέληση.

Σε ευχαριστούμε, Πατέρα, για την εγγύησή Σου ότι μόνο ευτυχής έκβαση θα υπάρξει στο τέλος. Βοήθησέ μας να μην ανακατευόμαστε, και καθυστερούμε έτσι την ευτυχή έκβαση που Εσύ μας έχεις υποσχεθεί για κάθε πρόβλημα που νομίζουμε ότι αντιλαμβανόμαστε και για κάθε δοκιμασία που νομίζουμε ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε.


ΜΑΘΗΜΑ 293

Όλος ο φόβος βρίσκεται στο παρελθόν και μόνο η αγάπη είναι εδώ.

Όλος ο φόβος βρίσκεται στο παρελθόν, διότι η πηγή της έχει φύγει, και όλες οι σκέψεις της έχουν φύγει μαζί της. Η αγάπη παραμένει η μόνη παρούσα κατάσταση , της οποίας η Πηγή βρίσκεται εδώ παντοτινά. Μπορεί ο κόσμος ποτέ να φανεί φωτεινός και καθαρός και ασφαλής και ευχάριστος, με όλα αυτά τα λάθη από το παρελθόν μου να τον καταπιέζουν, και να δείχνουν όλες τις παραμορφωτικές μορφές του φόβου; Και όμως, στο παρόν η αγάπη είναι ολοφάνερη, και οι επιδράσεις της προφανείς. Όλος ο κόσμος λάμπει με την αντανάκλαση του ιερού της φωτός, και εγώ απολαμβάνω επιτέλους ένα κόσμο συγχωρεμένο.

Πατέρα, σήμερα ας μην διαφεύγει από την όρασή μου ο ιερός Σου κόσμος. Ούτε τα αυτιά μου να κωφεύουν σε όλους του ύμνους ευγνωμοσύνης που ο κόσμος τραγουδά κάτω από τους ήχους του φόβου. Υπάρχει ένας αληθινός κόσμος που το παρόν κρατά ασφαλή από όλα τα λάθη του παρελθόντος. Και θέλω να δω μόνο αυτόν τον κόσμο μπροστά στα μάτια μου σήμερα.


ΜΑΘΗΜΑ 294

Το σώμα μου είναι ένα απόλυτα ουδέτερο πράγμα.

Είμαι ένας Υιός σου Θεού. Γίνεται, λοιπόν, να είμαι και κάτι άλλο; Δημιούργησε ο Θεός το θνητό και το φθαρτό; Τι χρησιμεύει στον αγαπημένο Υιό του Θεού αυτό που πρέπει να πεθάνει; Και όμως, ένα ουδέτερο πράγμα δεν βλέπει τον θάνατο, διότι εκεί δεν επενδύονται σκέψεις φόβου, ούτε έχει την ικανότητα να περιγελά την αγάπη. Η ουδετερότητά του το προστατεύει, όσο χρησιμεύει σε κάτι. Και έπειτα, άνευ σκοπού, αφήνεται κατά μέρος. Δεν είναι ούτε άρρωστο ούτε γέρικο ούτε πληγωμένο. Απλά, μην έχοντας καμία λειτουργία, δεν χρειάζεται και αποβάλλεται. Ας μην το βλέπω σαν κάτι περισσότερο από αυτό σήμερα ∙ ως χρήσιμο για κάποιο διάστημα και σε καλή κατάσταση να υπηρετεί, να κρατά την χρησιμότητά του όσο μπορεί να υπηρετεί, και έπειτα να αντικαθίσταται με κάτι σπουδαιότερο.

Το σώμα μου, Πατέρα, δεν μπορεί να είναι ο Υιός Σου. Και ό,τι δεν έχει δημιουργηθεί, δεν μπορεί να είναι ούτε αμαρτωλό ούτε αναμάρτητο, ούτε καλό ούτε κακό. Ας χρησιμοποιήσω, λοιπόν, αυτό το όνειρο για να βοηθήσω το σχέδιό Σου ώστε να ξυπνήσουμε από όλα τα όνειρα που φτιάξαμε.


**********************************************************
ΜΑΘΗΜΑ 295

Το Άγιο Πνεύμα κοιτάζει μέσα από μένα σήμερα.

Ο Χριστός ζητά να μπορέσει να χρησιμοποιήσει τα μάτια μου σήμερα, και έτσι να λυτρώσει τον κόσμο. Ζητά αυτό το δώρο ώστε να μπορέσει να μου προσφέρει ειρήνη του νου, και ν’ απομακρύνει όλο τον τρόμο και τον πόνο. Και καθώς απομακρύνονται από μένα, τα όνειρα που φαίνονταν πως είχαν εγκατασταθεί πάνω στον κόσμο, φεύγουν. Η λύτρωση πρέπει να είναι μία. Καθώς σώζομαι εγώ, ο κόσμος σώζεται μαζί μου. Γιατί όλοι μας πρέπει να σωθούμε μαζί. Ο φόβος εμφανίζεται σε πολλές μορφές, η αγάπη όμως είναι μία.

Πατέρα μου, ο Χριστός έχει ζητήσει ένα δώρο από μένα, ένα δώρο που το δίνω για να μου δοθεί. Βοήθησέ με να χρησιμοποιήσω τα μάτια του Χριστού σήμερα, και έτσι να επιτρέψω στην Αγάπη του Αγίου Πνεύματος να ευλογεί όλα τα πράγματα που κοιτάζω σήμερα, έτσι ώστε η γεμάτη συγχώρεση Αγάπη Του να μπορέσει να αναπαυθεί επάνω μου.

ΜΑΘΗΜΑ 296

Το Άγιο Πνεύμα μιλά μέσα από μένα σήμερα.

Το Άγιο Πνεύμα χρειάζεται την φωνή μου σήμερα, έτσι ώστε όλος ο κόσμος να μπορέσει ν’ αφουγκραστεί την Φωνή Σου, και ν’ ακούσει το Λόγο Σου μέσα από μένα. Είμαι αποφασισμένος να Σε αφήσω να μιλάς μέσα από μένα, διότι δεν θέλω να χρησιμοποιώ άλλα λόγια από τα δικά Σου, ούτε να έχω άλλες σκέψεις ξεχωριστές από τις δικές Σου, γιατί μόνο ό,τι είναι από Σένα είναι αληθινό. Θέλω να γίνω ο σωτήρας του κόσμου που έφτιαξα. Γιατί αφού τον καταδίκασα θέλω τώρα να τον απελευθερώσω, έτσι ώστε να βρω διαφυγή, και ν’ ακούσω τον Λόγο που η Αγία σου Φωνή μου λέει σήμερα.

Σήμερα διδάσκουμε αυτό που θέλουμε να μάθουμε, μόνο αυτό. Κι έτσι ο μαθησιακός μας στόχος γίνεται ξεκάθαρος, και μπορούμε εύκολα να τον φτάσουμε και να τον πετύχουμε. Πόσο χαρούμενα το Άγιο Πνεύμα έρχεται να μας διασώσει σήμερα από την κόλαση, όταν αφήσουμε την διδασκαλία Του να πείσει τον κόσμο, μέσα από εμάς, ν’ αναζητήσει και να βρει το εύκολο μονοπάτι προς τον Θεό.


ΜΑΘΗΜΑ 297

Η συγχώρεση είναι το μόνο δώρο που δίνω.

Η συγχώρεση είναι το μόνο δώρο που δίνω, διότι είναι το μόνο δώρο που θέλω. Και ό,τι δίνω το δίνω στον εαυτό μου. Αυτή είναι η απλή συνταγή της σωτηρίας, κι εγώ, που θέλω να σωθώ, θα ήθελα να την κάνω δική μου, να είναι ο τρόπος που ζω μέσα σε ένα κόσμο που χρειάζεται σωτηρία, και που θα σωθεί καθώς δέχομαι την Επανόρθωση για τον εαυτό μου.

Πατέρα, πόσο βέβαιοι είναι οι τρόποι Σου ∙ πόσο σίγουρη είναι η τελική τους έκβαση, και πόσο πιστά είναι καθορισμένο κάθε βήμα μου στην σωτηρία, και εκπληρωμένο από την χάρη Σου. Σε ευχαριστώ για τα αιώνια δώρα Σου, και Σε ευχαριστώ για την Ταυτότητά μου.


ΜΑΘΗΜΑ 298

Πατέρα, Σε αγαπώ, και αγαπώ και τον Υιό Σου.

Η ευγνωμοσύνη μου επιτρέπει στην αγάπη μου να γίνει δεκτή χωρίς φόβο. Κι έτσι, επιτέλους επαναφέρομαι στην πραγματικότητά μου. Όλα όσα εισέβαλαν στην ιερή μου όραση η συγχώρεση τα παίρνει μακριά. Κι εγώ φτάνω κοντά στο τέλος των ανούσιων ταξιδιών, των παρανοϊκών σταδιοδρομιών και των τεχνητών αξιών. Στην θέση τους δέχομαι αυτό που ο Θεός ορίζει ως δικό μου, βέβαιος ότι μόνο με αυτό θα σωθώ∙  βέβαιος ότι περνώ μέσα από τον φόβο για να συναντήσω την Αγάπη μου.

Πατέρα, έρχομαι σε Σένα σήμερα, διότι δεν θέλω να ακολουθήσω τον δικό μου δρόμο, παρά μόνο τον δικό Σου. Εσύ είσαι δίπλα μου. Βέβαιος είναι ο δρόμος Σου. Κι εγώ είμαι ευγνώμων για τα ιερά Σου δώρα του ασφαλούς ιερού καταφύγιου, και της διαφυγής από όλα όσα επισκιάζουν την αγάπη μου για τον Θεό τον Πατέρα μου και τον άγιο Υιό Του.

ΜΑΘΗΜΑ 299

Μέσα μου διαμένει η αιώνια αγιότητα.

Η αγιότητά μου είναι πολύ πέρα από την ικανότητα μου  να την καταλάβω ή να την γνωρίσω. Όμως ο Θεός, ο Πατέρας μου, που την δημιούργησε, αναγνωρίζει την αγιότητά μου ως δική Του. Η Θέλησή Μας, μαζί, την καταλαβαίνει. Και η Θέλησή Μας, μαζί, γνωρίζει ότι έτσι είναι.

Πατέρα, η αγιότητά μου δεν προέρχεται από μένα. Δεν είναι δική μου για να καταστραφεί από την αμαρτία. Δεν είναι δική μου για να υποφέρει από επίθεση. Οι ψευδαισθήσεις μπορεί να την κρύβουν, αλλά δεν μπορούν να σβήσουν την ακτινοβολία της, ούτε να θαμπώσουν το φως της. Στέκει για πάντα τέλεια και ανέγγιχτη. Μέσα σε αυτή όλα τα πράγματα θεραπεύονται, διότι παραμένουν έτσι όπως τα δημιούργησες Εσύ. Και εγώ μπορώ να γνωρίσω την αγιότητά μου. Διότι η Αγιότητα η Ίδια με δημιούργησε, και  μπορώ να γνωρίσω την Πηγή μου διότι είναι Θέλημά Σου να γίνεις γνωστός.


ΜΑΘΗΜΑ 300

Μόνο μια στιγμή διαρκεί αυτός ο κόσμος.

Αυτή είναι μια σκέψη που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να πει ότι ο θάνατος και η θλίψη είναι τα μόνα σίγουρα για όσους έρχονται εδώ, διότι οι χαρές τους φεύγουν  πριν τις κάνουν δικές τους, ούτε καν να τις γευτούν. Και όμως, αυτή είναι επίσης η ιδέα που δεν αφήνει λανθασμένες αντιλήψεις να μας κρατήσουν αιχμάλωτους, ούτε να αντιπροσωπεύσουν κάτι περισσότερο από ένα περαστικό σύννεφο σε ένα ουρανό αιώνια γαλήνιο. Και αυτή την γαλήνη αναζητούμε, ασυννέφιαστη, ολοφάνερη και σίγουρη, σήμερα.

Σήμερα, αναζητούμε τον ιερό Σου κόσμο. Διότι εμείς, οι αγαπημένοι Σου Υιοί, έχουμε χάσει για λίγο τον δρόμο μας. Αλλά ακούσαμε την Φωνή Σου, και μάθαμε ακριβώς τι να κάνουμε για να επανέλθουμε στον Ουρανό και στην αληθινή μας Ταυτότητα. Και δίνουμε τις ευχαριστίες μας σήμερα που ο κόσμος διαρκεί μόνο για μια στιγμή. Η θέλησή μας είναι να πάμε πέρα από αυτή την μικρή στιγμή, στην αιωνιότητα.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μακριά από εμένα.

  ΜΑΘΗΜΑ 347 Ο θυμός προέρχεται από την κρίση. Η κρίση είναι το όπλο που χρησιμοποιώ εναντίον του εαυτού μου, για να κρατήσω τα θαύματα μα...